ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เหตุเกิด ณ...รถเมล์
~กริ้ง...กริ้ง....~(เสียงนาฬิกาปลุก)
ว่าแล้วเจ้าตัวนาม 'ไอซ์' ก็ตื่นขึ้นมาแถมอารมณ์บูดด้วย เอาเข้าแล้วซิ ไปด่าว่านาฬิกาตัวน้อยก็ตั้งนาน
"โอ้ย!T_T ไอ้นาฬิกาบ้า เซ็งจริงโว้ย คนนอนฝันดีอยู่นะ มาปลุกเฉยเลย " เจ้าตัวโวยวายเสร็จก็รีบเข้าห้องน้ำ แล้วปิดประตูดัง
ปึง!
พอออกมา ร่างสาวน้อยอยู่ในเสื้อเอวลอยที่เห็นสะดือขาวจัวะ แถมกางเกงยีนสีน้ำเงิน ผมยาวสีน้ำตาลอันนุ่มสลวย
"แม่ค่า ไอซ์หิวแล้ว ทำอะไรให้กินหน่อยซิคะ"
"......" เสียงไม่ยักตอบกลับมาแหะ เอาเข้า ฟ้าจำกลั่นแกล้งสาวน้อยน่ารักคนนี้หรือ? T_T
"อืม..ทุกคนหายไปไหนกันหมดน้า"
ไอซ์พลางเดินกึ่งวิ่งไปรอบๆห้อง และตะโกนเสียงดังลั่นไปทั้งบ้าน
....! ! !.....
เสียงฉันเริ่มสั่น ความกลัวเริ่มแผ่ไปตามร่างกาย จนยืนนิ่งเหมือนท่อนไม้ในชั่ววินาที
ซู่..ซู่.. เปรี้ยงงง...
เสียงอันดังก้องกังวานที่มาจากข้างนอก จนฉันอยากรู้ซะแล้ว จึงรีบวิ่งไปข้างนอกทันที
เมื่อเปิดประตูนั้น ฉํนเห็นท้องฟ้าเบื้องหน้ามีหมอกควันจับตัวกันเป็นก้อนอย่างหนาแน่น แลดูมืดครึ้มเมฆล้วนเป็นสีดำบ่งบอกว่าฝนกำลังจะตกหนักแน่
แปะ แปะ แปะ.....
เสียงฝนตกดังเมื่อหยดน้ำที่มาจากท้องฟ้าตกกระทบกับผมอันนุ่มของฉัน และไม่กี่นาทีหยดน้ำค่อยๆแรงขึ้นจนฉันไม่สามารถจะทนทานได้ฉันกรีดร้องอย่างน่าเวทนา เมื่อฟ้าร้องและสายฟ้าอันแสนน่ากลัวนั้นฟาดลงมาที่ตัวฉัน
"กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดด"
ฉันตกใจตื่นพร้อมกับเหงื่อที่เกาะเป็นเม็ดโตๆที่หน้าอันเรียวของฉัน เวรกรรม เหงื่อออกเยอะจัง ฉํนฝันไปหรือเปล่าเนี่ย ถ้าเป็นความจริงละก็ คงไม่ได้ยินเสียงกรีดร้องของฉํนหรอก อิอิอิ ฝันร้ายแล้วยังหัวเราะได้หรอเนี่ย!_!
เมื่อรู้สึกตัวแล้วก็ยังดี วันนี้วันที่ 15 สิงหาคม และพลางหันไปมองนาฬิกา หวังว่าตื่นขึ้นมาแล้วยังเช้าอยู๋จาได้นอนต่อ กริ้ง...กริ้ง....เสียงนาฬิกาปลุกนั้น เมื่อฉํนจะหันไปมอง กี่โมงแล้ว...ว้ายยยยยยย! ตายแน่ๆ O_o นี่มัน8โมงแล้วหรอเนี่ย!
