[FiCtIoN]"Love to be cut together"...YulSic

ลำดับตอนที่ #1 : CHAPTER 1 ฝน..รัก

CHAPTER 1

.
.
.
.
.
.
.
.
ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ในช่วงที่ฝนกำลังตกหนัก ร่างบางของหญิงสาว 2 คนกำลังออกวิ่งอย่างรวดเร็วเพื่อให้ตัวเองได้รับผลกระทบจากเม็ดฝนน้อยที่สุด
อยู่ดีๆ ทำไมฝนถึงตกลงมานะ...ดูสิเนี่ย เปียกหมดเลย หญิงสาวผมบอร์นก้มสำรวจร่างกายตัวเองพร้อยด้วยใบหน้าหงุดหงิด
เลิกบ่นได้แล้วน่า ยัยเป็ดบ๊อง เธออยากวิ่งช้าเองนี่ ช่วยไม่ได้... คนที่พูด ทำท่ายักคิ้วเล็กน้อย อย่างกวนๆ
เธอว่าใครฮะ ยัยลิงกัง..ฉัน เจสสิก้า *เจสสิก้า จองนะ.. เจสสิก้าสะบัดผมของเธอ ไปข้างหลังอย่างจงใจ เพื่อเผยให้เห็นดวงหน้าที่สวยงามของเธอ แววตาที่หยิ่งยะโสคู่นั้น สะกดคนที่ได้ชื่อว่าลิงกัง ได้เพียงชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น เพราะความทะเล้นมันมีมากกว่านั่นเอง
ก็ใครหล่ะ ที่ร้อนตัว แบร่...ลิงกังตัวแสบแลบลิ้น ปลิ้นตาใส่ พร้อมกับวิ่งหนีอย่างสุดชีวิต ก่อนที่จะได้เจอฝ่ามืออรหันต์ของเจสสิก้า
โอ้ย
เหมือนเก้าอี้ของห้างนี้จะเป็นใจให้กับทั้งสองคน เมื่อลิงแสบสะดุดเข้ากับขาเก้าอี้แล้วล้มลง ส่งผลให้คนที่วิ่งตามมาเสียหลัก และล้มลงไปบนอกนุ่มๆของอีกฝ่าย เสียงแผ่วเบาลอยขึ้นมาจากเจ้าตัวแสบ
ลิงขอโทษนะที่ที่รัก...ที่ลิงล้อ*สิก
ลิงแค่อยากให้สิกยิ้ม เพราะรอยยิ้มของสิก มันทำให้ลิงตัวนี้มีความสุข
บ้า..สิกเริ่มลุกขึ้นเมื่อสังเกตเห็นว่าสายตาหลายสิบคู่กำลังจ้องมองเธออยู่ แต่ก็ไม่สำเร็จ ในเมื่อ...
ลิงไม่ยอมให้สิกไปไหนหรอก จนกว่า...
จนกว่าอะไรน้ำเสียงเลิ่กลักตรงข้ามกับอาการเขิลอายที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้า
จนกว่า..ลิงจะได้จูบสิก..
จ๊วฟ
เพี้ยะรอยแดงเกิดขึ้นอย่างฉับพลัน บนแก้มใสๆของคนที่เพิ่งขโมยจูบชาวบ้าน
สิก..ลิงขอโ.ท..
ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น สิกไม่อยากฟัง...หลังจากพูดจบ สิกก็วิ่งออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็วโดยไม่หันกลับมามอง คนที่กำลังน้ำตาไหลด้วยความสำนึกผิด เลยแม้แต่น้อย..............



ณ บ้านพักส่วนตัวของเจสสิก้า จอง หลังจากเจสสิก้าเดินทางกลับมาถึงบ้าน เธอก็เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้อง จมอยู่กับน้ำตาแห่งความเลียใจที่ยังคงไหลไม่หยุด ต่อไปนี้...คนเขาจะมองฉันยังไง ฉันอาย ฉันอาย รู้ไหม ควอนยูลเธอพึมพำด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น แข่งกับเสียงฝน ที่กำลังโปรยลงมาไม่ขาดสาย
สิกกกกก....เสียงๆหนึ่งที่คุ้นหู ดังออกมาจากนอกหน้าต่าง
ภาพของหญิงสาวที่กำลังเปียกปอนอยู่ท่ามกลางสายฝนที่ยังไม่ยอมหยุดตก ทำให้น้ำใสจากตาคู่น้อยไหลออกมาอีกระลอก
สิก...ยูลขอโทษนะ หญิงสาวที่มีชื่อเรียกว่าควอนยูล ตะโกนแข่งกับสายฝน เพื่อให้คนที่มองอยู่ตรงหน้าต่างได้ยิน
กลับไปเถอะ..คำพูดสั้นๆ แต่บาดใจคนฟัง ร่างบางกลางสายฝนทรุดลงอย่างรวดเร็ว น้ำตาไหลออกมาแข่งกลับสายฝน อย่างไม่หยุดหย่อน
ม่านหน้าต่างถูกรูดปิดลง จากมือสั่นๆ ของหญิงสาวที่เพิ่งจะไล่คนที่เคยจูบเธอให้กลับไป แต่ในใจเธอกลับไม่คิดเช่นนั้นเลย เธอยังโหยหาเจ้าของรอยจูบอยู่ตลลอดเวลา


