คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : :>>: บทที่ 3 :
ความเดิมตอนที่แล้ว
>>>
“ผมพูดว่า...”
เทียนหอมพูดยิ้มๆ
ให้กับพี่พริกหวาน ก่อนที่จะโอบไหล่แล้วรั้งให้ตัวฉันเข้าไปใกล้ๆ จู่ๆ
เขาก็คลี่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาอย่างไม่ทันให้ตั้งหลักใดๆ ทั้งสิ้น O_o
“ ‘แฟนผม’
ครับพี่ ^^+”
โฮกฮากกกกกก ฉันจะฆ่านายยยยย TOT*+++!!!
-------------------------------------------------------------------
:>>: บทที่ 3 :<<:
ฉันชักติดใจเธอซะแล้วสิ
(!?!?)
“นายเนี่ยนะแฟนน้ำอบ? ฉันไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย”
พี่พริกหวานค้านด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ
ในขณะที่ฉันแอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าพี่พริกหวานอาจจะเริ่มหึงฉันแล้วก็ได้นะ คิกๆๆ >O<
เอ่อ...ก็แค่แอบคิดนะ T^T
“ใช่ค่ะพี่พริกหวาน อีตาบ้านี่มันโมเม น้ำอบไม่เห็นจะรู้จักเขาเลย!”
ฉันรีบทำคะแนนด้วยการมองอีตาบ้าเทียนเน่าเพี้ยนนี่ด้วยแววตาที่ไม่ชอบใจ
ถ้าผมของแกร่วงซักเส้นล่ะก็ฉันจะเอามาทำตุ๊กตาสาปแช่งแน่ๆ ...ไม่ๆๆ
กระชากผมอีตาบ้านี่ออกมาทั้งหัวเลยจะดีกว่า ผลลัพธ์จะได้เร็วเกินคาด! -_-^!
“ฮะๆๆ ‘เรา’ ไม่รู้จักกันจริงๆ เหรอ น้ำอบ ^^+”
เทียนหอมยิ้มเย็น ในขณะที่ฉันแทบจะอดกลั้นแสยะยิ้มออกมาไม่ไหว
จะแสยะยิ้มไม่ได้เด็ดขาดเลย...โดยเฉพาะต่อหน้าพี่พริกหวานสุดที่รักเนี่ย
ทนเอาไว้!
>__<!
“ฉันมั่นใจว่า ‘เรา’ ไม่รู้จักกันแน่ๆ ^-^+”
เพราะฉะนั้นฉันในตอนนี้จึงทำได้แค่ยิ้มเย็นๆ ตอบเขากลับไปเท่านั้น
โอ๊ยอัดอั้นตันใจ (_
_)*^!
“เอ... แต่ฉันว่าแม่เธอต้องรู้จักกับฉันแน่ๆ ...นะ”
“!!!?”
“เอาล่ะ ถ้าเราไม่รู้จักกัน งั้นฉัน...”
“โอเค! เรารู้จักกันแล้ว พอใจรึยัง!?”
ฉันรีบพูดดักทางเทียนหอมเอาไว้ ฉันพอจะเดาได้นะว่าเขาจะพูดเรื่องแม่ฉันขึ้นมาเพื่ออะไร
เพราะมันจะต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ บางที...เขาอาจจะไปตามจีบแม่ฉันเหมือนคนอื่นๆ
พอนึกถึงตอนนั้นก็อดที่จะสงสารแม่ซะไม่ได้
เพราะพอพ่อจับได้ทีไร...พ่อชอบทำโทษแม่ประจำเลย TOT///
“ฮะๆๆ แบบนี้ก็คงจะยอมรับสถานะของเราแล้วสินะ ^^” เทียนหอมยิ้มอย่างเป็นต่อ
สถานะบ้าบอคอแตกอะไรของแกยะ =_=^ ไอ้เด็กบ้า!
