ตอนที่ 13 : เดือนที่ 12 : เมื่ออากาศหลงจันทร์
UNISTAR ☽ เดือน.ล่อง.หน ☽
- เดือนที่ 12 : เมื่ออากาศหลงจันทร์ -
(เครดิตภาพ : superbwallpapers)
ผมใช้เวลาเกือบทั้งวันโฟกัสอยู่กับดอกกุหลาบดอกนั้นของพี่อิน ตอนบ่ายผมแทบไม่มีสมาธิเรียน ผมเอาแต่คิดวนไปวนมาถึงตอนที่พี่อินเดินตรงมาที่ผม ทั้งที่มีคนตั้งมากมาย แต่พี่อินก็ยังมองเห็นผม และเจาะจงมาที่ผม เพราะอะไรกันนะ ผมยังคิดไม่ออกเลยว่าทำไมพี่อินถึงเอามาให้ผม
“ก็เหมาะดี”
ถึงผมจะรู้เหตุผลพี่อิน แต่ก็คิดไม่ตกอยู่ดี ดอกกุหลาบนี้มันเหมาะกับผมงั้นเหรอ
ส่วนเพื่อนๆ ก็พาคุยกันแต่วันโรสเดย์ ถามว่าใครกันที่ได้ดอกไม้จากพี่อิน แต่เหมือนกับว่าความจืดจางของผมจะไม่ธรรมดา เพราะแม้แต่ในวีดีโอที่เขาถ่ายกัน ทั้ง MWTV รวมถึง Fancam ก็ไม่ติดภาพผมเลยแม้แต่นิดเดียว ทั้งหมดนี้จึงกลายเป็นว่าปริศนาสุดๆ ว่าดอกกุหลาบของพี่อินตกอยู่ในมือของใคร
หลัวฉันชื่ออิน @myhusbandisin
ทำไมฉันไม่เห็น โอ้ย คาใจ พี่อินเอาดอกไม้ให้ใครกันแน่ #เดือนล่องหน #ยูนิสตาร์
ด้อมกะทิเท่านั้น @onlycoconutmilk
ผู้ชายหรือผู้หญิงกัน ไม่นะ ไม่จริง อยากได้ดอกกุหลาบจากพี่อินจังเลย ยกให้หนูได้มั้ย #เดือนล่องหน #ยูนิสตาร์
อยากกินกะทิ @katikati
ไม่เห็นว่าใครได้ไป ก็ถือว่าดอกกุหลาบพี่อินเป็นของด้อมกะทิทุกคนนะ #เดือนล่องหน #ยูนิสตาร์
พี่อินจ๋า @Iloveinin
แงงงง ใครได้กุหลาบพี่อินไปอ่ะ อิจฉา อยากได้มากเลย ขอแย่งได้มั้ย แต่ก็ไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ที่ใคร #เดือนล่องหน #ยูนิสตาร์
ในคาบเรียนผมก็ไม่ค่อยมีสมาธิเลย มัวแต่นั่งเปิดมือถือไล่อ่านทวิตเตอร์ที่มีคนพูดถึงดอกกุหลาบของพี่อิน ท่าทางแฟนคลับอยากรู้อยากเห็นกันมาก จนผมเองก็อดกังวลไม่ได้ว่าดอกไม้พี่อินที่ทุกคนจับจ้องนั้น ตอนนี้ถูกเก็บอย่างมิดชิดอยู่ในกระเป๋าของผมเอง ถ้าแฟนคลับรู้เข้า จะโดนวิ่งราวกระเป๋ามั้ยเนี่ย นี่เป็นเพียงไม่กี่ครั้งที่ผมรู้สึกขอบคุณคำสาปล่องหนของตัวเองเหลือเกิน
“โอ้ย นี่แกดูสิ สรุปแล้วคนที่ได้ดอกไม้พี่วายุเป็นสาวยักษ์ร่างใหญ่ นักกีฬายกน้ำหนักมหา’ลัย ไม่แปลกใจเลย ต้องระดับนี้สินะ ถึงจะแย่งมาได้”
