คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 6 แคว้นที่สิบสาม
ณ แคว้นที่สิบสาม เป็นเขตการปกครองสุดท้ายของเมืองแห่งปีศาจ มีทั้งตลาด สิ่งค้าแปลกตา
เยอะแยะมากมาย เต็มไปหมด ราชรถนั้นถูกจอดเอาไว้หน้าเมืองเพราะว่าจ้าวซีวอนนั้นต้องการตรวจ
พื้นที่ในเขตการปกครองของที่นี้ด้วย
" เร่ เข้ามาเลยครับนายท่านทั้งหลาย ตอนนี้ทางเรามีสิ่งค้าใหม่ ๆ เข้ามาขายครับ เร่เข้ามา " เมื่อฮันเกิง
ได้ยินเสียงนั้น
จึงหันไปสบตาบุคคลร่างสูง เพื่อเป็นการขออนุญาต สีหน้านั้นพยักหน้าเป็นคำตอบ ว่าแล้วฮันเกิงจึงเดิน
เข้าไปในแผงขายของ มีขวดแก้วใสวางอยู่ภายในขวดแก้วมีบางอย่างเป็นหมอกเส้นใยใสสีต่าง ๆ ดูแล้ว
แปลกตา
"สนใจขวดแก้วความรู้สึกของมนุษย์หรือขอรับ นายน้อย "
" ความรู้สึกเหรอ !? "
" ใช่แล้วขอรับ มีทั้งความรู้สึกกลัว เกลียด รัก เครียดแค้น เหงา ทุกอารมณ์เลยนะขอรับถ้านายน้อย
สนใจเราพอจะต่อลองราคากันได้นะขอรับ " ปีศาจตนนั้นอธิบายสิ่งของที่ขายให้ฮันเกิงฟัง
" แล้วคุณไปเอาอารมณ์ความรู้สึกของมนุษย์ผู้นั้นมา เขารู้ตัวหรือเปล่า " ปีศาจตนนั้นได้ยินคำพูดของ
ฮันเกิงก็ถึงกับหัวเราะออกมาทันที
" 555 พวกมันจะไปรู้อะไรล่ะขอรับ จิตใจอ่อนแอ่เห็นสิ่งแปลกปลอมก็กลัวจนหัวหดแล้ว " แต่ยังไม่ทันที่
ฮันเกิงจะพูดอะไรต่อ จ้าวซีวอนกฉุดข้อมือบางออกมาจากร้านแผงลอยขายของทันที
" พวกปีศาจทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอครับ " จ้าวปีศาจพยักหน้าให้คำตอบ
" แบบนี้มนุษย์อย่างผมก็แย่นะสิ "
" ถึงข้าจะเป็นจ้าวปีศาจ ก็ไม่สามารถที่จะดูแลได้ทั่วถึงนักหรอกนะ ข้าจึงได้ต้องมีการแต่งตั้งเจ้าเมือง
ปกครองเขตแต่ละเขตไงล่ะ แต่ข้าไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้าเมืองเขตปกครองที่สิบสามถึงได้
ละเลยหน้าที่แบบนี้ "
แต่แล้วทันใดนั้นก็มีเงาร่างยักษ์ดำทมิฬรูปร่างเหมือนดังนกนกอินทรีย์ แต่เป็นนกอินทรีย์ที่ตัวใหญ่มาก
ปีกสีมรกตแผ่กระจายวงกว้างปกคลุมทั่วทั้งเมฆาเสียงร้องก้องกังวาน ดวงตาสีแดงเพลิงจับจ้องทยาน
ลงมาจากฟากฟ้า ปีศาจที่อยู่บริเวณใกล้ ๆ พากันโห่ร้องวิ่งหนีกันอย่างหัวซุกหัวซุน ฮันเกิงในตอนนี้ร่างกาย
