คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : บทเรียนที่ 12 : เทศกาลพิเศษช่วงวาเลนไทน์
How
to be Game Idol ู่มือารเป็นเมไออล (ภาทฤษี)
บทเรียนที่ 12 :
เทศาลพิเศษ่ววาเลนไทน์
วาเลนไทน์ ือ วันแห่วามรั
หน้าที่อเมไออลในวันนี้ ือ ทำให้ฝันอแฟนลับเป็นริ
“ั้นมิสเอร์ไลธ์ที่รั เรามา้อม่อันอีสัืนไหมรับ” - AT-112-8514
“...” - ไลธ์
ออวยทีไล/ไลที -
(รี๊สลบฟินาอเลือ)
เนโร -
(สะพรึ)
ฟลินน์ แมเลแลน - (หนีไปอ้ว)
ลอเรนท์ ฟิล์ -
(ิว่าสอนนี้ยันั)
Light
me Fire, Let Me Higher
Burning Up Energy of Yours
With
Straight, Power, and Faith
Cause
I’m the Winner, I will SHOW YOU!
‘ือเสียาระบบอัโนมัิ
‘ยินี้อนรับเ้าสู่สัปาห์ใหม่อีรั้
‘Light
Me Fire - Light’s Character Theme Song Ost. Sport light
‘เพลธีมาแรเอร์อเมไออลที่มีะแนนโหวสูสุเป็นอันับหนึ่ในสัปาห์ที่ผ่านมาะถูใ้เป็นเพลประำเมไออลอะาเมี่ลอสัปาห์นี้
‘และทาศูนย์เมไออลอะาเมี่อแ้ให้เมไออลทุท่านทราบ ะแนนโหวทั้หมในสัปาห์ที่ผ่านมาะถูรีเใหม่
‘เริ่มถ่ายทอสลอยี่สิบสี่ั่วโม
‘ทำารเปิโหวเรียบร้อยแล้ว
‘อบพระุ’
สัปาห์แรผ่านไป...เ้าสู่สัปาห์ปัุบัน เหมือนเพิ่รอายาารเหวเพื่อเผิเหวถัไป
เมื่อืนลอเรนท์นอนไม่หลับ เามีหลายอย่าให้รุ่นิมามายเหลือเิน
ทั้เรื่ออเ้าหิ เรื่ออป๊ะป๋า เรื่ออเมไออลอะาเมี่
หรือแม้แ่เรื่ออัวเาเอ
ลอระยะเวลาที่อยู่ที่นี่ไม่เหมือนับโลเมอเาเลย เพราะอะไรันน้า...ทำไมโลแห่วามริ่ายาเย็นถึเพียนี้
‘เียมิเอร์ สวัสี ุ ลอเรนท์ ฟิล์ ุไ้รับเียมันนีาะแนนโหวอสัปาห์ที่ผ่านมา
เป็นำนวนรวมทั้สิ้น 32,964 แ้ม’
ลอเรนท์สะุ้ อะไรนะ!
ไ้รับเินั้หลายหมื่นเหรอ
เาำไ้ว่าเินอที่นี่มาาะแนนโหวอมหาน โยหนึ่โหวเท่าับหนึ่เหรีย
นี่มัน...หมายวามว่า มีนโหวให้เาั้สามหมื่นว่าะแนน
ลอเรนท์รู้สึื้นันอย่าประหลา แ่ในะเียวัน็รู้สึแปลๆ
อย่าบอไม่ถู
เี๋ยวนะ ถ้านาโหวเป็นหมื่นยัอยู่รั้ท้าย แล้วอย่า...พวที่ิท็อปะนาไหน!?