ผมได้ยินเพื่อนๆ แอบคุยกันในห้องเรียนเรื่องโรสเดย์ในวันนี้
“เอ่อ แล้วดอกไม้พี่อินใครได้ไปอ่ะ”
“นั่นสิ ก็สงสัยเหมือนกันนะ ฮือ อิจฉานะเนี่ย”
“วิน พอรู้จากพี่อินบ้างมั้ย” ป่านจู่ๆ ก็มาทักถามผม ทำให้ผมสะดุ้งเล็กน้อยอย่างร้อนตัว แต่พอคิดไปคิดมา เพราะผมเป็นน้องรหัสพี่อินสินะ เพื่อนทุกคนเลยคาดหวังว่าผมน่าจะต้องรู้
“เอ่อ...ไม่ได้คุยกับพี่อินเลยอ่ะ” ผมโกหกไม่เป็น ก็เลยเลี่ยงตอบแบบอ้อมๆ
ใจจริง ผมก็อยากจะบอกเพื่อนเหมือนกันนะว่าดอกไม้อยู่ที่ผม แต่ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ถ้าบอกไปแล้ว ผมก็กลัวว่าทุกคนจะมาขอดอกไม้จากผม แล้วดอกไม้ดอกนั้น อาจไม่ใช่ของผมคนเดียวอีกต่อไป
ปกติผมไม่ใช่คนที่หวงของอะไรมากมายหรอก แต่ดอกกุหลาบจากพี่อินดอกนี้ ผมไม่อยากให้ใครเลย เพราะผมอยากเก็บไว้คนเดียว
“สวัสดีค่ะผู้ชมทุกท่าน พบกับรายการ UNISTAR SHOW TIME อีกเช่นเคยนะคะ วันนี้เรามาอยู่กับหนุ่มๆ ทั้งห้าพร้อมหน้าพร้อมตา...”
ผมไม่เข้าใจตัวเองเท่าไหร่ ตั้งแต่กลับมาหอพักคนเดียว ผมก็เอาแต่สงสัยว่าสมาชิกยูนิสตาร์แต่ละคนมีมุมมองความรักแบบไหน สเป็คแบบไหน โดยเฉพาะพี่อิน
ผมเริ่มสนใจตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย รู้ตัวอีกทีก็เสิร์ซคำว่า ‘ยูนิสตาร์ ความรัก’ ไปแล้ว จนกระทั่งมาเจอคลิปนี้นี่ล่ะ รายการเทปนี้เหมือนออกอากาศพิเศษเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องความรักและแฟนคลับของหนุ่มๆ ยูนิสตาร์โดยเฉพาะ
พิธีกร : ว่ากันว่าหนุ่มๆ ยูนิสตาร์แต่ละคนมีแฟนคลับจำนวนไล่เลี่ยกันเลย แต่ก็เป็นแฟนคลับคนละกลุ่มกันใช่มั้ยคะ ไหนลองเล่าให้ฟังหน่อย
เลโอ : ครับ //อาสาตอบ ก็ขึ้นอยู่กับลักษณะนิสัยของแฟนคลับด้วยคลับ อย่างเช่น พี่ซีก็จะมีแฟนบอยเยอะที่สุดเพราะภาพลักษณ์ดูสะอาดตา น้องนทีกับวายุก็จะมีแฟนคลับเป็นสาววาย ส่วนน้องอินเรียกได้ว่าพิเศษมากคือ แทบไม่มีแอนตี้แฟนเลย
พิธี : แล้วน้องเลโอล่ะคะ แฟนคลับกลุ่มไหนเยอะที่สุด
ซี : แฟนคลับน้องเลโอเป็นเด็กเนิร์ดเยอะครับ //หัวเราะ
พิธีกร : อ๋อ แบบนี้เอง เพราะเลโอเรียนเก่งเป็นแบบอย่างที่ดีสินะคะ //หัวเราะ
