คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่5 ตำนานเกาะบัวบาน เซนเจอเก่งอีกครั้ง
วันที่2
“ยินดีต้อนรับค้าาาาา!!”
เสียงแหลมของเจ้าของโรงแรมดังขึ้นพร้อมกับประตูสู่โถงล็อบบี้เปิดออก
“ยินดีต้องรับคณะของคุณมาเฟียสีขาวที่ยิ่งใหญ่ จองไว้หนึ่งอาทิตย์ ใช่มั้ยค้า”
บี้และเหล่าองครักษ์ยกยิ้มขึ้นให้กับการต้อนรับอย่างดีของเจ้เอกเจ้าของโรงแรมริมทะเล
“แหม ไม่ผิดหวังเลยนะเนียที่ข้าเลือกที่นี่”
“แน่นนอนค่า ท่านลูกค้า คุณบี้เออแต่ว่ามีอะไรเล็กๆน้อยๆ คือ ทางโรงแรมจำเป็นต้องขอดูบัตรประชาชนอะไรเทือกนี้
ไว้นะคะ ไว้เป็นข้อมูล”
เจ้เอกพูดพร้อมกับหยิบเอกสารขึ้นมาตรงหน้าเพื่อให้บี้กรอก
“ยุ่งยากจัง ข้าจ่ายล่วงหน้าให้แล้วเพิ่มให้อีกสามเท่าแทนดีมั้ย”
แคว้ก
“เอกสารบ้าบออะไรไม่ต้องกรอกก็ได้ เอาเป็นว่า เรียนเชิญเลยเจ้าค่าา”
“555 ดีมาก”
“เซน เร็ว”เอกสะกิดร่างบางในชุดพนักงานโรงแรมสีขาวดำพร้อมหูกระต่ายน่ารักให้เข้าไปคล้องพวงมาลัยให้คณะของบี้
แน่นอนว่านี้คือการทำงานวันแรกของเขา ในฐานะลูกจ้างธรรมดา ไม่ใช่องครักษ์สีขาวอีกแล้ว
และเขาจะต้องทำให้ดีที่สุด
“ขอบใจ”
บี้บอกกลับร่างบางพร้อมรอยยิ้ม ท่าทางของคนอื่นๆต่างก็หลบสายตาจนเซนคิดแปลกใจ
ไหนจะชุดแปลกๆที่ดูเหมือนจะปิดบังหน้าตาตัวเองอีก
“ไม่เป็นอะไรใช่มั้ยที่คนของข้าจะแต่งแฟนซีกันตลอดทั้งอาทิตย์”
“ไม่ๆๆ ไม่เลยคะ ได้รับแจ้งแล้วว่าคุณจะจัดปาร์ตี้กัน ชั้นเอกกี้ เป็นเจ้าของโรงแรมนี้ ส่วนนั้นเซน เด็กใหม่ แล้วก็..”
“ผมแฟรงค์เอง! มาแล้วครับมะพร้าวจากเกาะบัวบาน”
ชายหนุ่มตรงออกมาพร้อมลูกมะพร้าวสีเขียวมากมายก่อนจะทยอยแจกแก่แขกทุกคน
จนกระทั้งไปสะดุดเข้ากับร่างของใครบางคนเข้า
“นี่มัน”
ร่างของชายหนุ่มผิวขาวที่นอนก้มหน้าถูกผู้ติดตามของบี้แบกเอาไว้
สีผมและผิวพรรณที่คล้ายกันกับบี้ ทำให้แฟรงค์คิดว่าคนๆนี้อาจเป็นลูกชายของบี้
“ลูกชายคุณตกน้ำหรอ ทำไมตัวเปียกอย่างนี้”
“ว้ายตายแล้วคุณบี้ ทางนี้คะ ทางเรามีห้องพยาบาล เซนเร็วไปช่วยพยุงเขา”
“ครับ”
“เดี๋ยว! ไม่ใช่นั่นไม่ใช่แขกของเจ้า”
“อะ อะไรกัน”
ทั้งเซนแล้วก็แฟรงค์ชะงักทันทีที่บี้พูดเสร็จ
“บังเอิญข้าเป็นพ่อค้าด้วยละคุณเอก ระหว่างมาที่นี่ผ่านเมืองแห่งดาวเลยได้ของสำคัญติดมือมาด้วย”
“ของสำคัญ”
“ใช่ อะไรคือสิ่งที่บ่งบอกถึงสัญลักษณ์ของเมืองละ”
“มะ มาเฟีย..”
