ตอนที่ 1 : รักครั้งแรกของคยูฮยอนเป็นเหตุ 100%
คนรักของเราใครๆก็หวงกันทั้งนั้น ต่อให้เป็นแค่อดีตใครก็ทนกันไม่ได้หรอก ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้นที่จะทนเจ้าเด็กแสบนั่นไม่ได้ หรือคุณทนได้ที่เห็นคนที่ตัวเองรักนั่งเล่าถึงรักครั้งอย่างหน้าชื่นตาบานอยู่แบบนี้
"ซองมินฮยอง" เสียงเรียกของมักเน่ตัวแสบแห่งซูปเปอร์จูเนียนทำให้สมาชิกคนที่7ต้องหยุดเดินทันทีตั้งใจแล้วเชียวว่าจะไม่สนใจมัน
"กลับรถคันเดียวกับผมนะ" ทุกวันมันคงจะเป็นเรื่องปกติที่น้องเล็กคนนี้จะมาอ้อนพี่คนกลางของวงหรืออีกนัยหนึ่งก็คือมาอ้อนคนรักนั่นเอง
"ฉันจะกลับกับฮยอกแจ" ซองมินตอบเสียงห้วนๆ เพราะความขุ่นมั่วในใจ ฉุดเจ้าบ้านี้ชะมัด
"พี่โกรธผมเรื่องนั้นอยู่ใช่ไหม" เสียงของคยูฮยอนเริ่มอ่อนลงเพราะเขารู้ดีว่ารุ่นพี่หน้าหวานคนรักของเขาต้องโกรธแน่ก็เค้าดันไปเล่าเรื่องรักครั้งแรกในรายการของพี่โฮดงเข้าคนสวยก็เลยไม่พอใจแต่นั่นมันนานมาแล้วนะ ผมไม่ได้คิดอะไรจริงๆนะ
"ฉันไม่ได้โกรธ ฉันมันไม่สำคัญนิ " คนร่างอวบเริ่มจะประชด ก็มันไม่ได้โกรธแต่นิแค่หึงเจ้าสามีเด็กคนนี้ต่างหากใครจะมาเอาเจ้าหมอนี่ไปซองมินไม่ยอมหรอกนะ
"พี่ซองมินครับผม อย่าพูดแบบนั้นสิ" คยฮยอนไม่รู้จะทำยังไงให้คนที่เขารักเข้าใจในสิ่งที่เขาทำ ผมแค่ไม่รู้จะเล่าเรื่องอะไรในรายการ Strong Heart คนสวยก็เลยงอนอย่างที่เห็นเนี่ย เฮ้อออ
"ฮยอกแจไปกันยัง ฉันง่วงแล้ว" ว่าแล้วซองมินก็หันไปหาฮยอกแจที่กำลังเก็บของกับพี่ลีทึกทั้งคู่พยักหน้าแล้วก็เดินออกไปโดยมีคยูฮยอนรั้งท้ายมากับดงเฮ
"ไง เจ้าหมาป่าหางตกเลยนะวันนี้" ดงเฮแซวน้องเล็กที่นานๆทีมันจะหางตกก็กระต่ายน้อยตัวอวบแพร่รังสีอำมหิตออกมาจนดำมืดไปหมด
"พี่ดงเฮผมควรทำยังไงดี พี่ซองมินเค้าไม่ฟังผมเลยนะ" น้ำเสียงเหนื่อยๆแฝงไปด้วยความเศร้าน้อยๆของคยูฮยอนทำเอาดงเฮเห็นใจอยู่เหมือกันน่ารักแบบพี่ซองมินเนี่ยปล่อยไปโดนงาบแน่
"เฮ้อ งั้นนายก็ไปง้อเค้าสิ พี่ซองมินน่ะอ้อนหน่อยเดี๋ยวก็หายเองแหละ" ดงเฮยิ้มให้พร้อมกับคำแนะนำ
ณ หอพักซูจู