จากนั้นพิธีกรก็ถามทีละคนว่าสเป็คผู้หญิงแบบไหน ซีตอบว่าไม่มีสเป็คเป็นพิเศษ ถ้าเห็นแล้วรู้ว่าใช่เท่านั้นก็พอ เลโอบอกว่าชอบคนตัวเล็ก น่ารัก อ่อนโยน ใจดี วายุก็มาแนวมุกเสี่ยวคือได้หมด ขอแค่รักผมก็พอ ส่วนนทีก็บอกว่าชอบคนที่ทั้งน่ารักและเซ็กซี่ในคนเดียวกัน
จนกระทั่งมาถึงพี่อิน ผมก็ลุ้นระทึกไปจนต้องกัดเล็บดูไปด้วย
พิธีกร : น้องอินล่ะคะ มีสเป็คแบบไหนที่ชอบมั้ยเอ่ย
อิน : //ทำหน้าครุ่นคิดพักใหญ่ๆ
พิธีกร : มีมั้ย มีมั้ย //พยายามบิ้ว
อิน : ไม่มี //ตอบด้วยสีหน้านิ่งๆ
พิธีกร : เอ่ งั้นเปลี่ยนคำถามให้กว้างขึ้น น้องอินมีอะไรที่ชอบเป็นพิเศษมั้ย
เพื่อนๆ ยูนิสตาร์ : กะทิไงครับ //ทุกคนตอบอย่างพร้อมเพรียง
พิธีกร : อ๋อ แบบนี้อินก็จะต้องชอบคนที่ทำอาหารกะทิอร่อยใช่มั้ยคะ
อิน : ไม่นะ
พิธีกร : หืม ทำไมอ่ะคะ
อิน : ก็ชอบอาหาร ต้องชอบคนทำเหรอ //ทำหน้านิ่ง
“โอ้ย จึกเลย” ผมพึมพำ ทำไมพี่อินถึงได้ตอบตรงเพล้งด้วยสีหน้าเรียบมึนแบบนั้นกันล่ะเนี่ย
ชอบกิน ไม่ได้หมายความว่าต้องชอบคนทำ เอ่อ แต่มันก็จริงนั่นแหละครับ
พิธีกร : เอาล่ะค่ะ ถึงช่วงตอบคำถามจากแฟนๆ ยูนิตี้แล้ว มีแฟนคลับส่งคำถามมากับเรา อยากให้สมาชิกยูนิสตาร์โหวตกันว่า สมาชิกคนไหนที่น่าจะได้แต่งงานเร็วที่สุดคะ
กล้องแพนไปเห็นสมาชิกยูนิสตาร์มองไปที่วายุกันหมด
พิธีกร : วายุเหรอคะ ทำไมเป็นวายุล่ะคะ
เลโอ : ประสบการณ์ความรักเยอะสุดมั้งนะครับ
ซี : ดูจากลีลาอ่อยมุกด้วย
นที+อิน : //ไม่ออกความเห็น
พิธีกร : จริงเหรอคะ น้องวายุก็ว่าแบบนั้นด้วยใช่มั้ยคะ
วายุ : ถ้าแต่งกับ ‘แฟน’ ด้อมหวายทุกคน ผมพร้อมแต่งตอนนี้เลยครับ
ไม่แปลกที่เห็นคอมเมนท์แฟนคลับพี่วายุพากันกรี๊ดกร๊าดในคอมเมนท์ใต้คลิปกันหมด ผมฟังแล้วก็แอบเห็นด้วยกับสมาชิกยูนิสตาร์แล้วสิ สายมุกอ่อยขนาดนี้ ถึงจะเสี่ยวบ้างแป้กบ้าง แต่ก็ไม่แคล้วต้องมีสาวอยากจับแต่งโดยเร็ววันแน่นอน
พิธีกร : ถ้างั้นมาเปลี่ยนขั้วคำถามบ้างดีกว่า คิดว่าหนุ่มยูนิสตาร์แต่ละคนหล่อขนาดนี้ จะมีใครส่อแววขึ้นคานบ้างหรือเปล่า
ทันทีที่ถามจบ สมาชิกทุกคนแทบจะหันขวับไปมองพี่อินโดยไม่ได้นัดหมาย
พิธีกร : อินเหรอคะ //เอามือป้องปาก น้องอินหล่อขนาดนี้เลยนะคะ จะขึ้นคานจริงเหรอ
อิน : ...//แสดงสีหน้าครุ่นคิด
