ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 2
“คุณหนูชาโรนค่าตื่นเถอะค่ะ”
"ไม่ชาโรนไม่ตื่นค่ะนี้กี่โมงเองค่ะ -_-"
"คุณหนูค่ะคุณหนูหลับตอนห้าโมงและอีก1ชั่วโมงงานบนเรือสำราญจะเริ่มแล้วนะค่ะT^T"
ใครบังอาจมาปลุกช้าาน ดะ...เดียวนะมะกี้พี่บอกว่าอีกหนึ่งชั่งโมงงานจะเริ่มหรอ...
"กริ๊ดดดดดดดด ทำไมพีแนนไม่ปลุกหนูเช้ากว่านี้ค่ะ นี้มันสายมากแล้ว"
"แนนพยายามแล้วนะค่ะแต่คุณหนูไม่ยอมตื่นเองอ่ะ T^T"
เวรแล้วและมันจะทันไมเนี่ย ฉันรีบเด่งตัวออกจากเตียงก่อนจะวิ่งไปอาบน้ำอย่างรวดเร็วแต่งตัวในเวลาอันสั่น แต่มันก็เสียเวลากับไอ้ซิปบัดซบนี้อีก -_- สุดท้ายก็ไม่ได้ใส่เพราะพี่แนนบอกว่าจะได้เดินแคทวอล์กอีก
>LIGTH SAID<
ทำไมผมต้องมาดูแลยัยคุณหนูชาโรนนั้น หน้าตาก็ดีแต่ปากเสียยิ่งกว่าอะไรเมื่อวานผมไปสืบบว่าคนที่ผมต้องไปเป็นบอดี้การ์ดคือใครผมไปเจอเธออยู่ในห้องแต่งตัวใส่ชุดบ้าบออะไรก็ไม่รู้ เหมือนจะไปขายตัวเฮ้ออยากจะปฎติเสธมากพอรู้ว่าต้องมาดูและยัยบ้านั้น แต่ลืมคิดไตรตรองซะก่อนเลยรับปากไปก่อนที่จะรู้ประวัติอันย่ำแย่ของยัยนั้น คิดจะไปปัฎติเสธคุณลุงแแต่พอเห็นหน้าตายิ้มแยมของแกเลยต้องจำใจรับงานนี้T^T เมื่อไรยัยนั้นจะมาเนี่ยปากเสียแล้วยังไม่ตรงเวลาอีก มีดีแต่สะ ฺ ฺ ฺ
ผมตะลึ่งเมือเห็นเธอเดินลงมาเธอไม่ได้ใส่ชุดาตรีนั้นแต่เธอสวยมากๆ เป็นพิเศษเลยวันนี่ ผมยากรู้ว่าปากเธอยังจะเสียอยู่มั้ย -_- เธอมองหน้าผมเหมือนเห็นผีเลย -_-;;
"นี่นายมาทำอะไรในบ้านฉัน หรือว่านายเป็นบอดี้การ์ดของฉัน O_O"
"ใช่ แล้วถ้าเธอยังพูดเรื่องไรสาระอยู่เธอจะสายนะ :)"
"กริ๊ดดดด สายๆ นายรีบออกรถเลยฉันต้องไปเดินแคทวอล์กอีกเร็วๆ"
ว่าแล้วยัยนี่มีดีแต่สวย ผมจำใจทำตามยัยนั้นเพราะผมต้องทำหน้าที่ ที่ผมได้มาเพราะฉะนั้นผมต้องทำให้ดีสุดเท่าที่ผมจะทำได้ ไป
รถติดเป็นบ้า ผมเลยลองขับไปทางลัด สุดท้ายก็ขับมาตรงท้าเรือ อย่างปลอดภัย ตลอดทางยัยนี่เอาแต่บ่นว่าสายๆ อะไรก็สาย สุดท้ายก็มาถึงงานก่อนครึ่งชั่วโมง -_-
กริ๊ดดด ถึงงานซักที นายไลท์ขับไปไหนก็ไม่รู้ ต่ก็ดีเพราะฉันถึงงานก่อนเวลานะซิฉันจะได้ไปเตรียมตัวสำหรับแคทวอล์ก ว้าวงานอลังการณ์กว่าที่คิดแหะ
"คุณหนูทางนี้ค่ะ"
"ค่ะ" ฉันหันไปบอกไลท์ว่าให้เขาไปรอที่ห้องแต่งตัวเพราะเดียวฉันต้องเตีรยมตัวเดิน ว้าวชุดฉันหน้ารักจัง พี่บลูแต่งหน้าให้ฉันเสิรจ ฉันก็หยิบชุดไปเปลี่ยน เขายื่นอยู่ที่หน้าห้งแต่งตัวจริงๆด้วย ฉันนึกว่าเขาจะไปเดินชมงานซักหน่อย
