คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : You and Me
ณ ร.ร.ประถม
ขณะเลิกเรียน
เสียงเด็กมากมายกำลังเล่นกันอยากสนุกสนานแต่แล้วก็มีเสียง
"โอ๊ย! เจ็บนะ"
เด้กคนนึงกำลังถูกเพื่อนแกลง ผลักจนล้มลง
"555 555 555 555"
เสียงหัวเราะของเด้กนักเรียนชายกลุ่มนั้นดังมาก
"ไหนว่าแกเล่นขลุ่ยที่มันเป่าข้างๆเก่งไม่ใช่หรอวะ"
"แล้วตรงนั้นของแกจะใหญ่ป่าววะ"
ขณะนั้นเองเด็กที่โดนพลักก็โดนรุ่มล้วง...
"โอ้ย!อย่านะ อย่านะ"
เสียงร้องขอควมช่วยเหลือดังขึ้น
แล้วทันใดนั้นเองก็มีเสียงของเด็กชายอีกคนตะโกนมาว่า "เห้ยทำอะไรอะหมาหมู่หรอ"
แล้วนักเรียนที่พยายามล้วง...ก็เปลี่ยนเป้าหมายไปยังเด็กคนนั้นที่เข้ามาช่วยเหลือ
เด็กชายพยายามต่อสู้จนเกิดการบาดเจ็บ
"หยุดนะ! ทำอารายกันน่ะ" เป็นเสียงของเด็กนักเรียนมัธยมสาว คนหนึ่งที่ทำหน้าตาดุมาก
เด็กเหล่านั้นกลัวจึงรีบหนีไป
"ขอบใจนะที่เข้ามาช่วยอ่ะ"
"ไม่เป็นไรเราเป็นคนดี เราต้องช่วยเหลือคน โดยเฉพาะเด็กป.6ด้วยกัน"
เด็กคนนั้นพุดขอบคุณพร้อมกับ ให้มือกับเด็กชายอีกคนเพื่อจับลุกขึ้นยืน
"เอ้อ.. ทำเป็นปากดี ไอน้องรัก" เด็กสาวพูดขัดประโยคน้องชายของตน
"ตาแกเขียวอย่างงี้แล้วแกจะเอายังไงวะ"
"งั้นเด๋วไปทำแผลที่ห้องพยาบาลก่อนก็ได้" น้องชายตอบพี่สาวอย่างไม่เต็มใจ
"มาเด๋วเราพยุงไปส่ง"
"อืม ขอบใจนะ ว่าแต่นายชื่ออะไรหรอ"
"เราชื่อป๊อป แล้วนายอ่ะ"
"เราชื่อเมวล์ และพี่สาวเราชื่อเมย์"
ป๊อปพยุงตัวเมวล์ไปส่งที่ห้องพยาบาล โดยมีพี่เมย์เดินอยู่ข้างๆ
ณ ห้องพยาบาล
ป๊อบพยุงเมวล์มาห้องพยาบาลแล้วพามานั่งที่เก้าอี้ใกล้ๆโต๊ะทำแผล
แล้วเมวล์ก็ถามขึ้นว่า "เออ นายเล่นวงโยไม่ใช่หรอ ไม่ไปซ้อมตอนเย็นละ"
"เอ้อ ใช่ๆๆ ลืมไปสนิทเลย งั้นเด๋วเราไปละนะ บ๊าย บาย เมวล์ พี่เมย์ เราอยู่ที่หอข้างๆร.ร.มีอารายก็ไปหาเราได้นะ"
ป๊อปสดุ้งและรีบวิ่งไป
ณ ห้องซ้อมวงโย
เสียงเป่าเพลงหยุดลงกระทันหันเมื่อป๊อปเดินมาถึงห้อง
"ป๊อป เธอมาสายอีกแล้วนะ" อาจารย์ดิซซี่ว่ากล่าวป๊อป
"ขอโทษครับ บังเอิญว่าเพื่อนผมมันบาดเจ็บครับ ต้องไปส่งมันที่ห้องพยาบาล"
"ครูไม่สนใจหรอกว่า เธอไปทำอะไรมา แต่เย็นนี้เธอต้องทำเวรคนเดียว" ครูว่ากล่าวด้วยสีหน้าใจเย็น
"ครับ" ป๊อปตอบด้วยสีหน้าเซ็งแล้วจึงไปประกอบ Flute ซึงเป้นเครื่องดนตรีของตนมาซ้อม
"เริ่มซ้อมได้ละ อ่ะ เพลง Part of your world 1 2 พร้อมไป" ทุกคนเริ่มบรรเลงเพลงอย่างไพเราะ
เวลาเลิกซ้อม ป๊อปทำเวรเพียงคนเดียว แต่เพื่อนคนนึงของป๊อบยังนั่งซ้อมเป่า Clarinet อยู่
"ยังไม่เลิกซ้อมอีกหรอ นนท์" ป๊อปถามด้วยความสงสัย
"เห็นมั๊ยเนี่ยว่ายัง แล้วยังจะถามอีก" นนท์ตอบแบบยียวน ป๊อปจึงเงียบก้มหน้าก้มตาทำความสะอาดต่อไป
"เอ้อ" นนท์ฉุกคิดได้ว่าเหมือนมีอะไรจะพูด
"อะไรหรอ นนท์"
"ไม่มีอะไรหรอก" นนท์ทำหน้าขุ่นคิดเหมือนมีอะไรจะบอก
