สะกิดรักยัยตัวแสบหวานใจนายคลาสโนว่า

ลำดับตอนที่ #4 : เจอกับยัยปลาไหล(มิกกี้)

4

เจอกับยัยปลาไหล ( มิกกี้ )

กรี๊ดดดดดด / อ๊ายยยยยยยย พี่ดิลลลลลลลล์ / กรี๊ดดดดดดดดดดด

                โว้ยยยย ชะนีหลุดเหรอเนี่ย....จะกรี๊ดอะไรกันนักหนาฟ่ะ  ดิลล์นั้น...ดิลล์นี่  วันๆไม่มีรัยทำหร๋อไงเห็นแล้วหมั่นไส้........ดูไอ้หน้าม้อ...เก๊กอยู่ได้

                “บอกได้ไหมชั้นมีเวลาที่เหลือซักเท่าไหร่

                 ที่จะแก้ไขไม่ให้เธอต้องเดินจากชั้นไป

                 จะมีทางไหนที่พอจะทำให้เธอนั้นเปลี่ยนใจ

                 จะยอมและทำทุกอย่าง แค่เพียงขอให้เธอและชั้นเป็นเหมือนเดิม”

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

                อ๊ากกก! มันร้องเพลงพี่ไอซ์ของช้านอ่ะ   ดูพวกชะนีนั่นดิ  ฉันกำกับไอหน้าม้อดิลล์ให้เดินออกมาจากพวกกลุ่มชะนีเพื่อตรงไปยังโรงอาหาร

                “อ๊ายยย ! พี่ดิลล์ขา...ทำไมพี่ดิลล์มาอยู่กับนังนี่ล่ะคะ”     เอาเข้าไปยัยปลาไหล แกจะเอาอะไรกับฉันมากเนี่ย

                “ขอโทษนะเธอใครชื่อนังนี่มิทราบ...พูดเงี้ยะเดี๊ยะๆได้เจอดีแน่...”     ดูหน้ามันดิ...หดเหมือนเต่าเลย..ส่วนไอหน้าม้อดิลล์  แกไม่ช่วยชั้นด่าเล้ย~.

                “นึกว่ากลัวตายล่ะ...พี่ดิลล์ขาดูสิคะ...ยัยนี่มันว่าเบอรี่ค่ะพี่ดิลล์”      หมั่นไส้เอาเข้าไป มิกกี้ ฉันว่าชื่อฉันอุบาทว์แล้วนะมาเจอชื่อมันก็ปวดหัวไปอีกหลายวัน แต่ด้วยสมองที่เจ้าเลห์ และหมั่นไส้ยัยมิกกี้เม้าท์

                “ดาร์ลิ้ง...น้องเบลล์หิวข้าวนะคะไปกินข้าวกันดีกว่า....อยู่แถวนี้บรรยากาศไม่ดีเลยค่ะ...ไปกันเถอะที่รักขา”    ฮือๆๆทำไมชั้นกระแดะอย่างนี้ รับไม่ได้อย่างแรง (แกรู้ตัวมั้ยว่ารางวัลออสก้าสาขาการแสดง กระแดะแกได้ไปครอง: ค็อกเทล) ส่วนยัยมิกกี้เม้าท์กำลังโกรธสิคะ...อะๆอย่าเครียดสิคะ...เดี๋ยวจะแก่เร็ว ส่วนไอ้หม้อดิลล์ก็ อึ้ง ฉันเกาะแขนดิลล์ไว้

                “เร็วสิคะ...ดาร์ลิ้ง”  เสียงของฉันรับไม่ได้ (>_<     )(   >_<)(>_<   )

                “อ่ะครับ....คร้าบบบบผม...ไปกันเถอะ”     ทีเงี้ยะรีบเลยนะ แต่ดีมากไอ้หน้าม้อ...บรรลุเป้าหมายภารกิจสตอแหลก ฮ่ะๆๆ

                “อ๊ายยยพี่ดิลล์...น้องเบอรี่ไม่ยอมนะ...กรี๊ดดดดดดด พี่ดิลล์เบอรี่จะไปฟ้องพี่เจ...กลับมาก่อนพี่ดิลล์ขา...กลับมาน้า~~”     ฉันลากแขนไอหน้าม้อดิลล์ออกไปแล้วก็ปล่อยให้ยัยมิกกี้+สตอ....(เติมเอาเองนะคะ) มันตะโกนเรียกหาสามีอยู่คนเดียว