ลอเรนท์็เริ่มเ้าใ ะแนนโหวทั้ีและโหร้ายอย่าไรบ้า
พอไม่มีป๊ะป๋า ลอเรนท์็รู้สึว้าเหว่อย่ามา เนื่อาหอายมีป๊ะป๋านเียวทีุ่ยับเา นอื่นนอานั้นเาไม่สามารถเ้าถึไ้เลย
อนนี้เาับเนโรำลันั่เหาหอยอยู่ในห้ออาหาร
มื้อนี้เป็นสารพัเห็ที่ื่นอบเหมือนเย แ่ลอเรนท์ลับินไม่่อยล
ไ้แ่เี่ยไปมาอยู่แบบนั้น
วันนี้เป็นวันแรอารัเทศาลพิเศษทำให้ไม่มีลาส
เหล่าเมไออลึมารวมันในห้ออาหารเพราะเป็นที่เียวที่มีโทรทัศน์และบอร์รายาน่าวประำสัปาห์
“...ารประมูลู่วเมไออลำเนินไปอย่ารึรื้น ทาเ้าหน้าอะาเมีล้วนปิบัิานอย่าหนัในารูแลเว็บไ์อเพื่อไม่ให้เิร์ฟเวอร์ล่มอันเนื่อมาามีผู้เ้าร่วมประมูลถึหลัล้าน! และอีไม่นานเินรอ ทาเมไออลอะาเมี่็ไ้ผู้นะที่ะเป็นู่วอเมไออลทั้ยี่สิบท่านใน่ำืนสุโรแมนิ่วสัปาห์แห่วามรันี้”
เมไออลแ่ละนะนั่ประำโ๊ะาม่ายสัััวเอ
ยเว้นเนโรที่เลื่อนเ้าอี้มานั่ับลอเรนท์
เนโรยัมออาหารอย่าเหม่อลอยโยไม่แะหรือินอะไรเลยสัำ
“ปี้~”
พัลพีพยายามเอาัวมาไถอออ้อนเนโร แ่็ไม่เป็นผล
ลอเรนท์เพิ่เ้าใาเนโรเมื่อไม่นานมานี้ว่าทีวีืออะไร
เาสัเเห็นว่าในหน้าอโทรทัศน์มีแถบ้านล่าให้ผู้มร่วมส่้อวามแสวามิเห็น่อเหล่าเมไออล้วย
วันนี้ไลธ์ยัเท่เหมือนเิมเลย่า >3< - าวาิแอิส
อยาไ้ทีไลเอร์วิสเป็นอวัวันวาเลนไทน์ =,.= - ไลทีเอฟี
่อยฮัไลธ์เมะมาว่าเ้า -..- - นเหนือรัไลที
ผมส่อไม้ไปให้ลูี่ัแล้ว ไ้รับยัน้า - าเฟ่เมเหมียวเหมียว
เียร์ให้เอทีโมยูบแรอไลธ์สัที >///< - หื่นแล้วผิรไหน
แน่ใหรือว่านั่นเป็นูบแร - แฟนพันธุ์แท้สปอร์ไลท์
หา หมายวามว่าไ! O_O - อะไรนะ
ไม่ริ ไลธ์มีนอื่น!!! T[]T - รับไม่ไ้
หมายถึ เอทีน่าเยทำไปแล้วนะ ิว่าไลธ์ะรอเหรอ อิอิ - แฟนพันธุ์แท้สปอร์ไลท์
รีสสสส ิ้วยยยยย - ปริ่ม่ะ
แู่บน้อยไป...
- XXX
ไฬธ์ &
เอธี รอาฬ - ษาวศอย
ฟลินน์อารม์ไม่ีอีแล้วเหรอะ - แบบอยแ่บเิร์ล
แอร๊ย ^////^
แ่อ่าน็ฟินละ - สาววายหน้าใส
ไอเลิฟแฟรี่พิี - รร์รัโล
ไอ้เห่ยแปบิออไปะ - แอนี้เมยุ
ผมะ้อประมูลไุ้แอเลล่าแน่นอน ไว้เอันนะรับนสวย ^^ - ส๊วไฮโ
่วยันโหวเอทีึ้นอันับ 2 ะไ้ใล้ิับไลธ์ - เลาสหประาาิัรวาล
ไลธ์ ไลธ์ ไลธ์ ไลธ์ ไลธ์ ไลธ์ ไลธ์ ไลธ์ ไลธ์ ไลธ์ ไลธ์ ไลธ์ ไลธ์ ไลธ์ ไลธ์ - ยาโอยรอโล
<3
<3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3
<3 <3 <3 <3 - ยาโอยรอโล
เอที เอที เอที เอที เอที เอที เอที เอที เอที เอที เอที เอที เอที เอที - ยาโอยรอโล
อะไรวะ บอร์้อวามโนสาววายถล่ม? - นลุ
ลูี่น่ารัั
- อบอ่ะ
อร้อเถอะ สาววาย่วยเห็นในรับไม่ไ้มั่ - ถ้ายูริว่าไปอย่า
เอทีแไลธ์แ่บอีหลี >O< - บ้านนออนาอยาแม
ไม่มีใรเียร์อัลฟลินน์มั่เหรอ - ถึะิ่ไลธ์ แ่็ฟินนะ
บอร์้อวามล้วนพูถึแ่เมไออลที่มีะแนนโหวอันับ้นๆ
อันที่ริยัมีอียาว แ่ลอเรนท์ไมู่แล้ว
เพราะอนนี้ในห้ออาหารมีสิ่อื่นที่ึูวามสนใเา
มันน่าะลึมานทั้เาและเหล่าเมไออลถึับอ้าปา้า
เ้าหน้าที่ในเรื่อแบบอเียำลันอุหลาบมาเป็นันรถนล้นห้ออาหาร!
