ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    SourceFear

    ลำดับตอนที่ #1 : มหาอุกาบาต

    • อัปเดตล่าสุด 9 มี.ค. 50


    SourceFear

    Chapter I

    "อย่าทิ้งฉันไปนะเอส  ถ้าเธอตายแล้วชั้นจะอยู่กลับใคร"  เรนคร่ำครวญพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นสาย

    "อย่าร้องไห้เลยเรนที่รัก  ชั้นจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอ  อยู่เป็นสายลมรอบกายเธอตลอดไป"  เอสพูดในสภาพที่ชุ่มเลือด ตามตัวมีล่องลอยการถูกฟันดาบเป็นทางยาวหลายแห่ง


    แล้วเอสก็ล้มลงแน่นิ่งไปกับพื้น

    "ไม่นะ เอส ม่ายยยยยย"






    "
    เลย์ลงมากินข้าวได้แล้วลูก" เสียงแม่ของเลย์ดังขึ้น ทำให้เลย์ต้องละจากการอ่านนิยายแฟนตาซีที่เค้าชื่นชอบ และเตรียมตัวลงไปกินข้าว


    เลย์เงยหน้าขึ้นมาจากโต๊ะอ่านหนังสือของเขา เผยให้เห็นชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง มีผมสีดำ และดวงตาสีดำสนิท จัดได้ว่าเป็นคนหน้าดีผู้หนึ่งเลยก็ว่าได้


    ทำไมนิยายเดียวนี้พระเอกต้องตายด้วยนะ  เลย์คิดขณะเดินลงไปเพื่อรับประทานข้าวเย็น


    กลิ่นหอมโชยมาจากโต๊ะอาหารขนาดเล็ก ที่มีอาหารอยู่เต็มโต๊ะ


    บ้านของเลย์มีเพียงแม่ และ เลย์ เท่านั้น  ส่วนพ่อของเลย์ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตไปตั้งแต่เลย์อายุเพียง 4ขวบ แม่ของเลย์จึงต้องพยายามหาเลี้ยงเลย์อย่างยากลำบากด้วยตัวคนเดียว


    "
    แม่คร้าบ วันนี้มีอะไรกินมั้งคร้าบ" เลย์พูดขึ้นอย่างหิวโหย

    เขาชอบอาหารที่แม่ทำมาก เพราะทั้งอร่อยและสะอาดกว่าที่ไหนๆที่เลย์เคยกินมา


    "
    ก็เดินไปดูสิลูก จะมาถามทำไม"  แม่ของเลย์พูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม และเดินไปหยิบข้าวมาวางให้ลูกของเธอกิน


    "
    หือ อร่อยจังเลยแม่"  เลย์ร้องขึ้นอย่างอดไม่ได้


    "
    ปากหวานจริงนะเรา"  แม่ของเลย์พูด และยิ้มให้ลูกอย่างเอนดู


    "
    เออ จริงสินะ  เดียวลูกต้องไปทำบัตรประชาชนแล้วนะ"  แม่พูดขึ้นหลังจากที่เริ่มรับประทานข้าวไปไม่นาน


    จริงสินะ  เราจะอายุครบ 15ปีแล้วนิหว่า


    "
    จริงด้วยแม่ ลืมไปเล..."

    กรี๊สสสสสสสสสสสสส!!!

    "เกิดอะไรขึ้นหนะ"  เลย์ร้องขึ้นอย่างตกใจ ทันทีที่ได้ยินเสียงร้องขึ้นจากนอกบ้าน

    เลย์รีบวิ่งออกไปนอกบ้านด้วยความอยากรู้ 


    เขาเห็นคนมากมายวิ่งไปมาตามท้องถนน  บางคนก็หกล้ม  ทั้งโดนทับโดนเหยียบ  บางคนก็มองขึ้นฟ้าอย่างตื่นตระหนกจนตัวแข็ง


    เลย์ซึ่งเห็นคนมองไปบนท้องฟ้า จึงเงยหน้าขึ้นไปมองอย่างสนใจ

    O.O!!!

    เมื่อเขาเงยหน้ามองฟ้า  แทนที่จะเห็นท้องฟ้าสีครามออกแดง  กลับเจอลูกอุกาบาตร ลูกใหญ่ยักษ์

    เลย์มองไปที่ลูกอุกาบาตรอย่างตกตะลึง ตัวแข็งจนไม่สามารถขยับตัวได้แม้แต่ก้าวเดียว

    ตู้มมมมมม  อุกาบาตกระทบพื้นเดียวดังสนั่นราวฟ้าจะถล่ม แดงแสบตาสว่างขึ้น


    "
    อ๊ากกกกกกกกกกก...."




    เลย์ลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก


    นี้ที่ไหนเนี่ย  สวรรค์หรือนรก  เลย์คิดขณะพยายามปรับตาให้ชินกับแสง


    เอ๊ะ ร้อนแฮะ หรือว่านี้คือนรก เลย์เริ่มรู้สึกร้อนขึ้นอย่างรวดเร็ว


    แต่ไม่ทันที่เลย์จะได้คิดอะไรต่อ ตัวเขาก็ลอยขึ้นเหมือนถูกใครยกขึ้นมา


    O.O!!

    "ยะ  ยักษ์ !!!"


    __________________________________________________________________________

    คอมเม้นกันมาเยอะๆนะคร้าบบบบบ


    ถ้ามีคำไหนผิดช่วยบอกด้วยนะครับ พอดีผมไม่ค่อยเก่งภาษาไทย แหะๆ

    ปลาทองตัวกลม O.O

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×