แก้โง่อังกฤษ

ตอนที่ 1

ตอน : ทำไมถึงโง่ภาษาอังกฤษ

                หลายคนคงจะคิดว่าทำไม๊ ทำไมเราโง่ภาษาอังกฤษอย่างนี้หว่า จากการที่ได้สอนพิเศษเด็กมาหลายปี สาเหตุก็มีอยู่ไม่กี่อย่าง  เริ่มจากตัวคนสอนนี่แหละตัวดีนัก เราก็เข้าใจนะว่าเขาพยายามจะอธิบายเรื่องใหม่ๆให้เด็กฟัง และเด็กดั๊นเกิดไม่เข้าใจในสิ่งที่สอน เก็บความไม่เข้าใจจนกลายเป็นดินพอกหางหมูก้อนเบ้อเร่อเลย เรียนก็ไม่รู้เรื่อง ถามจริงๆใครอยากจะไปเรียน นอนน้ำลายยืดยังดีกว่า เคยเจอคนสอนบางคนแต่ไม่ได้สอนภาษาอังกฤษ ไอ้เราก็ตั้งใจฟังในสิ่งที่เขาโม้มา อุตส่าห์ทนฟัง ใช้ไม้จิ้มฟันถ่างตาเพื่อไม่ให้หลับและพยายามทำความเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด แต่สุดท้ายชีวิตในชั่วโมงนั้น ชีวิตก็หาอะไรได้ไม่ เพราะไอ้คนที่เรียนเก่งมากกกกกกและพวกดอกเตอร์จากนอกที่เป็นคนสอนมักคิดว่าตัวเองเข้าใจแบบนี้ คนอื่นก็ต้องเข้าใจเช่นเดียวกัน  คิดไปได้ไงหว่า คนเราพื้นฐานต่างกัน สมองต่างกัน การเรียนรู้ต่างกัน แล้วมันจะเข้าใจเหมือนกันได้ไงจริงปะ พอเราไม่เข้าใจก็มาหาว่าเราโง่ ทำไมไม่มองย้อนดูตัวเองว่าสอนดีหรือยัง 

ก่อนที่จะสอน  ก็ต้องเตรียมการสอน คนสอนจะต้องเตรียมครก รวมถึงไม้ตีพริก (แบบไม่สุภาพก็คือสากกะเบือ) งงหละสิจะมีไว้ทำไม มีเพื่อเอาไว้ให้คนสอนใส่สิ่งที่จะอธิบายใส่ลงไปในครก แล้วตำๆๆๆให้ละเอียดเพื่อที่จะทำให้สิ่งที่จะอธิบายเป็นเรื่องที่เข้าใจง่ายที่สุด เราต้องคิดว่าคนเรียนเป็นเด็กอนุบาล ถ้าเด็กอนุบาลเข้าใจ คนอื่นก็ต้องเข้าใจ แต่ถ้ายังไม่เข้าใจก็ตัวใครตัวมันเถอะนะน้อง ตัวใครตัวมัน และที่สำคัญต้องมีหลักในการจำ ไม่ใช่พูดมาเยอะแยะและไม่ได้สรุปให้เด็กฟัง แล้วจะให้เด็กที่ไหนไปนั่งจำได้หมด ใครจะมานั่งท่อง ท่องไปเดี๋ยวก็ลืม คงคิดว่าตัวเองจำได้คนอื่นก็จำได้  ดังนั้นยังไงคนสอนต้องสรุปหลักสั้นๆให้คนเรียนฟัง พูดง่ายๆก็คือสรุปให้มีหัวข้อใหญ่ หัวข้อย่อย ให้เห็นภาพเป็นข้อๆๆ คิดแบบเรียงเป็นขั้นตอนจะทำให้จำง่ายกว่าเยอะจริงๆ และจะต้องอธิบายซ้ำและย้ำควบคู่กันไป เสียเวลาหน่อยแต่จะทำให้จำได้นานตราบเท่าที่มีลมหายใจเลยและไม่ต้องมานั่งท่องให้เสียเวลา เห็นป่าวแค่เหตุผลที่ตัวคนสอน ก็ทำให้ไม่อยากเรียนแล้ว วัยรุ่นเซ็งไปเลย  และอีกอย่างผู้สอนบางคนโค-ตะ-ระดุเลย ไม่รู้จะดุหา....... เด็กที่ไหนจะกล้ายกมือถาม พอครูถามว่ามีใครจะถามไหมหรือเข้าใจไหม ตามแนวเด็กไทย นั่งเงียบ ก้มหน้าก้มตา ไอ้ตัวเราก็เค๊ยเคยเป็น ผู้สอนก็เข้าใจว่าทุกคนเข้าใจหมด แต่ในความเป็นจริง จะเป็นไปได้หรอ ไม่มีทางอะ แต่มีนะ พอเด็กบางคนยกมือถาม คนสอนก็จะบอกว่า “ที่ฉันสอนไปเมื่อกี้ เธอไม่ฟังหรือไง มัวแต่คุยอะสิ” อ้าวกรรมจริงๆ เด็กไม่เข้าใจแล้วถาม กลายเป็นว่าโทษเด็กว่ามัวแต่คุย ต่อไปใครจะกล้าถามว่าปะ สู้เงียบดีกว่า ตอบว่าเข้าใจไปก็หมดเรื่อง จะได้ไม่โดนด่า คนสอนในระดับประถมนี่แหละเป็นคนที่สำคัญที่สุดว่าจะทำให้เด็กชอบหรือเกลียดวิชานั้น  ถ้าเริ่มต้นไม่ดี ก็ตาย ตาย ตาย ตายแน่ !!!!

