ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันที่พวกเราพบกัน
วันที่ 25 เมษายน ค.ศ.2315
วันที่หิมะไม่เต็มใจให้ผมออกไปไหนจากหลุมหลบภัยอันแสนหนาวเหน็บเหมือนถูกแช่แข็งทั้งเป็นผมกำลังออกมาจากหลุมหลบภัย ผมมองดูพื้นโลกที่มีแต่หิมะสีแดงที่ย้อมด้วยเลือดมันย้ำเตือนถึงอดีตที่มนุษย์ทุกคนที่เหลือรอดอยู่ในโลกใบนี้ว่า...ทุกอย่างที่เรารักได้หายไปตลอดกาล แต่ผมต่างจากคนอื่นผมเป็นคงที่มีความมุ่งมั่นแม้ว่าเราจะเจออะไรหลายๆอย่างตัวผมยังคงยืนหยัดเดินก้าวไปข้างหน้าผมเดินออกไปจากหลุมหลบภัยพร้อมวะพายกระเป๋าไวโอลินของผมแล้วคว้าเครื่อง MP3 ออกมาพร้อมเปิดเพลงเพลงหนึ่งขึ้นมา "ในค่ำคืนที่ฟ้าาา นั้นไม่มีดาว อยู่ตรงนี้ฉันยังคงก้าวไป ยังคงมีรักแท้เป็นแสงนำไปในคืนที่หลง....ทาง" เพลงได้บรรเลงต่อไปผมก็เริ่มก้าวเดินออกไป ทุกครั้งที่ผมเดินออกมาจากหลุมหลบภัยผมมักจะรูสึกว่าหนาวยิ่งกว่าฤดูหนาวทั่วไปเป็นทวีคูณแต่ในวันนี้เป็นการตัดสินใจที่มีความมุ่งมั่นอันร้อนแรงทำให้ผมรู้สึกอยากลุกขึ้นสู้และเดินต่อไปผมมาหยุดอยู่ที่เนินทรายขนาดใหญ่แห่งหนึ่งเหมือนมีสิ่งก่อสร้างขนาดยักษ์ขวางกั้นอยู่ ทันใดนั้น "นายคือคนที่ถูกเลือก" ผมได้ยินเสียงเสียงหนึ่งดังก้องกังวาลทั่วหูผม ผมคิดไม่ผิดแน่ว่าต้นเหตุของเสียงนั้นมาจากข้างในเนินทรายนั่นแน่นอนผมลองเข้าไปแตะเนินทรายนั่นอย่างแผ่วเบา ทันใดนั้นสิ่งที่ผมไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
ครืน!!!!!
ภาพที่ผมเห็นมันน่าตื่นตาตื่นใจมากนั่นก็คือ "สโตนแฮ้ง" เมื่อ 300 กว่าปีก่อน!! มันได้ผุดขึ้นมาจากใต้หิมะนี่ "นายเรียกฉันเหรอ" ผมฉุดพูดออกมาทันใดนั้นผมได้เห็นเงาของคนอีก 2 คนกำลังวิ่งตรงมาทางผม "เดี๋ยว!!! รอก่อน"
ชายคนหนึ่งพูดออกมา
โป้กกกก!!