ฝนที่ยังไม่หยุดตกแม้จะผ่านมา 2 ชั่วโมง ทำให้คนที่นอนไม่หลับ ต้องลุกขึ้นไปมองนอกหน้าต่างอีกครั้ง
เธอภาวนาให้เขากลับไปแล้ว แต่เธอก็ต้องตกใจเมื่อคนที่ยืนแข่งกลับสายฝนเมื่อ 2 ชั่วโมงที่แล้ว ตอนนี้นอน
หมดสติอยู่ท่ามกลางพายุที่โหมกระหน่ำ

ยูลๆๆๆ ตาคู่ใสลืมขึ้นอย่างช้าๆ ภาพคนที่เธอรักปานดวงใจปรากฏขึ้นตรงหน้า
สิก..ยูลขอโทษยูลพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรง
ใบหน้าซีดเซียว ของคนที่ยืนตากฝนเมื่อคู่ ทำให้น้าตาหยดใสไหลออกมาจาก เจสสิก้า หญิงสาวผู้หยิ่งยโสได้ไม่ยาก เธอรู้สึกผิดมากที่มาคอยนั่งคิดมากกับเรื่องพวกนี้ จนลืมความรู้สึกของคนที่เธอรักมากที่สุด
ไม่ต้องขอโทษหรอกยูก สิกเข้าใจว่าสิ่งที่ยูลทำลงไปก็เพราะว่า ยูลรักสิก แต่คราวหลังจะทำอะไร เอาที่ ที่มันลับตาคนกว่านี้หน่อยนะ เค้าอายอ่ะตัวเอง
ทำไมจะไม่ได้ละ.เพื่อที่รักทำได้ทุกอย่างแหละ..ว่าแล้วยูลขอหอมแก้มทีนึงนะควอนยูลทำสีหน้าออดอ้อน
ก็ได้..แค่หอมแก้มอย่างเดียวนะ
หรือจะให้ทำอย่างอื่นด้วยล่ะ..
แล้วอยากทำปะล่ะ...
ริมฝีปากบางของทั้งคู่ประกบกันอย่างช้าๆ ลิ้นสอดส่ายเข้าหากันอย่างเร่าร้อน กระดุมแต่ละเม็ดถูกปลดอย่างลวกๆ
หน้าอกที่ชูชัน เบียดสีกัน จนเกิดอารมณ์ที่พุ่งพรวด หน้าอกไซร์ 34 ของ สิก ถูกยูลบดขยี้อย่างเมามัน สภาพของคนหมดสติเมื่อคู่หายไปฉับพลัน
พลังมหาศาลจากฝ่ามือของยูล ทำให้สิกสำลักกับความสุขอย่างล้นหลาม เม็ดประทุมถันสีชมพูอวบอิ่ม ถูกครอบด้วยปากเรียวสวย เปียกชุ่มไปด้วยน้ำจากลิ้นสวาท มือเล็กแต่เปี่ยมไปด้วยกำลังเริ่มลดต่ำลงเรื่อยๆ จนถึงจุดที่สำคัญที่สุด กระดุมกางเกงถูกปลดออกอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นเนินที่โหนกนูน สิ่งแปลกปลอมบางอย่างถูกสอดใส่เข้าไป เสียงแห่งความสุขเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากบางของเจสสิก้า สิ่งแปลกปลอมที่อยู่ในร่างกายกระตุ้นอารมณ์ของเธอ ให้ถึงจุดสูงสุด
โอว์.. น้ำแห่งความรักของสิกค่อยๆ พลั่งพลูออกมาดั่งสายน้ำ ท่วมท้นจนผ้าปูที่นอนเปียกชุ่ม หยางเหงื่อจากร่างกายของหญิงสาวทั้งคู่เริ่มจางหายไปแล้ว แต่ยังคงเหลือร่องรอยของความสุขและความรักไว้เต็มเปี่ยม
ร่างเปลือยเปล่า ของทั้งคู่ นอนหมดแรงอยู่บนเตียงชุ่มน้ำ แต่ก่อนที่จะหมดสติลง คำพูดประโยคนึงออกมาจากปากของเจสสิก้า ที่ทำให้ควอนยูลมีความสุขมากที่สุด แม้มันจะแผ่วเบา แต่เธอก็สัมผัสถึงมันได้
ยูลค่ะ สิกรักยูล แล้วทั้งคู่ก็เข้าสู่ห้องนิทราแล้วฝันถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคู่ ช่างเป็นนิทราที่แสนสุขจริงๆ

แสงแดดอ่อนๆ ลอดผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง ไปกระทบเข้ากับผนังตาของคนที่ชื่อควอนยูล จนดวงตาน้อยๆ เบิกขึ้น ร่างกายที่อ่อนแรงเมื่อคืนเริ่มกลับมามีกำลังอีกครั้ง เธอลุกขึ้นและเดินสำรวจรอบๆห้อง และการสำรวจก็ต้องหยุดลงเมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น แต่มันไม่ใช่เสียงโทรศัพท์ของเธอ โทรศัพท์มือถือสีทอง สะท้อนรสนิยมผู้ใช้ กำลังสั่นอยู่บนโต๊ะ รูปซองจดหมาย ปรากฏขึ้นที่หน้าจอ โดยมีชื่อผู้ส่งแนบมาว่าจียอน สีหน้าแห่งความหงุดหงิด
ฉายชัดบนดวงหน้าสวย แววตาเอาเรื่อง กำมือแน่นด้วยความโกรธแค้นสุดๆ
สวัสดียามเช้าครับ สิกสุดที่รักของยอน