ยัยขี้เซากิ้กรักกะนายซูเปอร์สตาร์

ลำดับตอนที่ #4 : นาย...หลงตัวเองมากไปแล้วย่ะ -_-ii

         


          ฉันมองเขาแบบงงงง  อะไรน้า  อะไรจะโกรธปานนั้น มันอุบัติเหตุซำซ้อน และซำซากต่างหาก  ความซวยอะไรมันจะมาตามจับคู่กันได้ขนาดนี้   โธ่....
          ฉันรีบก้มลงหยิบหมวกที่ตกกับพื้น  และเขาก็จะหยิบแว่น
          โป้ก!!    เดาซิ
หัวของเราสองคนชนกันในขณะต่างพยายามหยิบของที่ตกอยู่
โอยยยย!!! เสียงเขาและฉันดังขึ้นพร้อมกัน 

         พอชนกันฉันกับเขาก็สบตากันอยู่พักหนึ่ง ใบหน้าขาวใส ตาสีน้ำตาลชวนให้หลงใหล ผมสีน้ำตาลทองยาวระต้นคอพัดปลิวไสวไปตามกระแสลม อ้ายยยยยยยย!!! O_O ไม่อยากจะเชื่อ เขาหล่อยังกับเทพบุตรเลย แถมหน้าเหมือน 'กอฟท์ หรือไมท์'นักร้องซูเปอร์สตาร์เลย
อ้ากกกกก ฉันคิดไกลนะเนี่ย น่าจะไปเป็นนักเขียนเหมือนพี่....
สแตมป์บอเร่อเลย ในสำนักพิมพ์แจ่มสวยซะดีมั๊ย   เพ้อเจ้อใหญ่แล้ว ยัยไอซ์ 

        
        "เออ โทษอ่า" อูย!!! เจ็บจิงๆๆๆเลย....หัวแข็งเหมือนกระดองเต่าไม่มีผิดเลย 

          "ไม่เป็นไร คุณเป็นไรมั๊ย  ทำไมเราเจอกันแบบนี้  บ่อยไปแล้วนะ  ว่าแต่เธอชื่อไรครับ" เขาถามพลางสวมแว่นเข้าที่ 
           "เหอๆ สุถาพบุรุษจิงๆเลยนะยะ ฉันชื่อ...ไอซ์จัง แล้วนายอะ" 
ฉันประชดเขาและยื่นหมวกส่งให้ทันที

           "กำ -_-ii  นี่เธอไม่รู้จักจิงๆๆหรอหะ ไอซ์" เขาพูดพลางรับหมวกไว้ทันก่อนที่จะตก และใช้มืออีกข้างหนึ่งชี้มาที่หน้าตัวเอง

            "-_-    - _O   O_O " ฉันทำหน้าบึ้งตึง และค่อยๆๆทำตาปริบ และยื่นหน้าเข้าไปใกล้เขาพลางทำตาโต เวรกรรม หน้าของเราห่างกันไม่กี่เซน มองเท่าไรก็ไม่เห็นคุ้น ทำยังกับตัวเองมีคนรู้จักกันทั้งนั้นและยะ

            "หน้าเธอมีอะไรเหรอ"  ฉันแกล้งพูดด้วยความหมั่นไส้  นายหน้าหล่อหลงตัว             
            "-_-a" เขาทำหน้าย่น พลางคิด 'โง่เปล่าวะเนี่ย ไม่รู้จักจิงงะ'
"นี่เธอไม่รู้จักฉันจิงๆๆหรอหะ ไม่น่าเชื่อ" 

              "โฮะๆๆ" ฉันหัวเราะและเอ่ยต่อ "อย่างกับฉันอยากจะรู้จักนาย นักนี่   หนอย หลงตัวเองมากไปแล้วย่ะ" ฉันทำหน้าเหยเกและออกห่างจากเขา และเขาก็ก้มมากระซิบใส่หูฉัน เหอๆๆ จะไม่ให้ก้มได้ไง เขาสูงตั้ง180กว่า เรานะยังไม่ถึง 160เลย  แย่จิงๆๆๆเลย 
 

           "งั้นก็เชิญ...ครับ คุณน้ำแข็ง  ผมชื่อ....."

                  
           "เฮ้ยไอซ์ !!!......"

             น่าเสียคาย ยังไม่ทันได้ฟังชื่อเขา เสียงเรียกฉันก็ทำให้ฉันหันควับและเห็นร่างผอมสูง ผมสีดำยาวระต้นคอ หน้าตาดี(สุด) พลางถือแก้ว2แก้วแล้วครงมาที่ฉัน

                "อ้าวนิคหรอ" 

                "เออเซ อ๊ะ นมเย็นที่เธอชอบ"

                "อืม ขอบใจ" ที่ฉันได้เป็นเพื่อนเขา ก็ตรงนี้แหละ เขาและฉันมักรู้ใจกันเสมอ จนถึงขั้นเพื่อนรักกันเลย ว้าว นมเย็นที่ร้ากกกก
ช่างรู้ใจจิงๆๆ เลยเพื่อนร้ากกก ฉันมองนิคอย่างซึ้งมาก 

                 "เอ้ะ แล้วเมื่อกี้เธอคุยกับใครอะ" นิคถามอย่างสงสัย และก้มลงมองฉันหวังต้องการคำตอบ โอยยย ฉันอยากจะเป็นบ้า นิคนี่สูงมากกก และฉันก็ตัวเท่าไหล่เขาเอง แย่จิงๆๆๆ

                 "ก็....
                 อ้าวววว หายไปไหนแล้วอะ"

                 "ช่างมันเถอะ ไอซ์ ไปบนห้องกันเถอะ  หมดเวลาตั้งนานแล้วนะ" 

                  "หา.....!!!" 
                 
                  O_O   ฉันตกใจ ไม่เหมือนเขา ที่ตีหน้าเรียบเฉย สงสัยหนุ่มฮอตแบบนี้คงไม่รู้สึกอะไรหรอกมั้ง  แต่ฉันนี่ซิ โดนด่าแทบทุกวัน แล้วต้องมาโดนตีอีกหรอเนี่ย รู้งี้ คงไม่มาซื้ออะไรหรอก แล้วก็จะดีกว่านี้ที่ไม่ต้องเจอไอ้หมอนั่น




แต่ที่รู้ๆกันว่า...วันนี้ฉันซวยโคตร!!!....