คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [The gazette Fic] นั่นแหล่ะ ที่เรียกว่าซาตาน ... [บทนำ.]
คุณอาจไม่เคยได้ยินนิยามคำนี้ “ความสุขมักอยู่ท่ามกลางความมืดมิด” แน่นอนว่าหลายๆคนไม่เคยได้ยินคำนี้ แต่วันนี้...ผมจะพาให้คุณได้รู้จักกับนิยามคำนี้มากขึ้น ความน่ากลัว ความมืดมิด ที่หลายๆคนกลัว บางคนเคยเห็นสิ่งลี้ลับ บางคนเคยอยู่ท่ามกลางความมืดมิดไม่มีแม้แต่แสงที่จะลอดเข้ามา พวกเราทั้ง 5 คนเคยผ่านกันมาแล้ว ผ่านความมืดมิด และสุดท้ายก็มาพบกับความสุขอย่าไม่คาดฝัน...
15 ปีที่ผ่านมามีเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับประเทศญี่ปุ่นมากมาย โดยเฉพาะเรื่องอาชญากรรม !! เกิดขึ้นกับเมืองๆหนึ่งที่อยู่ห่างไกลจากกรุงโตเกียวไปมาก ถึงจะอยู่ไกลแต่ก็ส่งผลกระทบถึงกรุงโตเกียวอย่างมาก ในเมืองนั้นแทบที่จะกลายเป็นเมืองร้างไปทันทีเมื่อมีข่าวคนฆ่ากันตายและฆ่าตัวตาย 3 วันได้ถึง 45 ศพ ผู้คนเริ่มหวาดกลัวและย้ายออกจากเมืองนั้นทันที แต่ยังมีเด็กอยู่กลุ่มหนึ่งที่ยังไม่ย้ายออกไปจากเมืองนี้...
“รูกิ ฉันว่าพวกเราย้ายออกจากเมืองนี้ดีกว่ามั้ย แล้วเรื่องนี้ก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตำรวจซะก็หมดเรื่อง”
ยูรูฮะ เพื่อนผู้ซึ่งหวาดกลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้บอกกับรูกิ หัวหน้าของกลุ่มซึ่งเป็นคนบอกให้อยู่ที่เมืองนี้ต่อไป จนกว่าเรื่องทุกอย่างจะจบลง รูกิ ซึ่งนั่งอยู่ตรงหัวมุมของห้อง นั่งดูหนังสือพิมพ์เกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นตลอด 3 วันนั้น รูกิกัดกรามจนนูนขึ้นมานั่นหมายถึงเขากำลังเริ่มโมโหกับเรื่องที่ยังไม่จบสิ้น
“ฉันเชื่อว่า ยังไงซะรูกิก็ต้องจบเรื่องนี้ให้ได้แหล่ะ เพื่อพ่อกับแม่ของเขา...เขาไม่ยอมให้ทั้งสองตายอย่างสูญเปล่าหรอก” อาโออิพูด
“ฉันก็ไม่ยอมเหมือนกัน มันบังอาจทำน้องสาวฉันได้ !!” ไกพูดขึ้นด้วยท่าทีที่โมโห
น้องสาวของไกตายด้วยการกระโดดตึกพร้อมกับเพื่อนๆอีก 5 คน เรียกว่า “ฆ่าตัวตายหมู่” ซึ่งไกเสียใจไม่น้อยไปกว่ารูกิ ตั้งแต่ที่น้องสาวได้เสียชีวิตไป ไกเริ่มเป็นคนเก็บตัว ทิ้งเสื้อผ้าที่เป็นสีอื่นนอกจากสีดำหมด รูกิก็กลายเป็นคนที่เหมือนกับสติไม่ดี (แต่ที่จริงแล้วยังครบทุกอย่าง) ท่าทีเหมือนกับเชอร์ล็อก โฮม กลายเป็นคนที่ประเดี๋ยวสุข ประเดี๋ยวเศร้า เพราะยังทำใจเรื่องพ่อกับแม่ของตัวเองไม่ได้
เหมือนมีบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ข้างนอกหน้าต่าง รูกิเริ่มเคลื่อนไหวจากที่นั่งอยู่ที่มุมห้องก็เดินออกมาดูข้างนอกหน้าต่าง ฝูงค้างคาวไม่ทราบสาเหตุที่บินออกมาจากถ้ำแล้วมาบินอยู่บนท้องฟ้าในยามนี้ ท้องฟ้ามืดครึ้มฝนตั้งเค้าจะตก แต่แล้วก็เปลี่ยนเป็นสีเลือดอย่างเห็นได้ชัด
“นี่เขาไม่ได้เรียกว่าเมืองแล้วล่ะ นี่เขาเรียกว่านรกชัดๆ...” เรียตะ พูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา มือไม้เริ่มสั่น แล้วทรุดตัวลงไปที่พื้น
“รูกิ นี่มันหมายความว่ายังไง...”
“ไม่ได้เรียกว่าปรากฏการณ์ธรรมชาติ ไม่สามารถที่จะอธิบายด้วยหลักการวิทยาศาสตร์ ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องไสยศาสตร์...”
ท้องฟ้าสีเลือกดังขึ้นเพราะฟ้าร้องและเห็นรูปสายฟ้าได้ชัด มีชายหนุ่มนิรนามที่อายุไม่น่าจะเกิน 40 ยืนอยู่ข้างหน้าที่พักอาศัยของพวกเขา ใส่เสื้อคลุมสีดำแล้วมีฮู้ดบังใบหน้าของเขาเอาไว้ ไม่สามารถที่จะเห็นใบหน้าของเขาได้ชัด แต่ที่เห็นได้อย่างชัดเจนคือ ไม้เท้ารูปหัวกะโหลกของเขาและลายสักเต็มตัว เล็บมือที่แหลมคมและเป็นสีดำ ชายหนุ่มแสยะยิ้มให้รูกิ เหมือนกับรู้ว่าริกำลังจ้องมองเขาอยู่ และหายไปในกลุ่มควันสีดำ
“นี่แหล่ะ ที่เขาเรียกว่าซาตาน...!!!”
ความคิดเห็น