                อีกเหตุผลก็ตัวคนเรียน พอเรียนไม่เข้าใจก็ไม่หาทางที่จะทำให้ตัวเองเข้าใจ คิดว่าเออช่างมัน ไม่เป็นไร ไว้โตไปค่อยหาที่เรียนเพิ่ม พอจะเรียนก็ช้าไปนิด พอจะเอ็นทรานซ์ค่อยมาเรียนไม่กี่เดือนก่อนสอบ ไอ้พวกนี้คงเห็นคนสอนเป็นเทวดามั้ง คิดว่าเรียนแปปเดียว เดี๋ยวก็เก่ง เรียนหนังสือนะโว้ย ไม่ใช่ซื้อหวย ซื้อเยอะๆแล้วจะมีสิทธิ์ถูก ถ้าเปรียบการเรียนคงเปรียบได้กับการเล่นกีฬา เพราะการเล่นกีฬาก็ต้องฝึกซ้อมให้มากๆ การเรียนก็เช่นกันต้องลองทำแบบฝึกหัดหรือข้อสอบ มีเท่าไหร่ทำไปให้หมด จะ100 ข้อ 1000 ข้อก็ต้องทำ เพราะต้องใช้เวลาในการทำความเข้าใจ  ไม่มีอะไรหรอกได้มาง่ายๆ ถ้าหากเราลองคิดว่าวิชาที่เราไม่ชอบเป็นเกมหละ คนเล่นเกมก็คงอยากจะเอาชนะผ่านด่านแต่ละด่านไปให้ได้ ลองคิดแบบนี้กับวิชาที่เราโค-ตะ-ระเกลียดดู มันอาจยากที่จะผ่าน แต่ถ้าเราตั้งใจและพยายามให้ถึงที่สุด คงไม่มีอะไรเกินความสามารถ แต่ถ้าเราช่วยตัวเองแล้วไปไม่รอดจริงๆ เราอาจจะลองหาตัวช่วยก็ได้ ซึ่งมี108-1009 วิธี เช่นลองหาที่เรียนพิเศษที่กิ๊บเก๋ หรือคนสอนหล่ออย่างเคน ธีรเดช สวยๆอย่างอั้ม พัชราภา หรือฮาๆ อย่างโน้ต อุดม ชอบอย่างไหนก็เลือกเอา ซึ่งอาจจะเป็นแรงผลักดันไม่มากก็น้อย ( รู้นะว่าคิดไรอยู่ )หรือไปหาที่เรียนพิเศษเพื่อไปหลีหญิง หรือชายไทยหน้าอินเทรน เพื่ออะไรหรือ เพื่อเกาะเขาไง  ตอนที่จีบกันใหม่ๆก็หาวิธีเข้าใกล้โดยหลอกให้เขาสอนไง ได้ทั้งขึ้นและล่อง ไม่แน่เราอาจได้เกรด4และได้ทั้งแฟน ใครจะไปรู้ เหอๆๆ

&&&&&&&&