เลโอ : จะว่าไงดี น้องอินคงไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้อยู่แล้วมั้งครับ
ซี : เรียนจบอาจจะบวชแล้วไม่สึกอีกเลยก็ได้ //แซวเล่น
พิธีกร : โอ้ แล้วน้องอินเคยมีแฟนหรือเปล่าคะ //หันไปถามพี่อิน
อิน : //ส่ายหน้า
พิธีกร : แล้วคิดอยากจะมีแฟนมั้ยคะ
อิน : ไม่รู้สิ //หน้ามึน
ผมฟังที่พี่อินตอบแล้วรู้สึกทั้งใจหายและโล่งใจ ใจหนึ่งพี่อินก็เหมือนเป็นของสูงที่จับต้องไม่ได้แต่อีกใจหนึ่งพี่อินก็คงจะไม่เป็นของใครแล้วสินะ
มีคอมเมนท์จากด้อมกะทิในใต้คลิปหลายคนเหมือนกันที่บอกว่ากะทิคือสิ่งที่พี่อินชอบ ดังนั้นด้อมกะทิจะเป็นสิ่งเดียวที่พี่อินรักมากที่สุด และเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป
แล้วผมล่ะ ตอนนี้พี่อินมีผมเป็นน้องรหัสเพียงคนเดียว ผมจะได้รับความสำคัญคนเดียวด้วยมั้ยนะ
ทำไมกัน...ผมยกมือจับหน้าอกตัวเอง ทำไมพอคิดแบบนี้แล้วใจมันเต้นแปลกๆ
พิธีกร : จะว่าไปยูนิสตาร์แต่ละคนก็มีคู่จิ้นทั้งนั้นเลยใช่มั้ยคะ น้องเลโอกับน้องซี น้องนทีกับน้องวายุ แต่น้องอินเป็นคนเดียวโดดๆ แบบนี้ ในอนาคตจะมีคู่จิ้นเพิ่มบ้างหรือเปล่าคะ
คำถามนี้ทำให้ผมใจกระตุกไปเล็กน้อย คู่จิ้นงั้นเหรอ... จริงอยู่พี่อินอาจไม่มีแฟน แต่พอคิดว่าพี่อินอาจมีคู่จิ้นแล้วมันก็รู้สึกโหว่งๆ ยังไงก็ไม่รู้
ในคลิปพี่อินนั่งเงียบทำหน้าครุ่นคิดเหมือนกับไม่มีความคิดเห็นเรื่องนี้ ทำให้สมาชิกคนอื่นๆ มาช่วยตอบแทน
เลโอ : สำหรับน้องอินคงไม่มีหรอกครับ เพราะด้อมกะทิไม่ค่อยชอบให้น้องอินโดนจิ้นน่ะครับ ภาพลักษณ์ของน้องอินดีมาก เป็นแบบอย่างที่ดีของสังคม แฟนคลับเขาก็เป็นห่วงไม่อยากให้มีเรื่องที่เป็นประเด็นทางลบ
นที : ใช่ๆ พี่อินเคยผ่านแคสซีรีส์วายเรื่องนึงด้วยนะครับ แต่สุดท้ายพี่กวางต้องเปลี่ยนไปให้ศิลปินในสังกัดคนอื่นแสดงแทน
ซี : ครับ ด้อมกะทิอยากให้น้องอินครองตัวเป็นโสดทั้งกับผู้ชายและผู้หญิง //หัวเราะ
เลโอ : ใช่แล้วครับ แต่ถ้าเป็นน้องนทีกับน้องวายุคือตรงข้ามเลย แฟนคลับเนี่ยอยากให้คู่กันจริงจะแย่แล้ว //หัวเราะ
วายุ : ถามผมหรือยังครับ ว่าอยากคู่กับไอ้เดือนปากหมาแบบนั้นมั้ย //ทำหน้าบูดทันที
นที : นี่ไอ้ตี๋ หล่อๆ แบบนี้ ใครๆ ก็อยากคู่กับกูทั้งนั้นเว้ย
