คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Seventh Recipe : ไม่ได้อาบน้ำมาสามเดือน (เอง)
"เอาล่ะ นายมีอะไรสงสัยอยากถามมั้ย?? "
" หึ....." หนุ่มน้อยส่ายหน้าอย่างเชื่องช้า
" งั้น นายก็เริ่มงานได้ตั้งแต่วันนี้เลยละกัน "
" ห๊ะ...ลุงจะโหดไปแล้วนะ นี่ผมเพิ่งมาถึงไม่มีการพักผ่อนบ้างรึไง "
" อ๊าว..ก็เห็นนายสบายดีนี่นา... กับการที่นายยืนเถียงชั้นได้เป็นชุดๆเมื่อกี๊นี้ ชั้นว่านายคงพักผ่อนมาแล้วเต็มที่ "
" อีกอย่าง นายตกลงแล้วนะว่าจะทำงานแลกกับที่นอน เพราะฉะนั้นเลิกเถียงแล้วเริ่มงานได้ เข้าใจใช่มั้ย นาย..."
" จริงสิ นายชื่ออะไรนะ "
" P-4587000 ไงลุง "
" แน่ใจนะว่านั่นชื่อนาย?!? ทำไมมันยาวเป็นกิโลอย่างนั้นน่ะ ดูเหมือนนายจะต้องการชื่อเรียกใหม่แล้วล่ะ "
" แต่ผมก็ใช้ชื่อนี้มาตั้งนานแล้วนะลุ๊งงงง "
" อย่าเถียงน่ะ.. ยังไงนายก็ต้องเปลี่ยน จะให้ชั้นเรียกชื่อยาวๆเป็นโค้ดลับอย่างนั้นรึไง "
" อืม.... อย่างนาย.. ชื่ออะไรดีน้า.. "
และแล้วสายตาผมก็ไปหยุดอยู่ที่ ขวดเกลือ..
" เกลือ..เป็นไง ..นายเกลือ เข้าท่ามะ "
" เข้าท่าบ้านของลุงน่ะเดะ เกลือนั่นมันชื่อลุงมากกว่าล่ะม้าง "
ฮึ่ม...ไอ้เด็กบ้า
" เอาละๆ ไม่ชื่อเกลือก็ได้...งั้น.. เซรามิกเป็นไง... เพราะนายทำจานเซรามิกชั้นแตก นายชื่อเซรามิกชั้นจะได้จำวีรกรรมของนายได้ถนัด เวลา
ใช้นายจะได้เต็มที่หน่อย.."
"............"
" อ้าว เงียบไมล่ะ....ก็ได้ๆ ไม่ชื่อเซรามิกก็ได้...พลาสติกเป็นไง..ไม่เอาเหรอ.....งั้นถ้วย..ชามล่ะ.....กะละมัง..หม้อ..ฯลฯ
"
" โอ้ย พอๆ ลุงเนี่ยไม่มีเซนส์เอาซะเลย ผมตั้งของผมเองดีกว่า เฮอะ "
" ไม่มีเซนส์งั้นเหรอ...ฮึ่ม "
" ชื่อวนิลลาเป็นไง ผมว่าแปลกดีออก ...อืม ตกลงผมชื่อวนิลลาแล้วกันนะ "
" ห๊ะ.. ชื่อวนิลลาเลยเหรอ "
ผมรู้สึกกังวลนิดๆที่เจ้าพ่อมดเด็กเลือกเอาชื่อวนิลลา... ก็ทั้งวนิลลามันเป็นอะไรที่สำคัญแล้วผูกพันธ์กับชีวิตผมมาตั้งแต่เด็กๆน่ะสิคับ
" เอาชื่ออื่นไม่ได้เรอะ .. ทำไมนายต้องชื่อนี้ด้วย "
" ทำไมล่ะลุง...ก็พอใจชื่อนี้อ่ะ ลุงอย่าเรื่องมากไปหน่อยเลย ชื่อนี้นั่นแหละ ผมไม่เปลี่ยนแล้วนะ จะให้ผมชื่อเซรามิกอีกรึไง บ้า"
เออ เอากับมัน.... แล้วผมจะเอายังไงดีล่ะเนี่ย.. เฮ้อ ในที่สุดก็ต้องยอมไอ้เด็กเปี๊ยกนี่จนได้
" ตามใจแล้วกัน ... วนิลลาก็วนิลลา "
" เอาล่ะหมดไปประเด็นหนึ่งแล้ว ต่อไปจะได้เข้าเรื่องงาน ..หือ... กลิ่นอะไรน่ะ "
ยังไม่ทันที่จะพูดจบเจ้าจมูกผมทำปฏิกิริยาบางอย่างกับอากาศ
กลิ่นอะไรนะ
" นายได้กลิ่นอะไรบ้างมั้ย "
" อะไรลุง กลิ่นอะไรผมไม่เห็นได้ยินเลย "
" หรือว่า..... เอ๋อ...คงจะเป็นกลิ่นผมเองน่ะลุง "
" กลิ่นนายเนี่ยนะ...หือ......จริงๆด้วย โหหห นี่นายไปตกถังขยะที่ไหนมาเนี่ยทำไมเหม็นอย่างนี้..หาา....... นี่ นายเคยอาบน้ำ
บ้างรึเปล่าฮะ "
" ผมน่ะเหรอลุง อืม อาบน้ำครั้งสุดท้ายก็ "
เจ้าเด็กน้อยทำท่านับนิ้ว..
