คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : in your eyes [krislay] - part 3
In your eyes…
3
“นี่ตัวเอง!! ตัวเองพาใครมาหน่ะ”
“เอ่อนี่...คือ คริส เพื่อนพี่เอง”
“ตัวเองมีแฟนหล่อๆแบบนี้ไม่เคยบอกกันบ้างเลยนะ เค้านึกว่าตัวเองจะมองแต่พี่ดำอะไรนั่นซะอีกนะ ฮ่าฮ่าๆ”
“ก็บอกแล้วไงว่าคริสหน่ะเป็นเพื่อน”
“อ้อลืมไป ตัวเองชอบพี่จงอินคนเดียว ฮ่าๆ”
ผมหันขวับไปทางแบคฮยอน จ้องน้องชายตัวดีด้วยสายตาดุดัน และนั่นก็ทำให้แบคฮยอนเงียบลงทันที ส่วนคริส ตอนนี้เขามองไปรอบๆบ้านผมเหมือนสำรวจอะไรบางอย่าง นี่คงเป็นการตัดสินใจที่สำคัญเกือบจะที่สุดในชีวิต ที่ผมกล้าชวนคนแปลกหน้าเข้ามาอยู่บ้านตัวเอง
“คริส หิวไหม?” ผมถาม
“พี่คริสเป็นลูกครึ่งรึปล่าว ทำไมตาพี่เป็นสีฟ้า แล้วสูงเท่าไหร่ เรียนอยู่ที่ไหน แล้วมีแฟนรึยัง?”
แบคฮยอนรัวคำถามใส่คริสทันทีที่มีโอกาส ผมจ้องกลับไปทางแบคฮยอนเหมือนเดิมแต่เหมือนแบคฮยอนจะรู้ตัวเลยทำเป็นไม่มองไม่สนใจสายตาของผม ฉลาดเกินไปแล้วนะ
“แบคฮยอนเข้าห้องไปทำการบ้านได้แล้วไป”
“เดี๋ยวก่อนสิตัวเอง เค้าอยากคุยกับพี่คริส”
“ถ้าพรุ่งนี้ไม่ยอมทำการบ้านไปโรงเรียนแล้วอาจารย์โทรมาฟ้องหล่ะก็นะ... พี่จะโทรไปฟ้องแม่ แล้วสั่งห้ามไปเจอชานยอลอีก คราววนี้โดนตีก้นลายแน่”
"อี้ซิง นังงูพิษ!!”
แบคฮยอนพูดเสร็จก็งอนตุ๊บป่อง เดินเข้าห้องไป ก่อนปิดประตูก็ยังไม่วายหันมาแลบลิ้นใส่ผม นับวันยิ่งติดนิสัยเกเรแบบชานยอลเลยนะ
“น้องนายนี่น่ารักดีนะ”
“เด็กบ้านี่ แก่แดดมากกว่า”
“นี่แอบบนินทาเค้าหรอ เจ้าเตี้ย!!” แบคฮยอนชะโงกหน้าออกมาเถียง
“รีบทำการบ้านไปเลยนะ แบคฮยอน คริส คุณไปอาบน้ำเถอะ”
“อาบน้ำ?”
“บ้านผม มีเครื่องทำน้ำอุ่น ไม่หนาวหรอก”
“อาบยังไง อาบไม่เป็น อาบให้หน่อยสิ เหมือนที่นายเปิดน้ำอัดลมให้ฉันไง”
“เอ่อ..อ...อ” ถึงผมจะเป็นผู้ชายผมก็ไม่ค่อยสะดวกกับการอาบน้ำกับผู้ชายด้วยกันหรอกนะ ผมไม่ใช่พวกที่ใจกล้าอะไรนะคุณ
ถึงในใจจะกล้าๆกลัวๆกับการอาบน้ำให้กับผู้ชายแปลกหน้า แต่ตอนนี้ผมก็พาตัวเองกับเขามาอยู่ในห้องน้ำเป็นที่เรียบร้อย คริสที่เกือบจะไม่มีเสื้อผ้าติดตัว มีแค่ผ้าขนหนูผืนเล็กๆเกี่ยวเอวไว้เท่านั้น ผมรู้สึกว่าห้องน้ำนี่แคบเกินไป แคบมากจนได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองดังลั่น
ผมรู้สึกถึงลมอุ่นๆที่เป่าอยู่บนหัวผม ใช่มันเป็นลมหายใจของคริส ยืนเทียบกันแล้วผมดูเตี้ยลงถนัดเลยคริสสูงมาก ผมที่ยืนอยู่ข้างฟตัวเลยไหล่เขาขึ้นมานิดเดียวเอง สีผิวที่ดูขาวสะอาดจนเกือบซีด ตาสีฟ้าที่โดดเด่น จมูกคมเป็นสัน และริมฝีปากที่บางและดูเซ็กซี่ เหมือนคริสจะรู้ตัวว่าผมจ้องเขาอยู่ คริสจึงเริ่มมองดูตัวเองว่ามีอะไรผิดปกติกับเขาหรือเปล่า
“เปิดฝักบัวนะ แล้วก็เลือกระดับความร้อนที่ต้องการ”
“แค่นี้หรอ....”
