อีเมลล์มรณะ

ลำดับตอนที่ #7 : สุดท้าย..

" พอแล้ว พอที ไม่มีทางแก้อะไรเลยรึไงเนี่ย"

"คนขับแท็กซี่คนนั้น เขาเจอมันจริงๆหรอ"

"แล้วใคร ใครที่ยังรอบอยู่ มีมั้ยซักคนที่ยังรอดจากเหตุการณ์ครั้งนั้น"

"เราต้องหาให้ได้...."

google.com 

ผู้รอดชีวิต คลิกๆ

ลิสต์รายชื่อขึ้นมาเป็นจำนวนมาก พอเขาเห็นหัวข่าว ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน พร้อมส่วนท้ายสุดที่เขียนว่า

"ยังมีผู้รอดชีวิตจากอีเมลล์มรณะอีกหนึ่งคน"

น้ำปั่นจึงหาทางติดต่อเขาเพื่อรู้หนทางรอด


----------

ออด....มีใครอยู่มั้ยคับ

ชายรูปร่างหน้าตาดีเดินออกมาจากประตูบ้าน ทักทายเด็กที่ยืนอยู่หน้าประตูด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีนัก

"เอ่อ...คือว่า คุณอาคือคนที่ทำงานในบริษัท ก. แล้วได้อีเมลล์ด้วยรึป่าวครับ"

"ใช่ ทำไม อย่าบอกนะ ว่าหนูก็ได้เหมือนกัน"

"........" น้ำปั่นไม่ตอบ ทำให้หนุ่มคนนั้นรู้คำตอบทันที

"งั้นเข้ามาก่อนมา เดี๋ยวอาเล่าไรให้ฟัง"

น้ำปั่นเดินเข้าไปที่บ้านของเขา ผ่านซุ้มไม้ที่จัดไว้อย่างสวยงาม ประตูถูกตกแต่งด้วยทองเปลว ดูหรูหรา

"นั่งสิ" น้ำปั่นนั่งลง มองดูรอบบ้าน รูปภาพพนักงานบริษัท ก. แต่ละคนถูกปากกาสีแดงขีดกากบาทไว้ แสดงสถานภาพ

ว่ามี หรือ ไม่มี "ชีวิต"อยู่แล้วตอนนี้

"เธอรู้มั้ยสิ่งที่เกิดขึ้น มันอาจไม่เป็นไปตามภาพที่เราเห็นหรอกนะ"

"คุณหมายความว่าไง ผมไม่เข้าใจ"

"เพื่อน....ของเธอ...สิ่ที่เกิดขึ้นอาจไม่เปนจริง"

"อ่อ....ผมไม่เข้าใจอยู่ดี"

"โถ่เอ้ยเด็กโง่ ไม่เข้าใจอีกหรอนี่"

เขาอารมณ์ถึงขีดสุด วิ่งตามน้ำปั่นไปทั่วบ้านของเขา เขารีบวิ่งขึ้นไปที่ชั้นสอง ล็อกประตูห้อง แล้วนั่งเสียสติอยู่

"ออกมานะ ฉันมีไรจะบอกเธอ ก่อนที่....... ก่อนที่"

"มีอะไร ว่ามา พูดออกมา เดี๋ยวนี้"

"เธอจูงมือใครเข้ามาด้วยหละ ฉันบอกแค่นี้หละ ไปก่อนนะ"

น้ำปั่นมองที่มือตัวเอง มีมืออีกมือหนึ่งที่เขาจับไว้ในห้องแคบ

เขาร้องลั่นและวิ่งออกมา

"!!!!!!!!~ไม่......."

พนักงานคนนั้นค่อยๆกลิ้งตกบันได ทีละขั้น ทีละขั้น พอถึงพื้น เขาก็นอนแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น

น้ำปั่นได้แต่อึ้ง..............แล้วสลบไป


โรงพยาบาล


ข่าวเด็ด

    พนักงานบริษัทถูกฆ่าสยอง ตำรวจสืบได้ลูกไฮโซทำ

"นี่เธอ ที่เขาว่าลูกไฮโซหมายถึงเด็กคนนั้นรึป่าวเนี่ย"

พยาบาลชี้ไปที่เด็กคนนั้นพร้อมทำสีหน้าหยิ่งเล็กน้อย

"ดูสิเธอ พอฆ่าคนเสร็จแล้วก็มานั่งบ้าให้คนอื่นเค้ามาดูแลให้ น่าสงสารจัง"พยาบาลอีกคนพูด

เด็กคนนั้น....น้ำปั่น

"พวกแกพูดอะไรกัน ฉันไม่ตายแล้ว ฮ่าๆๆ"

พยาบาลเงยหน้าไปมอง พวกหล่อนตกใจสุดขีด วิ่งแยกกันไปคนละทาง

"ฮึฮึ ไม่มีใครมาฆ่าฉันได้แล้ว...ไม่มี"

บุรุษพยาบาลกรูเข้ามาจับน้ำปั่นไว้แล้วโยนเข้าไปในห้องเล็กๆๆ

หน้าประตูเขียนว่า

"โรงพยาบาลศรีธัญญา แผนกจิตเวท"

พวกเขาเอาผ้ามาพันปั่นเพื่อนไม่ให้ทำร้ายร่างกายตัวเอง

เบาะนุ่มๆยุบไปยุบมาจากแรงดึงของน้ำปั่นที่พยายามขัดขืน

เขาสงบ.....นอนลงไปกะเบาะด้วยความอ่อนเพลีย

"เขาสงบแล้ว ไปยืนดูหน้าห้องได้นะ แต่ระวังหละ เด็กน้อย"

"ครับ ผมจะระวัง"

เด็กชายคนหนึ่งไปยืนดู"เพื่อน"หน้าห้องด้วยความ"สะใจ"

น้ำปั่นเหลือบมองเห็นเข้า เขาเริ่มคล้มคลั่ง

"แก....แกฆ่าเพื่อนชั้น"

พลุบ เขาสลบลงไปนอนกับเบาะอีกครัง

หลังจากที่เห็น"แจ๊ส"เพื่อนเก่าที่"เคย"ตายไปแล้ว

"ขอบคุณ.....ขอโทษนะ น้ำปั่น

___________________________________ความจริง

แจ๊สได้รับอีเมลล์ที่เหมือนกับตะเกียงจินนี่ก่อนที่เสาธงจะล้ม

เขาสามารถขออะไรก็ได้โดยที่ต้องมี"ชีวิต"มาแลก

สี่คน สี่คำขอ

เมื่อแจ๊สตอบตกลงจากอีเมลล์

เพื่อนเขาก็ค่อยๆตายลงเรื่อยๆ

และที่เห็นเสาธงล้มลงมา เพราะเขาตั้งใจ

เพราะในข้อตกลงที่เขียนในอีเมลล์บอกว่า

  "ขณะอยู่ในช่วงใช้บริการ ผู้เข้าร่วมจะไม่สามารถเสียชีวิตได้ไม่ว่าด้วยเหตุใดทั้งสิ้น"

"ฉันทนดูเพื่อนตายต่อไปไม่ไหวแล้ว เลิกๆ ฉันขอเลิกบริการ"

ทันทีที่แจ๊สกดเม้าส์

น้ำปั่นก็ไม่ตาย แค่...กลายเป็นคนสติไม่ดี แค่นั้นเอง.....

               ขอบคุณ.....ที่ทำให้ความปรารถนาเป็นจริง

               ขอโทษ.....ที่ต้องเอาชีวิตพวกแกไป




คุณมีหนึ่งข้อความที่ได้รับ

_________________________________________________________________________________________