สะกิดรักยัยตัวแสบหวานใจนายคลาสโนว่า

ลำดับตอนที่ #10 : เรื่องเล่าของดิลล์

10

# เรื่องเล่าของดิลล์ #.

            ผมเพิ่งรู้นะครับว่าแม่ของเธอไปต่างประเทศและจะกลับมาในคืนนี้พร้อมกับพ่อของเธอ ทั้งผมและเดวล์แล้วก็เบลล์   ก็ขับรถไปที่สนามบินในทันที  ตอนออกจากบ้าน ผมสังเกตว่าพี่น้องคู่นี้ชอบเถียงกัน...แต่ก็น่ารักดีนะ ผมอยากมีน้องแบบนี้บ้างจังเลย  ผมเห็นเบลล์ลงไปเปิดประตูรั้วดูท่าว่าจะหนักแน่ๆเลยผมก็เลยลงไปช่วยเธอเข็นรั้ว  ตอนที่ผมบอกเธอว่า ‘มะชั้นช่วยนะ’ เธอมองผมเหมือนกับว่า ผมกินยาไม่เขย่าขวดเมื่อเช้าหรือเปล่านะ แต่ผมก็ไม่สนใจหรอก แล้วเธอก็ยืนอยู่ตรงนั้นจนรถของเดวล์จะถอยออกนอกบ้านเธอก็ยังยืนอึ้งอยู่ตรงนั้นอยู่นั่นแหละ ผมถึงพูดออกไป ‘นี่เธอหลบไปสิเดี๋ยวก็ถูพี่ชายของเธอถอยรถชนเข้าให้หรอก’ เธอมองผมอย่างจะกินเลือดกินเนื้อแน่ะ แล้วเธอก็รีบขึ้นรถทันทีที่ล็อกประตูเสร็จ แล้วเราก็นั่งรถไปสนามบิน ผมได้เจอพ่อกับแม่ของเดวล์ครั้งแรก เบลล์...พอเห็นหน้าพ่อของเธอเท่านั้น เธอก็วิ่งไปกอดพ่อของเธอเป็นคนแรก ผมเห็นพ่อของเธอแล้ว พ่อของเธอเป็นคนต่างชาติแต่ก็พูดภาษาไทยได้ เหมือนพ่อของผมเลย แต่รู้สึกว่าพ่อของเธอจะพูดไทยได้คล่องกว่าพ่อของผมนะ แล้วเดวล์ก็แนะนำให้ผมได้รู้จักกับพ่อของเดวล์ แม่ของเดวล์เป็นคนไทยเหมือนกับแม่ของผมแต่น่าเสียดายที่แม่ของผมจากโลกนี้ไปแล้ว เป็นเรื่องที่น่าเศร้าที่สุด ตอนที่ผมจะทักทายพ่กับแม่ของเดวล์ผมไม่รู้ว่าจะใช่สรรพนามอะไรเรียกพวกเค้าดี สรุปคือ ผมก็เรียกพ่อกับแม่ นะครับ  ตอนผมกลับบ้านของเดวล์ ผมคิดว่า...เราจะนั่งกันไปหมดมั้ยเนี่ย....เราตั้ง 5 คนแน่ะ แต่เราก็กลับกันไปหมด พอกลับมาถึงบ้านของเดวล์ ผมก็โทรหาทางบ้านทันทีว่าคืนนี้ผมจะนอนค้างบ้านเพื่อนไม่ต้องเป็นห่วง เพราะปกติตั้งแต่แม่ของผมจากไปพ่อก็ให้น้าซึ่งยังไม่ได้แต่งงานมาช่วยดูแลผมแทนแม่ตั้งแต่ผมยังเด็กยังไงก็แล้วแต่...ผมไม่อยากเล่าเรื่องนี้แล้วหมดมู้ดพอดี