"เฮ้อออ วันนี้เหนื่อยจังเลย" เสียงบ่นจากเจ้าลูกเจี้ยบที่มาถึงก็พุ่งลงโซฟากลางห้องนั่งเล่นทันที ส่วนคนอื่นๆก็แยกย้ายกันไปทำกับข้าวบ้างอาบน้ำบ้างผลัดกันไป
"นี่ไอ้ไก่แกอย่ามานอนตายเหม็นสาปตรงนี้นะ ไปอาบน้ำไป๊" เสียงแปดหลอดของนางพญาของวงอย่างคิม ฮีชอล ตวาดว่าฮยอกแจเนื่องจากกลัวมันจะหลับจนไม่ได้อาบน้ำ
"ฮะ พี่ฮีชอลผมขอ 5 นาทีนะ" ไม่ว่าเปล่าแต่กับหลับไปเลย ฮีชอลได้แต่ส่ายหน้าระอากะมันจริงๆ ถ้าฮันอยู่มันจะทำแบบนี้มัยเนี่ย
"นายอาบน้ำไปแล้วกัน ฉันจะไปช่วยเรียวอุคทำกับข้าว" ร่างอวบเอ่ยพร้อมกับว่างสิ่งของไว้อย่างเรียบร้อยและเดินออกจากห้องไปเลย
"กระต่ายน้อยถ้ายังไม่หายงอลผม ผมจะขาดใจตายแล้วนะครับ" คยูฮยอนได้แต่บ่นกับตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
ณ ห้องอาหาร
"เอาล่ะ มากันพร้อมแล้วเริ่มกินข้าวกันเลย" เสียงหวานๆของลีดเดอร์ตาสวยดังขึ้นเมือสมาชิกมาครบและที่พิเศษคือวันนี้ซีวอนมาค้างด้วยซึ่งปกติจะอยู่บ้าน
"พี่ซองมินกินเยอะๆนะครับ เดี๋ยวจะผอม" เสียงของคยูฮยอนเอ่ยอย่างเอาใจพร้อมกับเอาใจซองมินเป็นพิเศษเรียกสายตาของสมาชิกคนอื่นๆให้หันมามองได้ไม่ยาก
"คยู ซองมินอ่ะ คงไม่ผอมหรอก มีแต่จะอวบอัดให้แกฟัดมากขึ้นทุกวันมากกว่า ฮ่าๆ" ฮีชอลแซวคยูฮยอนยกใหญ่จนซองมินหน้าแดงไปจนถึงใบหูทั่งที่โกรธคยูฮยอนอยู่แท้ๆพอเจอฮีชอลพูดแบบนี้ก็อายนะ
"ไม่หรอกพี่ ของผมดีพี่ซองมินเลยอวบ ฮ่าๆ" คยูฮยอนคุยทับอย่างไม่สำนึกว่าอีกคนยังโกรธอยู่ ไอ้หมาป่าหื่นฉันจะงอลแกให้อดอยากตายไปเลย ชิส์
"คยูฮยอน คืนนี้นอนนอกห้องไปเลยนะ" เสียงหวานๆของร่างเล็กแว๊ดขึ้นมาทั้งโกรธทั้งอายจนจะมุดโต๊ะหนีอยู่แล้วคนอื่นๆก็พากันยิ้มและหัวเราะเค้าไปด้วย อายนะเฟ้ย
"ง่ะ ขอโทษครับ"
"ฮ่าๆ ของดีมากเลยแก นอนนอกห้องเหมือนถูกเมียไล่ออกจากบ้านเลยว่ะ ฮ่าๆ" ชินดงหัวเราะอย่างสะใจ ทำเอาซองมินแก้มแดงจัดจะไม่ให้อายได้ไงคุยแต่งเรื่องพันนั้นกันบ้าจริงๆ
"หยุดพูดเลยนะทุกคน ไอ้หมาป่าแกไม่สำนึกเลยนะ ต่อไปนี้ห้ามเข้าใกล้ตัวฉันห่าง3เก้า" ซองมินเริ่มจะทนไม่ไหวเลยระเบิดออกมากลางโต๊ะอาหารทำเอาคนที่แซวเล่นถึงกับเงียบไปเลยโดยเฉพราะคยูฮยอนไม่บ่อยนักที่จะเห็นซองมินคนน่ารักจะระเบิดลงถ้าเป็นพี่ฮีชอลก็ว่าไปอย่างวีนทุกวัน หลังจากกินข้าวกันเสร็จซองมินก็หนีเข้าห้องไปเลยพร้อมกับทิ้งหมอนกับผ้าห่มของคยูฮยอนไว้หน้าห้อง
