คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ใครปลุก???
“ ซาโตชิๆ ตื่นได้แล้ว “ เสียงนุ่มๆดังอยู่ข้างๆหูผม
“ ขออีกห้านาที “ ผมต่อรองออกไป
“ ไม่ได้ ลุกขึ้นมาซิซาโตชิ “ มีแรงบางอย่างมาฉุดมือผมให้ลุกขึ้น
“ อะไรกันนักกันหนาเนี่ย คนจะหลับจะนอน “ ผมว่าพรางลุกขึ้นขยี้ตา
“ ไม่ต้องมาบ่นเลยนะ นายก็รู้นี้ว่าพวกเราต้องรีบเดินทางแต่เช้า ยังจะมานอน
ขี้เซาอยู่อีก “ เสียงแจ๋นๆของยัยคาซึมิดังเข้ามาในโสตประสาตการรับฟังของผม
ที่ยังไม่เปิดรับดีนัก =O=
“ ลุกขึ้นมาได้แล้ว มั่วแต่นั่งอยู่นั้นแหละ “ ยัยคาซึมิหันมาเอ็ดผมอีกรอบก่อน
จะหันไปเก็บของ
ผมยันตัวลุกขึ้นยืนขยี้ตาอยู่สองสามรอบ แล้วดวงตาสีดำคู่
โตของผมก็เหลือบไปเห็นทาเคชิเจ้าเพื่อนจอมเจ้าชู้ของผมที่นอนอุตุอยู่บน
เตียงชั้นสอง
“ พอดีเลย ซาโตชิ! นายปลุกทาเคชิด้วยนะพอดีฉันยังจัดของไม่เสร็จ “ ยัยคาซึ
มิหันมาบอก(สั่ง)ผมก่อนจะหันไปจัดของต่อ
เด๋วดิ!!! ถ้าเมื่อกี้ทาเคชิไม่ได้ปลุกเรา แล้วใครปลุกวะ
ยัยคาซึมิก็ไม่น่าใช่ เสียงยัยนั้นแหลมจะตาย
แต่เสียงนั้นมันออกจะ.................
ผมคิดไปพรางก็ปีนบันไดขึ้นชั้นสองไปพราง ผมค่อยๆ
เอื้อมมือไปเขย่าตัวเจ้าเพื่อนชายที่ขี้เซาไม่แพ้ผมอีกคน
“ เฮ้ย! ทาเคชิ ตื่นๆ ได้เวลาออกเดินทางแล้ว “ ผมเขย่าตัวมันเบาๆ
“ เออๆ ลุกแล้วๆ “ มันว่าก็จะยันตัวลุกขึ้น ไอ้นี่เวลาตื่นกะหลับดูที่ตามันไม่ได้
หลอกครับ เพราะมันตาตี่เลยดูไม่ออก - * -
ผมปีนลงมาจากชั้นสอง แล้วเดินมาหยิบเสื้อตัวนอกของผม
ไปสวม พร้อมกับแก๊ปใบเก่งของผม ก่อนจะเดินมาเก็บ(ยัด)ของลงไปใน
กระเป๋า แล้วหยิบที่แปรงฟันออกมาแปรงฟันที่อ่าง ( เด็กดี)
“ ซาโตชิ!! แปรงฟันเสร็จแล้วเก็บของเร็วๆล่ะ ฉันจะไปรอข้างนอก “ ว่าเสร็จคุณ
เทอก็เดินออกไปจากห้องพร้อมกับกระเป๋าสีแดงใบเก่งของเธอ
ผมพยักหน้าเนิบๆเป็นคำตอบ แล้วหันมาสนใจกับการ
แปรงฟันแทน ซักพักผมก็บ้วนปากด้วยน้ำแล้วยกแขนขึ้นเช็ดปาก(แอบซก
มก) ก่อนจะเดินมาเก็บของเข้ากระเป๋า
“ เฮ้ย!! มอนสเตอร์บอลฉันหายไปไหนหมดเนี่ย!!!!!!!!! “ ผมโวยลั่น เมื่อหาไอ้
เจ้าลูกกลมๆของผมไม่เจอ
“ ซาโตชิ แกบ้าไปแล้วรึไง มันอยู่กับคุณจอยโน่น “ ทาเคชิหันมาเอ็ดผม หลัง
จากที่มันแปรงฟันเสร็จแล้ว
“ เออจิง “ ผมว่าพรางเกาหัวแกรก แล้วลุกขึ้นสะพายกระเป๋าออกจากห้องพร้อม
ทาเคชิ
ผมกับทาเคชิเดินมาถึงตรงเคาน์เตอร์ แล้วเราทั้งสามคน
รวมยัยคาซึมิที่รออยู่แล้วก็เดินไปรับมอนสเตอร์บอลที่ฝากไว้กับคุณจอยที่เคาน์
เตอร์
“ คาซึมิ ปิกะจูกับโทเงปปี้ ไปไหนล่ะ “ ผมว่าแล้วหันซ้ายหันขวาหาเจ้านู๋
ไฟฟ้าคู่หูของผมกับเจ้าลูกไข่สุดที่เลิฟของหล่อน
“ ไปซื้อกาแฟ “ ยัยนั้นหันมาตอบผมสั้นๆ
“ หรอ............เฮ้ย!!! ปิกะจูกะโทเงปี้เนี่ยนะ ไปซื้อกาแฟ “ ผมไม่ค่อยจะเชื่อ
เท่าไรกับสิ่งที่เทอว่า
ปิกะจูเนี่ยนะ ซื้อกาแฟ - _^
“ อยากรุ้เด๋วรอดูละกัน “ เทอว่าก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้พักผ่อน
“ - _^ “ ผมไม่พูดอะไรเพียงแต่ล้มตัวลงข้างๆเทอ ทาเคชิเลยนั่งบ้าง
ผมกับเพื่อนทั้งสองนั่งรอโปเกมอนที่กำลังไปซื้อ
กาแฟมาให้พวกเรา ซักพักประตูแก้วอัตโนมัติทางเข้าก็เปิดออก
“ นั้นไงมากันแล้ว “ ยัยคาซึมิว่าแล้วลุกขึ้นเดินตรงไปที่ประตู พวกผมเลยเดิน
ตามไป
“ ขอบใจนะ ปิกะจู โทเงปี้ ^U^ “ เทอว่า
“ ไม่เป็นไร / ไม่เป็นไรหรอกค่ะ “ 2 เสียงที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเอ่ย
ตอบออกมาพร้อมกัน
“ O0O “ หน้าของผมเองครับ
อะไรเนี่ยยยยยยยยยยยยยยย
############################################################
เหอๆ ชักกลัวสมองตัวเองขึ้นมาตงิดๆ - *-
แต่เอาเถอะถ้าได้ผลิตผลงานดีๆให้ท่านผู้อ่านเราก็ดีใจ ^U^
เม้นด้วยนะเจ้าค่ะ จะเป้นเป็นพระคุรอย่างสุงส่ง
ความคิดเห็น