สะกิดรักยัยตัวแสบหวานใจนายคลาสโนว่า

ลำดับตอนที่ #3 : เผชิญหน้ากับ 4 หนุ่มหล่อ (ยกเว้นไอ้หน้าม้อ)

3

เผชิญหน้ากับ 4 หนุ่มหล่อ ( ยกเว้นนายหน้าม้อ )

“เฮียเดวล์ / ไอ้เบลล์”    ไอ้เฮียเดวล์......แกยังจำชั้นได้อยู่เรอะ...หนอย...บังอาจทิ้งน้องบังเกิดเกล้า.....แกนะแก ฉันจะฟ้องม๊า!

          “อ้าวเธอรู้จักไอเดวล์ด้วยเหรอ.....เอ๊ะ!...เมื้อกี้เรียกอะไรนะ ‘เฮีย’ เป็นไงมาไงว่ะ”    

แกนี่ยุ่งจริงๆเลยนะไอหน้าม้อ

“ดิลล์แกทำอะไรน้องชั้นวะ…..มานี่เลยไอ้เบลล์”        ฉันกำลังยืนแยกเขี้ยวให้เฮียเดวล์อยู่ แล้วมันก็จับแขนชั้นมายืนค้างมัน.....ซาดิสต์จังเลยพี่ฉัน

                “เฮ้ย! แกจะอิ๊บไว้คนเดียว...รัยวะ....แกมีรัยแบ่งกันบ้างดิวะไอเดวล์”      เฮ้ย! จะมากไปแล้วนะไอหน้าม้อ เมื่อกี้ยังว่าฉันชั้นว่ายัยซาลาเปาอยู่เลย.......แกหนิหน้าม้อจริงๆฉันตรีตราอนุมัติเลย

                “แบ่งบ้าแบ่งบอดิ......นี่น้อง (กรู) เองไอ้ (เวง) ดิลล์....แกดูให้ดีก่อนดิ”    ดีมากเฮียสุดเลิฟ

(อะไรเนี่ยนี่ฉันยังโกรธอยู่นะ.....ไอ้เบลล์แกนิเปลี่ยนอารมณ์ง่ายจริงจริ๊ง)

                “มันชื่อเบลล์.....น้อง (กรู) ไอ้เบลล์นี่ ดิลล์ เดีย ไดรฟ์ ด็อจ เพื่อนเฮียเองหวัดดีดิ”                             

เฮียแนะนำเพื่อนให้รู้จัก    ฉันยกมือไหว้แบบไม่ตั้งใจ

                “สวัสดีครับน้องเบลล์ใช่ไหมครับ..พี่เดียนะครับ”        หน้าหื่นม๊ากมาก...โอยยยยอยากตาย..เปลี่ยนเป็นดีหื่นจะดีไหมนะ

                “เฮ้ย!! แกหยุดเลยไอ้เดีย  ห้ามเว้ยคนนี้...ห้ามเว้ย..น้อง(กรู)”      อ๊ายยย!...รักเฮียที่สุดเยย..เฮียน่ารักกกกกก

                “หวัดดีครับน้องเบลล์พี่ชื่อไดร์ฟนะครับ...พี่ไม่หื่นเหมือนเดียมันหรอกครับ..ยังไงถ้ามีปัญหาพี่จะช่วยทุกอย่างนะครับ”     อ๊ายยยยหนุ่มหน้าหวาน ไดร์ฟ น่ารักมากๆไม่เหมือนไอเดีย แล้วก็ไม่นิสัยเสียเหมือนไอหน้าม้อดิลล์

                “หวัดดีครับพี่ชื่อ ด็อจ รับทุกปัญหาหัวใจครับน้องเบลล์”    หนุ่มหน้าเข้มพูดขึ้นขณะที่ฉันกำลังอึ้งกับไอสองนิสัยหื่นและนิสัยเสีย

                “รัยวะ....แกอย่ายุ่งกับเบลล์ดิ...เบลล์ของชั้นนะเว้ย”      ฉันเป็นของแกตั้งแต่เมื่อไหร่วะไอ้หน้าหื่น

                “ของฉันต่างหาก.....ไอ้เดียหื่นแกอย่ามั่ว”    เอาเข้าไป...เริ่มศึกชิงนางกันแล้วครับ.....ด็อจจ๋าถ้าแกไม่พูดก็ไม่มีใครหาว่าแกเป็นใบ้เลยนะเนี่ย

“ของชั้นเว้ย”         เดียพูดครับ

                “ของ (กรู) เว้ย”     ด็อจหนุ่มหน้าเข้มพูด

                “ของ (กรู) เว้ย”     เอาเข้าไปจะเถียงกันอีกนานมั้ยเนี่ย...ฉันกำลังเลือดขึ้นหน้าแล้วนะ (เฟร่ย) จะเถียงกันหาเตี่ยอะไรฟ่ะ!

