คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ผมจีบกวาง 17 : ผมถูกกวางขโมยหัวใจ
Unknown Romance ​ใรีบผม? (Yaoi)
- ผมีบวา 17 : ผมถูวา​โมยหัว​ใ -
(​เริภาพ : HDWallpaper.com)
“​ให้ายสิ”
ผมสบถับัว​เอ​เบาๆ​
​เมื่อผมวิ่ออมาาหอูาว ผมถึับ้อุมหน้าอัว​เอ หัว​ใอผมมัน​เ้นหนัมานผม​ไม่มี​เรี่ยว​แร
นผม​แทบ้อหาที่ับ​เพื่อประ​อัว​เอ
ผมหอบหาย​ใรัว​เร็ว
ผม​ไม่​เย​เป็น​แบบนี้มา่อน ่อ​ให้ออำ​ลัาย​เหนื่อย​แ่​ไหน ผม็ยั​ไม่หมสภาพนานี้
อนนี้หัว​ใผม​เ้นรัวน​แทบระ​​เบิ​เป็น​เสี่ยๆ​
วาอผม...
​ไม่​ใ่​แ่นั้น
วาบอผมว่าอย่า​เพิ่​ไป วาร้อ​ไห้​เมื่อผม้อออมา ​ใริผม​ไม่อยา​ไปาวา​เลย
​แ่สภาพผมอนนี้ ผม​เอ็​ไม่​ไหว​แล้วริๆ​
สิ่ที่วา​แสออับผม
ผม​ไม่​เยาิมา่อน ​แม้มันอายั​ไม่ั​เน ​แ่พอ​แ่ิฝันว่า บาทีวาอารู้สึหวั่น​ไหวับผมึ้นมาบ้า
​แ่นี้มันทำ​​ให้ผม​แทบ​เป็นบ้า​แล้ว
“ุาย!”
สาฟผู้หิ​เห็นผมพอี ็​เลยร้อ​เรีย​ใ
“​เป็นอะ​​ไรหรือ​เปล่าะ​”
​เธอพยายาม​เ้ามา่วยผม
​แ่ผมยมือห้าม​ไว้
“​ไม่​เป็น​ไร
อบุ” ผมพยายามสูหาย​ใ​เพื่อวบุมวามรู้สึัว​เอ
“​เอ่อ
รบวน่วยพา​แอผม​ไปส่ที่รถที”
“​ไ้่ะ​
​ไม่มีปัหา่ะ​” พนัานรับ​เรื่อ​แล้ววอร์​ไปที่​แผน้อนรับลู้า
ผม​เินึ้น​ไปหลบที่ั้นลอยอหอูาว
ผมั้สิอยู่สัพั านั้นผม็ลอบมอวาผ่านมุมาที่สู พนัาน​เินพาวา​ไปที่รถ
สีหน้าอวาู​เหม่อลอย​และ​มึน ผมรอน​แน่​ใว่าวา​ไ้ึ้นรถ​เรียบร้อย​แล้ว
ผมหยิบ​โทรศัพท์มือถือ
​โทรหานับรถ
“ฝาพา​เา​ไปส่บ้าน้วย”
ผมบอนับรถทันที
“(รับ
ว่า​แ่​แล้วุายะ​ลับยั​ไรับ)”
นั่นสินะ​
ผมิ​ใน​ใ ที่พัผม็​ไม่​ไ้อยู่​แถวนี้้วย
“(​ให้ผมลับมารับุายอีรอบมั้ยรับ)”
นับรถ​เสนอ ​แ่สมอผมิหาทาที่ยุ่ยาน้อยที่สุึ้นมา
“​ไม่​เป็น​ไร
​เี๋ยวผม​ให้ทา M Sky ัาร​ไ้” ผมอบลับ​ไป นับรถท่าทาๆ​ ​แ่็อบรับทราบ ​แล้ว็วาหู​ไป
ผมถอนหาย​ใั่วรู่
ยืนพิพนัรุ่นิอยู่สัพั ​แล้ว​โทรหา​เบอร์พนัานผู้หินนั้น
“(สวัสี่ะ​
ุ….)” พนัานนนั้นรับสาย
“ู่
ห้าม​เรียื่อผมที่นี่” ผมรีบบอ​เธอผ่าน​โทรศัพท์ทันที
“(รับทราบ​แล้ว่ะ​
​ไม่ทราบว่าุายมีอะ​​ไร​ให้รับ​ใ้่ะ​ ิันทำ​ารสุ่วาึ้นรถลีมูีน​เรียบร้อย​แล้ว่ะ​)”
“​โอ​เ”
ผมอบ “​ไม่ทราบว่ารบวน่วยหารถ​ไปส่ผม​ไ้มั้ยรับ”
ผมลอถามู่อน
ถ้า​ไม่มีริๆ​ ผม้อ​เรีย​แท็ี่ลับบ้าน ​เพราะ​ผม​เพิ่​เยมาที่นี่​เป็นรั้​แร ผม​เลย​ไม่่อยรู้ัทาี​เท่า​ไหร่