“แล้วก็เอาผ้าขนหนูออกด้ว...ย....เฮ้ย!!....ไม่ใช่ตอนนี้.....คริสสสส” ผมรีบหันหลังแล้ววิ่งออกจากห้องน้ำ อย่างอายๆ ถึงคริสจะเป็นผู้ชายเหมือนกันก็เถอะผมบอกแล้วไงผมไม่ชิน
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าโลกนี้มีคนไม่รู้จักการอาบน้ำด้วย ถึงคริสจะเหมือนคนที่มาจากต่างประเทศแต่ก็ใช่ว่าต่างประเทศเค้าไม่อาบน้ำกันนะ เอ้ะ! หรือคริสเป็นเอสกรีมโม เลยไม่เคยอาบน้ำ บ้าหน่า อย่างน้อยคริสก็ต้องถือเบ็ดตกปลามาด้วยสิ
ขณะที่ผมเถียงกับความคิดของตัวเองอยู่คนเดียวสักพัก
“โอ้ยยยย ร้อนนนนนนนน!!!!!”
“คริส!!!!!!”
ผมรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำเพื่อดูคริสที่ร้องแหกปากลั่นห้องน้ำ
“เฮ้ยยยยยย” นั่นอะไร ผมเห็นอะไร ผมรีบหันหลังแล้วเอามือปิดตาตัวเอง
“อี้ซิง ช่วยด้วยยย ร้อนๆๆ”
“ช่วยยังไงดีหล่ะ ฮือออ คริสคุณออกมาจากห้องน้ำก่อน...เอ่อ..อ...เอาผ้าผูกเอวออกมาด้วย”
ผมรีบหันไปสั่งก่อนที่จะเห็นคริสโดนน้ำร้อนลวกตายคาห้องน้ำบ้านผม ผมหล่ะเชื่อเลยว่าโลกนี้มีคนโดนน้ำร้อนจากเครื่องทำน้ำอุ่นลวก นี่คริสไม่รู้จริงๆหรอว่าเครื่องทำน้ำอุ่นมันบอกว่า 98 องศา นี่เค้ากะจะลวกตัวเองรึยังไง
“เอะอะ...เสียงดังอะไรกัน เนี่ยตัวเอ... เอ่อ พี่สองคนเข้าไปทำอะไรกันในห้องน้ำเนี่ย”
“แกเห็นพี่ต้มโจ๊กให้แกอยู่รึไง เด็กบ้า!”
11.00 pm
หลังจากเกิดเหตุการณ์ปั่นประสาทในห้องน้ำผมให้แบคฮยอนช่วยหายามาทาให้คริส ถึงอาการที่เกิดขึ้นกับคริสจะไม่หนักหนาสาหัสมาก แต่มันก็พอทำให้ผิวขาวๆของเขาแดงขึ้นมา โชคดีที่คริสยังรู้จักอาการปวดแสบปวดร้อนไม่งั้นผมคงเห็นคนหล่อสุกตายไปต่อหน้าต่อตา หลังจากหมดหน้าที่ของแบคฮยอนผมก็รีบๆล่เจ้าน้องตัวดีให้ไปนอน จากนั้นผมก็ทำซุปเห็ดหอมมาให้คริสทาน เผื่อเขาจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง
“อร่อยไหม เพิ่มรสชาติรึปล่าว”
“เพิ่มรสชาติ? อาหารมนุษย์พวกนี้สามารถเปลี่ยนรสชาติได้หรือ?”