                ฉันเดินมาโรงอาหารแต่ในระหว่างเดินเดินนั้น ไอดิลล์แกมองรัยของแกฟ่ะ ไม่เคยเห็นคนสวยหร๋อไงมองอยู่ได้  เค้าก็เขินเป็นนะเฟ้ย....อย่ามองสิ

                “ที่รักจะทานอะไรดีครับ”       เฮ้ยๆเรียกให้มันดีๆ เดี๊ยะโดน

 “ใครที่รักนาย....อย่ามั่ว....ฉันชื่อเบลล์เรียกให้มันดีๆดิ”       ชื่อของชั้นออกจะเพราะกว่ายัยมิกกี้เม้าท์

                “ใครจะไปรู้ล่ะ....แล้วเมื่อกี้ใครน้า~ ที่เรียกดาร์ลิ้งอยู่เลย”    มันย้อนนนอ่ะ หนอยยแน่ะ..บังอาจมาก พูดงี้ต่อหน้าฉันได้ไง  ฉันอยากจะตาย แต่ก็พูดไม่ออกครับท่าน

                “ใครเรียก...ไม่ได้เรียกซัก....ไปได้แล้ว.....หิวข้าววว”   ฉันเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว...นี่แหละฉันชำนาญ

                “คร้าบ...ที่รัก”     บอกว่าไม่ต้องเรียกอย่างงั้นไง ช่างเหอะตอนนี้หิวมากๆฉันจะยอมให้อภั
นาย          

ฉันเดินมายังโต๊ะที่มี เฮีย  เดีย  ไดร์ฟ  ด็อจ  อยู่ครบครั่ง  โหดูสิเฮีย ไอ้พวกสาวที่อยู่รอบตัวแกมองฉันยังกับจะตบให้ตายคามืออย่างนั้นแหละ

                “อ้าวไอ้ดิลล์แกไปไหนมาวะ....อ้าวน้องเบลล์มาหาพี่เหรอครับ”          (ด็อจ) ดูมันพูด ฉันมาหามันที่ไหนกันฉันมากินข้าวของฉันดีๆ

                “หยุดเลยไอด็อจ (กรู) บอกว่าห้ามม้อกับน้อง (กรู) ไอเบลล์แกอยากกินอะไรก็ไปสั่ง เดี๋ยวเฮียจ่ายเอง...ไปดิ”     ฮ่าๆๆ ได้เวลาบรรเลงแล้วครับท่าน สิบปีสิบชาติ เฮียไม่เคยเลี้ยงข้าวฉัน ครั้งนี้มันเป็นไข้ชัวร์ มันถึงยอมเลี้ยงฉัน

                “เฮียยย...เลี้ยงข้าวเบลล์หร๋อ.....เดี๋ยวจะโซ้ยแหลกเลยคอยดู”        ฉันเดินไปยังร้าน ร้านหนึ่ง

                “ป้า...ขอข้าวมันไก่ ข้าวหมูแดง ขาหมู ข้าวหน้าเป็ด น้ำโค๊กสองแก้ว ส่วนเงินไปเก็บที่เฮียเดวล์นะป้า”     กินให้เมามัน กินไม่อั้น ของฟรีทั้งที (ค็อกเทล: สงสัยนี่คงจะเป็นคติประจำใจมั่งคะ)

                “จ้า.....รอแป๊บนึงนะหนู”       ป้าเค้าพูด

                “ค่ะป้า”

                +++ ความน่ากินของมันช่างเย้ายวน~ 00 มันชวนให้ชั้นนั้นใจแตก~..~ อยากจะแด๊กเป็ดกับข้าว

                ความน่ากินของเธอมันทำให้ฉันอ้วน ...เห็นมันกับเนื้อแล้วมันเศร้า  บอกตัวเองว่าไม่อ้วนอย่าไป กินผักมันเลย ~~%+++

                       ฉันเดินไปยังโต๊ะที่เฮียมันนั่ง  จากนั้นฉันก็เริ่มละเลงอาหาร   อืม...เริ่มจากขาหมูก่อนดีกว่า น่ากินสุดๆ  วู้! มีความสุข ^๐^