                “โว้ยยยย...เงียบกันหน่อยดิ...รำคาญ..เฮียเดวล์ฉันจะกลับห้องแล้ว....บาย”       ฉันตะโกนออกไป ไอ้พวกดีเฟรนด์หันมามองแล้วอึ้ง    ฉันก็บายก่อนที่จะเดินไปยังห้องเรียน....จะเถียงกันหาอะไรฟ่ะ วุ้ย!......เฮ้ย! ลืมไปเลย......เรียนนนนนนน...พราวล่ะ...อ๊ากกกก..ฉันวิ่งไปยังห้องเรียน แต่พอเปิดประตู  ทุกคนหันมามองฉัน           

                “พรึบ!..........”     อย่างตั้งใจ    หันไปทางอื่นได้ไหมคะ

                “แหะๆ”    ทุกคนมองอย่างน่ากลัว.........ครูมองมาก่อนที่จะเรียกฉันเข้ามา

                “เธอชื่อวิรัญดาใช่มั้ย......เข้ามาสิ....แนะนำให้เพื่อนรู้จัก”         ฉันเดินเข้าไปในห้องแล้วแนะนำตัวหน้าชั้นเรียน

 “เอ่อ.....หวัดดีค่ะ ฉันวิรัญดา   อัศวเสนีย์....หรือเรียกว่า เบลล์ก็ได้ค่ะ.....ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”      

เสียงหมาหอนมาจากหลังห้อง  ฉันเกลียดเสียงนี้มากที่สุด

          “วิ..วิ้ววดดดดวิ้วววววววววว…..ชื่อเบลล์เหรอครับ...ฝากหัวใจไว้ที่ผมก็ได้นะครับ / น่ารักจังเลยครับ / มานั่งในห้องหัวใจผมก็ได้ครับมันยังว่าง”        เสียงหมาหอนไม่มีที่สิ้นสุด..แต่พวกผู้หญิงมองฉันอย่างอึ้งๆ   อะไรกันนักกันหนาวะ! มองฉันทำไมเหรอ...

                “วิรัญดาเธอไปนั่งข้างสุภาวี...ไปสิ”     ครูชี้ไปทางพราว   ชื่อสุภาวีเหรอ น่ารักมากเลยพราว

                “ค่ะ...อาจารย์”      ฉันเดินเข้าไปนั่งข้างพราว จากนั้นเราก็เรียนคณิตกันอย่างไม่รู้เรื่อง เพราะส่วนใหญ่ฉันจะหลับมากกว่า........  z.z.z.z.  

~ติ้ง   ~ ต่อง ~ ตัง ~ เต ~ ตึง~ ตึ่ง ~ ตึ้ง ~ ตึง ~

                (เสียงกริ่งอุบาทว์แท้   ชื่อโรงเรียนก็เหย่แล้วเสียงกริ่งยังใช้ไม่ได้เล้ย)   กินข้าวค่ะ

                พออาจารย์ออกไปจากห้อง.....ผู้หญิงก็เข้ามา ตอมฉันอย่างกับ ผึ้งตอมดอกไม้อยู่เลยอ่ะ....ฉันหล่อมากเลยเหรอ

                “หวัดดีเบลล์...เธอเป็นอะไรกับพี่เดวล์.../ เบลล์ฉันเฟริต์นะ...เธอเป็นน้องพี่เดวล์หร๋อ....”

โอ๊ยยยยยย! เฮียนะเฮียดังเกินไปแล้ว...ไม่พอยังเอาความซวยมาให้ชั้นอีก   ออกไปได้ม่ายยย  เซ็งง!

“เอ่อ............ประมาณนั้นแหละ”     ฉันตอบแบบไม่สบอารมณ์

                “อ๊ายยยยย....สุดยอดไปเลยได้เป็นน้องของเดวล์สุดหล่อของฉัน / ของใครยะ / ของฉันย่ะ”

โว้ย! นางชะนีพวกนี้  ออกไปได้มั้ยยย......เพราะแกคนเดียวนะไอ้เฮียเดวล์

                “ปังงงงงง เสียงประตูเปิดขึ้น   อ๊ะ! ไอ้ดิลล์มาแล้ว..

“อ๊ายยยยยยย...........พี่ดิลล์ขา....”         โวยยยยมันมีดีอะไรนักหนา ถึงชอบมันอยู่ได้ ชิ!