ตายแน่ นอนต่อก็ไม่ได้แล้ว ถ้าไปสาย...คอขาดแน่..ก็โดนทำโทษไง โดนอารายไม่บอกเดี่ยวก็รู้ ฉันรีบไปอาบน้ำแต่งตัว และลงไปข้างล่างพลางสวดภาวนา ขอให้แม่อย่าอยู่เลย ไม่งั้นตายแหงๆ TOT
อ่า.. แต้งพระเจ้ามาก แม่อยู่ในห้องน้ำ
ออด...ออด.. เสียงท้องฉันร้องเองแหละ ไม่ใช่เสียงกดกริ่งหรอก โอยหิวข้าวจังตาลายแล้ว พลางจ้องมองหาอาหารอย่างหิวโหย เอ้ะ นั่นไง มีขนมปังปิ้งอยู่อันหนึ่ง...รีบจิกกินดีกว่า เมื่อคิดได้ดังนั้น ฉันก็รีบคว้าขนมปังนั้นและเดินออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว ดีกว่าโดนแม่ด่า มือหนึ่งหอบกระเป๋าพะรุงพะรัง อีกมือหนึ่งกำลังจะฟาดขนมปังเข้าปากอย่างรวดเร็ว เมื่อเดินมาถึงปากซอย รอรถเมล์...
บรื้นนน....บรี้นนน.....
เสียงรถเมล์มาและจอดป้ายใกล้หน้าปากซอย คนขึ้นลงละลานตา อย่างไม่รอช้า จึงรีบขึ้นรถเมล์และรถเมล์ก็ออกไปอย่างรวดเร็ว...
ปื้นนนนนนนนน... เอี๊ยดดดดดดด!!!
เสียงเบรกกะทันหันส่งผลให้คนที่กำลังยืนและนั่งอย่างไม่ทันระวังเซล้มไปตามๆกัน ส่วนฉันก็เซ..จนสะดุดอะไรบางอย่างและล้มไปกระแทกกับแผ่นอกของใครคนหนึ่ง
O_o.....
ว่าแล้วเจ้าตัวนาม 'ไอซ์' ก็ตื่นขึ้นมาแถมอารมณ์บูดด้วย เอาเข้าแล้วซิ ไปด่าว่านาฬิกาตัวน้อยก็ตั้งนาน
"โอ้ย!T_T ไอ้นาฬิกาบ้า เซ็งจริงโว้ย คนนอนฝันดีอยู่นะ มาปลุกเฉยเลย " เจ้าตัวโวยวายเสร็จก็รีบเข้าห้องน้ำ แล้วปิดประตูดัง
ปึง!
พอออกมา ร่างสาวน้อยอยู่ในเสื้อเอวลอยที่เห็นสะดือขาวจัวะ แถมกางเกงยีนสีน้ำเงิน ผมยาวสีน้ำตาลอันนุ่มสลวย
"แม่ค่า ไอซ์หิวแล้ว ทำอะไรให้กินหน่อยซิคะ"
"......" เสียงไม่ยักตอบกลับมาแหะ เอาเข้า ฟ้าจำกลั่นแกล้งสาวน้อยน่ารักคนนี้หรือ? T_T
"อืม..ทุกคนหายไปไหนกันหมดน้า"
ไอซ์พลางเดินกึ่งวิ่งไปรอบๆห้อง และตะโกนเสียงดังลั่นไปทั้งบ้าน
....! ! !.....
เสียงฉันเริ่มสั่น ความกลัวเริ่มแผ่ไปตามร่างกาย จนยืนนิ่งเหมือนท่อนไม้ในชั่ววินาที
ซู่..ซู่.. เปรี้ยงงง...