แทนจะแข็งเป็นหิน แตก็มีข้อมืออันแข็งแกร่งนั้นโอบอ้อมเอวบางเข้ามาแนบข้างพร้อมกับพาร่างบางนั้น
หลบนกยักษ์ได้พ้นอย่างฉิวเฉียด
" รอข้าอยู่ตรงนี้นะ ห้ามไปไหนเด็ดขาด "
" ห้ามเป็นอะไรนะ " น้ำเสียงและสีหน้าในต้องนี้ ฮันเกิงรู้สึกว่าตัวเขานั้นเป็นห่วงจ้าวซีวอนเหลือเกินไม่
อยากให้ร่างสูงเป็นอะไรไป
" ข้าจะรีบกลับมา ข้าสัญญา " น้ำเสียงที่เอ่ยออกมานั้นรู้สึกถึงความอ่อนโยนและอบอุ่น ถึงแม้ว่าจะทำให้
ฮันเกิงรู้สึกใจชื่นได้บางเล็กน้อย แต่ความเป็นห่วงนั้นมันก็ก่อตัวภายในจิตใจมากขึ้นตามไปด้วย
คทาแห่งนิลกาฬเปล่งแสงสว่างขึ้นมาอีกครั้ง นกยักษ์บินโพยทยานตรงมายังร่างของจ้าวปีศาจที่ยืนอยู่ตรง
มุมโล่งแจ้ง พร้อมกับส่งเสียงร้องก้องกังวานแสบแก้วหู บ่งบอกที่จะทำร้ายทุกอย่างที่อยู่เบื้องหน้า
เซโอมะยะ คิวชิน~! และแล้วแสงแห่งนิลกาฬก็เปล่งประกายไปยังนกยัก์ตัวนั้น พร้อมกับเผาผลาญ
จนกลายเป็นผงธุลี เมื่อชาวปีศาจในเขตที่สิบสามเห็นนกยักษ์กลายเป็นเถ้าถ่าน ก็ต่างพากันเดินออกมา
จากที่หลบภัยแล้วกล่าวสรรเสริญจ้าวแห่งปีศาจเป็นการใหญ่ที่ให้ความช่วยเหลือบ้านเมืองของตน
ทำให้เจ้าเมืองเขตปกครองที่สิบสามนั้น ออกมาจากคฤหาสน์เพื่อทำการต้อนรับจ้าวซีวอนอย่างสมเกียรติ
" ทางเราต้องของอภัยด้วยไม่ทราบว่าท่านจ้าวปีศาจ จะออกเดินว่าราชการมาถึงแคว้นที่ สิบสาม ของเรา
เลยไม่ได้ออกมาเตรียมการต้อนรับ "
" เรื่องนี้ข้ามิได้ใส่ใจ แต่เรามีเรื่องที่จะคุยกับเจ้า เพราะเหตุใดเจ้าถึงไม่เข้มงวดตรวจตราเขตแดนของเจ้า
ถึงได้มีนกยักษ์ออกมาอาละวาด มิหน่ำซ้ำเจ้ายังปล่อยให้พวกปีศาจไปขโมยความรู้สึกของมนุษย์บนโลก
มาขายในตลาดแดนปีศาจได้อย่างสบายใจ เจ้ามัวแต่ปิดหูปิดตาอะไรอยู่อธิบายมาเดี๋ยวนี้ " สีหน้าของ
เจ้าเมืองเขตที่สิบสามตอนนี้ถึงกับถอดสี ไม่กลัวแม้แต่จะจ้องมองสายตาดุดันคู่งามนั้นแม้แต่ทหาร
และข้าทาสบริวารก็ต่างพากันกลัวสายตาที่ดุดันนั้น
" เพราะร่างกายของกระหม่อมนั้น มิได้ดีเหมือนเมื่อก่อนเลยทำให้ต้องป่วยอยู่เสมอ แต่ก็ได้จัดหน่วย
ทหารเวรยามตรวจตราเมืองอยู่ตรวจนะขอรับ "