วายุ : ไอ้ปากสุนัข ตากูแค่ไม่โต ไม่ได้ตาตี่เว้ย
จากนั้นในคลิปก็มีแต่พี่นทีกับพี่วายุถกเถียงกัน ผมก็เลยไม่ได้ดูต่อ
แต่พอปิดคลิปไปแล้ว ผมก็ยังคาใจเรื่องที่ด้อมกะทิไม่ชอบให้พี่อินโดนจิ้น พอเข้าไปส่องในทวิตดู ผมก็เลยเข้าใจเหตุผล แฟนคลับไม่อยากให้มีเรื่องอะไรกระทบภาพลักษณ์อันบริสุทธิ์ของพี่อิน ขนาดจะได้บทเป็นพระเอกซีรีส์วาย แฟนคลับแทนที่จะสนับสนุนกลับพากันดราม่ารับไม่ได้ ทั้งที่ซีรีส์นี้จะไม่มีฉากเลิฟซีนหวือหวา แต่แฟนคลับก็ยังกังวลภาพลักษณ์พี่อินอยู่ดี เกิดดราม่ารุนแรงมากจนสุดท้ายต้นสังกัด MW จำเป็นต้องเปลี่ยนตัวนักแสดง
นอกจากตัวพี่อินที่ไม่สนใจความรักแล้ว แฟนคลับก็ยังไม่ชอบให้พี่อินมีความรักด้วย
มิน่าล่ะ พี่อินถึงจะเป็นสมาชิกที่ส่อแววขึ้นคานมากที่สุด
แต่คิดไปคิดมา มันก็อาจจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับพี่อินล่ะมั้ง
รวมทั้งตอนนี้ผมก็รู้สึกโล่งใจมากด้วยเช่นกัน
เช้าวันรุ่งขึ้น ผมตื่นสายเล็กน้อยแต่ก็ยังไปเรียนทัน ผมได้ไปนั่งกับเพื่อนในกลุ่มบอสที่ก็ยังถกประเด็นเรื่องดอกกุหลาบพี่อินไม่จบเสียที ซึ่งพอผมได้รู้มุมมองของแฟนคลับพี่อินมากขึ้น ผมก็ยิ่งไม่กล้าพูดอะไรมาก เพราะถ้าแฟนคลับรู้ว่าพี่อินเอาดอกไม้ให้ผู้ชาย พี่อินก็อาจต้องเสียชื่อ ถึงผมจะรู้สึกแอบมีความสุขที่ได้ดอกไม้อยู่ลึกๆ ก็ตาม
ตอนพักเที่ยง ผมก็ตามเพื่อนไปกินข้าวเที่ยงที่โรงอาหารคณะ ระหว่างนั้นจู่ๆ พี่เนยก็เข้ามาหาพวกผมทันที
“น้องบอสคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เย็นมาที่ห้อง 300 ด้วยนะคะ” พี่เนยเข้ามาคุยกับบอส
“ครับ? มีอะไรเหรอครับพี่เนย” บอสที่กำลังกินข้าวอยู่ก็ทำหน้างงๆ
“พี่ขอแสดงความยินดีล่วงหน้านะคะ น้องเป็นหนึ่งในผู้เข้าชิงตำแหน่งเดือนคณะบริหารประจำปีนี้จ้า”
“โห้ยยย จริงเหรอ” “กรี๊ดดด ยินดีด้วย”
พอเพื่อนทุกคนได้ยินแบบนั้นก็พากันร้องดีใจทันที ผมฟังแล้วก็รู้สึกยินดีตามไปด้วย แม้ว่าจะรู้สึกอิจฉาอยู่ลึกๆ เพราะผมเองก็อยากมีโอกาสนั้นเหมือนกัน แต่ตอนนี้ขอแค่เป็นคนที่มีตัวตน เท่านั้นก็คงพอแล้วล่ะมั้ง
“ขอบคุณมากครับพี่เนย” บอสเองก็ยิ้มๆ คงจะดีใจไม่น้อย “ผมจะเป็นเดือนคณะบริหารเหรอครับ?”