“ได้สิ คุณอยากลองเปลี่ยนรสชาติมันดูไหมคริส”
“หยิบมาให้เลือกหน่อยสิ อี้ซิง”
“อันนี้เกลือ ทำให้เค็ม”
คริสมองกระปุกเกลือก่อนจะค่อยๆเทใส่ช้อนแล้วจ้องมองมันเหมือนเด็กเล็กๆมองของกิน
“ฉันกินมันได้ใช่ไหม?”
“ได้สิๆ” ผมพยักหน้าให้คริสแล้วดูเขานั่งชิมเกลือ ตอนนี้คริสเหมือนเด็กที่หัดเรียนรู้โลกเลย นี่โลกนี้ยังมีคนไม่รู้จักรสเค็มอีกหรอ?
“รสชาติเหมือคุกกี้ที่นายเอาให้กินเลย”
เอ่อ...ออกความเห็นได้เจ็บแสบมาก นี่คุณว่าคุกกี้ผมเค็มเหมือนเกลือหรอคริส เจ็บใจที่สุด
“อันนี้เค็มหรือเปล่าอี้ซิง ทำไมมันเหมือนเกลือเลย สีขาวเหมือนกันด้วย”
“นั่นเขาเรียกว่าน้ำตาล ลองชิมดูสิผมว่าคุณต้องชอบแน่ๆ”
คริสค่อยๆตักน้ำตาลมาชิมดูสายตาเขาตอนนี้สิ คริสคงคิดว่าผมหลอกให้เขากินเกลือแน่ๆเลย พอน้ำตาลเริ่มเข้าปากคริสสักพักเท่านั้นแหละ รอยยิ้มน้อยๆก็ค่อยๆปรากฎขึ้นบนหน้าหล่อๆของเขา
“กินขนาดนั้นเดี๋ยวก็เป็นเบาหวานกันพอดี”
“สงสัยฉันต้องตายเพราะโรคเบาหวานของมนุษย์เนี่ยแหละ ฮ่าๆๆ”
คริสหัวเราะออกมาไม่สมจริงเลย อีกครั้งที่แววตาสีฟ้าคู่นั้นดูเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด
“ห้ามพูดเรื่องตายอีกนะ คุณไม่เป็นเบาหวานตายหรอก เพราะผมจะไม่ให้คุณกินน้ำตาลเล่นอีกแล้ว”
“ขออีกนะอี้ซิงนะ มันอร่อยดี”
นี่คริสรู้จักอ้อนคนเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ นี่เขาคงไม่รู้หรอกนะว่า ผมแพ้คนอ้อนมากแค่ไหน
“คริสลองนี่หน่อยไหม? อร่อยกว่าน้ำตาล กินแล้วไม่เป็นอะไรด้วย”
“มันคืออะไร”
“นี่ไง ลองชิมดูนะอร่อยมากๆเลย”
ผมยื่นกระปุกพริกป่นให้กับคริส เขาจ้องมันอยู่นานก่อนจะหันมาถามผม
“อร่อยจริงหรอ”
“จริงๆนะ มันอร่อยมากกก”
คริสตักพริกป่นจนพูนช้อนแล้วเอามันเข้าปากอย่างรวดเร็ว พระเจ้านี่ผมทำอะไรลงไป ผมไม่ได้ตั้งใจนะ
“อี้ซิ..ง แหวะๆๆ...มัน..น แสบลิ้นอ่ะ”
“เผ็ดหรอ กะ..กินน้ำเร็ว”
“เผ็ด..ดด..ขะ...ขอ..น้ำอีก”
นี่ผมทำอะไรลงไป ผมไม่น่าแกล้งคริสแบบนั้นเลย ยกโทษให้ผมด้วยนะคุณตาสีฟ้า
00.00 am
วันนี้เป็นวันที่ผมร้องไห้แล้วหัวเราะเยอะที่สุดในรอบปี คริสพึ่งหายจากอาการเผ็ดนั่งจ้องผมอย่างไม่วางตา นี่ผมทำลายความไว้ใจของเขาลงไปแล้วหรอ สายตาเขาดูเคืองๆ ก่อนจะแลบลิ้นออกมาเหมือนลูกหมาเพราะคงยังไม่หายเผ็ด ตอนนี้คริสเหมือนคนเป็นโรคอะไรสักอย่างเค้าดูระแวงทุกอย่างที่ผมหยิบยื่นให้