“วามริมีเยอะว่านี้นะรับ แ่เนื่อาพื้นที่ไม่พอ
ทาเราึส่บาส่วนไปยัหอพัอเมไออลแทน บาส่วนะเ็บไว้ที่ั้นว่า
หาเมไออลท่านไหน้อารไปูสามารถิ่อไ้ที่ประาสัมพันธ์” เ้าหน้าที่ล่าวเสร็็นำอุหลาบมาแ เหล่าเมไออล่านั่อึ้ันเป็นแถบ
ผู้ที่ไ้เยอะสุ็หนีไม่พ้นไลธ์
เามอออุหลาบสูเท่าภูเารหน้า้วยสีหน้านิ่ๆ ไม่พูอะไร (็ไม่เยพูอยู่แล้ว)
นอาอุหลาบแล้ว็ยัมีาร์ ็อโแล ุ๊า และอื่นๆ
อีมามายาเหล่าแฟนลับผู้ลั่ไล้
“อุหลาบหรือ...เ็บ้อมูลเรียบร้อย”
เอทีหยิบอไม้าอมหาศาลึ้นมาพิาราทีละอ
พลายับแว่นสีา
“บาร์บี้้ออบมาเลย่ะ” ลูี่ที่ำลัินนมหวานมออุหลาบอัวเอ้วยแววาเป็นประาย
“แหม...โรสย่อมู่วรับนหล่ออย่าผม
แน่นอนว่าผู้ส่้อเป็นสาวามเเ่นอไม้เหล่านี้แน่นอน” อัลเฟรโ้พู้วยเสียทุ้มนุ่มลึ ะหยิบอุหลาบมาุมพิ
าว่าหาเ้าออไม้เห็นเ้าเป็นลมายเลยทีเียว
“สวย...สวยว่า...สวย...สวยว่า...”
นับินสาวแอเลล่าบรรเ็อุหลาบทีละลีบ ะหย่อนัวลไปนั่ทับออุหลาบอย่าเย้ายวน
ไม่ลัวหนามทิ่มแทเลยแม้แ่น้อย
“ไม่เป็นระเบียบ มาั้วย นี่ือำสั่ ปิบัิ!” นายพลโเฟยืนามระเบียบพั สั่ารเ้าหน้าที่อเียหน้าาเย
“หา?
เอ่อ...เอ่อ...รับ” เ้าหน้าที่ึ่ำลัะหนีลับไปอู้ถึับหน้าเหวอั่วะ
“อไม้...อไม้...อไม้เ็มไปหมเลย ยินีที่ไ้รู้ัน้า~” แฟรี่พิี่โบยบินโปรยผระยิบระยับไปรอบออุหลาบอย่าาม
อไม้ที่ไ้รับผแฟรี่พิี่เปล่ประาย่อนะผลิบานอย่าน่าอัศรรย์
“ันอบอไม้ทะเลมาว่า...เอาไปใส่น้ำไ้มั้ย” ไเรนึ่ำลันั่หวีผมอยู่ในบ่อน้ำถามับเ้าหน้าที่ึ่เ็
พวเาพยายามอธิบายว่าามมัน้อส่แ่อุหลาบเท่านั้น
“รวสอบวัถุแปลปลอม รายานผลารรวสอบ ไม่เป็นอันราย มิั่นอมพลีท” แว่นาำอีเปล่แสสแนสีเียวเพื่อรวสอบออุหลาบว่าเป็นระเบิหรือเปล่า
“อรุโทัยไแส แสอุทัยเิ้าเรือรอ อท้อใ้อาทิย์อุทัย
แานปานเปลวเพลิ อท้อยัสสวย
นใ้อท้อเล่า”
เฟยหลล่าววาทะอมยุทธ์โบราพลาโ้ำนับให้หมู่อุหลาบที่หาใ่อท้อไยเล่า
ิิเอ็แอบมอเฟยหลาละห้อย
พลาหยิบอุหลาบอัวเอึ้นมาเ็อย่าเหม่อลอยและเศร้าสร้อย “รั...ไม่รั...รั...ไม่รั...รั...ไม่รั...”
เมไออลส่วนให่ที่ไ้รับอุหลาบำนวนมามัเป็นเมไออลที่มีะแนนโหวสูเป็นทุนเิม
ยิ่ใ้ระบบารโหวเป็นารสุ่หลาบแทนยิ่ไม่้อสสัย
แ่า ‘อ’
ะลเหลือเป็น ‘ำ’ สำหรับเมไออลที่เหลือ
“หะ...อ้อ อบุ”
เนโรื่นาภวั์ะรับอุหลาบมาแบบๆ
“ปี้~” พัลพีเอ็ีใมาๆ ไม่ใ่เพราะไ้รับอุหลาบ แ่เป็นเพราะแฟนลับผูอาหารสัว์เลี้ยส่มา้วย
“Wanna
bet?” แบเอร์แสท่าทีนเล็น้อยที่เห็นอุหลาบ
ทำไมไพ่พนันถึหน้าาประหลาั
“อู้ ี้ ปลื้มม อุหลาบมีหนาม...น้ามโน้ม เอิ๊” ปู่นินาเนเเล่นมุอะไรไม่รู้ที่ไม่มีใรเ้าใ ปู่เอาาบามุไรพาหลั
หยิบอุหลาบพลาเลียปาน้ำลายย้อย เนเเปล่าอยาินอไม้
แ่อยาเี๊ยะหนัสือ้อห้ามสำหรับเยาวนที่แนบมา้วย่าหา
แฟนลับ่ารู้ใปู่วัยทอไม่เียมสัารเสียริ
“บอมมม!