                “ง้ำๆๆแจ็บๆๆง้ำๆๆ”     ทายซิคะ เสียงคนสวยที่ไหนเค้ารับประทาน  (ค็อกเทล : มีมารยาทในการกินสุดๆไปเลย) (เบลล์ : แกว่าชั้นเหรอ) (ค็อกเทล : ก็ใช่อ่ะดิ ขืนกินแบบนี้บ่อยๆหมดสวยพอดี)(เบลล์ : แล้วจำทำไมล่ะ คนมันอยากกินแบบนี้..ทำไมมีปัญหาเรอะ) (ค็อกเทล : เออดิปัญหามันมีแน่ที่ต้องเปลี่ยนบทจากนางเอกมาเป็นนางร้ายนี่มันยากส์นะเฟร่ย) (เบลล์ : เค้าขอโทษนะค็อกเทล...อย่าให้เค้าเป็นนางร้ายนะ...เป็นนางเอกอย่างงี้แหละดีที่สุดแล้ว แหะๆๆ) (ค็อกเทล : ทุกทีเลยนะ..เออๆตามสบาย)

                “โห! ยัยเบลล์...เธอกินอย่างกะบ้านนอกเข้ากรุง”    เอาเข้าไปแกช่างหาชื่อดีๆให้ฉันเสมอ แต่ก็ไม่เป็นไร ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์ที่จะด่าใครเพราะ หิววววววววววววววววว หัวใจมันเรียกร้องมาว่างั้น

                 “ง้ำๆๆ แค่กๆๆ”     ไอเสียงดังข้างหลังไม่ชาเสียงกินนะคะ เสียงข้าวติดคอ โอ๊ย! พวกแกจะปล่อยให้คนสวยตายหรือไง  เอาน้ำมาดิ๊มัวแต่ตะลึงในความสวยของฉันอยู่ได้ (สวยตายล่ะดูคุณกินเข้าไปสิ มันคงสวยแย่แล้ว)

                “เฮ้ย...เอาน้ำมาดิ๊”     เฮียมันสั่งให้เพื่อนมันไปเอาน้ำมาให้ แล้วเฮียก็ส่งน้ำให้ ฉันซดทีเดียวหมดแก้ว แล้วดิฉันก็กินต่อค่ะ เพราะไม่อยากให้อะไรมาขัดขวางการกินของฉัน    ในที่สุดอาหารก็หมดจาน อร่อยจริงๆอาหารที่ไม่ได้จ่ายเอง โดยเฉพาะอาหารที่เฮียจ่ายให้ หากินยากส์ยิ่งกว่าไข่งูเสียอีก โฮะๆๆ

                “เออไอดิลล์ พรุ่งนี้พวกเราต้องไปแถวสยามนะเว้ย สาวๆเรียกร้องให้ไปร้องเพลงว่ะ จะไปมั้ย ...พอร้องเพลงเสร็จ (กรู) กะว่าจะไปเที่ยวต่อซักหน่อย”       เฮีย.....แกจะทิ้งฉันไปอีกแล้ว ให้น้องสาวสุดน่ารักคนนี้อยู่บ้านตามลำพังได้ไงอ่ะ ไม่ยุดิธรรม ฉันไปด้วยดีกว่า

                “เฮียยยยพรุ่งนี้เบลล์ขอไปด้วยได้มั้ย?  +_+ ”      เฮียฉันรู้ดีว่าแกไม่ให้ฉันไปแน่นอน เพราะแกน่ะกลัวมีคนมาจีบฉัน ฉันรู้ดี  ตอนนั้นฉันอยู่ ม. 3 แล้วฉันไปเที่ยวห้างกับเฮียอ่ะดิ ไอ้หน้าหล่อคนหนึ่งแต่หื่นมาแต๊ะอั๋งฉัน รู้มั้ยเกิดอะไรขึ้น...เฮียเกือบส่งมันไปลงนรกแล้ว แต่สมน้ำหน้าอยู่ดีไม่ว่าดี

                “ไม่ได้โว้ย แกจะไปทำไม ฉันไม่ให้ไป...แกอยู่บ้านไปเลย”                   ง่ะว่าแล้วเชียว ฉันอยากออกไปเปิดหูเปิดตามั่งอ่ะ ไม่อยากเป็นกบในกะลาครอบ

                “ไม่ได้ก็ไม่ได้ดิ”    วันนี้แกใจเข็งมากเลย ไอ้เฮียเดวล์......งั้นเอาแบบ....................
                “จุ๊บ! นะเฮียจ๋า....เฮียน่ารักที่สุดเลยยยย”      ฉันหอมแก้ม (ไอ้สาวข้างตัวมันกำลังจะฆ่าฉันแย้ว) ทำหน้าตาให้ดูน่าสงสารแล้วก็ทำตาบ้องแบ้ว 0_0

                “.......ก็ได้(ฟร่ะ)...โว้ย! แกหนิทุกทีเลย...แล้วเลิกทำหน้าตาเหมือนเด็กปัญญาอ่อนซักที”      เฮีย.......เฮียไม่รู้หรอกว่าเบลล์รักเฮียมากนะ

“จ้า....เฮียยยย เบลล์ขึ้นห้องก่อนนะเฮียยยยย”    ฉันเดินขึ้นห้องไปอย่างอารมณ์ดี ฮ่ะๆๆ ดูสายตารอบตัวฉันสิ วุ้ย! น่ากลัวจัง....สยอง!