“จริงๆ ก็ยังมีผู้ท้าชิงอีกคนนึงนะ...” พี่เนยเปิดดูในใบกระดาษ
“ว่าแต่ ผมขอถามได้หรือเปล่าครับ พี่เนยคัดเลือกจากอะไรเหรอครับ” บอสเอ่ยถาม
“พี่ไม่ได้เลือก...อินเป็นคนเลือกจ้ะ”
“กรี๊ดดด พี่อิน” เพื่อนสาวพากันกรี๊ดกันยกใหญ่
พอผมได้ยินชื่อพี่อิน ผมนิ่งไปเล็กน้อย พี่อินเลือกบอสเป็นหนึ่งในตัวแทนเดือนคณะสินะ ก็ไม่แปลกหรอก บอสทั้งหน้าตาดี หุ่นนักกีฬา เรียนเก่ง นิสัยดี เฟรนลี่ ถ้าได้เป็นเดือนก็สมศักดิ์ศรีอยู่ สู้คณะอื่นได้แน่นอน
นอกจากนี้ ถ้าได้เป็นเดือนคณะ ก็มีโอกาสได้ลุ้นเป็นเดือนมหา’ลัย หลังจากนั้นก็มีโอกาสเข้าเป็นสมาชิกยูนิสตาร์ด้วย
ถ้าบอสไปถึงขั้นนั้น...โห้ย น่าอิจฉาจังเลย แต่มีเพื่อนเป็นยูนิสตาร์ก็คงไม่เลวหรอกมั้ง อวดไปได้ถึงสามโลกเลย
“ว่าแต่ เมื่อกี้พี่เนยบอกว่ามีตัวแทนอีกคนที่ต้องมาแข่งกับบอสเหรอคะ” ป่านเอ่ยถาม
“อืม ใช่” พี่เนยพยักหน้า
“ใครเหรอคะ ใครๆ” ตอนนี้ทุกคนต่างก็เพ่งความสนใจไปที่พี่เนย
“อ่อ จริงด้วย...” พี่เนยเปิดหน้าสมุดที่บันทึกอ่านดู
“อาชวิน เดชสกุล อยู่มั้ยคะ” พี่เนยเอ่ยถาม ทำให้ผมสะดุ้งเฮือกใหญ่
เดี๋ยวนะ...นั่นมันชื่อผมนี่นา
“ครับ?” ผมขานรับประมาณสามรอบ พี่เขาถึงจะรับรู้แล้วหันมามองผม
“อ้าว น้องเองเหรอที่เป็นน้องรหัสอิน ที่ได้ลายเซ็นอินด้วย” พี่เนยตื่นเต้นทันที
“ครับ?” ผมรู้สึกประหม่าอย่างมาก
“ยินดีด้วยนะคะ พรุ่งนี้เย็นมาที่ห้อง 300 นะคะ เราจะมาคัดเลือกตัวแทนเดือนและดาวคณะกันค่ะ”
“ห๊ะ…” ผมอ้าปากค้างอย่างตกใจ เมื่อกี้พี่เนยพูดว่าอะไรนะ
แล้วก็ไม่ใช่แค่ผมเท่านั้นที่ตกใจ เพื่อนรอบข้างก็ดูตกใจด้วยเช่นกัน
“ผมเนี่ยนะเป็นเดือน เอ้ย...ผม...ไม่เหมาะหรอกนะครับ” ผมตอบแบบไม่เข้าข้างตัวเองเลย
“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่อินเป็นคนเลือกนี่นา” พี่เนยว่า “แสดงว่าน้องต้องมีอะไรซ่อนอยู่แน่ๆ”
“เย้ย…” ผมถึงกับอึ้ง
นี่สรุปว่า...พี่อินเลือกให้ผมเป็นเดือน...แข่งกับบอสงั้นเหรอ
พี่อินตาบอดชั่วคราวหรือเปล่าเนี่ย เลือกผมไปได้ยังไง
“จริงเหรอวิน ยินดีด้วยนะ พรุ่งนี้เจอกัน” บอสยิ้มให้ผม