ูมมม!” บอมบี้เอ็ทำท่าะระเบิลอเวลา
เพราะอไม้เือบทุอห้อยพวุแลูระเบิมาเป็นอำรวย้วย
ไรเอร์ นัิ่สวมหมวันน็อหัวระโหลนำอุหลาบใส่่อ้านหน้ามอเอร์ไ์แล้วับบึ่ออาห้ออาหารไป
โยทิ้วันท่อไอเสียลบอบอวล
ลอเรนท์ไม่เห็นุแหรือ - ในนี้เลย
เ้าหน้าที่เอ็เ่นัน พวเาึนอุหลาบที่เหลือลับไป
อ้าว แล้วอเาล่ะ นอื่นล้วนไ้อุหลาบันถ้วนหน้า
แ่ไม่เห็นมีอเาเลย
“สำหรับ่าวเ่นประำวันนี้ บริษัทนส่และไปรษีย์่าเนือแน่นไป้วยฝูนอย่าไม่เยเป็นมา่อน เนื่อ้วยวันนี้เป็นวันแรที่เปิให้มหานสามารถส่ะแนนโหวให้เหล่าเมไออล้วยอุหลาบ
นเิปราาร์เหมานร้านอไม้เลี้ย
ไม่มีเหลือใหู้่รัื้ออไม้ลอวันวาเลนไทน์ันเลย่ะท่านผู้ม
“และทาศูนย์เมไออลอะาเมี่็ไ้ประาศยออุหลาบที่ถูส่มาแล้วนะะ
เราไปูันเลย่ะ เป็นำนวนน่าะลึมาเลยทีเียว”
ัอันับะแนนโหว (เพาะวันแร)
#1
: ไลธ์ (เมสปอร์ไลท์)
; ำนวน 973,399 อ
#2
: A.T.112-8514 (เมสปอร์ไลท์) ; ำนวน 439,221
อ
#3
: ลูี่ วินน์ (เมอมบี้เมลีนเนอร์) ; ำนวน 298,310
อ
#4
: ฟลินน์ แมเลแลน (เมโฟร์อาร์มี)
; ำนวน 273,337 อ
#5
: แฟรี่พิี่ (เมฟลาวเวอร์ริ่เลี้) ; ำนวน 154,032
อ
#6
: อัลเฟรโ้ เบลโล เบนามิน (เมโฟร์อาร์มี่)
; ำนวน 99,889 อ
#7
: แอเลล่า ลา ออเรย์ (เมโฟร์อาร์มี่)
; ำนวน 73,455 อ
#8
: ไเรน (เมฟิิเมอเม) ; ำนวน 56,267 อ
#9
: เฟยหล (เมน็อเอา์!)
; ำนวน 48,848 อ
#10
: พลเอ โเฟ นาธาเนียล ไลน์ (เมโฟร์อาร์มี)
; ำนวน 20,872 อ
#11
: ิิ (เมน็อเอา์!)
ำนวน 11,101 อ
#12
: ี (เมเอสโอเอส)
; ำนวน 9,223 อ
#13
: พัลพี (เมปั๊ปปี้เลิฟเวอร์) ำนวน 2,813 อ
#14
: เนโร (เมริทึมสเป)
ำนวน 1,547 อ
#15
: ไรเอร์ (เมเฮวีเพเล)
ำนวน 1,226 อ
#16
: เนเ (เมน็อเอา์!)