                ฉันเดินเข้าห้องไปยังโต๊ะพราว  พราวกำลังวุ่นอยู่กับการอ่านหนังสือ...อิจฉา..ทำไมฉันถึงไม่ได้ครึ่งของพราวมั่งนะ

                “พราวเดี๋ยวคาบต่อไปเรียนอะไรหร๋อ? ”      ใช่แล้วเรียนอะไรนะ

                “ อ๋อ...เดี๋ยวเรียนอังกฤษน่ะ ”     โอ๊ย ! สบายมาก ส.บ.ม.ย.ห. ฉันเก่งอยู่แล้วภาษาอังกฤษ เพราะแม่ฉันพาไปอังกฤษบ่อยน่ะ ที่ไปก็ไปหาพ่อนั้นแหละ

                แอ๊ดดดดดดดดดด....คาราบาว...(เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย)  เสียงประตูเปิดออกพร้อมอาจารย์หน้าโหดเดินเข้ามา ฉันรีบวิ่งไปนั่งที่อย่างอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวถูกยืนหน้าชั้น

                “ Good  morning   teacher”         พวกเราพูดประสานเสียง

                “ Yes , Today  we  will  have a new  student…..come  on ”     กระแดะชิบ ขนาดไม่ใช่ฝรั่งยังกระแดพูดอยู่ได้  ชายหนุ่มหน้าตาออกแนวจีน ตี๋ จัดระดับว่าหล่อ ผมออกน้ำตาล ผิวขาวหน้าตาน่ารักเดินเข้ามา   อ๊ายยยย! น่ารักมากกกแต่น้อยกว่าไอดิลล์นะชั้นว่า แต่ไอดิลล์คงน้อยกว่าเฮียของฉันเพราะไงก็เข้าข้างเฮียไว้ก่อน

                “ My name  is  Jome . ชื่อโจมคร้าบ...ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ ”  พร้อมกับส่งยิ้ม ที่ทำให้สาวๆใจละลายใจละลายยยย  โอ๊ยยยยน่ารักจริงจริ๊ง

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ///  อ๊ายยยยยยน่าร๊ากกกกกกกก //// อ๊ายยยยยยยยย

          “ You  go  to sit  behind  Wirunda ”    ครูพูดแล้วชี้มาทางฉัน  ทำไมต้องมานั่งข้างหลังชั้นเนี่ยยยยย  ถ้าเฮียรู้ว่ามีหนุ่มหล่อมานั่งข้างหลังชั้น มีหวังถูกเชือดแน่เลยเรา  นายหน้าหล่อคนนั้นเดินมาแล้วก็นั่งหลังฉัน จากนั้นครูก็สอนไปเรื่อยๆๆๆๆ   จิ้มๆ  ใครมาจิ้มหลังชั้นอ่ะ

                “หวัดดี...เธอชื่ออะไร”            โอ๊ย! เรียกอยู่ได้..คนกำลังจะเรียน อย่ารบกวนดิ รำคาญ

                “ฉันหร๋อ นายถามใคร? ”    ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วฉัน  แน่นอนรางวัลออสก้าเป็นของเธอเลยเบลล์

                “แล้วไม่ใช่เธอแล้วจะเป็นหมาที่ไหนอีกล่ะ?”      หนอยยยยแกว่าฉันป็นหมาเรอะ  นิสัยชั่วมั๊ก มากก๊ะ

                “หนิ...นายว่าชั้นเป็นหมาเรอะ! เดี๊ยะเหอะ ดิฉันกำลังทำงาน ไปทำงานของนายซะ...ถ้าไม่อยากตาย !”       ฉันขู่แล้ว ถึงหน้าตาหล่อยังไงก็ต้องขู่ไว้ก่อน  แต่ดุนิสัยนายนี่คงยิ่งขู่เหมือนยิ่งยุ.... ผ่านไปสามนาที จิ้มๆ โว้ย! รำคาญนะ อยู่ดีๆไม่ได้หรือไง(ฟ่ะ) ฉันทำเฉยไว้ ต้องนับ1 – 10

1...จิ้ม...2...จิ้ม...3...จิ้ม...4…จิ้ม ....5....จิ้ม....6 ....จิ้ม....7 ....