 หมันไส้  มันเดินมายังฉัน

                “เบลล์....ไปกินข้าวกัน”        มันจับมือฉัน ก่อนที่จะลากฉันไปยังโรงอาหาร

                “โอ๊ยยยยยย!  อย่าลากได้มั้ย.....ไอ้หน้าม้อดิลล์...แกปล่อยช้านน...ปล่อยน้า...ปล่อยดิๆ”

ฉันเขย่ามือมัน  แต่ด้วยมันสูงกว่าฉันกับแรง ฟาย มันเลยลากฉันต่อไป

“เงียบๆดิ ยัยเตี้ย ไอ้เดวล์มันจะมาเรียกเธอไปกินข้าว ตาฉันอาสามาแทน.....เพราะสงสารเธอไม่ได้กินข้าว...เธออาจจะเตี้ยไปกว่านี้...สงสารจังเลยยัยซาลาเปาน้อย”             อ๊ากกกก! ชั้นอยากจะฆ่าแกที่เรียกชั้นว่า ‘ยัยซาลาเปา’

          “แก...ไอ..ไอ...หน้าม้อดิลล์”      ไม่พูดก็ได้

          “นี่เธอรู้จักเคารพรุ่นพี่กว่านี้หน่อยสิ....ฉันแกกว่าเธอหนึ่งปีนะที่รัก”   โถ่...คิดว่าฉันจะเคารพ
เรอะ....ถ้าฉันมีรุ่นพี่อย่างนายมีหวังประสาทกินก่อนชัวร์

“อ๊ายยย! >_<.อย่าเรียกชั้นว่าที่รักนะ...ฉันอยากจะอ้วก....แล้วไอคำว่าพี่ฉันก็จะไม่เรียกด้วย...ฉันพอใจมีรัยมั้ย” แน่นอนคนอย่างเบลล์ไม่มีวันเรียกใครว่าพี่หรอก

                “ก็ไม่มีรัยหรอก...ฉันก็จะทิ้งเธอไว้น่ะสิ...แล้วเธอก็อดกินข้าวด้วยนะด้วยนะที่รัก....แต่ถ้าเธออยากกินนะ ก็รีบขอร้องแล้วก็เรียกพี่ซะดีๆไม่งั้นอดนะจ๊ะที่รัก”   นายนี่มันเจ้าเล่ห์สุดๆ ให้ตายยังไงก็ไม่เรียก

                “ไม่มีทางเด็ดขาด”     ดีมากเลยเบลล์

                “งั้นก็ดี....บายจ๊ะที่ร๊ากกก”       นายนั้นเดินไป แล้วทิ้งฉันไว้.....เฮ้ย!!!...แล้วฉันจะรู้มั้ยล่ะว่าต้องไปทางไหน   รอด้วยดิไอดิลล์ แกทิ้งฉันไว้เรอะฉันจะฟ้องเฮียเดวล์   แต่เฮียต้องเข้าข้างไอดิลล์ชัวร์..รับประกันได้  หน้าอย่างมันไม่เคยเห็นฉันอยู่ในสายตาเลย           
             “อ่ะก็ได้.......เอ่อพี่ดิลล์ขา....ช่วยไปส่งเบลล์ที่โรงอาหารหน่อยนะคะ”      นายนั้นหยุดแล้วเดินมาหาฉัน   ก่อนที่จะกลับมา
         

“พูดเพราะๆกับเค้าก็เป็นแฮะ......แต่เมื้อกี้พูดว่าอะไรนะไม่ได้ยินเลย”       
หยุดเลยแก....อย่าย้อนดิไอดิลล์ ชั้นอยากตาย..ว่าในชีวิตฉันเคยพูด

“นะคะ”    ซะที่ไหนเล่า! ........อายคนโว้ยยยย

“ไม่ต้องพูดแล้ว! ฉันหิว.....เร็วๆดิ”      หิวจริงๆนะเนี่ย ฉันจะกินช้างได้ทั้งตัวแล้ว ถ้าแกยังไม่พาชั้นโรงอาหาร

“คร้าบบบบบบบบ”               อย่าลากเสียงยาวได้มั้ย ท้องฉันยิ่งปั่นป่วน   

              ฉันเดินไปยังโรงอาหารท่ามกลางเสียงกรี๊ดกร๊าดของพวกบรรดาชะนีทั้งหลาย  อิจฉาล่ะเซ่ ฉันไม่รู้ว่าไอ้ดิลล์มันจะหล่อตรงไหน  แล้วเฮียเดวล์มันหล่อตรงไหน  ฉันเห็นหน้ามันทุกวันก็งั้นๆ เดินไปได้แล้วไอเบลล์ยังไงท้องแกก็มาก่อนทุกอย่าง  หิววววววว  หิวววววว  แล้วก็หิวสุดๆ