หลังจากที่พี่เนยจากไป เพื่อนทุกคนก็เข้ามาแสดงความยินดีกับผู้ชิงตำแหน่งตัวแทนเดือน หลายคนก็มาคุยกับผม แต่ส่วนใหญ่จะเข้าไปสนใจบอสตามประสาคนที่ดึงดูดสังคมมากกว่า
ผมสำหรับผมก็ยังคงค้างคาใจ พอเลิกเรียนคาบบ่ายเสร็จ ก็เลยขอปลีกตัวจากเพื่อนๆ
ผมหยิบมือถือขึ้นมามอง แล้วตัดสินใจโทรออกหาพี่อินทันที
เสียงสัญญาณดังอยู่สักพัก จากนั้นปลายสายก็รับ
“พี่อิน...ว่างอยู่หรือเปล่าครับ” ผมถามทันที
“(ว่างสองนาที...)” พี่อินตอบสั้นๆ แต่ก็เพียงพอที่ผมจะคุยล่ะมั้ง
“พี่อินครับ พี่เนยบอกว่าพี่อินเลือกผมกับบอสเป็นผู้เข้าชิงเดือนคณะเหรอ”
ผมแอบคาดหวังให้พี่อินปฏิเสธว่าไม่ใช่ความจริง แต่มันดันปรากฎว่า
“(อืม)” พี่อินตอบรับด้วยน้ำเสียงปกติ
“เห้ย ผมเนี่ยนะครับจะเป็นเดือน พี่อินเลือกผิดเลือกใหม่ได้นะครับ” ผมแทบร้อง แถมคู่แข่งผมเป็นบอสด้วย ผมตายแน่นอนครับ
นอกจากผมจะเป็นน้องที่จำชื่อไม่ได้แล้ว ยังจะต้องมาจืดจางสุดๆ เมื่ออยู่กับบอสอีก
“(ไม่ผิด)” พี่อินกลับยืนกราน ยิ่งทำให้ผมไม่เข้าใจ
“พี่อินเลือกผม...เพื่อจะเป็นเดือนจริงเหรอ”
“(อืม)”
“ทำไมอ่ะครับ”
คำถามของผม ทำให้ปลายสายนิ่งไปพักใหญ่ๆ ก่อนจะตอบว่า
“(มานี่หน่อย)”
“หา? ครับ?” ผมงงสิ เพราะประโยคคำถามกับคำตอบ แทบจะไปคนละทิศเลย
“(มาได้มั้ย)” พี่อินถามอีกรอบ
“ไปไหนครับ...” ผมถามอย่างสงสัย ไม่เข้าใจพี่อินเลย แต่ก็ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกใจเต้นเหลือเกิน
“(มาที่นี่)”
“หือ?” ผมงงไปสักพัก มาที่นี่ หมายถึงไปหาพี่อินเหรอ
“พี่อินอยู่ไหนเหรอครับ” ผมเลยถามไป พี่อินก็เงียบไปสักพัก จากนั้นผมก็ได้ยินพี่อินถามใครสักคนหนึ่งว่าที่นี่คือตรงไหน ผมเดาว่าอาจจะเป็นผู้จัดการ แสดงว่าพี่อินกำลังทำงานอยู่เหรอ
“(ห้าง Mineral Wales)” พี่อินตอบ
“เอ่อ...ครับ” ผมพยายามนึก มันห้างที่อยู่ในย่านกลางเมือง ผมสามารถนั่งรถไฟฟ้าไปได้
“(มาถูกมั้ย)” พี่อินถามต่อ
“อ่อ ไปถูกครับพี่อิน” ผมก็เผลอตอบรับไปแทนจะทันที
“(งั้นมาเลย)”
“หา...ตอนนี้เลยเหรอครับ”
“(อืม)”
