เอลฟ์ศักธิ์สิทธิ์ ผู้โดนพรพระเจ้าหล่นทับ

แต่เดิมแม้ข้าจะมีสายเลือดบริสุทธิ์ของเอลฟ์

ทว่าในร่างกายกับเป็นภาชนะว่างเปล่า

ข้าไม่มีเวทย์มนตร์แม้แต่เสี้ยว...

นั่นคือเรื่องที่น่าอัปยศที่สุดสำหรับเผ่าพันธุ์

ข้าโดนเนรเทศออกจากเผ่าโดยไม่รู้ว่าจะไปยังแห่งหนใด

สิ่งเดียวที่ข้ามีคงจะเป็นสายเลือดอันสูงส่งของราชนิกุลนี่กระมัง

...

ระหว่างกำลังตัดพ้อกับความไร้ประโยชน์ของตนเองที่ริมตลิ่ง

จู่ ๆ ก็มีแสงจากท้องฟ้าปรากฏขึ้น

แรกเริ่มเดิมทีข้าก็นึกว่าดาวตกที่ไหนได้...

พระเจ้า...ท่านคงมารับข้าแล้วใช่หรือไม่

...

บางทีข้าอาจจะตายแล้ว

...ใช่ข้าคิดว่าตนเองสมควรจะบินโผเข้าสู่อ้อมกอดจากพระเจ้าสักที

แต่ทำไมดันกลายเป็นว่าโดนแช่แข็งเป็นฟอสซิลมาหมื่นปีกว่าล่ะ!!

พระเจ้า ข้ายังไม่ตาย!!?

(เปิดเรื่องไว้ก่อนค่ะ)