คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter--2
แสงอาทิตย์ยามเช้าของวันส่องเข้ามาในห้อง ฮเล็กที่กำลังงัวเงียก็ตื่นขึ้นมา เพราะมีเสียงท่องอะไรบางอย่าง
‘โอ้ยเช้าแล้วหรอเนี่ย ไม่อยากตื่นเลย เมื่อคืนฝันสนุกจัง ฝันว่ามีตัวอะไรก็ไม่รุ พาเรากระโดนข้ามตึกต่างๆ วิวก็สวย แต่เอ๊ะ วันนี้วันสอบท่องตำราหรอ ทำไมเราได้ยินเสียงท่องอะไรก็ไม่รุ’
เมื่อฮเล็กลืมตาขึ้นมาก็พบว่า ไอเจ้าตัวที่อยู่ในฝันเธอเมื่อคืนมันกำลังท่องอะไรอยู่บนม้วนกระดาษที่อยู่ในมือข้างขวา พร้อมกับมีมีดสั้นลอยอยู่บนมือซ้าย และไม่นานเจ้าคนที่กำลังท่องตำราก็หันมาพอดี
“อ่าวตื่นแล้วหรอครับ วันนี้เราต้องเริ่มแล้วนะครับ แต่ก่อนอื่น …เออ..”
“ก่อนอื่นอะไร”
“ก่อนอื่น เราต้องหาซื้อเสื้อผ้าให้คุณก่อน”
ฮเล็กมองที่ตัวองในกระจกขนาดใหญ่ที่อยู่ที่ฝาผนัง แล้วพบว่า ตัวเองไม่ได้ใส่อะไรอยู่เลย แต่ที่เธอกลับรู้สึกว่าร่างกายอบอุ่นเพราะว่า
หนึ่ง ทั้งตัวเธอ มีขนสีขาวเนียนนุ่มขึ้นทั้งตัว สอง หน้าของเธอคล้ายกับแมวแต่เพียงใหญ่กว่า นั้นรวมทั้ง ตา หู แม้แต่จมูก
แถมเมื่อดูทั้งร่างกายของเธอก็ดูคล้าย มนุษย์หมาป่า แต่เพียงเป็นแมวสีขาวลายจุดเท่านั้นเอง
“กรีดด ทะทะทำไมตัวชั้น”
“อ่อ ก็เพราะว่าคุณเข้ามาในโลกของเรา ร่างกายคุณก็ต้องเปลี่ยนตามไปด้วยขอรับ
ตอนนี้คาดว่าคุณจะเป็นเผ่า แล็บไพร ”
“แล้ว..” ฮเล็กยังมีสีหน้าตื่นตระหนกอยู่
“เออ … ก็คุณเป็น แล็บไพร ก็ที่กระผมอ่านมาก็คล้ายๆ เสือดาวในโลกคุณโดนเผ่านี้มีลักษณะพิเศษคือ เป็นเผ่าที่คล่องแคล่ว และเร็วที่สุด และเป็นนักเดินทางชั้นยอดอีกด้วย ส่วนกระผมเป็น โคโยท คล้ายหมาป่า ลักษณะพิเศษคือ เป็นเผ่าที่ฉลาดที่สุดก็หมายความว่า เผ่านี้จะชอบอยู่กับตำรามากว่าการไปผจญภัย แต่ข้าน้อยชอบผจญภัยมากกว่า แล้วอีกอย่างที่สำคัญ (ฟีวิลยืดตัวเล็กน้อย)เผ่านี้เป็นเผ่าที่มีนักเวทมากที่สุด ทั้งเวทรักษาหรือแม้แต่บลัดเมจ (Blood Mage ผู้ที่ใช้เลือดในการทำพิธีเป็นส่วนใหญ่ขอรับ) ที่เหลือก็มี ไลน่า คล้ายสิงโต เผ่านี้แข็งแรงมาก แล้วก็ เรนดีออน ก็คิดว่า คล้ายกวาง เผ่านี้ชอบการประดิษณ์มาก ขอรับ ทั้งการออกแบบตึก หรือแม้แต่การคิดค้นสูตรอาหารและยา แต่ยาบางชนิดที่เกี่ยวกับเวทมนต้องเป็นเผ่า โคโยท นะขอรับถึงจะได้ผลดี”
“แล้วเดียวก่อน ที่นาย..พาชั้นมาเมื่อคืนนี้ ขณะที่ฉันยัง….” ฮเล็กพูดพลางลูบร่างกายที่คิดว่าเปลือยเปล่าของตัวเองอยู่
แล้วสีหน้าของฟีวิลก็ซีดสนิท
“คือ… อ่า… ข้าน้อยไม่บังอาจ……… อ้ากกกก”
--------------------------------------------------------------------------------
ในเวลาต่อมา หลังจากที่ฟีวิลบอกว่าจะพามาซื้อเสื้อผ้าโดนตอนออกจากบ้านก็ให้ฮเล็กยืมเสื้อไปก่อน ที่จริงเสื้อผ้าก็ไม่มีอะไรมากมีแค่ ส่วนที่ปกปิดช่วงล่างก็เป็นผ้าที่น้ำตาลมีลายอะไรก็ไม่รุนิดหน่อยแล้วก็มีเชือกพันที่เอวเพื่อรัดผ้า ส่วนช่วงบน(ฮเล็กถามฟีวิลแล้วว่าเธอเป็นผู้หญิงจริงๆใช่ไหม) เธอก็เอาผ้าพาดเอวอีกผืนมาปิดหน้าอกไว้ แล้วทั้งสองก็เดินมาที่ตลาดกลางเมืองโดยมี ฟีวิล ที่ร่างกายบอบช้ำเดินนำหน้า
“นี่นาย ที่เราอยู่ตอนนี้มันที่ไหนหรอ”
“อ่อ ตอนนี้เราอยู่ที่เมือง นอวาน่า เป็นเมืองหลวงแห่งโลกเฟอรี่ แล้วที่ที่กระผมเรียกคุณมานั้นก็ที่วิหารหลักของเมืองนี้” เจ้าตัวพูดพลางชี้ให้ดูตึกที่ขนาดใหญ่เป็นพิเศษที่ตั้งอยู่กลางเมือง ดูแล้วคล้ายพีระมิด
“แล้วตอนที่นายบอกตอนนั้นว่านายเป็นอะไรนะ”
“เป็นนักบวชครับ ตอนนี้เพิ่งจบหลักสูตรสอบซ่อม แฮะแฮะ”
ฮเล็กสังเกตเห็นหน้าของเขากระตุกเล็กน้อยตอนที่พูดเรื่อง สอบซ่อม
“แล้วที่นายบอกว่าเรียกชั้นมาหมายความว่า..”