เสียงอันดังก้องกังวานที่มาจากข้างนอก จนฉันอยากรู้ซะแล้ว จึงรีบวิ่งไปข้างนอกทันที
เมื่อเปิดประตูนั้น ฉํนเห็นท้องฟ้าเบื้องหน้ามีหมอกควันจับตัวกันเป็นก้อนอย่างหนาแน่น แลดูมืดครึ้มเมฆล้วนเป็นสีดำบ่งบอกว่าฝนกำลังจะตกหนักแน่
แปะ แปะ แปะ.....
เสียงฝนตกดังเมื่อหยดน้ำที่มาจากท้องฟ้าตกกระทบกับผมอันนุ่มของฉัน และไม่กี่นาทีหยดน้ำค่อยๆแรงขึ้นจนฉันไม่สามารถจะทนทานได้ฉันกรีดร้องอย่างน่าเวทนา เมื่อฟ้าร้องและสายฟ้าอันแสนน่ากลัวนั้นฟาดลงมาที่ตัวฉัน
"กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดด"
ฉันตกใจตื่นพร้อมกับเหงื่อที่เกาะเป็นเม็ดโตๆที่หน้าอันเรียวของฉัน เวรกรรม เหงื่อออกเยอะจัง ฉํนฝันไปหรือเปล่าเนี่ย ถ้าเป็นความจริงละก็ คงไม่ได้ยินเสียงกรีดร้องของฉํนหรอก อิอิอิ ฝันร้ายแล้วยังหัวเราะได้หรอเนี่ย!_!
เมื่อรู้สึกตัวแล้วก็ยังดี วันนี้วันที่ 15 สิงหาคม และพลางหันไปมองนาฬิกา หวังว่าตื่นขึ้นมาแล้วยังเช้าอยู๋จาได้นอนต่อ กริ้ง...กริ้ง....เสียงนาฬิกาปลุกนั้น เมื่อฉํนจะหันไปมอง กี่โมงแล้ว...ว้ายยยยยยย! ตายแน่ๆ O_o นี่มัน8โมงแล้วหรอเนี่ย!
ตายแน่ นอนต่อก็ไม่ได้แล้ว ถ้าไปสาย...คอขาดแน่..ก็โดนทำโทษไง โดนอารายไม่บอกเดี่ยวก็รู้ ฉันรีบไปอาบน้ำแต่งตัว และลงไปข้างล่างพลางสวดภาวนา ขอให้แม่อย่าอยู่เลย ไม่งั้นตายแหงๆ TOT
อ่า.. แต้งพระเจ้ามาก แม่อยู่ในห้องน้ำ
ออด...ออด.. เสียงท้องฉันร้องเองแหละ ไม่ใช่เสียงกดกริ่งหรอก โอยหิวข้าวจังตาลายแล้ว พลางจ้องมองหาอาหารอย่างหิวโหย เอ้ะ นั่นไง มีขนมปังปิ้งอยู่อันหนึ่ง...รีบจิกกินดีกว่า เมื่อคิดได้ดังนั้น ฉันก็รีบคว้าขนมปังนั้นและเดินออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว ดีกว่าโดนแม่ด่า มือหนึ่งหอบกระเป๋าพะรุงพะรัง อีกมือหนึ่งกำลังจะฟาดขนมปังเข้าปากอย่างรวดเร็ว เมื่อเดินมาถึงปากซอย รอรถเมล์...
บรื้นนน....บรี้นนน.....
เสียงรถเมล์มาและจอดป้ายใกล้หน้าปากซอย คนขึ้นลงละลานตา อย่างไม่รอช้า จึงรีบขึ้นรถเมล์และรถเมล์ก็ออกไปอย่างรวดเร็ว...
ปื้นนนนนนนนน... เอี๊ยดดดดดดด!!!
เสียงเบรกกะทันหันส่งผลให้คนที่กำลังยืนและนั่งอย่างไม่ทันระวังเซล้มไปตามๆกัน ส่วนฉันก็เซ..จนสะดุดอะไรบางอย่างและล้มไปกระแทกกับแผ่นอกของใครคนหนึ่ง
O_o.....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น