“ไม่จริง!!”
ยังไม่ทันที่ใครจะพูดจบเซนก็สวนขึ้นมาทันที ท่างทางแข็งกร้าวของเด็กเรียบร้อยเมื่อกี่หายไปจนแม้แต่เอกกับแฟรงค์ยัง
ตกใจ
“เจ้า ว่ายังไงนะ”
“ผมบอกว่ามันเป็นไปไม่ได้ คุณโกหกเล่า”
บี้ยกยิ้มขึ้นทันที เขาดูดน้ำมะพร้าวอย่างสบายใจก่อนจะเดินตรงไปที่ร่างที่สลบอยู่
ฝ่ามือขาวจับลงที่ผมก่อนจะดึงขึ้นมาให้เซนดู
“กะ เก่ง”
“นี่ไงดูซะสิไอ้หนู นี่มาเฟียสีขาวของแท้ๆเลย”
“เป็น เป็นไปได้ยังไง”
“หึ บังเอิญข้ารู้ทริคอะไรนิดหน่อย ไหนๆก็ไหนๆจะทำอะไรให้ดู”
บี้บอกกับร่างที่ยืนตลึงก็ที่จะบอกลูกน้องให้ส่งกำไลคอสีดำมาให้
แน่นอนว่ามันคือกำไลหลอกๆที่เขากับพวกองครักษ์รู้กัน
แต่สำหรับเซนแล้ว
เขาจำมันได้ดี
“หยุดน้าาาา!!”
คลิ๊ค
ตุบ
ร่างบางทรุดลงกับพื้นทรายทันทีที่เห็นกำไลสวมลงคอเก่งต่อหน้าต่อตา
2ปีก่อนเขาต้องใช้ทั้งหัวใจแลกมากับความรักกว่าจะปลดกำไลให้เก่งได้
แล้วทำไม ทำไมถึงกลับมาเป็นแบบเดิม หรือเป็นเพราะเขาปล่อยมือออกมา
จะโทษใครได้นอกจากตัวเอง
“เป็นอะไรไปละ หรือว่าเจ้ารู้จักมาเฟียนี่”
“อึก ฮึก ปละ เปล่า ครับ”
ร่างบางส่ายหน้าปฎิเสธทั้งๆที่ยังก้มหน้าร้องไห้ทั้งน้ำตา
“เออคุณบี้คะ คือทางเราไม่เห็นด้วยที่จะให้มีมาเฟียมาที่เกาะ..”
“เกาะนี้ชื่อว่าอะไรนะคุณเอก”บี้พูดสวนขึ้นทันทีที่ดูเหมือนเอกกี้จะพูดอะไรบางอย่าง
“คือ เกาะ เกาะดอกบัวบาน”
“ทำไมถึงได้ชื่อนี้ละ”
“คือเป็นเรื่องเล่าสมัยก่อน มีพลังของมาเฟียสีขาวกระจายเต็มทั่วทั้งเกาะลักษณะคล้ายดอกบัวสีขาวเบ่งบานออกมา”
“จึงเป็นที่มาของชื่อเกาะใช่มัย และมันทำให้มีนักท่องเที่ยว ไม่ดีหรือไง”
“แต่มันเป็นแค่เรื่องเล่าเท่านั้นนะคุณบี้ แต่นี้มันมาเฟียจริงๆ ”
พรึบ
ฝ่ามือขาวยกขึ้นตรงหน้าของเอกกี้ก่อนที่คำพูดอ่อนหวานจะเอยขึ้นราวกับเป็นมนสะกด
“ข้าจะรับผิดชอบเอง”
“..”