                พอผมเข้ามาในบ้านพ่อกับแม่ของเดวล์ก็พูดไถ่ถามว่าผมชื่ออะไรเป็นลูกเต้าเหล่าใคร สรุปก็คือถามผมจนละเอียดถี่ยิบเลย  ผมเลยเล่าเล่าเรื่องของแม่ผมให้พวกเค้าฟังและตอบคำถามจนหมด ผมถึงรู้ว่าพ่อของเดวล์เป็นเพื่อนกับพ่อของผม แล้วพ่อของเดวล์ก็บอกผมว่าพรุ่งนี้จะไปเยี่ยมพ่อของผมด้วย แล้วผมกับเดวล์แล้วก็เบลล์ด้วยก็ถูกไล่ขึ้นไปนอนกันหมด พอผมกับไอ้เดวล์ขึ้นไปบนห้อง ๆหนึ่งก็ถูดจัดไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยแล้วซึ่งเบลล์เป็นคนจัดให้ผมเอง....ผมล่ะแอบดีใจลึกๆว่ายัยนี่จัดห้องนอนให้ผมด้วย..น่ารักจริงๆ อย่างนี่ต้องให้รางวัลโดยการหอมแก้มหนึ่งที....เอ้ย!!!!ไม่ใช่ ขืนทำงั้นก็โดนไอ้เดวล์มันเฉ่งพอดี...ไอ้นิสัยอย่างี้มันแก้ไม่ค่อยหายซักทีก็ไอนิสัยเพลย์บอยอย่างนี้แหละ แต่ผมจะไม่ใช้กับเบลล์หรอก ผมต้องทะนุทะนอมดูแลเธอให้ดีที่สุดต่างหากล่ะ แล้วสงครามพี่กับน้องคู่นี้ก็เริ่มขึ้นกันที่ห้องนี้นี่แหละ ที่ว่าไอ้เดวล์ไปแหย่น้องของมันนี่แหละนะ มันพูดว่า ‘ซาลาเปา’ เพื่อล้อเบลล์ ใจของผมก็อยากจะด่ามัน

กลับจริงจริ๊งว่า ‘แกก็เป็นซาลาเปาเหมือนกันว่าแต่น้องตัวเองอยู่นั่นแหละ...เบลล์ออกจะน่ารักขนาดนี้’ แต่ผมก็ต้องเก็บอาการไว้น่ะสิครับ ผมก็เลยยืนขำไปขำมาจนคนที่เป็ฯพี่เริ่มวิ่งออกจากห้องไป ส่วนคนที่เป็ฯน้องก็แยกเคี้ยวใส่ผมทันที

                “นี่! ความสุภาพของนายเมื่อตอนที่อยู่ข่างล่างมันหายไปไหนหมดห๊า!”    นี่คือเสียงของยัยแสบ ผมก็ตอบกลับไปว่า

                ‘ก็หายไปตอนที่เห็นหน้าเธอนั่นแหละ ยัยซาลาเปา’ ผมตอบแต่มันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆนะครับ พอผมเห็นหน้าเธอตอนโกรธผมก็อยากจะแกล้งเธอเข้าไปใหญ่ แล้วเธอก็พูดว่า

                “ไม่พูดด้วยแล้ว! ไปล่ะ”      เธอพูดอย่างงอนๆ ผมรู้แล้วล่ะว่าเธอไม่อยากเถียงกับผม ผมเลยบอกเธอไปว่า

                ‘งั้นก็....ฝันดีนะคร้าบบบ’     บอกเธอจากใจจริงนะ ผมคิดว่าเธอคงแปลกใจหรือแปลกคนก็ไม่รู้   เธอก็ตอบผมกลับมาว่า

                “ไอ้บ้า!”  ดูซิ เธอด่าผม นี่อุตสาห์พูดจากใจจริงนะเนี่ยดั๊นมาถูกเค้าด่า ช่างเห๊อะนอนดีกว่า  แต่พอผมนอนไปได้ซักพักนึงก็มีเสียงผู้หญิงร้องไห้อยู่ข้างๆห้องผม ตอนแรกก็นึกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล พอสุดท้ายผมก็วิ่งไปดูที่ห้องของเบลล์ ผมได้ยินเสียงเธอร้องไห้ ผมก็รีบบิดลุกบิดประตูแต่เธอไม่ได้ล็อกกลอนไว้ผมก็เลยเปิดเข้าไปเห็นเธอกำลังนั่งร้องไห้อยู่ พอเธอเงยหน้าขึ้นมาแล้วก็วิ่งมากอดผม ผมก็พูดว่า ‘เบลล์เกิดอะไรขึ้น...เป็นอะไรรึเปล่า’ นี่คือเสียงของผมพูดอย่างตกใจมากๆว่าทำไมเธอต้องร้องไห้ด้วย ผมเลยถามเธอว่า ‘เบลล์เป็นอะไร...ทำไมร้องไห้อย่างนั้นล่ะฮึ...มีอะไรบอกได้นะ....ใครทำอะไรเธอบอกชั้นได้นะ’   ผมพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงอ่อน ซึ่งผมมักจะไม่ค่อยใช้เสียงนี้พูดกับผู้หญิงคนอื่นที่ผมคบๆมาหรอกนะแต่เธอคนนี้สิทำให้ผมพูดออกมาได้ เกือบจะปลุกปีศาจร้ายในตัวผมขึ้นมาแล้ว แต่ผมก็ต้องสยบมันกลับไปได้ด้วยคำว่า เป็นน้องของเพื่อนแล้วก็เป็นลูกของเพื่อนพ่อ และที่สำคัญเป็นคนสำคัญสำหรับ

