คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : BHS :: 1
1
“แม่น้อแบหิวววว เ้านี้มีอะไรินมั่อ๊า”
“แบฮยอน แม่มีเรื่อที่ะ้อบอลู แ่่อนอื่นแม่มีเอสารให้ลูอ่าน”
ในเ้าที่พึ่ผ่านพ้นวามวุ่นวายมาาเทศารโอบ แบฮยอนเินลมาที่โ๊ะเพื่อะทานอาหารเ้าิน แู่พ่อับแม่เหมือนะนั่รอเพื่อะุยบาอย่าับเา หน้านี้เรียเียว
“ไหนๆ เอสารอะไร”
เารับเอสารมาาแม่แล้วเริ่มอ่าน
เรื่อ หนัสือเิให้เ้าศึษาที่โรเรียนบารอน
เรียน ุบยอนแบฮยอน
้วยทาโรเรียนไ้ส่หนัสือมาเพื่อเรียนเิใหุ้บยอนแบฮยอนเ้ารับารศึษาที่โรเรียนบารอน เนื่อาท่านไ้มีอายุรบ15ปี ามำหน ทาโรเรียนึัทำหนัสือมาเพื่อเรียนเิเ้ารับารศึษาในวันที่XX/XX/XXXX เินทาในอี7วัน้าหน้านี้ อให้เินทาโนสวัสิภาพ
อแสวามนับถือ
(วอนีย)
ผู้อำนวยารโรเรียนบารอน
หลัาอ่านหมายบับนี้เสร็แบฮยอนไ้แ่มอหน้าพ่อับแม่้วยวามุน
“ไม่้อมา ็ามนั้นแหละ”
แม่ไม่ไ้อบให้หายสสัยสันิ
“แล้วไอ้โรเรียนบารอนอะไรนี้มันอยู่รไหนอ่ะแม่”
“็เาะไอริอ่ะ แม่็เยไ้รับเิไปเรียนที่นั้นเหมือนันในสมัยที่แม่เป็นมิโะ”
“แล้วไอ้เาะไอริอะไรนั้นมันอยู่ส่วนไหนอโลเนี่ยแม่”
เาไ้แ่นัุ่มมับไปินนมปัับนมไป(นี้นาแเรียแยัแลนะ)
“แม่แบเอาเอเบลไป้วยไ้ไหม”
ะที่แบฮยอนเ็บอ สายา็เหลือไปเห็นแมวอัวเอที่นั่ทำาละห้อยแ้มยุ้ยมอเาอยู่
“ไ้มั้ เอาไป็ูีๆล่ะ ระวัโนิน”
“เย้! เอเบลลูพ่ออออ เราะอยู่้วยันลอาล”
แบฮยอนรับัวเอเบลที่ระโนมาใส่แล้วเอาแ้มถูันไปมา
“ลืมถามเลยแม่ แล้วแบ้อไปยัไอ่ะเาะไอริอะไรเนี่ย”
“มันเียนอยู่หลัหมายเิแหน่ะ”
แม่มอผม้วยวามเหนื่อยหนาย อะไรล่ะ แ่นี้เอ ผมึวาเอเบลลแล้วหยิบหมายเิึ้นมาพลิู้านหลั
ยืนหน้าระอนเที่ยืนและล่าว ‘้วยอำนาแห่บารอน่วยเปิทาให้้าเ้าสู่เาะไอริส’
“ยุ่ยาแท้!!!!”
“ะโนหาป๊าแหรอหะ!”
แม่โบหัวผมไปที้อหาทำแสะุ้ ทำไม้อโหับน้อแบT^T
“ส่วนอใ่แับเอเบลเี๋ยวแม่ส่ไปให้หลัแไปแล้ว”
“ไม่นะแม่ แม่็รู้ไปรษีย์ไทยเป็นยัไ เอเบลายันพอี”
ผั๊ว!
“อนแเิหมอลืมยัสมอแมาใ่ไหม”
“อุ้ย!แร”
โนแม่โบหัวอีที้อหาโ่เินไป น้อแบปล่าวโ่นะ น้อแบเป็นนใสๆเอ
23.00
ลมพัโยเอื่อยพาให้้นสนไหวเอนไปมาเบาๆ บรรยาาศรอบ้านอนนี้ือ เปลี่ยวเบาๆ วามิ่อมาที่เ้าหัวือ ูมาทำอะไรรนี้อีแล้วละเมออีแล้วหรอ นี้มันที่เิมที่เอายนัยน์าสีฟ้านั้นเะๆ พูแล้ว็อเพ้อแปบ นอะไรหล่อมลูสั่นไปหม(?)
“มายืนอ่อยอีแล้วนะรับเ้าสาว”
แบฮยอนาโมอ้ายมอวา
“ใร! ออมานะ ไม่เล่น!”
“เอันที่โรเรียนรับ”
สัมผัสแผ่วเบาที่้าแ้มทำเอาแบฮยอนนลุนัน ไหนะเสียที่ระิบที่้าหูอีสยิวแสสสสส
“บยอนแบฮยอน! แไปยืนทำบ้าอะไรรนั้น มันะเที่ยืนแล้วนะะไปไหมโรเรียนเนี่ยห๊ะ!”
เสียแม่ทำเอาฟิลเพ้อเ้อูไปหมล่ะ นน่ารัเแปบ
“ไปแล้วรับุนายบยอนนเ๋!”
“ให้ไว!!!”
“อเ็บใสู่้เสื้อผ้าหมแล้วใ่ไหม”
“เรียบร้อยแล้วฮะพ่อ”
“อใ่เอเบลล่ะ อเล่นอี นมเอาไปพอไหม ไม่พอไลน์มาหาพ่อนะเี๋ยวพ่อส่ไปให้ เสื้อหนาวอเอเบลเอาไปแล้วใ่ไหม อย่ามัวแ่สนใผู้ายนลืมพาเอเบลเินเล่นล่ะ”
“พอ! ลใรลูพ่อแบหรืออิเบล”
แบฮยอนยืนหน้ามึนับำสั่พ่อ
“แหะๆ ็แบสิลูพ่อ”
“ะเที่ยืนแล้ว แบไปแล้วนะพ่อแม่”
ผมยืนอพ่อับแม่แล้วไปยืนหน้าระ ถอนหายใเล็น้อย่อนล่าวาถาเ้าสู่เาะ
“้วยอำนาแห่บารอน่วยเปิทาให้้าเ้าสู่เาะไอริ”
ระเปล่แสออมา แบฮยอนหันมายิ้มและโบมือให้พ่อแม่ ่อนที่ร่าบาะยื่นมือเ้าไปในระ เหมือนมีแรึูมหาศาลมาึร่าแบฮยอนให้เ้าไป แสที่สาส่อเ้ามาทำเอาเา้อหลับาและระพริบเพื่อนปรับัว
“ฝาัว้วยนะไอริ ฝาัว้วยบารอน”
ุนายเอเบล
CODE P :: เอำผิมาโบหัวเราแล้วที สมอไปหมล่ะ พูุยับเราไ้นะ
อบไม่อบเม้นบอเราที หรือ แท็ #ficBHSexo มาุยไ้
แทวิ๊าาา @CODE_P93 มาุยับเราไ้ เห๊าเหา(ใรอยาไ้)
see u soon เอันเมื่อฟ้าั้าร
ความคิดเห็น