“ทำตามที่ข้าบอก”
“ดะ ได้คะ ดาย เลย”
พรึบ
“ดีมาก! ตกลงตามนี้”
บี้หันกลับมาบอกกับทุกคนพร้อมก้าวเท้าเดินนำเข้าโรงแรมไปทิ้งให้เอกยืนงงงวยอยู่แบบนั้น
“เจ้ เจ้เอก”
“อะ เออ ว่า ไง ว่าไงแฟรงค์”
“เจ้ยอมให้มาเฟียเข้าได้ไง”
“เออ ชั้น ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันวะ”
“อึบ ผมช่วยครับ”
เซนรีบตรงเข้าไปรับร่างของเก่งทันทีที่เห็นลูกน้องของบี้กำลังจะยกขึ้นแบก
“คุณเชิญพักผ่อนให้สบายเถอะครับเดียวผมแบกเขาไปให้”
“ดีเหมือนกัน ชั้นจะได้ไม่เหนื่อย ฝากด้วยนะ”
องครักษ์สีขาวที่ปลอมตัวมาเดินเข้าไปพร้อมรอยยิ้มทิ้งให้เซนทุลักทุเลแบบร่างขาวตามหลังมา
“เก่ง”
“...”
“เก่ง.. ตื่นเร็ว”
ร่างบางกระซิบที่ข้างหู พร้อมกับพยายามแกะกำไลที่คอออก
แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล เก่งไม่รู้สึกอะไรเลย
“เก่ง ตื่นสิ ทำไมตัวเปียกแบบนี้”
“...”
“เก่ง”
เมื่อไม่มีทางเลือก ร่างบางจึงอาศัยจังหวะที่ไม่มีใครเห็น แนบริมฝีปากลงไปที่ปากของเก่งทันที
อย่างน้อยวิธีนี้ก็เคยทำให้เขาปลดกำไล ให้เก่งได้ครั้งนึง
กึก
“จุ๊บ ออกสิ”
...
“จุ๊บ ออกสิ!”
...
"จุ๊บ แฮ่ก แฮ่ก"
..
ร่างบางยังคงจูบเก่งอยู่อย่างนั้นจนจากแอบจูบลับๆกลายเป็นโจ่งแจ้งแล้ว
แต่ก็ยังไร้ผล กำไลยังคงติดดึงไม่ออก
กระทั้งเสียงของเจ้เอกดังออกมา
“เซนนนน อยู่ไหนนจ้าา มาดูแขกหน่อย”
“คร้าบบ กำลังไปป”
ฝ่ามือบางกระชับร่างของอีกคนไว้ก่อนจะเดินเข้าโรงแรมไปพร้อมกับสีหน้าเศร้าหมอง
หากแต่การกระทำทั้งหมดกลับอยู่ในสายตาของบี้ที่นั่งกินน้ำมะพร้าวอยู่ที่หน้าต่างชั้นสองพร้อมเหล่าองครักษ์
“คุณบี้ครับ”
“เออ รู้แล้ว ไม่พูดซะทีนะ คำว่ารักเนีย”
“เซนอาจจะลืม วิธีปลดกำไลไปแล้ว ถึงจะเป็นของปลอมก็เถอะ”
“คิดถูกคิดผิดวะที่ช่วยเนีย เห้ยใครไม่กินเนื้อมะพร้าวส่งมานะ”
“คุณบี้ครับ วันที่2แล้วแบบนี้ ที่คุณกับคุณเก่งพนันไว้”พูดพร้อมส่งจานเนื้อมะพร้าวให้เจ้านาย
“ในเจ็ดวัน ถ้าเซนบอกรักเก่ง เก่งก็ชนะ ข้าจะมอบพลังสีขาวให้เขา แต่ถ้าเซนปฎิเสธ เก่งจะแพ้”
“ถ้าเป็นแบบนั้น ท่านจะทำจริงๆงั้นหรือ”