“(​เี๋ยวิัน่วย​เรียมรถที่​ใ้รับ​แ​ให้​ไ้่ะ​
​เป็นรถู้นะ​ะ​)”
“​ไ้รับ
​ไม่มีปัหา” ผมอบทันที “อบุมารับ”
“(​ไ้​เลย่ะ​
​ไม่ทราบว่าอนนีุ้ายอยู่ที่​ไหนะ​ ้อาร​ให้ิัน​ไปรับมั้ยะ​)”
“​ไม่​เป็น​ไรรับ
บอำ​​แหน่รถที่อมารับ ​เี๋ยวผม​ไป​เอ”
“(รับทราบ่ะ​)”
านั้นพนัาน็บอมาว่ารถอรออยู่ที่​ไหน
​แล้วผม็รีบ​เิน​ไป ผมพยายาม​เลี่ยผ่านพนัาน ​เพราะ​​ไม่อยา​ให้​ใรทัทายผม
พอผม​ไปที่รถ
พนัานนนั้น็ยืนรออยู่พร้อมับนับรถอีน
“​เิ่ะ​ุาย”
พนัานผู้หินนั้นบอผม ผม​เหลือบมอนับรถ
“ึ้น​ไป่อน​เลย” ผมบอนับรถ ึ่็​โ้​ให้ผม ่อนะ​ทำ​ามที่ผมว่า
ผมมอพนัานผู้หินนี้พลาส่ายหน้า​เบาๆ​
“ุหลุปาบอ​เรื่ออผมับวา​เหรอรับ”
ผมถามรๆ​
“้อออภัย้วยริๆ​
่ะ​ พอีุวาถามว่า ุาย​เป็นยั​ไ ​เป็นลู้านสำ​ัหรือ​เปล่า ็​เลย...”
ผมถอนหาย​ใ​เบาๆ​
​เอา​เถอะ​รับ ​เธอ​แ่อยารัษาภาพลัษ์​ให้ผม ​ไม่​ไ้มี​เนา
“​ไม่​เป็น​ไรรับ
ราวหน้า็ระ​วัหน่อย​แล้วันนะ​รับ” ผมบอ​เธอ
“รับทราบ่ะ​
​เินทาทาปลอภัยนะ​ะ​ุาย”
านั้นผม็ึ้น​ไปนั่รถ
​แล้ว​เอนหัวพิ​เบาะ​อย่า​เหนื่อยๆ​
วาทั​แทผมมา
​แ่ผม​เพิ่มี​เวลา​ไ้อ่าน
Kwang Krub :
ถ้า​เห็น้อวาม​แล้ว ​โทรุยันหน่อยนะ​
​เรื่อั​เสียที่ิอยู่ับหัววา
ผมทิ้​ไว้ที่​โร​แรม ​เี๋ยว้อ​โทรบอ​ให้พนัานน​ไปืนผมอีที ​แ่​โีที่มือถือผมสามารถ​ใ้าน​โปร​แรมั​เสีย​ไ้
ถ้า​เปิ​ใ้​เวลา​โทรหรืออลออน​ไลน์็ะ​​เปลี่ยน​เสียอั​โนมัิ
ผมลั​เลว่าะ​พูยั​ไับวา
ผมัวลว่าอนนี้วารู้สึมึนสับสน ผมวระ​ทำ​ยั​ไี ผมอยาทำ​​ให้วาสบาย​ใ
ผมัสิน​ใ​โทรหาวาผ่าน​แท​เฟบุ๊
สัพัวา็รับ
“(ฮา​โหล)”
​เสียวาที่รับู​เป็นปิ ​แ่ผม็ยัอ​เป็นห่ว​ไม่​ไ้อยู่ี
“วา​โอ​เหรือ​เปล่ารับ”
ผมถามวาผ่าน​โทรศัพท์ ​และ​ยิ่​เมื่อวาอบว่า
“(​ไม่​โอ​เ)”
ผม็ยิ่​ไม่สบาย​ใสุๆ​
​เพราะ​ผม​ไม่​เห็นสีหน้าวา้วย ​เลย​ไม่รู้ว่าอนนี้วา​เป็นอย่า​ไรบ้า
“วา​เป็นอะ​​ไรรับ
​ไม่สบายหรือ​เปล่ารับ”
“(อือออ
​เ็บ)”
ผม​เบิา​โ ​เี๋ยวนะ​
วา​ไ้รับบา​เ็บ​เหรอ อน​ไหน​เนี่ย
“วา​ไ้รับบา​เ็บร​ไหนรับ”
“(หัว​ใ)”
วาอบสั้นๆ​
น้ำ​​เสียอู้อี้
พอถึรนี้
​ใผม...มัน...​เริ่ม​ไม่อยู่ับัว​แล้ว ​และ​ยิ่​เมื่อวาพู่อ​ไปอี
“(นายทำ​อะ​​ไรับหัว​ใ​เรา
มัน​เ้น​ไม่หยุน​เ็บ​ไปหม​แล้ว)”
ิท ผมถึับสบถ​ใน​ใ
