อีเมลล์มรณะ

ลำดับตอนที่ #4 : ความจริง

กูเกิล.com

"ลำดับการตาย"

น้ำปั่นเสิร์จอินเตอร์เนทจาก macbook สุดหรูที่แม่ซื้อเป็นของขวัญให้

ผลการค้นหา

เขาเลือกหัวข้อแรกด้วยความอยากรุ้อยากเห็น

"หนังสือพิมพ์ข่าวหน้าหนึ่ง"

       หนุ่มสาวบริษัท ก. เสียชีวืตยกทีม หลังเจ้านายเสียชีวิตก่อน 2 อาทิตย์

       ตำรวจตรวจสอบ พบ อีเมลล์ลึกลับ ข้อความทำนองชักชวนทำธุรกิจ

ทันทีที่อ่านจบ เขาวิ่งไปเอาสมุดบันทึกที่มีชื่ออีเมลล์และรหัสของสมาชิกแก๊ง

แล้วใส่ชื่ออีเมลล์-รหัสผ่านของแจ๊ส คลิกๆๆ

"เปิดกล่องรับอีเมลล์"

อีเมลล์ล่าสุด คลิกๆๆ

   อยากสอบผ่านตลอดปี ฟรีตลอดโปรแกรม คลิกๆ

"อีเมลล์อะไรเนี่ย หรือว่า จะเหมือนกับที่เจ้าของบริษัทนั่นได้....."

กริ๊งๆๆๆๆๆ

"อ้าว บรีส เป็นไงบ้าง"

"วันนี้ไปเยี่ยมนัทมันซักหน่อยดีกว่า"

"อื้ม ก็ดี เดี๋ยวออกไปนะ ไปเจอกันที่หน้าโรงบาลและกัน"

ในเวลาต่อๆมา....

"ไอ้นัท เป็นไงบ้าง สบายดีป่าว"

เงียบ.... ไม่มีเสียงตอบกลับมา

"นัท แกเป็นไรไปอ่ะ"

นัทได้สติคืนมาหลังจากที่คิดเรื่องตัวเลขปริศนา

"เราเป็นคนต่อไปใช่มั้ย" นัทพูดด้วยเสียงสั่นๆ

"บ้าดิ แกไม่มาตายแบบนี้หรอกนัท" น้ำปั่นให้กำลังใจ

"บรีส แกจำที่ได้อีเมลล์ป่ะ เราคิดว่า เอ่อ....."

"อะไร อะไรน้ำปั่น ฮ้าๆๆๆ"

"แกจะตายต่อจากไอ้นัทไง!!!!!"

น้ำปั่นตะโกนใส่หน้าบรีสแล้วนัทก็เสียสติอีกครั้ง

"หนูกลับไปก่อนเถอะนะ หมอคิดว่าเขาคงเสียสติกับการเสียเพื่อนอยู่นะ"

"อ่อๆได้คับ เรากลับก่อนนะนัท บราย"

"บรีส แกไปบ้านเราก่อนได้ป่ะ"


บ้านน้ำปั่น...เวลาหนึ่งทุ่ม


"บรีส แกมาดูนี่ นี่คือสิ่งที่เราหาเจอในเน็ต"

"แล้วเราคิดว่ามันจะสอดคล้องกับที่เราเป็นอยู่ตอนนี้"

ภาพหนังสือพิมพ์ฉบับเมื่อวานที่น้ำปั่นเจอในเน็ต ปรากฎบนจอคอนพิวเตอร์

"แล้วอีเมลล์นี่ก็เป็นของกรีนทีมัน"

น้ำปั่นเปิดอีเมลล์ของกรีนทีที่ได้มาเมื่อวาน

"แกคิดว่ามันจริงหรอ ถ้างั้นนัทหละ นัทจะเป็นอะไรรึเปล่า"

"เราไม่รุ้ นี่อาจเป็นแค่เหตุบังเอิญ "

"เดี๋ยวนะน้ำปั่น วันนั้นกรีนทีมันตายตอนกี่โมงอ่ะ"

"บ่ายโมง ทำไม"

"!!!!!!! หรือว่า.....เลขที่"

"นอกจากจะบอกลำดับ....ยังบอกเวลา" บรีสสวนกลับมา

"แต่บรีส นี่มันเลยบ่ายสองแล้วนะ คงไม่ใช่มั้ง"

"แล้วถ้าสองทุ่มหละ???"

ทั้งน้ำปั่นและบรีสต่างโทรเรียกแท็กซี่

ไม่มีว่างซักคัน

ตอนนี้เวลาหนึ่งทุ่ม......

"ได้แล้วๆๆ ไปเหอะบรีส"

"พี่ๆ ไปโรงบาล....."

"ได้ๆ แหม ทำไมต้องรีบร้อนด้วยเนี่ย"

"เพื่อนผมกำลังจะตาย ไม่ให้รีบได้ไงหละ" บรีสสวนกลับ

คนขับอึ้งไปชั่วขณะ แล้วรีบขับรถออกไป


ทุ่มครึ่ง...ถนนสายหนึ่ง

"ทำไมรถมันติดแบบนี่หละเนี่ย ไอ้รถขนท่อน้ำคันหน้าเนี่ย ไม่ขยับเลย"

"เร่งๆหน่อยดิพี่" บรีสพูดสวนอีกรอบ

"พี่รู้ พี่เข้าใจความรู้สึกน้องดี"

"พี่หมายความว่าไง พี่เคยได้รับอีเมลล์ตัวเลขรึไง" น้ำปั่นลองถามเล่นๆ

"ใช่....พี่เป็นพนักงานบริษัท ก."

เขาทั้งสองมาถึงไฟแดงสุดท้ายก่อนเข้าโรงพยาบาล

"พี่ๆ ลงตรงนี่หละ เดี๋ยวข้ามถนนไปเอง มันไม่ทันแล้ว"

"ได้ๆ 75 บาทน้อง"

"อ่ะอ่ะ ไม่ต้องทอนนะ" บรีสยื่นแบงค์ร้อยให้โซเฟอร์"

ทั้งสองลงรถอย่างไม่รีรอ แล้วรีบวิ่งข้ามถนนไป

เอี๊ยดดดดด!!!!! โครม

สายสลิงค์ที่รัดท่อน้ำบนรถสิบล้อขาดวิ่นจากแรงเสียดสี

ทำให้ท่อน้ำจำนวนมากไถลงมาบนถนน คนขับแท๊กซี่หักหลบและชนเข้ากับป้ายโฆษณาเสียชีวิตคาที่

น้ำปั่นนั่งลงไปกองกับพื้นแล้วร้องเสียงดังลั่น!!!!!

"น้ำปั่น ไม่ทันแล้ว เราต้องรีบไป นี่สี่ทุ่มแล้วนะ"

น้ำปั่นกับบรีสได้สติ วิ่งข้ามถนนตรงไปโรงพยาบาลทันที

แต่...

กริ๊งๆๆ

"น้ำปั่น กลับบ้าน"

"บรีส ทำไงดีอ่ะ แม่เรียกอ่ะ"

"งั้นแกกลับไปก่อนและกันนะ เดี๋ยวเราจะไปเยี่ยมนัทมันเอง"

น้ำปั่นเรียกแท็กซี่กลับบ้าน ส่วนบรีสก็รีบเข้าไปที่โรงพยาบาล