“สัญญาก็คือสัญญา ข้าจะคือชีพโดยใช้พลังชีวิตของเก่ง ตามหาไอ้อาร์ ไอ้มาเฟียสีดำน่าโง่ เป็นเพราะมัน ลูกชายที่น่ารัก
ของข้าทั้งสามคนถึงฆ่ากันเอง เพราะมีพ่อโง่ๆแบบมัน ข้าจะขุดศพมันขึ้นมา ปลุกให้ฟื้นแล้วฆ่าทิ้งอีกรอบ”
“ท่านบี้ นี่มันแค้นส่วนตัวล้วนๆ - -”
“แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง เด็กเซนนั้นปากแข็งเกิน ส่วนเก่งก็ยังไม่ฟื้น ”
“ก็แหงละ ว่ายน้ำข้ามทะเลมาไม่ตายก็บุญ”
“เจ้านี่พูดมาจริงนะ เปิดหน้ามาดูหน่อยสิเจ้าเป็นญาติฝ่ายไหน”
“ผมเป็นพ่อของเขาครับ”
“มิน่าละเชียร์ออกนอกหน้า เพราะวิทยาการเก็บศพของกันต์แท้ๆที่ทำให้เจ้าได้เห็นลูกอีกครั้ง ขอบคุณพวกข้าซะนะ”
“พวกกระผมรู้ถึงบุญคุณเหล่ามาเฟียสีขาว แต่พวกเราทั้งหมดก็ล้วนสละชีวิตเพราะมาเฟีย”
“พูดได้ดี”
“ฉะนั้นสิ่งเดียวที่พวกกระผมมีอยู่ก็คือ เซน”
“จะตอกยํ้าให้ข้าช่วนสินะ อต่มันขึ้นอยู่กับเด็กสองคน เหลือเวลาอีก5วัน สงสัยข้าต้องใช้ไม้เด็ด”
“สังหรใจแปลกๆอีกแล้ว”
“ช่วยหาผู้หญิงสวยๆมาปาร์ตี้เราคืนนี้ทีนะ เอาเยอะๆเลย ใช้วิธีสะกดจิตของข้านิดหน่อยกับหน้าตาหล่อเหล่าของเก่ง
รับรอง”
“รับรอง?”
“ข้าจะทำให้ไอ้เด็กนั้นหึงเก่งจนสารภาพรักออกมาเลย 555”
โอ้ย โรคจิตแท้เจ้านายเรา
“เออท่านครับ เรื่องสุดท้ายเรื่องเกาะนี้ละครับ ท่านทำอะไรไว้ถึงชื่อเกาะบัวบาน”
“เพราะข้ากับอาร์มีลูกด้วยกันที่เกาะนี้ พลังสีขาวตอนนั้นกระจายไปทั่วเกาะคล้ายดอกบัวก็เท่านั้นเอง เกาะนี้เลยเจริญได้สัก
พัก ได้เสียปีละคนเชียว”
“อะไรน้าาาาา!!!!”
“ตำนานเกาะดอกบัวสีขาวมาจากเรื่องอุบาทว์ของท่านบี้หรือเนีย!!”
“มากไปแล้ว! ไปทำงานเดียวนี้ไอ้พวกผีดิบ!”
“ว้ากก คร้าบบ”
เข้าสู่วันที่สอง เซนเจอกับเก่งแล้ว
และดูเหมือนแผนปลดกำไลจะยังไม่ได้ผล
ฉนั้นคืนนี้ข้าจะจัดให้หนักเลย
เมื่อพวกเจ้าบอกรักกัน
ข้าจะได้กลับไปนอนอีกครั้ง
และกลับไปยังที่ๆข้าจากมา
สักที..
--------------------------------------------------------------
end part 5
ตอนหน้าจะเป็นปาร์ตี้หึงโหด แผนของมาเฟียบี้จะสำเร็จหรือไม่ฝากติดตามด้วยจ้า
ความคิดเห็น