คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : หน้า 1 พบเจออออ
� ผมไม่รู้จะเริ่มยังไง..เอาเป็นว่าทักทายกันก่อนแล้วกันนะ
สวัสดีครับผมชื่อ แฮงบก행복� �อิทธิราทิตย์� ผมต้องพบความเปลี่ยนแปลงอยู่บ่อยครั้งและผมก็ไม่ชอบมันเอาซะเลย� ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำไงพอผมเริ่มชินกับสถานที่นั่นๆผมกับต้องคอยย้ายไปเรื่อยๆ ผมเป็นคนเข้ากับคนยากสาเหตุก็เพราะไอ้ความเปลี่ยนแปลงที่เป็นอยู่เนี้ยแหละส่วนไอ้ความเปลี่ยนแปลงนั่นมันก็คืออาชีพของพ่อผมเองแหละ(เอกอัครราชทูตไทยประจำที่ ฯลฯ) และตอนนี้ผมก็กำลังเดินทางไปบ้านเกิดของแม่� ผมไม่รู้ว่าต้องอยู่ที่นั่นนานเท่าไรแต่ผมไม่เคยไปที่นั่นมาก่อนแม้มันจะเป็นบ้านเกิดของแม่ก็ตาม.....
.....เกาหลี........16�05 2543
"เป็นไงชอบที่นี่ไหม..แฮงบก" เสียงพ่อผมถามผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม� ผมล่ะอยากจะบอกพ่อจิงๆสนามบินที่ไหนๆก็ไม่ต่างกันหรอกยังไม่ทันได้เห็นอะไรเลยแล้วจะให้ตอบว่าไง
"ชอบฮะ" เพราะยังไงผมคงอยู่ที่นี่ไม่นานคงต้องย้ายอีก
"เรื่องโรงเรียนของแฮงบก...พ่อจัดการให้แล้วนะ"
"ผมยังพูดเกาหลีไม่ได้เลยนะจะให้ไปเรียนเลยหรอครับ"
"ไปเลยสิ...ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นพ่อให้แฮงบกเรียนโรงเรียนนานาชาติที่นี่ไปก่อน� เอาไว้แฮงบกพูดเกาหลีได้เมื่อไรแล้วค่อยย้ายโรงเรียนแล้วกัน" พ่ออธิบายซะยืดยาว เฮ้อออออสังคมเดิมๆ นานาชาติ
"แล้วเป็นโรงเรียนแบบประจำเลยรึป่าวครับ"
"แล้วแฮงบกอยากประจำหรือไปกลับหล่ะ"
"ยังไงก็ได้คับ" เชื่อสิยังไงก็ต้องประจำอยู่แล้วพูดเหมือนพ่อมีเวลามากงั้นแหละ
"ถ้างั้นประจำแล้วกันนะ..พ่อจะได้ไม่ต้องห่วงแฮงบกด้วย"� นั่นไงว่าแล้วเชียวจะถาม เพื่อออออ
....โรงเรียน xxxxx 17 05 2543
"แนะนำตัวเลยจ้ะ"
"สวัสดี"
"จบแล้วเหรอจ้ะ" ดูครูแปลกใจไม่น้อยกับการแนะนำที่แสนจะกะทัดรัดของผม
"ครับ"
"เอ่อ....งั้นเดวครูหาที่นั่งให้นะ..อ่า..ตรงไหนมีที่ว่างบ้างจ้ะ"�ทันทีที่ครูพูดจบมีเสียงตะโกนเสียงดังมาจากหลังห้อง� ผมมองไปก้อพบกับผู้ชายผิวสีแทน คิ้วเข้ม ตาโตๆ ตะโกนโหวกเหวกอยู่หลังห้อง
"ตรงนี้คับ...ตรงนี้ว่าง"��������������������������������������������������������������
"เบาๆเสียงหน่อยก้อได้จ้ะนายธี....เอาเปนว่าแฮงบกไปนั่งตรงนั้นแล้วกันนะจ้ะ" ครูหันไปดุหมอนั้นแล้วก้อหันกลับมาบอกผมด้วยสีหน้าอ่อนโยน
หลังจากผมย่อนก้นลงนั่งได้ไม่นานมัน(ที่นั่งข้างผม)ก้อเริ่มพูดไม่หยุดไม่รู้มันจะพูดอะไรนักหนา
"ดี..เราชื่อโค้กนะ..แต่ที่นี่เรียกเราว่าธี� แล้วเธอชื่อไร" มันพูดกับผมด้วยภาษาอังกฤษ
"เงียบ"มันก็ยังคงพูดต่อ
"เป็นคนเกาหลีด้วยรึป่าว� ทำไมตอนแนะนำตัวไม่พูดเกาหลีหล่ะ"แล้วมันก็พูดต่อ
"เงียบอีกแหละ"แล้วมันก็พูดไปเรื่อยๆจนรู้สึกว่าน่าจะหาอะไรหยัดปากมันซะน่ารำคาญ
"เธอรู้ไหม..เราว่าเธอเป็นผู้หญิงที่หน้าตาน่ารักมากๆเลยอ่า" อะไรนะ..นี่มันคิดว่าผมเป็นผู้หญิง
"ฉันเป็นผู้ชาย..แล้วนายก็ช่วยหุบปากทีได้ไหมนี่มันเวลาเรียน"
..........................................................................................
................................