“นี่มันเรื่องอะไรกัน...น้ำอบ” ลูกหว้าเริ่มมีตัวตนบ้างแล้ว
ก่อนที่หล่อนจะพูดด้วยสีหน้าที่ตกใจแกมสงสัยถึงขีดสุด “เธอไปเป็นแฟนกับเทียนหอมเมื่อไหร่
ฉันเป็นเพื่อนเธอมาไม่เคยเห็นเธอมีแฟนเป็นตัวเป็นตนซักทีเลยนะ O_O”
มีสิ... พี่พริกหวานไงที่จะกลายเป็นแฟนฉัน และสามีในอนาคต ฮี่ๆๆ
เอ่อ...ลืมไป นี่กำลังซีเรียสกันอยู่ =_=; และที่สำคัญฉันกำลังโดนขัดขวางทางรักอยู่ด้วย
T^T
“ถ้าอย่างนั้น...เทียนหอมก็กำลังหลอกพวกเราอยู่สิเนี่ย?” พี่พริกหวานหันมาทำหน้าไม่พอใจใส่เทียนหอมบ้างแล้ว
ฉันได้แต่กระดี๊กระด๊าในใจ อ๋าาาา! อย่าบอกนะว่าพี่พริกหวานกำลังจะหึงฉันจริงๆ!?
“หลอกเหรอ?
ฮะๆๆ
ก็แล้วแต่จะคิดก็แล้วกันนะครับ”
เทียนหอมยิ้มหวาน พร้อมกับปล่อยมือออกจากบ่าของฉัน จู่ๆ
เขาก็โน้มหน้ามากระซิบที่ริมหูฉันอย่างไม่ให้ตั้งตัวว่า... “บอกตามตรงนะ ...ฉันชักติดใจเธอซะแล้วสิ”
“O_o!!!?”
“และเพื่อให้เชื่อว่าแม่เธอกำลังมีเคราะห์จริงๆ คราวนี้ฉันจะมาตามตื้อเธอเป็น ‘พิเศษ’ ก็แล้วกัน บายครับน้ำอบ :-)”
ฉันถึงกับหันขวับไปมองเทียนหอมด้วยความตกใจ
ไม่ใช่อะไรหรอก...แค่กังวลว่าอีตานี่เมากัญชามาใช่ไหมเนี่ย!? =[ ]=!!!
“ว่าไงนะ!?!”
ฉันถามเสียงดังอย่างลืมตัว
เทียนหอมไม่พูดอะไรออกมา เขาแค่ส่งยิ้มให้ฉันแล้วเดินจากไป
ปล่อยให้พี่พริกหวานกับลูกหว้าได้แต่ยืนล้อมหลังฉันแล้วตั้งคำถามทันที
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ยน้ำอบ!? เทียนหอมเป็นแฟนแกจริงๆ ใช่ไหม!?!” ...ลูกหว้า
“เขารังแกน้ำอบรึเปล่า หรือว่าขี้ตู่เอาเอง!?” ...พี่พริกหวาน
“...” ...ฉัน (ยืนเป็นยัยใบ้ไปแล้วววว)
...สงสัยไอ้หมอนั่นเมากัญชามาชัวร์ป้าบ! TOT!
“น้ำอบ!”
พี่พริกหวานเรียกชื่อฉันเสียงดัง
ฉันชะงักเล็กน้อยพร้อมกับหันไปหาพี่พริกหวานด้วยความลืมตัว
“อ๊ะ...คะพี่?”
“เราไม่ได้ถูกรังแกอะไรอยู่ไหมใช่ไหมเนี่ย พี่จะได้ไปจัดการให้”
พี่พริกหวานเดินเข้ามาใกล้ๆ ฉันด้วยแววตาที่เป็นห่วง
ใจฉันถึงกับเต้นไม่เป็นจังหวะ O////O โอกาสเรียกคะแนนความสงสารมาล้นเหลือ เอาเลยน้ำอบ! สู้ตายยยยย
“อะ..คือ...น้ำอบ...น้ำอบโดนขู่มาค่ะพี่” ว่าแล้วน้ำตาฉันก็ค่อยๆ คลอหน่วย เอาล่ะ
บทแม่พระที่น่าสงสารฉันล่ะถนัดนัก ผู้ชายอย่างพี่พริกหวานไม่มีท่าทันเล่ห์เหลี่ยมผู้หญิงอย่างน้ำอบคนนี้ได้
หรอก ซักวันเจ้าจะต้องตกเป็น (แฟน) ของข้า! อุวะฮ่าๆ
“นั่นไง! กะแล้วเชียว ฉวยโอกาสผู้หญิงตัวเล็กๆ แบบนี้ได้ยังไง”
พี่พริกหวานสบถอย่างไม่ชอบใจ ในขณะที่ฉันกลับแอบทำหน้าเสียดายเพราะนึกว่าพี่พริกหวานจะเดินเข้ามากอดปลอบ
ประโลมฉันซะอีก จิ๊ๆๆ ผิดแผนอย่างไม่น่าให้อภัย =3=^
“พี่พริกหวานเชื่อน้ำอบด้วยเหรอคะ TOT”
ฉันทำหน้าสลด แววตาวิบวับราวกับกำลังอ่อนไหวซึ่งเต็มไปด้วยน้ำตาที่คลออยู่
ฮ่าๆๆ จงกอดข้า...จงกอดข้าาาา ณ บัด Nowwww~ (แผนสูง)
“ฮะๆๆ พี่ก็ต้องเชื่อน้ำอบอยู่แล้ว ^_^” พี่พริกหวานยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มที่หวานซะจนฉันเคลิ้มมมม
รอยยิ้มนี้ขอได้ไหมคะ แบบว่าน่ารักเกินไปแล้ว! >w<///!