"ก๊อกๆๆๆ พี่ซองมินครับเปิดให้ผมหน่อยนะ ผมจะไปนอนกับใคร" คยูฮยอนโวยวายอยู่หน้าห้อง
เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
"อ้าวคยูนายนอนข้างนอกจริงๆหรอ" เสียงเล็กๆของเรียวอุคทักในขณะที่ตนนั่งซบอกเยซองดูทีวี
"สงสัยกระต่ายของฉันจะโกรธมากเลยล่ะ" คยูฮยอนตอบเสียงแผ่วเบาไม่น่าเลยเราทำเค้าโกรธซ้ำซ้อนจริงๆ
"เอาน่า คืนนี้นอนไปนอนห้องพี่ทึกกี้สิเตียงพี่คังอินว่างนิ" เรียวอุคเสนอ
1 สัปดาห์ผ่านไป
พี่ซองมินไม่ยอมมองหน้าผมเลยด้วยซ้ำเข้าใกล้ก็ไม่ได้ที่น่าเจ็บใจไปกว่านั้นผู้ชายเข้ามาวนเวียนหลายคนเลยล่ะ โมโหเฟ้ย เมียผมเลิกยุ่งกันสักที แล้วนั้นมันไอ้พระเอกลี มินโฮนิ อย่ามาจับเมียฉัน ผมจะเข้าไปพอเห็นสายตากลมๆนั้นดุเข้าก็ทำอะไรไม่ได้
"คยูฮยอนนายหึงก็เข้าไปหาเค้าสิ" ซีวอนเอ่ยบอก
"เค้าได้ฆ่าผมน่ะสิ พี่ผมควรทำไงดี" น้ำเสียงของคยูฮยอนเต็มไปด้วยความหงุดหงิดคนตัวเล็กจะมากไปแล้วนะให้มันแตะต้องตัวได้ไง หวงโว้ยยยยยย
"ไม่เห็นยากเลย ก็เอานี่ให้กินสิเดี๋ยวก็เป็นกระต่ายเชื่องร้อนๆเองแหละ" ฮีชอลเดินมานั่งข้างๆซีวอนพร้อมกับยัดซองสีน้ำตาลเล็กๆมาให้
"อะไรเนี่ยพี่ฮีชอล" คยูฮยอนรับมาอย่าง งงๆ ฮีชอลกับยิ้มให้อย่างเจ้าเหล่
"อยากให้กระต่ายอวบหายโกรธก็ใช้ซะ ที่สำคัญนะ มันแรงแค่นิดเดียวพอเดี๋ยวกระต่ายช้ำซะก่อน เบาๆหน่อยแล้วกัน" พูดจบก็หันไปมองเหยื่อร่างอวบที่คาดว่าคืนนี้ต้องเสร็จหมาป่าแน่
ห้องนอนคยูมิน
ก๊อกๆ
สักพักประตูก็เปิดออกพร้อมกับร่างอวบที่อยู่ในชุดนอนกางเกงขาสั้นจัดโชว์เรียวขาขาวเนียนกับเสื้อนอนสีชมพูคอลึกทำเอาคยูฮยอนกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดๆ พี่ซองมินยั่วผมเกินไปแล้วนะ
"มีอะไรจะมองอีกนานมัย" ร่างเล็กไม่ไว้ใจสายตานั้นของร่างสูงแม้แต่น้อยจริงๆก็มาเคาะทุกคืนเพื่อเอานมสตอเบอรี่อุ่นๆมาให้แต่วันนี้ชุดนอนน่ารักๆมันหายไปไหนทำไมเซ็กซี่แบบนี้