ห๊า.....ไอ้นี่มันเป็นผู้ชายหรอว่ะเนี้ยโอ้ววววววว พระเจ้าจอชนี่ผมกำลังจีบผู้ชายยยย..ทำไมหน้ามันเหมือนผู้หญิงยังงี้ว่ะแล้วเสือกตอบกวนสนทีนนนกูซะด้วยเดวมึงเจอให้รู้ซะมั่งว่าคัยเป็นคัย (มึงจะทำไรเค้าได้อีโค้ก)
“อ่าว..ไม่ได้เป็นใบ้หรอเห็นเงียบๆกูก้อนึกว่ามึงเป็นใบ้ซะอีก”
“แล้วที่บ้านมึงเค้าไม่เคยสอนไง..ว่าเวลาคนอื่นพูดด้วยก้อช่วยตอบหน่อยแม่งไม่มีมารยาทเอาซะเลยนะเนี้ย” �
“นี่....กูพูดกะมึงอยู่นะได้ยินป่ะเนี้ย” คราวนี้ผมไม่พูดอย่างเดียวผมเอื้อมมือไปจับบ่าให้หันหน้ามาหาผมด้วย� ไรว่ะเนี้ยยิ่งดูตรงๆใกล้ๆแล้ววววว แม่งโคตรน่ารักเลยอ่ะ
“ทำไรว่ะ”
“โอ้ยยย..ไรว่ะจับตัวแค่นี้มึงถึงต้องถีบกูเลยเหรอว่ะ” อันนี้เสียงผมเองแหละฮะ �แล้วตอนนี้ตัวผมก็ตกไปอยู่ที่พื้นห้องเป็นที่เรียบร้อยแล้ว�
“แล้วคัยใช้ให้มึงมาจับตัวกู”� ตอนนี้ผมรู้สึกว่าคนทั้งห้องหันมามองผมสองคนเป็นตาเดียว
“จับนิด� จับหน่อย ไม่ได้ไง ไหนมึงบอกมึงเป็นผู้ชายทำตัวยังกะตัวเองเป็นผู้หญิงไปได้”��ทันทีที่ผมพูดจบมันก้อทำท่าจะเถียงผมแต่ดีที่ครูพูดขึ้นมาก่อน
"หยุดเดี๋ยวนี้.....เธอทั้งคู่ตามครูมา"� �แล้วผมกับไอ้หน้าหวาน(ก็ตอนนั้นยังไม่รู้ว่ามันชื่อไร)เดินตามครูที่ไปห้องพักครู
"ครูไม่รู้ว่าพวกเธอทะเลาะกันเรื่องอะไรนะแต่เพื่อเป็นการลงโทษเธอทั้งสองคนก็มาทำความสะอาดห้องพักครูหลังเลิกเรียน��� เออ...แล้วก็แฮงบกจ้ะ�� หลังทำความสะอาดเสร็จเธอก็มาพบครูหน่อยนะเดี๋ยวครูจะดูเรื่องห้องพักว่าจะให้เธอนอนกับใครนะ" ทันทีที่ผมได้ยินครูพูดจบ� ผมก็บังเกิดไอเดียอันชาญฉลาดขึ้น� มึงเสร็จกูแน่
"ครูครับ..."
"มีอะไรอีกหล่ะธี..ถ้าเธอคิดจะหาข้ออ้างเพื่อไม่ทำความสะอาดล่ะก็อย่าได้คิดเชียวนะ..ยังไงเธอก็ต้องทำ"
"ไม่ใช่เรื่องนั้นครับ...คือผมกำลังจะบอกครูว่าให้แฮงบกเค้านอนห้องเดียวกับผมก็ได้เพราะรูมเมทผมพึงลาออกไปอีกอย่างผมก็อยากจะขอโทษเพื่อนใหม่ด้วย� ครูว่าดีไหมครับ"� ทันทีผมพูดจบไอ้หน้าหวาน(แฮงบก)มันก้อหน้าเหวอไปเลยครับผมหล่ะสะใจจิงๆ
"อือ...เอางั้นก็ได้"
"แต่ว่า....ครูครับ"�� พอไอ้หน้าหวานมันทำท่าจะปฏิเสธผมก็ชิงพูดขึ้นก่อน
"นายไม่กล้านอนห้องเดียวกับเราหรอ"
"คัยว่าฉันไม่กล้า"
"ถ้างั้นก็ตกลงสินะ...ครูครับตกลงผมกับแฮงบกนอนห้องเดียวกันนะครับ" ฮ่าๆ เสร็จกูแน่
.............................................................................................................................................................
อ๊ากกกกกกกกกกไอ้บ้ากูไม่ยอมนอนห้องเดียวกะมึงหรอก
ผมได้แต่ตะโกนก้องด่ามันอยู่ในใจโดยที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้เลยแล้วตอนนี้ยังต้องมาทำความสะอาดกับมันสองคนอีกกกกกอยากจะบ้าให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย
"หึหึ...คนบ้าอะไรชื่อแฮงบกตลกชิบหาย"� อ่าววว..ไอ้นี่ชื่อกูมันหนักส่วนไหนของมึง
"แล้วไอ้ชื่อโค้กเนี้ยมันไพเราะมากเลยรึไง...คนเชี้ยไรชื่อโค้ก"
"อ่ะ...มึงจำชื่อกูได้ด้วย� แหมทำเป็นไม่สนใจเค้าที่แท้ก็แอบสนใจนะเนี้ย"
"คัยบอกว่ากูสนใจมึง..."� อ๊ากกกกกกกผมหล่ะเกลียดมันจิงๆ
"ก็กูบอกอยู่นี่ไง"
"หุบปาก กูรำคาญ"
"พอเถียงเค้าไม่ได้ก้อทำเป็นอารมณ์เสีย...เฮ้ออออ...วัยรุ่นเซ็งเลยอ่า"
"ไอ้...ไอ้..." ผมหล่ะไม่รู้จะพูดยังไงกับมันดียิ่งดูแล้วก็ยิ่งหมั่นไส้
.......................................................................................................................
�
ความคิดเห็น