ป๊อปทำเวรเสร็จแล้วจึงเก็บของแล้วเอากระเป๋าของตอนออกมาเพื่อจะกลับบ้าน
นนท์เดินมาขวางที่หน้าประตู แล้วเดินใกล้ป๊อปเข้าไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ อย่างช้าๆ จนจมูกของทั้งสองคนห่างไม่ถึง 2 คืบ
ป๊อปหลับตาลง แล้วนนท์ก็ค่อยๆเอามือแตะลงที่หัว แล้วขณะกำลังอ้าปากพูดนั้นเอง ก็มีเสียงเด็กผู้หญิงร.ร.ข้างๆ อายุเท่ากับป๊อปและนนท์
"ป๊อปๆๆๆๆๆๆๆ"
ทั้งสองคนออกห่างกันแล้วทำหน้าเขิน
"เราอยู่นี้" ป๊อปขานตอบ
เด็กผู้หญิงเดินมาที่ป๊อบกับนนท์
"ดี นนท์"
"ดีครับ ซอมพอ" นนท์ทักทายตอบ
"ซอมเรียนพิเศษเสร็จแล้ว เราเดินกลับหอด้วยกันเหอะ"
"อืมๆ เราไปละนะนนท์ บาย"
"อืมๆ บาย"
ตอนนี้เป็นเวลาเย็นๆ แสงแดดอ่อนอากาศกำลังอุ่นๆ ระหว่างทางกลับหอของทั้งสองคน
"ม.1 ป๊อปจะไปต่อไหนอ่ะ" ซอมเห็นบรรยากาศมันเงียบเลยถามขึ้น
"เรายังคิดไม่ออกอ่ะ แต่มันเพิ่มต้นเทอม 1 เอง แล้วซอมละ" ป๊อปตอบกลับอย่างไม่คิดอะไรเลย
"งั้นมาต่อร.ร.เราดิ"
"เหอะๆ ร.ร.เราก็อยู่ใกล้ๆกัน ไม่ย้ายยังดีกว่าอีกนะ"
"ไม่ย้าย.. มีแฟนใช่มั๊ยละ ใครอ่ะๆ"
"เฮ้ย บ้า ไม่มี" ป๊อปเขิน
"อันแน่ะๆ มีแฟนแล้วไม่บอกกัน" ซอมทำหน้ายิ้ม
"เด๋วเราแวะซื้อข้าวก่อนนะ" ป๊อบพูดเปลี่ยนเรื่อง แก้เขิน
ทั้งสองคนเดินมาจนถึงหอ
แต่เห็นใครบางคนยืนอยู่ตรงหน้าหอ
"ป๊อป เรามารอนายตั้งนานแน่ะ" เมวล์ทักป๊อป
"เพื่อนเมวล์หรอ ตาเขียวเชียว แต่หล่อดีนะ งั้นราไปละนะ" ซอมพอพูดแล้วเดินไปที่บ้านข้างๆหอ
"เมวล์ใช่ป่ะ ไปบนห้องเราก่อนดิ" ป๊อปทักบ้าง
ทั้งสองก็พากันขึ้นหอด้วยกัน
ป๊อปเปิดห้อง บรรยากาศของห้องประดับประดาด้วยโปสเตอร์ดนตรีและงานศิลป์มากมาย
"ห้องเจ๋งดีนะ" เมวล์ชมห้องของป๊อป และยังตะลึงในความสวยงามของภาพในห้อง
"อืมๆ" ป๊อปรับคำชม
เมวล์เดินชมห้องไปเรื่อยๆ จนสะดุดตากับภาพถ่ายๆนึง
ภาพที่มีการแสดงคอนเสิร์ตที่มีนักคนตรีมากมายใส่ชุดสีดำแต่มีเพียงนักดนตรีเพียงสองคนที่เป่า Flute ใส่ชุดสีขาว และยืนแยกจากวง
"นี่ใครอ่ะ สองคนนี้อ่ะ" เมวล์ถามอย่างสงสัย
"นั่นซิใครก็ไม่รู้" ป๊อปจ้องภาพนั้นกับเมวล์อย่างไม่ละสายตา
"แล้วไปเอาภาพนี้มาจากไหน" เมวล์ถาม
"เราได้มาก่อนที่พ่อเราจะเสีย พ่อบอกว่าให้เก็บรักษาให้ดีๆ"
"เราขอโทษนะที่เราถาม..."
"ไม่เป็นไรหรอก" ป๊อปพูดแบบยิ้มๆ
"แล้วนี่นายอยู่กับใครอ่ะ"
"ปกติเราอยู่กับน้าเรา แต่น้าไปทำงานต่างจังหวัด"
"แล้วป๊อปไม่มีญาติที่ไหนอีกหรอ"
"ตั้งแต่แม่กับพ่อเราเสียก็ไม่มีใครเลยนอกจากน้าเรา"
"งั้นเด่วช่วงนี้จะมาเยี่ยมบ่อยๆละกัน" เมวล์พูดพร้อมกับตบหลัง
"อืมๆก็ดีนะ"
"งั้นเราไปละนะ อย่าให้ใครรังแกละหัดสู้เค้าซะบ้าง เด๋วพรุ่งนี้มาใหม่นะ บาย" เมวล์พูดและลงจากหอ
เมวล์ก็เดินไปนั่งที่เปียโนแล้วเล่นเพลง ในบทเรียนของหนังสือเรียนเปียโน
ติดตามชมตอนต่อไป*
ความคิดเห็น