คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : กำเนิดมาเฟียสีขาว
อดีตสิบกว่าปีที่ผ่านมา
“เก่ง”
“เก่ง”
“ครับ ท่านพ่อ”
“เจ้าหลอกพ่ออีกแล้วใช่มั้ย ดึกขนาดนี้แล้ว ทำไมยังไม่นอนอีกละ หือ”
“ผมรอท่านพ่อ”
“เห้อ เจ้านี่จริงๆเลย มาเดี๋ยวพ่อจะเล่านิทานก่อนนอนให้ฟัง เอามั้ย”
สิ้นคำพูดของมาเฟียสีขาว ใบหน้าของเด็กน้อยก็ยกยิ้มขึ้นทันที
เตียงกว้างค่อยๆยุบตัวลงพร้อมกับร่างสูงที่วาดแขนล้อมเก่งเอาไว้
“อะ แอ่ม เอาละนะ เจ้าเคยรู้ถึงพลังสีขาวหรือเปล่า”
“พลังสีขาว หรอท่านพ่อ”
“ใช่แล้วพลังสีขาว ของมาเฟียสีขาวคนแรก ”
ร่างสูงเงยหน้าขึ้นยิ้มชั่วครู่ ปล่อยให้เด็กน้อยมองตามอย่าเพ้อฝัน
“พลังมหัศจรรย์ ของมาเฟียบี้ ที่หลับใหลอยู่ ตรงนี้”
ฝ่ามือของท่านพ่อค่อยๆกดลงที่กลางอกเล็กของเก่ง
“ในตัวผม”
“อืม เพราะเจ้าคือลูกชายข้า ทายาทแห่งมาเฟียสีขาว พลังที่แสนวิเศษนั้นมีเพียงมาเฟียสีขาวเท่านั้นที่จะควบคุมได้ แล้วสัก
วันหนึ่งเก่ง พลังนั้นมันจะเป็นของเจ้า”
“ผมอยากได้ครับ ท่านพ่อ”
“5555 ความอยากได้อยากมีเป็นคุณสมบัติของมนุษย์ มันเป็นบาป”
“บาป? แต่ผมเป็นมาเฟีย”
“มาเฟียก็ทำผิดบาปได้ เก่ง เจ้าจงใช้ชีวิตเรียนรู้ในโลกของเจ้า จนกว่าจะถึงเวลา ข้าเชื่อในตัวเจ้า ลูกชายข้า”
“ท่านพ่อ”
“นอนได้แล้วนะ”
“ครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ”
ร่างของเด็กน้อยค่อยๆนอนราบลงไปกับเตียงในที่สุด พร้อมกับมาเฟียสีขาวที่ปิดไฟเดินออกจากห้องไป
หากแต่ดวงตาของเก่งก็ยังคงไม่หลับ
สายตาที่มีแต่ความทะเยอทะยานอยากได้
พลังมหัศจรรย์นั่น สักวันเขาต้องเอามาเป็นของตัวเองให้ได้
มาเฟียสีขาวยังคงยืนอยู่อีกด้านของประตูห้องนอนของเก่ง
พร้อมกับร่างของชายอีกคนที่อุ้มเด็กน้อยที่กำลังหลับสนิทอยู่
“ท่านกันต์”
“เจ้าชาย”
“ข้าพาจูเนียร์มาส่ง”
ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยื่นเด็กน้อยจากอ้อมอกให้
“กอดเขาไว้เถอะเจ้าชาย เขาก็เป็นลูกเจ้าด้วยเหมือนกัน”
“ท่านกันต์ แล้วเก่ง”
“เค้าหลับแล้วละ เจ้าจะเข้าไปหาก็ได้นะ”
เมื่อได้รับคำอนุญาตแล้วเจ้าชายมาเฟียสีขาวก็ค่อยๆเดินเข้าไปในห้องนอนลูกชายทันที
ใบหน้าขาวของเก่งกำลังหลับฝัน
“เก่ง เป็นเด็กดีนะลูก เป็นมาเฟียที่เเข็งแกร่งให้ได้นะ”
ฝ่ามือบางค่อยๆลูบลงบนผมสีอ่อนของลูกชายส่วนมืออีกข้างก็กอดจูเนียร์ไว้แน่น
ก่อนจะค่อยๆวางเด็กน้อยลง ให้นอนเคียงกัน
“เจ้าชาย”
“ท่านกันต์ ข้าพร้อมแล้ว”
“อืม”
เสียงตอบรับแผ่วเบาถูกเปล่งออกมา ก่อนที่ประตูห้องจะถูกปิดลง
ทิ้งไว้เพียงมาเฟียสีขาวสองคน เก่ง กับ จูเนียร์ เอาไว้
และ มาเฟียกันต์ กับเจ้าชายสีขาว ก็ไม่เคยเปิดประตูกลับเข้ามาอีกเลย
มีเพียงความฝันและหน้าที่ของมาเฟีย ที่เหลือฝากเด็กน้อยไว้เท่านั้น
สงครามกลางท่าเรือ
ตูม!!