หัวของชายคนนั้นและผมโขกเข้าหากันอย่างจังๆ
"พวกคุณตามหาอะไรอยู่น่ะ" ผมถามชายคนหนึ่งพร้อมลุกขึ้นยืน
"พวกเรากำลังตามวิญญาณน่ะสิ"
"หา!!..หรือว่าพวกคุณ..." ผมตกใจไปชั่วขณะ
"ใช่พวกเรามี "สัมผัสที่ 6" พวกเรามองเห็นในสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น " ชายทั้ง 2 คนอธิบายไปพร้อมๆกัน
" อ้อลืมบอกชื่อไป ฉันชื่อโฮมุระ ยูกิ และ พี่ชายของผมที่ต้องเน้นอย่างนึงนะเขาเป็นชายแต่ร่างหญิง เขาชื่ออากาสึกิ ฮิเมะ"
"เอ่อ...อย่าบอกนะว่า..เขาย้ายวิญญาณเข้ามาร่างเด็กคนนี้น่ะ" ไม่ทันไรเลือดกำดาวก็ไหลออกมาจากจมูกผมทันทีเพราะความโมเอะของคุณฮิเมะ
"เอาละไปกันเถอะฮิเมะ"
"อือ ไปกันเลยยูกิ"
หลังจากนั้นผมก็เดินตามไปกับพวกเขาอย่างงงนิดๆหลังจากนั้นผมก็ได้ยินเสียงเสียงหนึ่ง"ตามข้ามา" มันดังมาจาอีกฝากเพดานผมรู้สิกแปลกๆจึงมองอย่างละเอียดและผมก็เห็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่งปรากฏขึ้นมา
ผมลองกดสัญลักษณ์ที่ขึ้นมาและสิ่งที่ผมไม่คาดก็เกิดขึ้น
ครืน!!
ประตูลับถูกเปิดออกมาแล้วเผยให้เห็นอาวุธ 3 สิ่งขึ้นมา
"เกิดอะไรขึ้น!!...นี่มัน"คุณฮิเมะเข้ามาดูสถานะการแล้วเกิดตกใจไปชั่วขณะหนึ่ง
"น....นี่มัน...อะไรกัน"ผมตกใจอยู่เสี้ยววินาที
"เกิดอะไรขึ้นกัน..."ยูกิตามมาหลังจากนั้น
ผมทั้งคนเหมือนถูกควบคุมแต่พวกเราขยับตัวได้
พวกเราต่างถูกควบคุมด้วยพลังบางอย่าง
To Be Continue......
ตัวอย่างตอนต่อไป
พวกเราจะมีชีวิตอยู่หรือจะตายจากไป...
พวกเราถูกกำหนดด้วยชะตากรรมเดียวกัน
วันที่หิมะไม่เต็มใจให้ผมออกไปไหนจากหลุมหลบภัยอันแสนหนาวเหน็บเหมือนถูกแช่แข็งทั้งเป็นผมกำลังออกมาจากหลุมหลบภัย ผมมองดูพื้นโลกที่มีแต่หิมะสีแดงที่ย้อมด้วยเลือดมันย้ำเตือนถึงอดีตที่มนุษย์ทุกคนที่เหลือรอดอยู่ในโลกใบนี้ว่า...ทุกอย่างที่เรารักได้หายไปตลอดกาล แต่ผมต่างจากคนอื่นผมเป็นคงที่มีความมุ่งมั่นแม้ว่าเราจะเจออะไรหลายๆอย่างตัวผมยังคงยืนหยัดเดินก้าวไปข้างหน้าผมเดินออกไปจากหลุมหลบภัยพร้อมวะพายกระเป๋าไวโอลินของผมแล้วคว้าเครื่อง MP3 ออกมาพร้อมเปิดเพลงเพลงหนึ่งขึ้นมา "ในค่ำคืนที่ฟ้าาา นั้นไม่มีดาว อยู่ตรงนี้ฉันยังคงก้าวไป ยังคงมีรักแท้เป็นแสงนำไปในคืนที่หลง....ทาง" เพลงได้บรรเลงต่อไปผมก็เริ่มก้าวเดินออกไป ทุกครั้งที่ผมเดินออกมาจากหลุมหลบภัยผมมักจะรูสึกว่าหนาวยิ่งกว่าฤดูหนาวทั่วไปเป็นทวีคูณแต่ในวันนี้เป็นการตัดสินใจที่มีความมุ่งมั่นอันร้อนแรงทำให้ผมรู้สึกอยากลุกขึ้นสู้และเดินต่อไปผมมาหยุดอยู่ที่เนินทรายขนาดใหญ่แห่งหนึ่งเหมือนมีสิ่งก่อสร้างขนาดยักษ์ขวางกั้นอยู่ ทันใดนั้น "นายคือคนที่ถูกเลือก" ผมได้ยินเสียงเสียงหนึ่งดังก้องกังวาลทั่วหูผม ผมคิดไม่ผิดแน่ว่าต้นเหตุของเสียงนั้นมาจากข้างในเนินทรายนั่นแน่นอนผมลองเข้าไปแตะเนินทรายนั่นอย่างแผ่วเบา ทันใดนั้นสิ่งที่ผมไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
ครืน!!!!!