ำนวน 771 อ
#17
: บ๊อบบี้ (บ๊อบบี้บอมบ์)
; ำนวน 432 อ
#18
: แบเอร์ (เอะแบเอร์)
; ำนวน 345 อ
#19
: - (เม็อปปี้) ; ำนวน 138
อ
#20
: ลอเรนท์ ฟิล์ (เมวัน์อะพอนเอะไทม์) ; ำนวน 0
อ
“ึ่แน่นอน่ะ ัวเลนี้เป็นเพียยอโหวหรือำนวนอุหลาบสำหรับวันแรอสัปาห์เท่านั้น
ท่านผู้มสามารถร่วมส่อไม้ให้เหล่าเมไออลที่ื่นอบไ้นถึสุสัปาห์่ะ
“หาท่านใไม่สะวที่ะส่อุหลาบ
สำหรับวันสุท้ายอสัปาห์ใน่วเมเพลย์ รั้ที่ 64 ทาเมไออลอะาเมี่ะลับมาเปิระบบ SMS เหมือนเิม”
ลอเรนท์มอบอร์ัอับับและำนวนอไม้อย่าะลึ
เามัวแ่อึ้ทึ่ับัวเลอนอื่น ไม่ไ้มอที่อันับอัวเอเลย
นสัเเห็นรอยยิ้มเยาะอเมไออลบานที่มอมาทาเา ถึเพิ่ระหนัไ้ว่า มีเานเียวที่ยัไม่ไ้รับอุหลาบเลยสัอ
ทว่า...
ู่ๆ ็มีอุหลาบหลายอยื่นมารหน้าเา ลอเรนท์สะุ้เล็น้อย
่อนะหันไปมอ
[
แฟรี่พิี่ (เมฟลาวเวอร์ริ่เลี้) ; ่ายเมโลลิป็อป
(ัวประอบ) ]
แฟรี่พิี่ำลัมอบอไม้าแฟนลับอเธอให้เา วาใสราวับริสัล้อมอเา
เส้นผมสีมพูโบสะบัสลับสีไปมา ปีบาๆ ยัส่อประายวิบวับ
“เอ่อ...”
ลอเรนท์ำลั
เาสามารถรับอไม้าเมไออลไ้้วยเหรอ ลอเรนท์ั้ใหันไปปรึษาเนโร แ่เนโร็ำลัใไม่แพ้ัน
“ให้...”
แฟรี่พิี่ล่าวเสียใส
“ให้ผม?”
ลอเรนท์ี้ที่ัวเอ เาะพริบาปริบๆ
แฟรี่พิี่อมยิ้มเล็น้อย พยัหน้าอย่าเอียอาย เส้นผมเปลี่ยนเป็นสีแ “อไม้อบ แฟรี่พิี่็อบ อยาอยู่้วยันทุนเลย”
“หา?”
ลอเรนท์ไม่เ้าใที่เธอพู
หมายวามว่าที่ยอไม้ให้เาเพราะอไม้อบเาและอยาอยู่ับเาหรือ
‘นี่ือเสียาเียอนโทรลเมไออล
แฟรี่พิี่ำลัละเมิอ่ายเมและสายเพาะ รุาถอยห่าเมไออล ลอเรนท์
ฟิล์ โยเร็ว’
เสียัมาาเียอนโทรลอเธอ แฟรี่พิี่มีท่าทีเศร้าสล เส้นผมสีหม่นลเล็น้อยเ่นเียวับอไม้ในมือเธอที่่อยๆ
หุบลอย่า้าๆ
“รับไปสิ...”
แฟรี่พิี่ยัื้อึที่ะมอบอไม้ให้เา นระทั่...
หมับ...
แล้วอไม้อแฟรี่พิี่็โนว้าไปเย โย...ไเรน เมไออลร่วม่ายอเธอ
“ุนาเือ...”
แฟรี่พิี่ใเล็น้อย าโเบิว้า
เส้นผมเปลี่ยนเป็นสีเหลืออร่าม
“ทา่ายเมสั่ให้ันูแลเธอไม่ให้ยุ่ับเา” ไเรนล่าว้วยน้ำเสียนิ่เรียบ ไม่ลืมเหลือบสายาาโทษมายัลอเรนท์
“ั้นเหรอ...”
แฟรี่พิี่แลูหหู่ เส้นผมเปลี่ยนเป็นสีเทา
มอลอเรนท์าละห้อย
“ไว้แฟรี่พิี่ะหาอไม้มาให้ใหม่นะ”
ไเรนถอนหายใเบาๆ ่อนะรีบลาัวแฟรี่พิี่ไปทันที
“เี๋ยวสิะ ุนาเือะพาแฟรี่พิี่ไปไหน” แฟรี่พิี่น้ำเสียระหน
“อไม้ทะเล...”
ไเรนพูพึมพำ สีหน้านิ่
“อ้อ...ุีแอนีโมเน”
แฟรี่พิี่ยิ้มเล็น้อย ลับมาสใสเหมือนเิม
ทว่า...ทันในั้น
พรึ่บบบ!
“รี๊!”
“เฮ้ย!”