“อันนี้กินได้แน่นอน”
คริสเอาแต่จ้องมองกล่องช็อกโกแลตแต่ไม่ยอมหยิบมันสักชิ้น
“คราวนี้จะหลอกว่าเป็นอะไรอีกหล่ะ”
“นี่มันกินได้จริงๆนะอร่อยด้วย หวานๆเหมือนน้ำตาล แต่อร่อยกว่าน้ำตาลอีกนะ”
“งั้นนายกินให้ดูก่อน”
ผมค่อยๆแกะกล่องช็อกโกแลตหยิบมันออกมาหนึ่งชิ้นแล้วค่อยๆเอาเข้าปาก พยายามให้คริสได้เห็นว่านี่ไม่ใช่ของอันตรายแบบที่เขาคิด
“เห็นไหม ไม่เห็นเป็นไรเลย ลองกินดูสิ อร่อยมากเลยนะ”
พอเห็นว่าผมกินแล้วไม่เป็นอะไร คริสเลยหยิบช็อกโกแลตออกมาแล้วเอาเข้าปากมั่ง
“อร่อยหล่ะสิ”
“อร่อยมาก”
“คุณคริสตกเป็นทาสของช็อกโกแลตอีกคนแล้ว”
“อร่อยมากๆเลยอี้ซิง”
พอเห็นคริสยิ้มออกมาผมก็อดยิ้มตามไม่ได้ เหมือนกับว่ารอยยิ้มของเขาเป็นสิ่งที่หาดูได้ยาก
“คุณไม่กลับบ้านหรอฮะ นี่ก็ดึกมากแล้วนะ”
“อะไรคือบ้าน....”
“นี่คุณจะแกล้งผมนานไปแล้วนะ แค่นี้น่าจะพอได้แล้วมั้ง”
“ไม่ได้แกล้งนะ....แต่อะไรคือบ้านหรอ?”
“ที่ที่คุณอยู่ตอนนี้ไงเค้าเรียกว่าบ้าน”
“งั้นให้ที่นี่เป็นบ้านของฉันได้ไหมอี้ซิง”
“ถ้าได้แล้วเค้าจะมีคอนโดไว้ขายทำไมกัน คุณต้องกลับบ้านของคุณนะคริส”
“ฉันไม่มีบ้าน”
“คนเราต้องมีบ้านอยู่สิ ถ้าไม่มีบ้านจะไปนอนที่ไหนแล้วคุณจะโตมาได้ยังไง”
“ฉันไม่มีบ้าน....เพราะฉันไม่ใช่มนุษย์”
ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ถ้าคริสไม่ใช่มนุษย์แล้วผมคุยกับตัวอะไร นี่มันอะไรกันเนี่ยปวดหัวชะมัดเลย
Etc
เออนี่มันอะไรวะเนี่ย อาทิตย์นี้สอบยังมีเวลามาอัพฟิค
เอาจริงอ่านหนังสือไม่รู้เรื่องเลย ชีวะ ฟิสิกส์ห่าเหวไรเยอะแยะ
อ่านจนหน้าจะเป็นเอมบริโอของไก่ละ
ของขวัญวันคริสมาสต์ตามมาทีหลังนะคะพวกเธอ
ตอนหน้ามีเอี่ยวกับคริสมาสต์แน่นอน ฉันหล่ะปวดหัวกับความไร้เดียงสาของอิพระเอกเหลือเกิน
มันจะโลกสวยไปละ อี้ซิงเป็นสาวเป็นนางหล่อนพาผู้ชายเข้าบ้านหรอยะ น่าจับมาตีตูด
ความจริงจะมาอัพให้ตั้งแต่วันอาทิตย์แล้ว แต่วันจันทร์สอบไงยังแต่งไม่ครบตอนด้วย
วันนี้เลยเอาตอนเต็มมาลงให้เลย ตอนต่อไปคงลงให้ก่อนปีใหม่แหละน่า
รักทุกคนนะเอ้อ รักเมียคริสไม่รักคริส
ใครส่องทวิตฉันเห็นทุกอย่างเป็นอู๋ฟานอย่าเข้าใจผิดว่าเราเมนอู๋ฟานนะเฟ่ย
เราหมั่นใส้นางจะตาย เลยระบายใส่นางในฟิค มันยังไม่จบ เรายังทำร้ายอู๋ฟานอีกเยอะ (แค้น)
ตอบเม้นการ์ตี้
เราเมนอิติ๋มหว่ะนาย
ความคิดเห็น