                ถ้าแกยังจิ้มอีกฉันจะฆ่าแกแน่...จิ้มๆ...โอ๊ย! ฉันหมดความอดทนแล้วนะ !

                โคร้ม  โครมมมมมมมมม !

ฉันโยนเก้าอี้ใส่มันอ่ะดิ ส่วนมันหลบแล้วยืนยิ้ม อาจารย์หันมาพร้อมกับเพื่อนที่งงกับสถานการณ์สองชายแดนไทย – พม่า

                “โว้ยยยยแกอยู่นิ่งๆไม่เป็นหรือไง...ฉันบอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่ง....ฉันจะทำงาน อย่างงี้มันหาเรื่องชัดๆ แกอยากมีเรื่องก็บอกมาตรงๆดิว่ะฉันจัดให้”      ฉันกระชากคอเสื้อมัน แต่ด้วยความที่ว่ามันสูงกว่าฉันก็เลยไม่ถนัดเท่าไหร่ แต่ก็ไม่เกียงค่ะ

                “ วิรัญดา  บุศกร หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”          ครูห้ามไว้แต่สายไปแล้วค่ะ  แล้วเมื่อกี้ไม่พูดภาษาอังกฤษแล้วหร๋อคะครู                             

               พลัวะ....พลั่กกกก

                ฉันต่อยมันไปสองหมัด แต่มีเพื่อนร่วมชั้นมาห้ามไว้ก่อนส่วนไอ้หมอนั่นก็ล้มลงไปกับพื้น  สะใจจริงเล้ย  ให้มันรู้ไว้ว่าถ้าแกไม่ไม่ฟังสิ่งที่ฉันพูด แล้วจะเกิดอะไรขึ้น

                “เฮ้ย ! ดี้ปล่อยช้านนนนน...ชั้นจะฆ่ามัน หมั่นไส้แล้วโว้ยยยยยปล่อยยยยย ! ”     ฉันพยายามดิ้นเพื่อให้หลุด

                ปังงงงงงงงงงงงงงงงงงง    เสียงประตูเปิดขึ้น...อ๊า...อาเฮียนี่เอง..ใครไปตามมา(วะ)  ถ้าม๊ารู้มีหวังโดนฆ่าแน่

                กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด // อ๊ายยยยยย พี่เดวววววววววล์  พี่ดิลล์  ไดร์ฟ  เดีย  ด็อจ // อ๊ายยยย     กรี๊ดดดด

                ไอเฮียเดวล์แกจะมาทำซากอะไรฟ่ะ....ฮูว์ เซ็งงงงงงง!

                “เฮ้ย! ไอเบลล์แกไปทำอะไรใครอีก... เฮ้ยโจมแกทำอะไรน้องสาวชั้นวะ ?”      แกมาว่าฉันว่าไปทำอะไรหมอนั่นหร๋อไอเฮียเดวล์ มันมากวนชั้นก่อน  

“อ่ะ ! เธอชื่อเบลล์เหรอ  แถมยังเป็นน้องสาวของไอเดวล์ซะด้วย...ฮึๆๆๆ”     มันหัวเราะอย่างพวกหื่นกาม แต่หน้ามันไม่ค่อยเหมือนเท่าไหร่เล้ยยย      มันเดินมาหาฉันแล้วจับมือฉัน แต่เรื่องไรล่ะ ไอ้เฮียเดวล์มันฉุดชั้นไปอยู่ข้างหลังมันซะก่อน

                “แกอย่ามายุ่งกับน้อง (กรู) นะเฟ้ย ไม่งั้น...ได้โดนดีแน่....”    เฮียฉันซึ้งจนน้ำตาแทบร่วง เฮียปกป้องเบลล์   เฮียยยยย เบลล์รักเฮียที่สุดดดดด

“ถ้ากรูจะยุ่งแล้วจะทำไมว่ะ...มีน้องสาวสวยแบ่งกันหน่อยสิว่ะ”     อ่ะ ฉันยอมรับนะว่าฉันสวยนะแต่แกจะมาทำเป็นว่าฉันเป็นของเล่นน่ะ ฉันไม่ยอมนะเว้ยยยย มันเข้ามาแล้วก็จับมือฉันไปจูบลงมือ... เฮ้ย! ต่อหน้าต่อตาเฮียได้ไงวะ กลับไปฉันต้องเอามือมาแช่แอลกอฮอล์ด่วนจี๋

                ผลัวะ.......ผลัวะ..