เิเสียระเบิัสนั่น ท่ามลาเสียรีร้อและใอเหล่าเมไออล
ออุหลาบในห้ออาหารำลัลุเป็นไฟ ถูเผาไหม้ไม่เหลือ
โยเ้าัวที่่อเรื่อนั้นำลันั่ไว้า เท้าแนแสยะยิ้มั่วร้ายอยู่บนโ๊ะ
ฟลินน์ แมเนแลน นั่นเอ
“ไม่น้า น้อฟลินน์ ทำแบบนี้ทำไมร้าบบบ” อัลเฟรโ้ร้อเสียหลอย่าื่นระหน
พยายามวานหาถัับเพลิหรือปุ่มสัาแ้เือนไฟไหม้
“เหอะ”
ฟลินน์สบถเบาๆ อย่าเบื่อหน่าย “มีแ่เศษสวะ”
“อุหลาบาแฟนลับไม่ใ่ยะนะร้าบ” อัลเฟรโ้แย้
ส่วนเมไออลนอื่นๆ ็รีบหอบอุหลาบที่ยัไม่ไหม้ออห่าทันทีเพื่อไม่ให้ไฟลามไปมาว่านี้
“หนวหู!
ยุ่ไม่เ้าเรื่อ” ฟลินน์ะอลับ
แล้วระโลมาาโ๊ะ มอผลานัวเอ้วยสีหน้าภาภูมิใอย่าร้ายา
“โธ่ ็ะไม่ยุ่ไ้ยัไล่ะร้าบ” น้ำเสียออัลเฟรโ้แทบะร้อไห้
“็น้อฟลินน์เผาอไม้อผมไป้วยอ่า”
“ใรเป็นน้อแ!”
ฟลินน์วา ่อนะ้าวออไปอย่าไม่ใส่ใ
โยทิ้เถ้าุหลาบที่ถูเผาไหม้ไว้เบื้อหลั
“ม่ายน้า อไม้ำลัเ็บปว อไม้ำลัร้อไห้ อไม้ำลัอวาม่วยเหลือ!” แฟรี่พิี่ื่นระหน สีหน้าีเียว เส้นผมเปลี่ยนเป็นสีาว
แล้วเธอ็สลบไปทันที าว่าอาะสำลัวันไฟ ไเรนว้าแฟรี่พิี่ไว้
านั้นไเรน็วบุมน้ำในบ่อให้ไหลมาับไฟไว้ไ้อย่าทันท่วที
ลอเรนท์มอาอไม้ที่ไม่ไ้ทำอะไรผิ้วยสีหน้านิ่ๆ
ในานะนที่เยปลู้นไม้ เาย่อมรู้ีว่า้นไม้นั้นมีีวิอย่าไร
ว่าะอออออผลไ้้อเอาใใส่มาแ่ไหน
และเาเอ็รู้สึผูพันับมันมาเพียใ
มันไม่ยุิธรรมเลยที่อไม้ถูระทำอย่าไรุ้่าเยี่ยนี้
และ้วยเหุอันใไม่ทราบ ทำให้ลอเรนท์ลุึ้นยืน
เิน้ำไปหยุอยู่รหน้าฟลินน์ทันที
ฟลินน์มวิ้วเล็น้อย ท่าทาไม่สบอารม์
“หลีไป ไอ้สวะ”
ทว่าลอเรนท์ลับยืนเยโยไม่ิะหลบเลยแม้แ่น้อย
เาไม่รู้ัว้วย้ำว่าแววาอัวเอเ็มไป้วยวามโรธนาไหน
“ุไม่วรทำแบบนี้นะรับ โยเพาะับสิ่ที่ผู้อื่นมอบใหุ้อย่าริใ” ลอเรนท์แทบไม่รู้ัวเลยว่าำลัพูอะไรออไป
อาเป็นเพราะอารม์ที่แฝอยู่ในใลึๆ
“เหอะ”
ฟลินน์หัวเราะในลำอ ียิ้มมุมปาอย่าเหี้ยมเรียม “ไอ้เบื๊อปาเหว ล้าพูนะ”
ไม่ทันาำ รอบัว็เิสายลมโหมระหน่ำ
ฟลินน์แสยะยิ้ม วาเปลี่ยนเป็นสีม่วเ้ม
“แย่แล้วละ”
เมไออล่าพูพึมพำเป็นเสียเียวัน
ราวับลอเรนท์ไปปลุให้อสูรร้ายื่นเสียแล้ว
โรมมม!
“อ๊อ!”