“ขอบคุณค่ะ”
ฉันยิ้มหวาน
“อะแฮ่ม!”
ส้นเท้าติดคอเหรอคะคุณเพื่อน -_-^!
“ว่าแต่ว่า...พี่พริกหวานเรียกน้ำอบเอาไว้ทำไมเหรอคะ? พี่พริกหวานมีอะไรจะถามน้ำอบใช่ไหม”
ถึงกระนั้นฉันก็ไม่สนเพื่อนหรอก
ผู้ชายในฝันอยู่ตรงหน้าใครจะปล่อยให้หลุดมือไปง่ายๆ >O< แบร่ๆๆ
“อ๊ะ จริงด้วยสิ พี่ก็ลืมไปเลย” พี่พริกหวานยิ้มเก้อ เขาอมยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะพูดคำๆ
นึงออกมา
“น้ำอบ..เอ่อ...คือ...”
จู่ๆ พี่เขาก็ทำท่าอึกอักอย่างเห็นได้ชัด ก่อนที่จะยิ้มจนตาหยี
แต่แก้มกำลังมีสีแดงอ่อนๆ
“เพื่อนพี่เขาฝากถามมาว่าน้ำอบมีคนที่ชอบรึยัง ...เท่านี้แหละครับ ^^////”
“เอ๋ เพื่อนคนไหนล่ะคะ?”
ถามด้วยสีหน้าที่สงสัย
โถ่ววววว ถ้าเป็นพี่พริกหวานถามเองล่ะก็ฉันจะตอบทันทีเลยว่า ‘โสด! สถานะรอพี่จีบค่ะ’ ฮ่าๆๆ
“ถ้าบอกว่าเป็นคนไหน เขาก็คงจะอายแย่สิครับ ^/////^” พี่พริกหวานยิ้มหน้าแดง
ในขณะที่ฉันกลับสงสัยในท่าทีของพี่พริกหวานเองมากกว่า
“ถ้างั้นพี่พริกหวานอายแทนเพื่อนทำไมล่ะคะ? = =?”
ไม่งั้นหนูคิดเอาเองนะคะว่าพี่มาหลอกถาม ฮ่าๆๆ =.,= แอร๊ยยยยย!
“อ๋อ พี่เป็นคนขี้อายน่ะ พอมาถามแบบนี้กับน้ำอบ
น้ำอบอาจจะพาลนึกไปถึงว่าพี่แอบถามเพื่อหลอกจีบน้ำอบหรือเปล่า ...พอคิดแบบนั้นก็อดที่จะหน้าแดงไม่ได้
เพราะมันขำแกมเอ็นดูน่ะ”
พี่พริกหวานยิ้มหวาน ในขณะที่ฉันเกือบจะเงิบบบบบหน้าทิ่มและจิ้มดินไปในทันที
อ๊ากกกกก พี่พริกหวานดักมุขหนู! T^T!
“อะ..อ้อเหรอ นั่นน่ะสิคะ ฮะๆๆ ^O^’;” ฉันยิ้มเฝื่อนๆ ในที่สุดก็ตอบกลับมา
“น้ำอบมีคนที่ชอบแล้ว แถมอยู่ใกล้ๆ เนี่ยแหละค่ะ ^^////”
เพราะมันคือพี่พริกหวานนั่นเอง ฮัดช่า!
“เทียนหอมเหรอ?”
ป่อยยยยยย~
=_=’
“เอ่อ...ไม่ใช่ค่ะ หนูไม่กินเด็ก -_-’;” แต่จะกินผู้ใหญ่อย่างพี่พริกหวาน
เข้าใจหนูหน่อย!