" จริงสิ เจ้าสุขภาพไม่ดีไปตามกาลเวลา น่าเห็นใจยิ่งนัก " เจ้าเมืองเขตที่สิบสามได้ยินเช่นนั้น
ก็ใจชื่นขึ้นมาบ้าง ที่จ้าวปีศาจรู้สึกเห็นใจปีศาจวัยชราเช่นเขาอยู่
" ตัวข้าจึงคิดว่าถ้าข้ากลับไปยังปราสาทเมื่อไร ข้าจะเอ่ยกับสภาปีศาจเกี่ยวกับตำแหน่งเจ้าเมืองว่าจะปลด
เจ้าลงดีหรือไม่ " สีหน้าของเจ้าเมืองสิบสามถึงกับซีดเผือกลงทันที แต่จ้าวซีวอนหาได้ใส่ใจกับร่างตรงหน้า
ไม่ ว่าแล้วก็อุ้มร่างของฮันเกิงขึ้นพร้อมกับเดินออกมาจากห้องโถงใหญ่ ไม่สนใจเจ้าเมืองที่สิบสามอีกต่อไป
เจ้าเมืองวัยชราที่เห็นว่าจ้าวปีศาจจะเดินออกไปยังลานห้องโถงแล้ว แต่สีหน้าของเขาที่ถอดสีในตอนนี้
กลับเปลี่ยนแปลงไปสายตานั้นมองจ้าวแห่งปีศาจด้วยความเครียดแค้นและชิงชัง
" นายท่าน นั่งลงก่อนเถอะขอรับ " ข้ารับใช้คนสนิทของเจ้าเมืองเอ่ยขึ้น
" ข้าขอบใจเจ้ามาก แจยอก "
" ข้า...ข้าไม่เคยคิดเลยว่าตัวข้านั้นจะต้องมาตกอับ เป็นแต่เจ้าเมืองอยู่ในเขตชายแดนที่แสนทุรกันดาร
แบบนี้เพราะมันตนเดียวไอ้ซีวอนมันจองจำลูกของข้าที่เป็นถึงพญามัจจุราช ทำสงครามแย่งชิงบังลังก์
สงครามนั้นยืดเยื่อยาวนานไปจนถึง 7 ปียมโลก ในที่สุดลูกข้าก็ต้องปราชัยให้แก่มัน แต่มันก็สถาปนา
พี่ชายมันขึ้นเป็นพญามัจจุราชแทน มิหน่ำซ้ำมันยังเนรเทศพวกเราทั้งหมดมายังแคว้นที่สิบสามอีก
คิดแล้วมันน่าเจ็บใจยิ่งหนัก " เจ้าเมืองที่สิบสามเอ่ยขึ้น
" ท่านพ่อ ความแค้นของท่านข้าจะแก้แค้นให้ท่านเอง " บุคคลที่เดินมาจากด้านหลังของบาน
ประตูใหญ่เอ่ยขึ้น
" ฮีชอล แล้วลูกจะทำอย่างไร "
" วางใจเถอะท่านพ่อ ถึงข้าจะไม่สามารถปล่อยตัวพี่ใหญ่ออกมามากจากคุกแห่งยมโลกที่ลึกที่สุดนั้น
ไม่ได้ แต่ข้าคิดแผนที่จะเล่นงานจ้าวปีศาจได้แล้วแหละ "
+++++++++++++++++++++++++++++++
กลับมาแล้วจ้า T_T ขอโทษทีแบบว่าหลานชายของเราไม่สบายมาก
เลยหายหน้าไปนานเลย แหะ ๆ แล้วแบบว่า มันติดกันไป ติดกันมา
พอหลานหาย ไอ้น้ามันก็เป็นต่อ เหอ ๆๆ เจริญจริง ๆ ยังไงติดตามกัน
หน่อยนะจร้า ตอนนี้เริ่มมีอุปสรรคเข้ามาเสือกแล้วแร่ะ แต่แค่เกริ่น ๆ นะ
5555555 ~~~~~
ความคิดเห็น