ภาพที่ผมเห็นมันน่าตื่นตาตื่นใจมากนั่นก็คือ "สโตนแฮ้ง" เมื่อ 300 กว่าปีก่อน!! มันได้ผุดขึ้นมาจากใต้หิมะนี่ "นายเรียกฉันเหรอ" ผมฉุดพูดออกมาทันใดนั้นผมได้เห็นเงาของคนอีก 2 คนกำลังวิ่งตรงมาทางผม "เดี๋ยว!!! รอก่อน"
ชายคนหนึ่งพูดออกมา
โป้กกกก!!
หัวของชายคนนั้นและผมโขกเข้าหากันอย่างจังๆ
"พวกคุณตามหาอะไรอยู่น่ะ" ผมถามชายคนหนึ่งพร้อมลุกขึ้นยืน
"พวกเรากำลังตามวิญญาณน่ะสิ"
"หา!!..หรือว่าพวกคุณ..." ผมตกใจไปชั่วขณะ
"ใช่พวกเรามี "สัมผัสที่ 6" พวกเรามองเห็นในสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น " ชายทั้ง 2 คนอธิบายไปพร้อมๆกัน
" อ้อลืมบอกชื่อไป ฉันชื่อโฮมุระ ยูกิ และ พี่ชายของผมที่ต้องเน้นอย่างนึงนะเขาเป็นชายแต่ร่างหญิง เขาชื่ออากาสึกิ ฮิเมะ"
"เอ่อ...อย่าบอกนะว่า..เขาย้ายวิญญาณเข้ามาร่างเด็กคนนี้น่ะ" ไม่ทันไรเลือดกำดาวก็ไหลออกมาจากจมูกผมทันทีเพราะความโมเอะของคุณฮิเมะ
"เอาละไปกันเถอะฮิเมะ"
"อือ ไปกันเลยยูกิ"
หลังจากนั้นผมก็เดินตามไปกับพวกเขาอย่างงงนิดๆหลังจากนั้นผมก็ได้ยินเสียงเสียงหนึ่ง"ตามข้ามา" มันดังมาจาอีกฝากเพดานผมรู้สิกแปลกๆจึงมองอย่างละเอียดและผมก็เห็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่งปรากฏขึ้นมา
ผมลองกดสัญลักษณ์ที่ขึ้นมาและสิ่งที่ผมไม่คาดก็เกิดขึ้น
ครืน!!
ประตูลับถูกเปิดออกมาแล้วเผยให้เห็นอาวุธ 3 สิ่งขึ้นมา
"เกิดอะไรขึ้น!!...นี่มัน"คุณฮิเมะเข้ามาดูสถานะการแล้วเกิดตกใจไปชั่วขณะหนึ่ง
"น....นี่มัน...อะไรกัน"ผมตกใจอยู่เสี้ยววินาที
"เกิดอะไรขึ้นกัน..."ยูกิตามมาหลังจากนั้น
ผมทั้งคนเหมือนถูกควบคุมแต่พวกเราขยับตัวได้
พวกเราต่างถูกควบคุมด้วยพลังบางอย่าง
To Be Continue......
ตัวอย่างตอนต่อไป
พวกเราจะมีชีวิตอยู่หรือจะตายจากไป...
พวกเราถูกกำหนดด้วยชะตากรรมเดียวกัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น