“เอ่อ...” ผมอึ้งไปอยู่ไม่น้อย ถึงใจลึกๆ ผมก็อยากเจอพี่อิน แต่พอรู้ว่าจะเป็นตอนนี้ มันก็แอบอึ้งอยู่ไม่น้อย
“(ไม่ได้เหรอ)” พี่อินคงเห็นผมเงียบนานเลยถามต่อ
“อ่อ ได้ครับพี่อิน”
หลังจากนั้นเราก็วางสายจากกัน ส่วนผมเองก็รู้สึกทั้งงงและสับสน
นอกจากพี่อินจะเลือกผมเป็นผู้ชิงตำแหน่งเดือนคณะแบบงงๆ แล้ว พี่อินก็ยังจู่ๆ จะให้ผมไปหาแบบงงๆ ด้วย พี่อินนี่มึนเข้าใจยากสมชื่อเลยจริงๆ
แต่ก็ไม่รู้สินะ...ผมเผลอยิ้มโดยไม่ได้ตั้งใจ
มันก็...ดีใจที่จะได้เจออยู่หน่อยๆ ล่ะมั้ง
☽☽☽☽☽☽☽☽☽
Writer's Talk
ก่อนอื่นต้องกราบขอโทษผู้อ่านทุกท่านอย่างสูงเลยนะคะที่มาอัพช้ามากเลย T^T
อย่างที่บอกไปคือ ตอนนี้เรามาเรียนอยู่ที่จีน นอกจากเรื่องเรียนแล้ว ก็ยังมีปัญหาสารพัดมากมาย ทำให้เราทั้งจิตใจย่ำแย่ และยุ่งพอสมควร ล่าสุดเราเพิ่งย้ายหอพัก ก็เลยค่อนข้างยุ่งและเหนื่อย เสาร์นี้ค่อยพอมีเวลาก็เลยเพิ่งได้มาแต่งต่อ
ถ้าเป็นไปได้เราก็อยากจะอัพสม่ำเสมอเหมือนกัน แต่เดือนนี้จะเริ่มใกล้ช่วงสอบมิดเทอมแล้ว แล้วเราก็ต้องมีไปทริปค้างคืนด้วย ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะมาถี่ได้มากแค่ไหน แต่ก็จะพยายามสุดความสามารถเพื่อด้อมกะทิทุกคนนะคะ
ขอบคุณทุกคอมเมนท์ ผู้อ่านทุกท่านที่รอคอย ขอบคุณที่ไปพูดคุยกันในทวิต #เดือนล่องหน เราตามอ่านตามดูตลอดน้า รักผู้อ่านทุกท่านมากๆ เลยนะคะ ในวันที่เรารู้สึกหดหู่ ทุกครั้งที่เราได้อ่านคอมเมนท์อ่านทวิต มันทำให้เราสามารถยิ้มได้จริงๆ นะคะ
รักผู้อ่านทุกท่านมากๆ เลยค่า กอดทุกคนเลย ช่วงนี้ชีวิตเราอาจจะยุ่งเหยิงบ้าง แต่ก็รับปากว่าจะไม่หายไปไหนแน่นอนค่า ฝากติดตามกันต่อนะคะ ขอบคุณมากๆ เลยค่า <3 <3 <3
-------------------------------
แฮชแท็กประจำเรื่อง #เดือนล่องหน
Twitter : @colourfulearth ใช้ชื่อว่า L.Loklalla จ้า
Facebook Page : EarthLok - ล.โลกลัลล้า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อิน : ไม่ได้หรอ?
ทำไมฉันได้ยินถึงความอ้อนผ่านเสียง งุ้ยยยยย(>////<)
เป็นพี่ๆก็ดีใจจ้ะ โอ้ยน้อออออ ความมึนๆของพี่อินทำไมมันน่ารักขนาดนี้ >///<