คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [The gazette Fic] appalling ความสุขมักอยู่ท่ามกลางความมืดมิด [Part 1.]
“ถ้าเกิดฉันเป็นคนที่ไม่รู้จักนาย ฉันสามารถที่จะพูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำได้เลยว่า นายมันสติไม่ดี รูกิ !!”
คำพูดของยูรูฮะไม่ได้เบี่ยงเบนความสนใจของรูกิให้ละมือออกจากหนังสือพิมพ์ฉบับเก่าๆที่ออกข่าวเรื่องอาชญากรรม 3 วันนั้นได้เลยแม้แต่นิด แต่ที่จริงแล้วรูกิกำลังใช้ความคิดเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน เรื่องชายนิรนามที่มาปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาทั้ง 5 เมื่อวาน ยูรูฮะส่ายหน้าอย่างเบื่อหน่ายตั้งแต่ที่เขาได้ตัดขาดจากโลกภายนอกแล้วมาอยู่กับพวกเพื่อนๆอีก 5 คน เครื่องมือสื่อสารใช้การไม่ได้เนื่องจากไม่มีสัญญาณ แน่นอนว่าโทรทัศน์ก็ใช้ไม่ได้เหมือนกัน
“เมื่อไหร่ที่ฉันจะได้ออกจากนรกนี่ซักที ฉันแทบจะบ้าตายแล้วนะ ที่ฉันไม่ได้ติดต่อกับใครมาตลอดร่วมเดือนเนี่ย !!” ยูรูฮะบ่น
“อย่าบ่นเลยน่ายูรูฮะ นายก็รู้ว่ารูกิเขาเป็นคนฉลาดหลักแหลม เก่งเรื่องปริศนาจะตาย ยากแค่ไหนเขาก็สามารถแก้ได้ ถึงเรื่องนี้จะเป็นเรื่องที่ใหญ่โตระดับประเทศที่ขนาดตำรวจยังแก้ไม่ได้ แต่เขาเชื่อในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้เสมอ และเชื่อนิยามนี้ ความสุขมักอยู่ท่ามกลางความมืดมิด ตอนนี้เราทั้งหมดมืด 8 ด้าน แต่ยังไงซะเมื่อแสงสว่างส่องมาถึง ความสุขก็จะตามมาด้ยเช่นกัน”
เรียตะตบบ่ายูรูฮะเบาๆแล้วเดินออกไปจากห้อง ตอนแรกเขาแทบจะอยากฆ่าตัวตายเมื่อต้องมาติดอยู่ในเมืองนี้ แต่ว่าเขาก็ยังมีเพื่อนๆอยู่ถ้าเขาไปอีกคนทุกๆคนคงจะขวัญเสียไม่น้อยและเรื่องพวกนี้คนตายเท่านั้นที่รู้เรื่องราวทั้งหมด ทางเดียวที่พวกเขาจะได้รู้ความจริงคือการเชิญวิญญาณมาบอกเล่าเรื่องราวที่พวกเขาประสบ และเขาจะได้ออกจากนรกนี่ซักที แต่ว่าจะทำยังไงล่ะ...
“เหมือนนายคิดอะไรได้นะยูรูฮะ ลองบอกฉันมาสิ ว่านายกำลังคิดอะไรอยู่” รูกิมาตอนไหนยูรูฮะไม่รู้ ทำเอายูรูฮะตกใจจนต้องเอามือทาบหน้าอกของตัวเองเอาไว้
“มาไม่ให้ซุ่มให้เสียงตกใจหมดเลยนายเนี่ย...”
“ลองบอกในสิ่งที่นายกำลังคิดมาสิ เผื่อฉันช่วยได้ และเผื่อฉันจะรู้วิธีพวกนั้น...” รูกิพูดในสีหน้าที่นิ่งเฉย
“คือ...ฉันกำลังคิดว่า...ต้องอัญเชิญวิญญาณมา ถึงจะรู้ได้ว่าใครเป็นคนฆ่ากันแน่น่ะ”
“นายคิดสั้นมาก ทำไมนายไม่คิดไปไกลกว่านี้ล่ะยูรูฮะ...”
“นายหมายความว่าไงรูกิ...” ยูรูฮะถามด้วยความสงสัย รูกิหันมามองหน้ายูรูฮะแล้วแสยะยิ้มให้อย่างน่ากลัวจนยูรูฮะขนลุก
“ฉันต้องการที่จะขายวิญญาณให้แก่ซาตาน แล้วฉันจะได้มาซึ่งความสำเร็จ ทีนี้ฉันจะได้รู้ซักทีว่าไอ้สารเลวคนไหนมาฆ่าพ่อกับแม่ของฉัน !!”
“นายจะบ้าหรือไง !! นายคิดว่าซาตานจะปรากฏกายให้นายเห็นวันละ 3 เวลาหลังอาหารหรือยังไงกัน แล้วมันเสี่ยงมากเลยรู้มั้ย แล้มันคุ้มแล้วเหรอที่นายจะเอาชีวิตของนายไปแลกกะอีแค่การที่ได้รู้ว่าใครเป็นคนฆ่าพ่อแม่ของนาย...!!!”
“หุบปากเดี๋ยวนี้ !! ก่อนที่ฉันจะชกหน้าสวยๆของนายให้เป็นรอยน่ะ !!”
รูกิกระชากคอเสื้อของยูรูฮะอย่างแรงจนยูรูฮะปลิวตามแรงที่รูกิดึงคอเสื้อของเขา คอเสื้อของยูรูฮะได้รัดคอเขาจนเกิดเป็นรอยแดงๆรอบคอ รู้ได้เลยว่ารูกิโกรธมาก ดึงคอเสื้อของยูรูฮะจนเส้นเลือดที่แขนได้โปนออกมา แล้วค่อยๆปล่อยมือของจากคอเสื้อ แล้วรูกิก็เดินเข้าไปในห้อง แล้วกลับไปนั่งที่เดิม ยูรูฮะผู้ที่ทรุดตัวลงอยู่ที่พื้นไม่สามารถที่จะตอบโต้แรงอันมหาศาลของรูกิได้เลยแม้แต่นิดเดียว...
“ประสาทที่สุด...!!!”
ความคิดเห็น