"ผมเอานมมาให้พี่ ทานนะครับจะได้หลับสบาย" คยูฮยอนพูดด้วยเสียงอันอ่อนโยนแต่แววตาแฝงไปด้วยความเจ้าเหล่ที่ซองมินไม่ทันสังเกตุเห็น ซองมินดื่มเสร็จก็ส่งแก้วคืนให้พร้อมกับปิดประตู หลังจากนั้นผ่านไป 5 นาที ร่างเล็กก็เกิดอาการร้อน และมีเหงื่อออกมาจากใบหน้าหวานตามร่างกายที่อวบอัดความทรมารเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนร่างบางต้องไปนอนบิดไปมาอยู่บนเตียง ทำไมฉันถึงได้ต้องการมาขนาดนี้
ก๊อกๆ
"พี่ซองมินนอนหรือยังครับ" เสียงทุ้มของคยูฮยอนเรียกอยู่หน้าห้องทำให้ซองมินสะดุ้งและรีบไปเปิดประตูเพราะตัวเองเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว
"คยู ซองมินทรมาน" พอเปิดประตูได้เสียงที่ซองมินใช้เรียกคนรักมันกระเส่าและสั่นด้วยแรงอารมณ์ดวงตากลมกับปรือลงแล้วหยาดเยิ้ม ซองมินเข้าไปกอดร่างหนาต้องหน้าทันที่
"พี่ซองมินเป็นอะไรครับ" รู้ทั้งรู้ก็ยังจะแกล้งถามยาของพี่ฮีชอลดีจริง ทำให้กระต่ายตัวอวบๆน่าฟัดมาก แทบจะทนไม่ไหวแล้วน่ากินเหลือเกิน
"ซองมินร้อน คยูช่วยซองมินด้วย ไม่ไหวแล้ว" ซองมินเอามือมาคล้องคอร่างสูงพร้อมกับซุกหน้าลงกับแผ่นอกหนาในขณะที่คยูฮยอนอุ้มร่างบางมาที่เตียงและวางลงอย่างเบามือร่างใหญ่จึงตามไปทับร่างเล็กไว้ มือบางปัดปายไป ทั่วอย่างต้องการ
"ครับ ผมจะช่วยพี่นะ แต่พี่ต้องฟังผมอธิบายก่อน" ยิ่งเห็นคนตัวเล็กทรมานมากเท่าไหร่เค้ากับยิ่งสนุกที่จะแกล้งคนตัวอวบที่นอนดิ้นไปมาใต้ร่างเค้า
"มะ ฮึก ไม่ เดี๋ยวก็ได้ ช...ช่วย ซะ ซองมินก่อน" ซองมินเริ่มพูดจาติดขัดเมื่อคยูฮยอนใช้มือลูบไล้ไปทั่วร่างทำให้ยิ่งต้องการ
และพลักร่างหนาให้ไปอยู่ที่หัวเตียงพร้อมนั่งตักเป็นฝ่ายรุกคนตัวโตที่ลีลามากเหลือเกินปกติก็เห็นไม่ต้องใส่ได้ใส่ดีนิเจ้าคนเจ้าเหล่
"งั้น ซองมินก็ยั่วให้ผมมีอารมณ์ก่อนสิ" พูดไป งั้นแหละ แต่ตัวเค้ามีอารมณมตั้งแต่คนตัวเล็กมาเปิดประตูแล้วแต่ต้องอดทนไว้ก่อน อยากให้กระต่ายแบ้วกลายเป็นกระต่ายร้อนต้องใจเย็น
