ปฎิบัติการสะกิดหัวใจนายปีศาท

                                ตอนที่ 1 ปรากฏตัวกบปีศาท
ยัยฉู่ฉี่หน้าลาว" 
"ยัยหลักกิโลร้อยแปด"
 "ยัยเห็ดหลินจือขึ้นรา" 
"แง่งๆๆ -*-ได้ฉันจะรับคำถ้าเทอ" 
"เทอพูดเองนะ 555+"
 ณ โรงเรียน yoyo 
กรีด~ทำไมฉันถึงได้โง่อย่างนี่เนี่ย~เอาปากกาแทงจมูกตัวเองตายดีใหมฟะเนี่ย ใครมันน่าโง่ไปรับปากยัยฉู่ฉี่หน้าลาวเนี่ย(ก้อแกเองมิใช้รึไงฟะ) 
"เอาน่ามีนยังไงๆแกก้อรับคำถ้าไปแล้วขืนถอนคำพูดแกต้องเป็นไพร่รับใช้มันตลอดชีวิตแน่" 
"แล้วใครว่าฉันจะยอมมิทราบคอยดูนะฉันจะต้องชนะมันให้ได้แม้จะต้องแลกด้วยเลือดเนื้อของฉันก้อตาม(=3=)"< ฮึ่มฉันพูดพร้อมกับทำหน้ามุ่งมั่นเต็มที่ 
อ็อด~และแล้วเสียงยมบาลก้อเรียกหานักเรียนทุกคน แล้วเด็กดีที่ครูไม่ปลื้มอย่างฉันก้อต้องนอนไปตามระเบียบ อ้อ!สวัสดีฉันชื่อมีนนางเอกผู้แสนเลิอโฉมของเรื่องนี่ น่ารัก(ตาย) ใจดี(ไปหมด เพราะเมื่อวานเพิ่งแย่งลูกอมเด็กกิน) รักเด็ก(ผู้ชาย)และอีกไม่ถึง 12 ชั่วโมงหลังจากนั้นเชีวิตอันแสนเลวร้ายก้อจะค่อยๆคลานกระดึบๆเข้ามาเพราะปากเจ้ากระดันไปรับปากยัยฉู่ฉี่ว่าจะยอมเข้าไปในบ้านของตระกูลดาว์นเซนต์คิดแล้วอยากถอดปากตัวเองไปทำหูฉลามจิงๆและถ้าฉันไม่ยอมเข้าฉันก้อจะต้องเป็นเบ้ยัยครกเหลี่ยมไปตลอดชาติ
  ปราศาทตระกูลดาวน์เซนต์
"อึบ~ อึ้บ~ติดพุงอึ้บ~ตุ้บ!"
-ย่องๆ(-.-)ย่องๆ(-.-)ย่องๆ ไม่มีใครอยู่เลยแหะ เอาละค่ะท่านผู้ชมรายการสั่นประสาทยินดีต้อนรับได้เปิดให้คุณได้ชมแล้วรายการนี้ไม่มีสาระใดๆทั้งสิ้น จบ
"แอ็ด~"แหมเสียงประตูชวนขนแขนสแตนอั้พจิงๆ ทันทีที่เดินเข้าไปพูดได้คำเดียว มันช่างอลังการงานสร้างอารายเยี่ยงนี่บันไดแยกไปสองทางพร้อมมีโคมไฟห้อยระย้าสไตล์อินตาลีตดกับเพดานหน้าต่างซึ่งมีผ้าลูกไม้วึ่งขาดวิ่นตามกาลเวลา ฉันตัดสินใจเดินขึ้นไปด้านบนของตัวบ้าน(ปราศาท)บันไดทางเดินเก๋ามากหวังว่าตกลงไปศพคงสวย 
"ผ่อเอาแครอมาฝากอยากให้คุด้ายกิ โย่วๆๆ"เอ่อ =0=" ทันทีที่ขึ้นไปด้านบนของตัวบ้านอยู่ก้อมีเสียงมาจากห้องๆหนึ่งซึ่งอยู่สุดปลายทางเดินฉันตัดสินใจเดินเข้าไปที่ห้องนั้น เอาวะเป็นไงเป็นกาน
 "แอ้ด~ย้ากกกกกกกกก!หยุดนะนี่เจ้าหน้าที่ตำรวจยอมมอบตัวซะดีๆไม่งั้นแม่จะจับขังหม้อแล้วถ่วงนำเอาไปทำปราร้าดแกซะเลย"ฉันตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปอย่างแรงเพื่อมีความหวังเล็กๆว่าผีมันจะตกใจตายอีกรอบ
"ฟิ้ว~ =0="เงียบ อืมสงสัยตกใจในความสวยของฉันแน่ๆเลย (เอ่อ =0=:ผู้แต่ง)
"โผะเอาแครอมาฝะ อย่าหั้ยคุด้ายกิ" =0=เอ่อ อืมในสถานะน่าสิ่วหน้าควานเช่นนี่เคโรโระตัวใหนยังกล้าร้องเพลงเนี่ย ว่าแล้ฉฉันก้อสาวเท้าเดินเข้าไปดูข้างในให้รู้ดำรู้แดงว่าใครที่เป็นเจ้าของเสียงที่ไพเราะเพราะอะไรถึงร้องนั้นให้รู้ดำรู้แดงรู้เขียวรู้เทารู้ม่วงรู้ฟ้าไปเลย