Mission#๒ ภารกิจหลอนของชมรมหลังเลิกเรียน

ข้อมูลเบื้องต้น

The Club

ชมรมหลังเลิกเรียน

‘Mission #2’

Survey to dark side

Mai-Ake Part : บ่อน้ำหลังโรงเรียน
 

ผู้ทำภารกิจ : เอกราช อัครเทวากุล [ไม้เอก]

TH01001 บ้านเตโช

เนื้อเรื่อง

“บ่อน้ำหลังโรงเรียน?” ผมพยายามทวนสถานที่ที่ได้รับมอบหมายในการทำภารกิจครั้งนี้จากปากของรุ่นพี่ที่กำลังจ้ำอ้าวออกไปจากโรงเรียนโดยที่ไม่หันมามองรุ่นน้องตาดำ ๆ ที่เหลือเลย

เธอพยักหน้าเบา ๆ เป็นเพียงคำตอบให้ผมรู้เท่านั้น ผมเองกลับยักไหล่เล็ก ๆ ก่อนที่จะเปิดไฟฉายมองไปรอบ ๆ เพื่อหาแผนที่ไปยังบ่อน้ำหลังโรงเรียน คนอื่น ๆ เองก็มุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่ได้รับมอบหมายของตนกันแล้ว ผมเดินไปยังบอร์ดประชาสัมพันธ์เพื่อหาจุดที่ผมต้องไปต่อ อา .. เจอแล้ว เมื่อเห็นดังนั้นผมไม่รอช้าที่จะสาวเท้าเข้าไปด้านหลังโรงเรียน

ก่อนจะเข้ามาที่นี่พี่แคชเคยบอกว่าสถานที่แห่งนี้เป็นหลุมฝังศพของนักเรียนหญิงสองคนถูกพบเป็นศพขึ้นอืดอยู่ในบ่อน้ำด้วยฝีมือของภารโรงจิตวิปริตที่ชอบข่มขืนเด็กรุ่นลูก

“ทำไปได้ยังไงไม่กลัวนรกกินกบาลบ้างหรือไงนะ” ผมพึมพำในขณะที่เท้าทั้งสองก็เดินมาถึงบ่อน้ำหลังโรงเรียนในเวลาที่ไม่นานมากนัก

ตรงหน้าของผมปรากฏบ่อน้ำขนาดไม่ใหญ่มาก คาดว่าเมื่อก่อนคงจะเป็นบ่อเลี้ยงปลาในวิชาเกษตรก็เป็นได้ กลิ่นของน้ำเน่าเสียเริ่มส่งกลิ่นไม่พึงประสงค์ออกมาเตะจมูกผมเบา ๆ แต่พอรับได้ เศษขยะมากมายจากการกินขนมของเด็ก ๆ ปลิวมาอยู่ในบ่อน้ำสีดำขลับนี้ นอกจากนั้นยังมีซากปลาที่ไม่ได้กินอาหารมานานหลายต่อหลายวันขึ้นอืดมาบนผิวน้ำ

มันคือบ่อน้ำเน่าขนานแท้!

ผมส่องไฟฉายไปรอบ ๆ เพื่อจะจดรายละเอียดของบรรยากาศทั้งหมดเพื่อนำหลับไปส่งรุ่งพี่ที่บ้านพักเตโช ในขณะที่ผมกำลังจดบันทึกไปเรื่อย ๆ กลิ่นกลิ่นหนึ่งเริ่มโชยมาเตะจมูกอีกครั้ง คราวนี้มันแรงกว่าครั้งก่อนมากถึงมากที่สุด กลิ่นมันเหมือนกับศพหรืออะไรตายอยู่แถว ๆ นี้

“เอาแล้วไงเอกราช ... ตั้งสติไว้!” ผมพยายามข่มความกลัวของตัวเอง สาดไฟฉายไปในบ่อน้ำ จุดที่มีกลิ่นแปลก ๆ โผล่ออกมาจนกระทั่งผมเจอกับอะไรบางอย่างในบ่อน้ำนั้น ขยะหรือกระจุกสีดำอะไรบางอย่างลอยอืดอยู่ในน้ำ ผมยังไม่กล้าฟันธงว่าสิ่งที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้ามันคือขยะหรือว่าอะไร แต่ที่แน่ ๆ ผมต้องเดินไปดูเองให้เห็นกับตาว่าสิ่งที่ผมสงสัยมันคืออะไรกันแน่

ผมสาวเท้าไปเรื่อย ๆ จนใกล้วัตถุประหลาดที่แน่นิ่งอยู่ในผิวน้ำ ไฟฉายสาดส่องไปยังวัตถุนั้นก่อนที่ผมจะค่อย ๆ ก้าวลงไปปากบ่อใช้ไม้ยาวเขี่ย ๆ มันเข้ามาใกล้ฝั่งก่อนที่จะหยิบมันขึ้นมา และแล้วสิ่งที่ผมสงสัยก็ปรากฏชัดเจนขึ้นเมื่อดวงตาของเราประสานกัน ... แท้จริงแล้วมันคือศีรษะของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งผมไม่แน่ใจว่าเธอเป็นใคร แต่ถ้าเดาไม่ผิดมันคงจะเป็นเด็กหนึ่งในสองคนที่เสียชีวิตในบ่อน้ำนี้แหละ ดวงตาของหล่อนจ้องมาทางผม ใบหน้าเริ่มบวมเพราะเน่า ปากอ้าหัวเราะไปมาอย่างน่ากลัว

“ซวยแล้วกู!” ผมตกใจเหวี่ยงศีรษะที่กำลังหัวเราะนั่นลงไปในน้ำ ทันทีที่มันกระทบกับผิวน้ำ ผมจึงสาดไฟฉายส่งไปอีกครั้ง

มันก็แค่ลูกมะพร้าวลูกหนึ่งเท่านั้น ..... ผมถอนหายใจ คิดว่าตัวเองต้องตาฝาดหรืออะไรไปซักอย่าง ผมเตรียมลุกขึ้นก่อนที่จะออกไปจากที่นี่ ในตอนนั้นเองความรู้สึกแปลก ๆ ก็แล่นเข้ามาในหัวของผมอีกครั้ง เมื่อเสื้อของผมถูกดึงเบา ๆ ไปทางด้านหลัง

เหงื่อเริ่มแตกเต็มใบหน้าของผม กระบอกไฟฉายเริ่มสั่นไปตามมือก่อนที่จะค่อย ๆ หันหน้ากลับไป ด้านหลังนั้น ...

เด็กหญิงใบหน้าปูดบวมเขียวช้ำจ้องมองผม มือทั้งสองของเธอพยายามดึงผมไว้ให้อยู่ที่นี่ เสื้อนักเรียนนั้นมีราและขาดวิ่นดูไม่เหมาะกับเสื้อที่เคยเป็นสีขาวสะอาดนี้เลย

“ไม่อยู่แล้ว!!!” ผมร้องลั่นก่อนที่จะวิ่งร่าออกมายังหน้าโรงเรียนพอดีกับที่เพื่อน ๆ ทั้งสี่คนมารวมกันอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว

“เฮ้ ๆ เป็นอะไรเนี่ยไม้เอก วิ่งมาตาตื่นเลย” อะนะหันมาถามเมื่อเห้นว่าผมหน้าซีดเต็มแก่

“รีบกลับกันเหอะ ก่อนที่จะเด็กพวกนั้นจะตามเรามา” ผมพูดสำลักน้ำลายก่อนที่จะรีบจ้ำอ้าวไปเป็นคนแรกของกลุ่ม

โรงเรียนนี้เฮี้ยนมากในสายตาของผม!