ับพลัน เ้าอี้และโ๊ะหลายัวในห้ออาหาร็ถูพัมาระแทร่าลอเรนท์อย่ารุนแร เาไถลไปนับำแพ ุนพูอะไรไม่ออ เลือไหลึมาศีรษะ
‘แ้เือนาเียมิเอร์ ุ ลอเรนท์ ฟิล์ อยู่ในสถานะำัารใ้พลัและไม่ไ้อยู่ในเมสเั่น
หาไ้รับบาเ็บอย่าสาหัสอาถึแ่ีวิไ้
‘อให้ทำารหลีเลี่ยารปะทะและป้อันารถูู่โมโยเร็ว’
ไม่ใ่แ่เียมิเอร์อลอเรนท์เท่านั้น ฟลินน์เอ็ถูเือนเ่นเียวัน
แ่มัุราวายร้ายลับไม่สนใเลยสันิ ฟลินน์เยื้อย่าเ้ามาใล้ลอเรนท์้าๆ วาสีแาน้อมอเาประุั่ปีศา
มือทั้สอ้าลุเป็นไฟ
ลอเรนท์เบิาว้า เาพยายามยับัว แ่ร่าายมันาไปหมาวามเ็บปวเมื่อรู่
เหล่าเมไออล่ารีบถอยห่า ราวับรู้ว่าอะไรำลัะเิึ้น
ยเว้นเนโรที่พยายามะโนร้ออีวิแทนเา
“อย่านะ!
พอเถอะ อร้อ!”
ฟลินน์ผุรอยยิ้มราวาาน ไม่มีท่าทีว่าะหยุ
มัุราเื้อฝ่ามือทั้สอเพื่อเรียมเหวี่ยเปลวไฟเผาไหม้ลอเรนท์เป็นุ
ทว่า...
ใรบานลับเินมาวาระหว่าลอเรนท์ับฟลินน์อย่านิ่ๆ
ฟลินน์ถึับเลิิ้วอย่าประหลาใ มือที่ยอยู่ะั้าลาอาาศ
แม้แ่บรราเมไออลทั้หลาย็่าฮือฮายให่
เพราะนๆ นั้น ือ...
[
☆ ไลธ์ (เมสปอร์ไลท์) ; ่ายเมแอิส
(ฮีโร) ]
ลอเรนท์เยหน้าึ้นมออย่าน ไลธ์ำลัยืนประันับฟลินน์
สีหน้านิ่เรียบไม่แสอารม์ วาสีส้มู่นั้น้อมอฟลินน์ไม่ละวา
ไลธ์...พยายาม่วยเาเหรอ ลอเรนท์ิในใอย่าุน
“เหอะ”
ฟลินน์สบถเบาๆ ้อไลธ์้วยสีหน้าหุหิ “อะไร...อยาเป็นฮีโรนัรึ”
ไลธ์ยัยืนนิ่ ไม่อบฟลินน์
“หึ...ไ้”
วาอฟลินน์ายแววน่าลัว เปลวไฟบนฝ่ามือโหมแรึ้นราวภูเาไฟที่พร้อมระเบิลอเวลา
บรรยาาศุรุ่นึ้นมาทันที
แ่ไลธ์ลับไม่แสท่าทีว่าะหลบหรือเรลัวเลยแม้แ่น้อย
เมไออลทั้หลาย่าแสอาัปิริยาแ่าันออไป
บานรู้สึื่นเ้นที่ะไ้เห็นฮีโรอันับหนึ่ับสอปะทะัน บาน็เยๆ
เหมือนไม่รับรู้อะไรเลย
แ่หลายนโยเพาะเมไออลา่ายแอิส่าแสท่าทีเร่เรีย
ยเว้นเอทีทีู่สนใสุๆ เพราะะไ้เ็บ้อมูล
“อย่าเลยน้า หยุเถอะร้าบ” อัลเฟรโ้รีบมาวาระหว่าไลธ์ับฟลินน์
“อย่าลืมสิร้าบ ุสเลล่านสวยห้ามไม่ให้่ายเราีันเอนะร้าบ”
“หึ” ฟลินน์เหยียยิ้มว้า แววาเป็นประายั่วร้าย
“อู๊ย น้อฟลินน์โรธแล้ว” อัลเฟรโ้พูพึมพำ
ำเือนอนลับยิ่ทำให้ปีศาลั่หนัว่าเิม
อัลเฟรโ้เรียมว้าปืนปลายาบ้าลำัว เ่นเียวับไลธ์ที่เรียมั้หลัรอารโมี
“เมไออลทุท่านโปรทราบ นี่ือเสียาระบบอัโนมัิอศูนย์เมไออลอะาเมี ไม่อนุาให้เมไออลปะทะันนอเมสเั่น หาเมไออลทำอันรายอันถึแ่ารเสียีวิอทั้เมไออลและนทั่วไป
ะถูส่ลับโลเมโยทันที
‘อย้ำ เมไออลที่ฝ่าฝืนะถูส่ลับโลเมโยไม่มีเื่อนไ”
เสียประาศาอะาเมี่หยุสถานาร์ทั้มวลไว้่อนลายเป็นเรื่อให่