                ไอ้เสียงแรกน่ะไอ้ดิลล์มันต่อยเข้าหน้าไอหน้าหล่อ  ส่วนหมัดที่สองไอหน้าหล่อต่อยเข้าหน้าดิลล์  เฮ้ยยยยยยย! อย่าต่อยต่อหน้าต่อตาช้านได้ม่ายยยยยเฮียเดวล์ห้ามไอ้ดิลล์ไว้  ส่วนไอโจมนั้นเพื่อนผู้ชายในห้องอ่ะดิห้ามไว้

                “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะไอ้ดิลล์....แกนี่หมัดหนักเหมือนเดิมเลยว่ะ”    มันต่อยเข้าหน้าดิลล์ของช้านนน อ๊ายยยยยไอ้โรคจิต (ค็อกเทล : เมื่อช้าวแกยังด่ามันอยู่เลยนะไอ้เบลล์)

                “แกอย่ามายุ่งกับเบลล์นะเว้ย (กรู)เตือน  ถ้ายุ่งอีก (กรู) จะให้หมัดฟรีอีกแน่”           ดิลล์

                ศึกแย่งนางมาแว้ววววว  ราคาตั๋ว 50 บาท   เฮ้ย! ไม่ใช่เวลามาเล่น ไอ้โจมไปรู้จักเฮียกับดิลล์ได้ไงกันเนี่ย

                “(กรู)จะยุ่ง..แล้วจะทำไม  ยังไง(กรู)ก็จะเอาเบลล์มาเป็นของ(กรู)ให้ได้”          โจม

ติ้งต่องตังเต   ตึ่งตึ้งตึ๊งตึ่ง

                เสีบงกริ่งแทรกเข้ามาไม่ต้องเรียนมันแล้ว!   ขอบอกไว้เลยนะโจมว่าต่อให้นายหล่อที่สุดในโลกฉันก็ไม่เอานายหรอกนะโจม เพราะนายน่ะ นิสัยแย่ที่สุดเลย

                “ไปก่อนนะที่รัก”       มันหยิบกระเป๋า พร้อมกับเดินออกไปท่ามกลางสายตาของนักเรียนและเฮียกับไอดิลล์

          “เบลล์วันนี้แกต้องรีบกลับบ้านไปเลยนะเว้ยย แล้วเมื่อกี้มันทำไรแกรึเปล่า?”        เฮีย.....หน้าอย่างมันน่ะหร๋อจะทำไรเบลล์ รออีกร้อยชาติเฮีย

                “ไม่ได้ทำไร เบลล์แค่ต่อยมันไปสองหมัดแล้วก็โยนเก้าอี้ใส่มัน   แต่ว่าเฮียรู้จักมันด้วยเหรอ”    หน้าของเฮียตกใจเล็กน้อย

                “เออ...ไม่มีไรหรอกน่า...แกกลับบ้านไปได้แล้ว เดี๋ยวฉันตามไป...รีบกลับไปเลยนะเว้ย ห้ามแวะที่ไหน”       อะไรของเฮียเนี่ย...มีพิรุธ ช่างเหอะ พรุ่งนี้ฉันจะได้ไปเที่ยวแล้ว..ไม่เกี่ยง

                “ได้ๆ งั้นไปล่ะเฮีย”       ฉันหยิบกระเป๋า แล้วโบกมือลาก่อนที่จะเดินจากไปจากห้องด้วย ท่ามกลางสายตาของเพื่อนที่มองว่า ‘ยัยนี่คนรึเปล่าว่ะเนี่ย -_-;; ’  หรือ ‘ทำไปได้’  ฉันไม่สนใจหรอก เพราะไงคนสวยทำอะไรก็ไม่ผิดเนอะว่าปะ?

+++++++++++++++  %%% +++++++++++++++++++++++++
    สวัสดีเจ้าค่ะคุณผู้อ่านทุกท่านมาแย้วจ้า มาลงตอนที่3 กะ 4 หลังจากที่ไม่ได้ลงมาแล้วสองวันเนื่องจากแม่สั่งไม่ให้เล่น คอมเม้นให้หนูด้วยน้าถ้ามีอะไรก้อฝากไว้ที่ qick massage! เดี๋ยวจะแวะไปตอบค่ะ บ๊ายบาย