“ฮะๆๆ น้ำอบนี่เป็นคนตรงดีจัง ^^ แต่ว่านะ...เทียนหอมอยู่ปีเดียวกับน้ำอบไม่ใช่เหรอ
หรือว่าเทียนหอมอายุน้อยกว่าน้ำอบล่ะ...หืม?”
“O_o!!!!”
ผ่างงงงงๆๆ! =[ ]=!!!
ว่าไงนะ!?
ไอ้บ้านั่นอยู่ปีเดียวกับฉันงั้นเหรอ
อ๊ากกกกกก ไม่จริง ทำไมฉันไม่รู้เรื่อง TOT
“ปะ..ปีเดียวกับน้ำอบ..เหรอคะ? =_=;;”
“ครับผม ปีเดียวกับน้ำอบเลยนะ เอ๊ะ? นี่น้ำอบไม่รู้หรอกเหรอ
พี่นึกว่าน้ำอบจะรู้แล้วซะอีก ฮะๆๆ”
เหมือนฟ้าถล่ม ดินเกิดอาการสไลด์แล้วลากฉันให้ไปจมกับโคลนตมเลย ไม่จริงใช่ไหม T^T
“เอ่อ...จริงเหรอลูกหว้า TT_TT” ฉันหันไปถามความเห็นจากเพื่อนที่ยืนนิ่งๆ เป็นตอไม้ประกอบฉาก
และตอนนี้ก็ได้เลี่ยนขั้นเป็นเพื่อนของนางเอกเรื่องนี้แทน
“จริงย่ะ แม่น้ำอบ แต่อยู่คนละห้องกับเรา! =_=^!”
คุณพระ! YOY!
ทำไมไม่ช่วยหนูเลยอ่ะ
ทำไม ทำม้ายยยยยย
“อ๊ะ ชวยคุยเพลินไปหน่อย พี่ต้องเข้าห้องเรียนก่อนนะ แล้วเจอกันจ้า”
พี่พริกหวานยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน
น่าแปลกที่คราวนี้ฉันไม่ได้หลงเคลิ้มเหมือนทุกครั้ง
แต่ฉันก็ฝืนยิ้มแล้วโบกมือลาให้กับพี่เขาอย่างเคยๆ
“ค่ะพี่ แล้วเจอกัน”
เมื่อพี่พริกหวานเดินจากไป ฉันหันหน้าไปหาลูกหว้าแล้วกรีดร้องลั่นระเบียง
“อ๊ากกกกกก ไม่เจงงงงงงงงง =[ ]=!!!!”
“เฮ้ย!?
อะไรไม่จริงยะยัยบ้า
O_o
เรื่องพี่มาถามแกว่ามีคนชอบรึยังน่ะเหรอ”
“ไม่ใช่ย่ะ! TT^TT
เรื่องไอ้บ้าเทียนหอมจอมเพี้ยนนั่นอยู่ปีเดียวกับเราตั้งหาก!”
“ฮ่าๆๆ นี่เธอนึกว่าเขาเป็นเด็กเข้ามาใหม่หรอกเหรอเนี่ย -_-;”
“ก็ใช่น่ะสิ! แล้วนี่มันอะไรกัน ทำไมจู่ๆ
อีตานั่นถึงมาสมอ้างว่าเป็นแฟนฉันเนี่ย
ไม่เข้าใจเลย...แถมอยู่ต่อหน้าคุณสามีในอนาคตของฉันด้วย! >_<+!”
“=_=;;; ...เขาติดใจแกรึเปล่า แบบว่า...สนใจอ่ะ”
“สนใจกับผีน่ะสิ! ฮึ้ยยยยย อย่าให้เจอหน้าอีกนะไอ้บ้า
คราวนี้ฉันจะเสกหน้าควายเข้าท้อง เอาของเข้าใส่ เอากุมารทองไปไว้ที่บ้าน
หรือไม่ก็จับวิญญาณตาบ้านั่นถ่วงน้ำไม่ให้ผุดให้เกิดไปเล้ยยยย แค้นนนนนนน!”
ฉันกระทืบเท้าลงกับพื้นอย่างเจ็บใจ พร้อมกับคิดในใจอย่างเคียดแค้น
เพราะสิ่งที่ฉันพูดนั้น...ฉันเอาจริง!
::: ~~~ To be continues
~~~ :::
-------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น