“อ่อ โอเคครับ คือตอนนี้เมือง นอวาน่ากำลังประสบภัยอย่างใหญ่หลวง
ทั้งเมืองอื่นมาโจมตีเพื่อที่จะได้เป็นเมืองหลวงเอง
ทั้งภัยธรรมชาติอีกทั้งตอนนี้ กษัตริย์ของเรา ท่านไดเอน ก็ได้ป่วยลงด้วยโรคประหลาด
ทางวิหารเราจึงได้มีการจัดพิธี อัญเชิญเทพขึ้นมา เพื่อหวังจะให้เทพผู้นั้นสามารถบรรเทาทุกข์ของเราชาว นอวาน่าลงได้
แต่ตอนนี้ยังไม่มีใครเคยทำพิธีนี้สำเร็จเลยขอรับ ”
“เอ สำเร็จสิก็นายเรียกฉันมาไง”
“ไม่ใช่หรอกขอครับ ที่ข้าน้อยเรียกท่านมาได้เพราะข้าน้อยแอบทำพิธีนี้โดยไม่ให้ผู้อาวุโสรู้ เพราะการทำพิธีต้องใช้ของชนิดหนึ่ง ซึ่งข้าน้อยคิดว่ามันเป็นแร่หายากมาก และทางการก็ไม่อนุญาตให้นำมาใช้เพราะตอนนี้ของชนิดนั้นมีเพียงสามชิ้นในเมืองนี้เท่านั้น ”
‘โห หมอนี้ ก็ทำกับว่าตอนนี้กำลังทำผิดกฎหมายอยู่นะสิ ซวยแล้วสิเรา จะโดนจับไหมเนีย’
แล้วทั้งสองก็เดินมาถึงร้านๆหนึ่ง ฮเล็กเลือกชุดอยู่นานจนได้เสื้อตัวหนึ่ง ที่เธอคิดว่ามันสวยมาก แล้วก็เป็นดังคาด ของสวยมักราคาแพง ทำให้เธอคิดว่า เธอไม่ควรจะซื้อตัวนี้ และอีกอย่าง ตอนนี้เธอก็เริ่มชอบชุดของ นายฟีวิลแล้วด้วยสิ
‘ดีนะ ที่ตานั่นมีหลายชุด ไม่งั้นแย่งกันตาย’
ระหว่างนั้นเธอก็ได้รู้อีกว่า ที่ที่เธอพักกับฟีวิลนั้นเป็นบ้านเช่าซึ่งอยู่แถววิหาร และตอนนี้นายนั่นก็กำลังยากจนถึงขั้นแทบจะไม่มีข้าวกิน แต่ตอนนี้เขามีกินก็เพราะว่า ได้สอบเข้าเป็นนักบวชที่วิหารได้แล้วดังนั้นจึงมีข้าวฟรีแต่ก็ยังขาดตังไว้ซื้อข้าวของอื่นๆอีกตอนนี้จึงได้แต่มีตามพอกินพอใช้ และ ฟีวิลได้เล่าอีกว่า ปัญหาที่เมืองนี้ประสบไม่ได้มีแค่การโจมตีจากเมืองอื่น แต่ยังมีพวกเผ่าลูเนทอีกซึ่งฟีวิลอธิบายว่า เป็นพวกกลายพันธุ์ มีการผสมข้ายเผ่าพันธุ์และเกิดการผิดปกติขึ้นทำให้เกิดการแตกแยกเรื่องสายพันธุ์ ซึ่งฟีวิลบอกว่าเป็นปัญหาที่งี่เง่ามาก
แล้วทั้งสองก็เดินกลับที่พัก เพราะเมื่อฮเล็กทำท่าว่าอยากจะช้อปต่อ ฟีวิลก็บอกว่ามีเรื่องสำคัญจะบอกที่บ้าน
สาวน้อยเลยต้องทำใจเดินกลับตาม
ความคิดเห็น