"อือ ซองมินจะยั่วคยูยังไง" เสียงเล็กอ้อนมากขึ้น เกิดมาก็รับเจ้าหมาบ้ามันอย่างเดียวจะทำยังไง ร่างอวบเริ่มลูบแผงอกกว้างผ่านเสื้อผ้าพร้อมกับประกบริมฝีปากหนาทันทีร่างสูงเริ่มจูบตอบและแลกลิ้นกับคนตัวเล็กที่เริ่มกวาดลิ้นไปทั่วโพลงปากหวานต้อนลิ้นเล็กให้เกี่ยวตวัดกันไปมา
NC จร้า
"เหนื่อยจัง" เสียงลูกเจี๊ยบเจ้าเก่าดังขึ้นพร้อมกับยึดโซฟาตัวเดิมนอนเป็นไก่เน่าเช่นเคย
"อ้าว พี่ซองมินสะโพกเป็นไงบ้าง" เรียวอุดด้วยความเป็นห่วงเพราะตอนเต้นบนเวทีซองมินเต้นไม่ได้เต็มทีเพราะปวดสะโพกคงเป็นเรื่องปกติไปแล้วที่เหล่าเคะของบ้านแห่งนี้จะเป็นกันเค้าเองก็เป็นพี่เยซองแรงเยอะจะตาย
"ไม่เป็นไรหรอกเรียวจัง" ซองมินตอบส่วนเจ้าตัวต้นเหตุมันไปนั่งเล่นเกมแข่งกัยดงเฮแล้ว
"เคยโดนเจ้าคยูมันกด ไม่เป็นไรหรอกน่า" ฮีชอลที่เดินเข้ามาพร้อมกับลีทึกเอ่ยขึ้นหน้าตาเฉยแต่ซองมินก็ได้แต่ยืนเม้มปากหน้าแดงจัดส่วนคนทำได้แต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
"พี่ฮีชอลอ่ะ" ซองมินที่ทำอะไรไม่ได้จึงเดินไปนั่งบนโซฟาที่มีฮยอกแจนอนอยู่
"ก็กระต่ายมันอวบอัดน่ากินขนาดนี้หมาป่ามันก็ต้องชอบเป็นธรรมาดา" ตบท้ายด้วยคำพูดร้ายกาจของลีทึกทำเอาซองมินแทบมุดดินหนีไปจากตรงนั้นซะ คยูฮยอนจึงเดินมานั่งบนที่พักแขนโซฟาแล้วกอดกระต่ายอวบให้ซบอกไว้อย่างหวงแหน
"ฮยองก็อย่าไปแซวพี่ซองมินสิ แต่ก้นพี่ซองมินเนี่ยสวยมากเลยนะครับ ^^" ว่าคนอืนไม่ให้แซวตัวเองก็ทำซะเอง
"ไอ้หมาป่าหื่น ลามก" ซองมินตีคยูฮยอนด้วยความอายก็เจ้าสามีเด็กพูดอะไรไม่อายปากเลยและก็ซบอกคนพูดอย่างเขินๆ ทุกคนจะรู้ครับเวลาซองมินของผมหน้าแดงน่ารักที่สุดยิ่งเวลาอยู่บนเตียงยิ่งน่ารักใครจะได้เห็นนอนจากผมจริงไมครับ เราคงต้องปลอดให้หมาป่ากับกระต่ายอยู่ด้วยกันไปนาน
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
หุหุ เขิลแทนซองมินอ่า...
เปนงัยล๊า..จากกระต่าบแอ๊บแบ๊วเปนกระต่ายยั่วว หุหุ
ต้องขอบคุนเจ๊เรยนะแกคยู
กี้ก็ชอบแซวมิน เดี๋ยวกระต่ายก็งอนอีกหรอก
อ๊ากก คยูมิน ><
คยูเจ้าเล่ห์มากกก อ่ะ วางยากระต่ายตะหาก
เจ๊แกก็นะสุดยอดจริง ๆ เจ้าแผนการณ์ดีแท้
แต่ก็นะ ต้องขอบคุณซินแหละ ไม่ได้ซิน อิคยูก็ไม่ได้กดเมีย เอ้ย ไม่ได้คืนดีกับมินนะซิ