เพื่อนฉันไม่ใช่คน

เวลา 07:30 

     ฉันเดินเข้ามาในโรงเรียนพลางคิดในใจว่า ทำไมมันใหญ่งี้ว่ะ จะว่าไปก็แอบใจหายคิดถึงเพื่อนม.ต้น ดีที่อย่างน้อยร.รใหม่ก็ยังมีเพื่อนเก่าที่สนิทย้ายมาอยู่ด้วย ไม่งั้นต้องเหงาแน่ๆ ว่าแต่แถวที่กูต้องยืนอยู่ไหนวะ ฉันมองตะลึงกับแถวที่เยอะพร้อมกับเด็กมากมายที่เดินวนอยู่ในลานโดม OMG!!! นี้มันอะไรเนี่ยยยยยยยยยยย

จะถามใครได้ว่ะ 

" นักเรียนทุกคนคะ กรุณาเดินเข้าแถวตามห้องที่อยู่ด้วยค่ะ"  เดี่ยวจาร์ย หนูพึ่งมาจะรู้ได้ไงว่าแถวม.4อยู่ไหน ฉันเริ่มหั่นมองซ้ายมองขวา  

"โทดนะ นี้แถวม.ไรอะ" ฉันเดินตรงไปถามแถวตรงหน้า

" ม.2 " น้ำเสียงกวนจริงวะ น่าถีบชิบ ฉันรีบเดินทิ้งห่างจากจุดนั้น 

"โทดนะ นี้แถวม.ไรอะ " 

"ม.2 ครับ" อีหยังวะ ม.2อีกแล้ว นี้เดินห่างกะอีเด้กคนแรกเป็นสิบๆแถว ยังม.2 อยู่อีก ฉันเริ่มหน้าเจื่อนๆ 

"เธออยู่ม.4ใช่ป่ะ" ฉันหันตามเสียง ก็พบผู้ชาย3คน มีคนช่วยแล้วเว้ยย

"ช่ายยย" 

"ห้องไรอะ"

"ห้อง 3 " 

"เฮ้ย!ห้องเดียวกันตามมา" เจอแถวแล้วเว่ยยยยยยย

เวลา 08:30

    หลังจากทำกิจกรรมหน้าเสาธงจบ ครูประจำชั้นก็พาขึ้นห้อง ฉันได้แต่หวังว่าเปิดเทอมวันแรกจะไม่ได้เรียนเพราะฉันเองเตรียมแค่ปากกามาแท่งเดียวจริงๆ 

"เอาหระนักเรียน ไหนก้เริ่มต้นม.ปลายเป็นอะไรที่ใหม่สำหรับนักเรียนแล้ว ครูอยากให้ทุกคนเริ่มต้นทำความรู้จักกันใหม่ จะได้เป้นการแนะนำตัวให้เพื่อนใหม่ด้วย