ผมเพราะฉะนั้นห้ามทำอะไรเธอเด็ดขาด  แล้วเธอก็พูดว่า

                “ทำไมอ่ะ....ทำไมชั้นยังตัดเค้าไม่ได้...ทั้งๆที่ควรตัดไปได้ตั้งนานแล้ว...เค้าเป็นใครอ่ะที่มาทำให้ชั้นร้องไห้ได้ขนาดนี้...ช่วยบอกชั้นหน่อยสิทำไม๊มมมมมมมม”   แล้วเธอก็ปล่อยโฮออกมาชะลั่นห้องเลย ผมรู้แล้วล่ะว่าใครเป็นคนที่ทำให้เธอเจ็บใจได้ขนาดนี้ ต้องเป็นคนที่ชื่อเทนแน่ๆเลย แต่ผมก็ลองถามเธอดู ‘เบลล์บอกชั้นมาเดี๋ยวนี้นะว่าใครที่ทำให้ธอร้องไห้น่ะ’     เธอตอบผมว่า “พี่เทน” ซึ่งเป็นคนเดียวกับที่ผมคิดจริงๆด้วย ผมแค้นใจจริงๆเล้ย เป็นไปได้นะผมอยากจะต่อยกับนายนั่นมากๆเลยที่ทำให้คนของผมต้องเสียน้ำตาที่บริสุทธิ์ให้กับมัน  แต่ผมก็ทำไม่ได้    พอเธอผละจากอ้อมกอดของผมเธอก็ขอโทษอย่างเขินๆอายๆ ผมบอกเธอว่า ‘ไม่เป็นไรหรอก...เพราะรูปนั้นใช่มั้ยที่ทำให้เธอร้องไห้น่ะ...รู้ปะว่าตอนแรกชั้นเองก็ตกใจแทบแย่แน่ะ นึกว่าโดนผีหลอกซะแล้ว แล้วชั้นก็ได้ยินเสียงเธอร้องไห้ก็เลยรีบวิ่งมาดู...แล้วเธอก็วิ่งเข้ามากอดชั้นน่ะ..’    แล้วเธอก็ให้ผมกลับไปนอนที่ห้อง แต่เรื่องอะไรล่ะที่ผมต้องไปในขนาดที่เธอเพิ่งเลิกร้องไห้ ผมเลยบอกเธอไปว่า ‘ไม่อ่ะ....ฉันไม่แน่ใจว่าเธอจะนอนจริงรึเปล่า เดี๋ยวเธอก็ร้องไห้อีกชั้นก็นอนไม่ได้พอดี’ แล้วผมก็เดินไปหยิบรูปนั้นแล้วใส่ลิ้นชักของเธอ แต่ที่จริงแล้วผมอยากจะเอารูปนั้นฉีกทิ้งลงถังขยะให้ซะรู้แล้วรู้รอดไปเลย แล้วเธอก็ขอบคุณผมและถามว่ามีอะไรอีกหรือเปล่า แล้วเธอก็พูดกับผมอย่างมั่นใจจริงๆว่าเธอจะนอนแล้ว  ผมก็เลยตอบไปว่ามีแต่ผมว่าไม่พูดก็จะดีกว่าเดี๋ยวเธอจะไม่สบายใจไปเปล่าๆ ก็ไอ้คำที่ผมอยากจะบอกเธอคือคำที่อยู่ในใจผมคือคำว่า ‘ฉันอยากอยู่กับเธอตลอดไปนะแม้ว่าเธอจะมีใครอยู่ในหัวใจแล้วก็ตาม’  แต่ผมก็จะไม่บอกเธอตอนนี้ แล้วเธอก็ถามผม ผมเลยตอบไปว่าไม่มีอะไรหรอกแล้วก็บอกให้เธอนอน แล้วผมก็รีบมานอนที่ห้องผมแล้วหลับไปในที่สุด