คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ถ้าผมเป็นพระเจ้า ตอนที่1:ผมนั่งอยู่บนเก้าอี้
ผมนั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องของผม เปิดคอมและเล่นเกมทุกวัน ชั่งมีความสุขมากมาย เมื่อก่อนผมสงสัยว่าทำไมผมถึงไม่เหมือนคนอื่น?
อยากรู้จริงๆเลยว่าถ้าเราตายแล้วเนี้ยมันจะรู้สึกยังไงนะ ไอความรู้สึกว่ากำลังจะหายไปแล้วมันเป็นความรู้สึกแบบไหนกัน
ร่างกายของผมมันมีสิ่งผิดปกติ ไม่รู้สิ แต่ผมคิดอย่างนั้น น่าจะเป็นด้านสมอง ด้านพูดคุย ด้านสังคม
แต่ที่มากที่สุดคือ หูผมมันกระดิก คือผมรำคานมากตอนมันกระดิก แต่ไม่รู้ทำไมมันจะกระดิกในช่วงเวลาคนคุยกันบางครั้ง
นั้นเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมเข้ากับคนอื่นๆในสังคมไม่ได้ เพราะว่าผมรำคาน
เอาละ เอาละ เข้าเรื่องเลยละกัน
ในเมื่อพูดคุยกับคนอื่นลำบาก ผมก็เลยต้องมานั่งเล่นอินเตอร์เน็ตหรือเกม ในเกมผมคิดว่าตัวผมได้เกิดใหม่เลยละ ไม่ต้องรำคานตอนคนคุยกันอีกด้วยแถมยังมีเพื่อนเยอะอีกต่างหาก
แอ๊ดด ขณะที่ผมนั่งเล่นเกมอยู่น้องสาวก็ประตูเข้ามา
“พี่ค่ะ เย็นนี้หนูไปทำงานบ้านเพื่อนจะไม่อยู่บ้านนะค่ะพี่”
หูผมกระดิก แต่ผมรำคานเลยตอบไปว่า
“ได้ ได้รีบไปเถอะ พี่ทำกับข้าวกินเองได้น่า”
“ค่า ค่า หนูไปละนะค่ะ” พูดเสร็จก็ปิดประตูออกไป
ชิ น่ารำคานชะมัดดันมาทักตอนเวลาสำคัญของเกมที่ผมกำลังเล่นพอดีเลย
จากนั้นเวลาก็ผ่านไปถึง3ชั่วโมง ในตอนนี้เป็นเวลา5โมง24นาทีกับอีก10วิกว่าๆ
ผมเดินลงบันไดมาจากชั้นบนห้องของตัวเองเพื่อมาหาอะไรทาน
“จะมีอะไรกินไหมนา”
พอผมเดินมาถึงชั้นล่างมันทำให้ผมถึงกับตกใจ!
“เซอร์ไพร์ แฮปปี้เบิดเดย์ค่ะพี่”
“แฮปปี้เบิดเดย์นะเพื่อน”
ผมเห็นห้องนั่งเล่นประดับด้วยสิ่งต่างๆมากมาย พร้อมทั้งน้องผมและเพื่อนที่อยู่ข้างบ้านถือเค้กมาเซอร์ไพร์
“เอ้า! วันนี้วันเกิดฉันเหรอเนี้ยลืมไปเลยแหะ”
“ว่าแล้วว่าพี่ต้องจำวันเกิดตัวเองไม่ได้ เพราะมั่วแต่มกอยู่ในห้องจนลืมวันลืมเดือนเลยละสิ”
ที่น้องผมพูดนั้นเป็นความจริง ผมเล่นเกมจนติดจนงมงาย เลยไม่ค่อยจะได้สนใจสิ่งต่างๆมากมายเท่าไร
“อืมๆ ชั่งเหอะหิวแล้วอ่ะ ขอกินเลยได้ไหม”
ผมยืนมือไปขอเค้กที่อยู่ในมือน้องสาว จากนั้นน้องสาวก็ให้เค้กผมมา ผมแบ่งเค้กให้เป็นชิ้น ชิ้นละเท่าๆกันให้พอกับ3คน
และนั่งทานจนหมดไม่เหลือ จากนั้นผมก็ไปส่งเพื่อนหน้าบ้าน
“กลับดีดี นะระวังหมากัดด้วยละ”
“เออ!”
จากนั้นผมก็กลับเข้าบ้าน
แต่
แต่!
แต่!
ผมกลับเพิ่งมาคิดอะไรขึ้นได้ เฮ้ย!ทำไมเวลาผมคุยกับเพื่อนและน้องก่อนหน้านี้ หูถึงไม่กระดิกละ? ทั้งๆที่มันนานกว่าตอนที่คุยกับน้องตอนแรกที่น้องเปิดประตูเข้ามา ทำไมว่ะ คิด คิด ผมคิด อยู่นาน น้องบอกว่าจะไปบ้านเพื่อน? แต่กับมาจัดงานวันเกิด? เพื่อน? เค้ก? หรือว่า
หูมันจะกระดิกตอนคนพูดโกหกรึไง!
=====================================================================================
ความคิดเห็น