"นายไม่เดินไปชมงานหน่อยหรอ"
"ไม่อ่ะ "
"ตามใจนายละกัน :)"
ฉันล็อกประตูเรียบร้อย ก่อนถอดเสื้อตัวที่ใส่มาออก ในคระที่กำลังถอดกงาเกงขาสั้น เกิดเสียงระเบิดขึ้นน่าเป็นที่ห้องโถงวะดว้ย แล้วมันเกืดอะไรขึ้นอ่ะ อย่าบอกนะว่าโจรปล้นเพชรอ่ะT^Tฉันรีบคว้าเสื้อที่อยู่ไกลมือก่อนจะสวนมันลวมๆ ลืมตัวว่าก่อนหน้านี่โป๊อยู่ -_-แล้วรีบคว้ากางเกงขาสั่นและรีบออกจากห้องแต่วตัวเพราะตอนนี้ควันเต็มห้องเลย
"ชาโรนเธอเปิดประตู ซิ"
"กำงลัง T^T"
ปัง ในที่สุดก็เปิดได้ ไลท์ไม่พูดอะไรมีแต่เพียงคว้าแขนฉันและพาวิ่งทันที จะวิ่งเร็วไปไหนเนี่ย -_- ขาฉันจะหลุดอยู่แล้วT^T หลังจากวิ่งมาเป็นสิบกิโลเมตร ฉันพึ่งรู้ว่าเรือกำลังจะจม กรี๊รรดดด ระ เรือกำลังจะจมหรอ
"ไลททำยังไงดีเรือกำลังจะจม เราว่ายกลับฝั่งคงจะไม่ได้เพราะเรือแหงซวยนี้ขี่ออกมาซะไกลโพนนะ นายช่วยคิดหน่อยซิ" เพราะตอนนี้เห็ตการ์ณนี้ฉันนึกถึงไททานิกทันที -_-
"ฉันจะพาเธอโดดเพราะเรือลำนี้จะดึงเราทุกคนลงไปตาย"
"นายจะบ้าหรอ ถ้ากระโดดก็ตายเหมือนกกันนะซิ"
"ถ้าเธออยากกลายเป็นผีเฝ้าเรือหรือไง-_-"
หมอนี่ก็สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจกระโดดเมื่อมาถึงหัวเรือเพราะท้ายเรือจมลงน้ำไปแล้ว
"ไม่ชาโรนไม่ตื่นค่ะนี้กี่โมงเองค่ะ -_-"
"คุณหนูค่ะคุณหนูหลับตอนห้าโมงและอีก1ชั่วโมงงานบนเรือสำราญจะเริ่มแล้วนะค่ะT^T"
ใครบังอาจมาปลุกช้าาน ดะ...เดียวนะมะกี้พี่บอกว่าอีกหนึ่งชั่งโมงงานจะเริ่มหรอ...
"กริ๊ดดดดดดดด ทำไมพีแนนไม่ปลุกหนูเช้ากว่านี้ค่ะ นี้มันสายมากแล้ว"
"แนนพยายามแล้วนะค่ะแต่คุณหนูไม่ยอมตื่นเองอ่ะ T^T"
เวรแล้วและมันจะทันไมเนี่ย ฉันรีบเด่งตัวออกจากเตียงก่อนจะวิ่งไปอาบน้ำอย่างรวดเร็วแต่งตัวในเวลาอันสั่น แต่มันก็เสียเวลากับไอ้ซิปบัดซบนี้อีก -_- สุดท้ายก็ไม่ได้ใส่เพราะพี่แนนบอกว่าจะได้เดินแคทวอล์กอีก
>LIGTH SAID<
ทำไมผมต้องมาดูแลยัยคุณหนูชาโรนนั้น หน้าตาก็ดีแต่ปากเสียยิ่งกว่าอะไรเมื่อวานผมไปสืบบว่าคนที่ผมต้องไปเป็นบอดี้การ์ดคือใครผมไปเจอเธออยู่ในห้องแต่งตัวใส่ชุดบ้าบออะไรก็ไม่รู้ เหมือนจะไปขายตัวเฮ้ออยากจะปฎติเสธมากพอรู้ว่าต้องมาดูและยัยบ้านั้น แต่ลืมคิดไตรตรองซะก่อนเลยรับปากไปก่อนที่จะรู้ประวัติอันย่ำแย่ของยัยนั้น คิดจะไปปัฎติเสธคุณลุงแแต่พอเห็นหน้าตายิ้มแยมของแกเลยต้องจำใจรับงานนี้T^T เมื่อไรยัยนั้นจะมาเนี่ยปากเสียแล้วยังไม่ตรงเวลาอีก มีดีแต่สะ ฺ ฺ ฺ