พอไ้ฟัยินันั้น ฟลินน์็สบถเบาๆ ่อนะเินออาห้ออาหารอย่าหัวเสียสุๆ
ท่าทาเหมือนะสามารถระเบิโลทั้ใบไ้เลย
อัลเฟรโ้ถอนหายใอย่าโล่อ เ่นเียวับเนโรที่รี่มาหาลอเรนท์ทันที
“นายเป็นไบ้า”
ลอเรนท์เริ่มรู้สึีึ้นแล้ว อาาราและวามเ็บปว่อยๆ ทุเลาล
“่อยยัั่วหน่อยที่ไม่เป็นอะไรมา” เนโรพูอย่าโล่ใ
เมื่อพบว่าบาแผลอลอเรนท์ยัไม่รร์เท่าไร
พอฮีโรวายร้ายไม่อยู่แล้ว บรรยาาศในห้ออาหาร็ลับมาเป็นปิเหมือนเิม
เมไออล่าแยย้ายไปสะสาเรื่ออัวเอ่อ
ไลธ์หันมามอลอเรนท์้วยสายานิ่ๆ ลอเรนท์สบาไลธ์
อยาอบุและอยาถามว่าทำไมถึมา่วยเา ทว่าแววาอไลธ์ลับไม่สามารถาเาไ้เลยว่าำลัิอะไรอยู่
เมื่อผ่านไปสัพั ไลธ์็เินผ่านเาไปอย่าเียบเียบ
เอทีที่มอูอยู่ห่าๆ ็เิวามิบาอย่า
เาลี่ยิ้มว้าอย่ามีนัยแอบแฝ
“แบบนี้นี่เอ...เ็บ้อมูลเรียบร้อย”
“อีสัพัมีเ้าหน้าที่มา่วยปมพยาบาลให้” เนโรบอลอเรนท์ “แ่นายไม่้อิะเรียร้อวามเป็นธรรมหรอนะ
แม้ว่าเาะไม่ให้่าันเอนอเม แ่สัมที่นี่ือปลาให่ินปลาเล็
นอ่อนแอย่อมถูนแ็แร่ว่า่มเหเป็นเรื่อปิ”
ลอเรนท์พยัหน้าเบาๆ แอบรู้สึผิเล็น้อยที่เาเป็น้นเหุให้เนโร้อพลอยเือร้อนไป้วย
“แ่วามริ นายไม่วรโรธฟลินน์หรอนะ” เนโรพูะ่วยพยุลอเรนท์ลุึ้นยืน
ำพูอเนโรทำให้ลอเรนท์หันไปมออย่าน
“เราไม่ไ้เ้า้าฟลินน์นะ” เนโรรีบส่ายหัวแ้่า
“เราแ่พยายามเ้าใเา่าหา”
เนโรมอเถ้าุหลาบพลาถอนหายใ
“อไม้เป็นสัลัษ์อวามอ่อนโยน บอบบา และอ่อนแอ ฟลินน์เลียทุสิ่ที่อ่อนแอ
เพราะวามอ่อนแอทำให้ฟลินน์ไม่เยไ้สัมผัสสิ่ที่สวยาม”
แม้ำล่าวอเนโร่ายาเ้าใ แ่ลอเรนท์ลับรู้สึเห็น้วยอย่าบอไม่ถู
ในโลนี้...สรรพสิ่ที่สวยามมัอ่อนแอเสมอ
หลัาลอเรนท์ไ้รับารปมพยาบาลเสร็เรียบร้อยแล้ว
ระหว่าเินทาลับหอพัเา็บัเอิเอเ้าหน้าที่อเมไออลอะาเมี่
“เอ่อ...ือว่า...”
ลอเรนท์ำลัะอ้าปาถาม แ่เ้าหน้าที่นนั้นลับยื่นบาสิ่ให้เา ำพูถูลืนหายส่วนปา็อ้า้าอยู่แบบนั้น
“มีอุหลาบมาส่เพิ่มรับ พอี่อให่เินไปเลยผ่านประูไม่ไ้
ออภัยที่ล่า้า”
วาอลอเรนท์เบิโ เามอไปยั่ออไม้ยัษ์ที่ให่ว่าัวเาเสียอี
“อผมเหรอรับ”
ลอเรนท์เอ่ยถามอย่าไม่แน่ใ เ้าหน้าที่พยัหน้าอบ
ลอเรนท์รับอุหลาบ่อยัษ์มาอย่าอึ้ๆ ทำอะไรไม่ถู
“ำนวนอุหลาบเ้าร้อยเ้าสิบเ้าอ
เี๋ยวทาเ้าหน้าที่ะทำารแ้ยอะแนนโหวเพิ่มให้นะรับ” เ้าหน้าที่บอ่อนะาไป
999
อ?
ลอเรนท์รุ่นิในใ สัเเห็นว่าที่่อุหลาบมีาร์แนบมา้วย เาึหยิบึ้นมาเปิอ่าน
ึ่ในนั้น มี้อวามเียนบรรอย่าสวยามไว้ว่า...
‘ันะรัุนวินาทีสุท้าย’
ความคิดเห็น