“แฮ่กๆๆ”
เสียงระเบิดดังขึ้นพร้อมกับเสียงฝีเท้าของเก่ง
“อึก ฮือ ท่านพ่อ ท่านแม่ อยู่ไหน”
ท่ามกลางวงสงคราม เก่ง วิ่งหาทั้งสองจนทั่ว แต่ก็ไม่พบแม้แต่เงา
รอบข้างมีแต่เสียงร้องของความบาดเจ็บ และเสียงร้องของความตาย
จนกระทั้งสายตาเหลือบมองยัง เรือบด กลางทะเลสาบ
“นะ นั่นมัน ลูกชายของอาณัฎฐ์”
ร่างของเด็กน้อยกำลังกระโจนเข้าไปในเรือบดยักษ์ ก่อนที่เหตุการณ์ไม่คาดฝันจะเกิดขึ้น
ตูมมมม!!!
เสียงระเบิดที่ดังและรุนแรงปะทุขึ้นกลางลำเรือ แรงระเบิดกระจายมาถึงเก่งที่อยู่บนฝังทันที
ร่างของเก่งกระเด็นไกลออกไปทันที
และก่อนที่สติจะดับวูบลง เสียงตะโกนเรียกของใครบางคนก็ดังแววเข้ามา
“สิงโต!!!”
สิงโต
เด็กที่กระโดดเข้าไปตายคือ สิงโต
ชื่อ สิงโต งั้น ซะ ซิ นะ...
.....
และเมื่อยามเช้ามาถึง
แสงแรกที่ส่องเข้ามาคือฉากสุดท้ายของสงคราม
เก่งค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ
รอบข้างดูช่างแตกต่างจากเมื่อขึ้นยิ่งนัก
ร่องรอยของการสูญเสียเต็มไปหมด
จนกระทั้ง เขาสังเกตเห็นอะไรบางอย่างบนชายฝั่งที่ห่างออกไป
“นั่นมัน ท่านพ่อนิ ท่านพ่อ!”
เฮือก
ฝีเท้าที่กำลังจะวิ่งไปหาหยุดชะงักลงทันที
เมื่อเห็นร่างของพ่อตัวเองกำลังสลายหายเข้าไปในร่างของเด็กน้อยที่ชื่อ สิงโต
เก่งรีบหลบลงหลังต้นไม้ทันที พร้อมกับแอบเฝ้าดูเหตุการณ์อยู่เงียบๆ
ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในสายตาของเขาจนหมดสิ้น
คฤหาสน์สขาว
ปัง
ร่างขาวค่อยๆเดินเข้ามาสภาพมอมแมมเต็มไปด้วยแผลทั้งตัว
“เก่ง”
“เซน ทะ ทำไมนาย”
เก่งที่เข้ามาเห็นเซนยังอยู่ก็ตกใจอย่างมาก เขานึกว่าทุกคนจะตายในสงครามจนหมดสิ้นแล้ว
“เก่ง หายไปไหนมา ทำไมบาดเจ็บแบบนี้! ท่านกันต์บอกให้อยู่กับบ้านไม่ใช่หรอ”
“เซน นี่นายไม่ได้ออกไปสู้งั้นหรอ”
“เปล่าก็ท่านกันต์ ให้ชั้นอยู่ที่คฤหาสน์ตั้งแต่เย็นวานแล้ว ทำไม มีอะไรหรอ”
ท่านพ่อ
นอกจากจูเนียร์แล้ว ยังทิ้งเซนเอาไว้ให้ผมงั้นหรอ
“เซน ฟังชั้นให้ดีๆนะ”
“...”
“สงครามจบแล้ว ทุกคนตายหมดแล้ว”
สิ้นคำพูดของเก่ง น้ำตาใสก็รื้อขึ้นมาทันที
“อะ อึก ไม่จริง”
“จริงเซน ”
“ฮือ แล้ว ท่านกันต์ พ่อกับแม่..”
“ทุกคนตายหมดแล้วเซน! เหลือแค่เรา เหลือแค่ชั้น นาย แล้วก็จูเนียร์ ไม่มีใครอีกแล้ว! ”
“อึก ฮืออ”
เซนซบลงร้องไห้ลงที่อ้อมกอดของเก่งในที่สุด
เขาไม่เหลืออะไรแล้ว
และฉนวนของความแค้นและความรักก็กำลังจะเริ่มต้น
ใบหน้าหล่อของเด็กน้อย
เหลือบมองไปที่โต๊ะตัวใหญ่กลางห้อง
กระดานหมากรุกมาเฟีย
เด็กคนนั้นชื่อ สิงโต สินะ
ก่อนที่อ้อมกอดจะกอดเซนไว้แน่นยิ่งขึ้น
หึ ความอยากได้อยากมีงั้นหรอ ท่านพ่อ
พลังมหัศจรรย์ของมาเฟียสีขาวงั้นหรอ
ต่อจากนี้ ผมจะเอามันมาให้ได้
-----------------------------------------------------------------------
เนื้อเรื่องของเก่งเซนที่ขาดหายไป อยู่ในภาคปกตินะจ๊ะ
ใครได้อ่านภาคปกติมา ก็จะเข้าใจเรื่องได้ง่าย
ความคิดเห็น