ผมตะลึ่งเมือเห็นเธอเดินลงมาเธอไม่ได้ใส่ชุดาตรีนั้นแต่เธอสวยมากๆ เป็นพิเศษเลยวันนี่ ผมยากรู้ว่าปากเธอยังจะเสียอยู่มั้ย -_- เธอมองหน้าผมเหมือนเห็นผีเลย -_-;;
"นี่นายมาทำอะไรในบ้านฉัน หรือว่านายเป็นบอดี้การ์ดของฉัน O_O"
"ใช่ แล้วถ้าเธอยังพูดเรื่องไรสาระอยู่เธอจะสายนะ :)"
"กริ๊ดดดด สายๆ นายรีบออกรถเลยฉันต้องไปเดินแคทวอล์กอีกเร็วๆ"
ว่าแล้วยัยนี่มีดีแต่สวย ผมจำใจทำตามยัยนั้นเพราะผมต้องทำหน้าที่ ที่ผมได้มาเพราะฉะนั้นผมต้องทำให้ดีสุดเท่าที่ผมจะทำได้ ไป
รถติดเป็นบ้า ผมเลยลองขับไปทางลัด สุดท้ายก็ขับมาตรงท้าเรือ อย่างปลอดภัย ตลอดทางยัยนี่เอาแต่บ่นว่าสายๆ อะไรก็สาย สุดท้ายก็มาถึงงานก่อนครึ่งชั่วโมง -_-
กริ๊ดดด ถึงงานซักที นายไลท์ขับไปไหนก็ไม่รู้ ต่ก็ดีเพราะฉันถึงงานก่อนเวลานะซิฉันจะได้ไปเตรียมตัวสำหรับแคทวอล์ก ว้าวงานอลังการณ์กว่าที่คิดแหะ
"คุณหนูทางนี้ค่ะ"
"ค่ะ" ฉันหันไปบอกไลท์ว่าให้เขาไปรอที่ห้องแต่งตัวเพราะเดียวฉันต้องเตีรยมตัวเดิน ว้าวชุดฉันหน้ารักจัง พี่บลูแต่งหน้าให้ฉันเสิรจ ฉันก็หยิบชุดไปเปลี่ยน เขายื่นอยู่ที่หน้าห้งแต่งตัวจริงๆด้วย ฉันนึกว่าเขาจะไปเดินชมงานซักหน่อย
"นายไม่เดินไปชมงานหน่อยหรอ"
"ไม่อ่ะ "
"ตามใจนายละกัน :)"
ฉันล็อกประตูเรียบร้อย ก่อนถอดเสื้อตัวที่ใส่มาออก ในคระที่กำลังถอดกงาเกงขาสั้น เกิดเสียงระเบิดขึ้นน่าเป็นที่ห้องโถงวะดว้ย แล้วมันเกืดอะไรขึ้นอ่ะ อย่าบอกนะว่าโจรปล้นเพชรอ่ะT^Tฉันรีบคว้าเสื้อที่อยู่ไกลมือก่อนจะสวนมันลวมๆ ลืมตัวว่าก่อนหน้านี่โป๊อยู่ -_-แล้วรีบคว้ากางเกงขาสั่นและรีบออกจากห้องแต่วตัวเพราะตอนนี้ควันเต็มห้องเลย
"ชาโรนเธอเปิดประตู ซิ"
"กำงลัง T^T"
ปัง ในที่สุดก็เปิดได้ ไลท์ไม่พูดอะไรมีแต่เพียงคว้าแขนฉันและพาวิ่งทันที จะวิ่งเร็วไปไหนเนี่ย -_- ขาฉันจะหลุดอยู่แล้วT^T หลังจากวิ่งมาเป็นสิบกิโลเมตร ฉันพึ่งรู้ว่าเรือกำลังจะจม กรี๊รรดดด ระ เรือกำลังจะจมหรอ
"ไลททำยังไงดีเรือกำลังจะจม เราว่ายกลับฝั่งคงจะไม่ได้เพราะเรือแหงซวยนี้ขี่ออกมาซะไกลโพนนะ นายช่วยคิดหน่อยซิ" เพราะตอนนี้เห็ตการ์ณนี้ฉันนึกถึงไททานิกทันที -_-
"ฉันจะพาเธอโดดเพราะเรือลำนี้จะดึงเราทุกคนลงไปตาย"
"นายจะบ้าหรอ ถ้ากระโดดก็ตายเหมือนกกันนะซิ"
"ถ้าเธออยากกลายเป็นผีเฝ้าเรือหรือไง-_-"
หมอนี่ก็สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจกระโดดเมื่อมาถึงหัวเรือเพราะท้ายเรือจมลงน้ำไปแล้ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น