" สามเดือนที่แล้วล่ะมั้ง "
" ห๊ะ... สามเดือนเนี่ยนะ.... โอย ชั้นจะเป็นลม ไม่อาบน้ำมาสามเดือน นายทนดมกลิ่นตัวเองมาได้ไงเนี่ย "
" หือ.... ก็มันไม่ค่อยว่างอ่ะลุง เลยไม่อาบ ที่โลกเวทมนต์ผมมีอะไรให้ทำมากมายก่ายกอง... "
" ไม่อาบน้ำเพราะไม่ว่าง ชั้นละเชื่อเลย... งั้นก่อนที่นายจะเริ่มงาน ชั่นขอสั่งให้นายไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลยนะ "
" อาบน้ำ อี๋.... ไม่เอาอ่ะ ลุงไปอาบเองคนเดียวเหอะ.... ผมไม่เอาด้วยหรอก "
" ไม่ได้...ยังไงนายก็ต้องอาบ เป็นถังขยะเดินได้รอบๆร้านมีหวังลูกค้าเป็นลมตายกันพอดี มานี่..."
ผมล็อคข้อมือแล้วลากนายพ่อมดน้อยเหวี่ยงเข้าไปในห้องน้ำทันที
" ปึ้งงงง.. " ผมจัดการปิดประตู
" อาบให้สะอาดล่ะ...." ผมตะโกนเข้าไป
เฮ้อ จะไปรอดตลอดวันแรกมั้ยเนี่ย....
5 นาทีผ่าน
ขณะที่ปล่อยพ่อมดหนุ่มน้อยสุดเหม็นอาบน้ำผมเลยมาตีวิปปิ้งครีมไปพลางๆ
" นี่ลุง อาบแล้วจะให้ผมเปลี่ยนชุดที่ไหนล่ะ " ผมได้ยินเสียงจากทางด้านหลัง
ในจังหวะนั้นเองที่ผมหันหลังกลับไปทางต้นเสียง
"เฮ้ยยยยย!..." ผมอุทานออกมา จะไม่ให้ตกใจได้ไงล่ะคับ
ก็เจ้าเด็กบ้านั่นเดินออกมาจากห้องน้ำ ไม่ใส่อะไรเลยซักชิ้นเดียว แถวยังทำหน้าตาเฉยเป็นทองไม่รู้ร้อนอีกต่างหาก
ผมรีบหันหน้ากลับทันที
" ไอ้เด็กบ้า ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าให้ดีก่อนเล่า!! "
" อ้าวลุง ก็ไม่มีอะไรให้ใส่หนิ "
" แล้วนายออกมาเดินทั้งอย่างนั้นทำไมเล่าา!! "
" หือ ไมอ่ะ ออกมาทั้งอย่างนี้ไม่ได้เหรอ"
" ก็ ใช่น่ะสิ ไอ้บ้า เข้าห้องน้ำไปก่อน "
" มนุษย์นี่แปลกจังแฮะ " หนุ่มน้อยบ่นอะไรพึมพำแล้วเดินกลับเข้าห้องน้ำไป
โอ้ย ผมจะลมจับอีกละ ภาพเมื่อกี้ยังคาตาอยู่เลย ดีนะที่ยังไม่มีลูกค้ามาไม่งั้นล่ะก็....
ผมเดินเข้าห้องเพื่อจะไปหยิบเสื้อผ้าให้ไอ้เด็กนั่น ซึ่งสวนกลับปุ่มกดระหว่างทาง
" เจ้านายเป็นอะไรคับทำไมหน้าแดง?? "
หน้าแดงงั้นเหรอ เชน แกจะหน้าแดงทำไมกัน นั่นมันเด็กนะแถมเป็นพ่อมดอีกต่างหาก บ้าจริง ชั้นไม่ได้คิดอะไรกับไอ้เด็กนั่นนน หยุดหน้าแดงเดี๋ยวนี้!! เอาภาพเมื่อกี้ออกไปจากสมองด้วยยย เพราะในหัวผมตอนนี้มีแต่เด็กนั่นลอยไปลอยมาเต็มไปหมด วิ้วว วิ้ววว วิ้วววว วิ้ววววว
อีก 2 นาทีต่อมา
" ใส่ได้มั้ย?? " เสียงผมตะโกนเข้าไปในห้องน้ำ
" แป๊ปนึงสิลุง "
แล้วซักพักนายพ่อมดน้อยก็ออกมาจากห้องน้ำ
" เออ...พอดีเลย.."
อืม..พอดีจริงๆ ดีที่ไม่ต้องซื้อเสื้อผ้าให้ใหม่ ผมพิจารณาดูทั้งตัว...
จะว่าไปแล้วเด็กนี่ก็หน้าตาเอาเรื่องอยู่แฮะ ผมสีน้ำตาลทอง กับจมูกโด่งๆ หน้าชมพูระเรื่อ
เฮ้ย...เชน เอ็งคิดอะไรว๊ะเนี่ย
" หน้าลุงเปลี่ยนสีได้ด้วยเหรอ "
" หะ หือ.. อะไรนะ " ผมสลัดความคิดชั่วครู่กลับมามีสติอีกครั้ง
" หน้าลุงเนี่ยเปลี่ยนเป็นสีแดงได้ด้วยเหรอ... แปลกดีเนอะ เหมือนกิ้งก่ามีปีกแถวบ้านผมเลย "
" พะ พูดอะไรเพ้อเจ้อ ... เริ่มงานได้แล้ว.." ผมพูดปัด ทำไมเราต้องหน้าแดงด้วยวะเนี่ย
" อ๋อยยยยยยย " พ่อมดหนุ่มครางอย่างเบื่อหน่าย ผมเลยอาศัยจังหวะเดินออกมาเพราะกลัวว่าตอนนั้นหน้าจะแดงมากกว่านี้ ทำไมต้องอายด้วยเนี่ยเชน ผมไม่เข้าใจตัวเองจิงๆ...BB Continue
ความคิดเห็น