คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Second Recipe : หนังสือ?? วูดู?
ตุ้บบบ!!!!
“หือ??? เสียงอะไรตกนะ”
ผมมองไปตามต้นเสียงพบว่ามีหนังสือเล่มหนึ่ง . . . . . . . . . . .
หนังสือปกแข็งหนาสีขาวหม่นๆ ดูท่าทางจะเก่าเอาการอยู่ เพราะมีรอยขาดตรงนู้นตรงนี้เต็มไปหมด
ผมพิจารณาอยู่นานสองนานแล้วก็หยิบมันขึ้นมาไว้ในมือ
“หนักเหมือนกันแฮะ”
ผมหิ้วหนังสือเข้าไปในร้านโดยมีเจ้าปุ่มกดเดินตามเข้ามาติดๆ
บนหน้าปกมีตัวหนังสือสีทองประกายเขียนด้วยอักขระแปลกๆที่ผมอ่านไม่ออก
“โห ทองจริงๆรึป่าวเนี่ย”
“แบ็ก” ดูเหมือนปุ่มกดก็อยากรู้เหมือนกับผม
ข้างในหนังสือก็มีตัวอักษรแบบเดียวๆกันอยู่มากมาย
“แปลกจัง นี่อาจจะเป็นของโบราณสมัยก่อนสงครามโลกซะล่ะมั้ง”
“เอ๊ะ. . . .”
ดอกทิวลิป 99 ช่วยให้สมหวังในความรัก
อะไรเนี่ย ทำไมเราอ่านหน้านี้ออกล่ะ ดอกทิวลิป กับความรัก เกี่ยวกับด้วยเหรอ?? งง?
ดอกทิวลิป 99 ดอก วาดเป็นวงกลมแล้วอธิฐานถึงคนรัก
เออ สั้นง่ายดีเนอะ นี่มันมนต์วูดูหรือไงกัน. . . บ้าชะมัด หนังสือประหลาด
“ปึ้ง” ผมปิดหนังสือลงอย่างไม่ใยดีแล้วยัดลงไปใต้เคาเตอร์
"หนังสือแปลกๆ . . . . เอาไว้แกะไอ้แว๊บๆนั่นไปขายแล้วกัน น่าจะได้หลายบาทอยู่ อืมมมม..." นิสัยเค็มผมเริ่มกลับ
จากนั้นหันไปนวดขนมปังต่อ
“ความรักกับดอกทิวลิป ตลกดีเนอะ. . . เฮ่อะ”
. . .
. . . . .
. . . .
. . .
. . . .. . .
“หนังสือเวทย์มนต์รึไงกัน ฮึ่ม . . . . อย่าให้รู้นะว่าใครแกล้ง พ่อจะจับมาอบให้เป็นบราวนี่เลย หึหึหึ”
. . . . . .
. . . .
. .
“เอ๊ะ. . แต่ถ้าเป็นเวทมนต์จริงๆ .. . . .. . . . . . . .. . . . . โอ้ย บ้าไปใหญ่แล้ว
เชน . . . . . ความรักไม่เห็นต้องเพิ่งเวทย์มนต์ซักหน่อย . . . . . . เลิกคิดได้แล้ว เลิกๆๆๆๆ ๆๆๆๆๆๆๆ”
แล้วอีก 1 ชั่วโมงถัดมา . . . . . . . . . .
“ 9.. .4....”
. . .
.
.
.
“ 95..”
. .
.
“ 96”
“ 9. .7”
. . .
. .
.
“98 . . . .”
“อืม . . . . ดอกทิวลิปนี่ก็วาดยากเหมือนกันแฮะ”
“เนอะปุ่มกด เนอะ. . . .” ผมหันไปพูดกับเจ้าปุ่มกด
มันมองหน้าผมแปลกๆ ก่อนจะส่งเสียงครางเบาๆ
“แ . . . .บ๊.ก..~~”
“โอเค โอเค ไม่ต้องมองอย่างนั้นเลย. . . .ชั้นผิดตรงไหนก็แค่แต่งหน้าเค้กเฉยๆเอง”
“ทำไมล่ะ แต่งหน้าเค้กรูปดอกทิวลิปไม่ผิดนี่ ตำรวจไม่จับด้วย”. . . . . .
“ไม่ต้องคิดเลยนะว่าทำไมต้องวาด 99 ดอกด้วย”
ปุ่มกดนั่งเงียบมองหน้าผม
“แล้วก็ไม่ต้องคิดว่า ยังไม่ได้คิดเลย ด้วย” ผมโพล่งออกมา
ปุ่มกดเดินอย่างมึนๆออกไปทางหน้าร้าน เจ้าหมาตัวนี้นี่นะ . . . . .
พอปุ่มกดออกไปแล้วผมเลยลงมือวาดดอกทิวลิปต่อ มือจับถุงบีบตั้งฉากกับหน้าเค้กแล้วบีบอย่างชำนาญ
“ดอกที่เท่าไหร่แล้วนะ? ?”
“ อืม. . . .”
. . .
. . . . . .
“ 9. . .8. .” ผมบีบเพิ่มมาอีกหนึ่งดอก
“เหลืออีกดอกก็ดอกสุดท้ายแล้ว”
“ 9 9 ”
“ เก้าสิบเก้าดอกซักที อูยย ปวดข้อมือเลย. . . . . . .”
ผมวางหัวบีบแล้วถอดถุงมือถอดผ้ากันเปื้อนเรียบร้อย เบื้องหน้าผม
เค้กช็อกโกแลตหน้าเนยสดมีดอกทิวลิปเก้าสิบเก้าดอกสีชมพู
“เรียบร้อยละเชน เอาล่ะนะ”
เพราะตอนนี้ยังเช้ามากอยู่เลยไม่มีลูกค้า ทำให้ผมได้เล่น? ได้อย่างสะดวก
ผมหลับตาประสานมือเข้าด้วยกัน
“ขอให้พี่น้ำจงรักจงหลงด้วยเถิ้ดดด ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า . . . เอ๊ะ ทำอย่างนี้เหมือนเราเป็นแม่มดใจร้ายเลยเนอะ วะฮ่าฮ่าฮ่า
ฮ่า” ผมคิด
“โอม เพี้ยงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!”
BB Continue
ความคิดเห็น