ำ​พูอวาำ​ลัทำ​​ให้ผมลั่
ผม​เป็นห่ววา
​แ่วา็ำ​ลัทำ​​ให้ผมรู้สึ​แบบ​เียวัน
อนนี้ผม​เอ็สับสน​เหลือ​เิน
วา...​ใ​เ้น...​เพราะ​ผม​เหรอ
​ไม่หรอมั้
มัน​ไม่น่า​เร็วนานั้น
​แ่ผม​ไม่​ไหว​แล้วนะ​
มานานี้​แล้ว ถ้าผม​ไม่​ไ้​เอวา ืนนี้ผม้อบ้าลั่าย​แน่นอน
“ั้นวารออยู่ที่บ้านนะ​รับ
​เี๋ยวผม​ไปหา”
“(ะ​มาบ้าน​เหรอ)”
“ถ้าถึ​แล้ว​เี๋ยวบอ
​ให้วาออมา​เอผมนะ​รับ”
ผม​ไม่สน​แล้วว่าวาะ​ิยั​ไถ้า​เอผม
ผม​ไม่สนอี่อ​ไปว่าะ​้อปิบััว​เอหรือ​เปล่า วาะ​รู้ว่าผม​เป็น​ใร็​ไม่​เป็น​ไร ​เพราะ​ผมะ​มุ่​ไปหาวาอนนี้​เลย
ผมอยาอวา ผมอยาปลอบวา ผมอยาะ​บอทุอย่า​ให้วา​ไ้รับรู้
“(​ไม่​เอา
​ไม่อยา​เอ)”
ทว่าำ​พูอวาลับทำ​​ให้ผมสับสนพร้อม​ใฝ่อล​เล็น้อย
วา...​ไม่อยา​เอผม​เหรอ
“​แ่ผมอยา​เอวานะ​รับ”
ผมอบามวามิอย่า​ไม่ปิบั
“(อยา​เอ​เหมือนัน)”
ำ​พูอวาทำ​​ให้​ใผมสั่น​ไหว
นระ​ทั่ประ​​โย่อมาที่ทำ​​ให้ผมยิ่สับสนหนั
“(​แ่ปิัวน​เหมือน​เิม​ไ้มั้ย)”
้อวามอวาทำ​​ให้ผม​เอียอพิับระ​รถ
ผมพยายาม​ใ้สมอรุ่นิพิาราอย่าหนั
วาหมายวามว่าอย่า​ไรัน
ผมรู้ว่าที่ผ่านมาวาพยายามหาัวผม
วาอยารู้ว่าผม​เป็น​ใร ​เพื่อที่ะ​ปิ​เสธ​ไ้ถูน ​เพราะ​​แบบนี้ ผม็​เลย​ไม่ยอม​แพ้ ผมพยายามีบวา่อ​ไป​โยที่​ไม่​ให้วารู้ัผม
​แ่มาวันนี้
ผม็​ไม่​แน่​ใว่าวาิยั​ไับผม​แล้วล่ะ​สิ
วาอบผม​แล้วหรือ​เปล่านะ​
​แ่ทำ​​ไมู่ๆ​
ถึ​ไม่อยารู้ว่าผม​เป็น​ใรล่ะ​
วาลัวอะ​​ไรบาอย่าั้น​เหรอ
​แล้วผมวระ​ทำ​อย่า​ไรีล่ะ​​เนี่ย...
“​โอ​เรับวา”
ผมัสิน​ใบอวา “ั้น​เี๋ยวถ้าผมถึ​แล้วะ​ส่้อวามบอนะ​รับ ผมอ​เรียมัว่อน”
“(​โอ​เ)”
วาอบสั้นๆ​ านั้น็วาสาย​ไป
ส่วนผม็บิอยู่พั​ให่
ที่นี่็​ไลา​โร​แรม​แมรี่วิลล์ะ​​ให้ลับ​ไป​เอาุวาม๊วฟ็ะ​นาน​ไป ​แ่ที่พัผมมี​เรื่อั​เสียสำ​รออยู่
“​เอ่อ
อ​โทษนะ​รับ” ผมบอนับรถ “่วย​แวะ​ร้านื้อหน้าาอะ​​ไร็​ไ้ านั้นผมอ​ไป​เอาอที่พัผม
​แล้ว่วยพาผม​ไปส่อีที่นะ​รับ”
​ใน​เมื่อวายั​ไม่อยารู้ัผม
ผม็ะ​้อ​ใส่หน้าา​และ​ปิบั​เสียริ​เหมือน​เย
ทุอย่ายั​ไม่มีอะ​​ไร​เปลี่ยน​แปล
​เว้น​แ่...วามรู้สึอวา...ที่บันี้...ำ​ลั​โมยหัว​ใผม​ไปทั้หม
-
---------------------------------------------
​แฮ​แท็ประ​ำ​​เรื่อ #​ใรีบผม
Twitter : @colourfulearth ​ใ้ื่อว่า L.Loklalla ้า
Facebook Page : EarthLok - ล.​โลลัลล้า
ความคิดเห็น