คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Act.1
ยืนอยู่ฟุตบาท กำลังจะข้ามไปฝั่งตรงข้าม ทางม้าลายยังมีรถขับผ่าน เลยยังยืนอยู่กับที่
กดหน้าจอมือถือ เปลี่ยนเพลง
เงยหน้ามอง ถนนว่าง ก้าวเดิน คนข้างๆก็เดินไปพร้อมๆกัน
“
.
.
.
ช
อ
บ
”
“ห้ะ? ไรนะ แป็ป ไม่ได้ยิน ถอดหูฟังก่อน”
“
บ
อ
ก
ว่
า
ช
อ
บ
มึ
ง
”
อดคิดไม่ได้ว่าบางทีหัวอาจจะทำงานขัดข้อง
ได้ยิน แต่กลับประมวลผลไม่ได้
เพื่อนที่อยู่ด้วยกันมาหกปี วิน พูดอะไรบางอย่างที่ไม่เข้าใจ
“…..”
รถเลนข้างๆ วิ่งผ่านไป แต่ขายังหยุดนิ่ง ไม่ขยับ
รถชะลอจอด เปิดหน้าต่างด่า จึงรีบข้ามไปอีกฝั่ง
“ม…มึงพูดบ้าอะไรวะ”
“ทำไม? ชอบมึงนี่กูต้องบ้าเลยหรอ?”
“มะ ไม่ใช่” คิดในใจ คนสติดีสุดๆนี่แหละที่สมควรชอบกู “ต..แต่เราเป็นเพื่อนกัน?”
“ก็ไม่อยากเป็นแค่เพื่อนไง ถึงพูด”
ทำไมถึงทำหน้าเรียบเฉยได้ขนาดนั้นนะ
บอกชอบ สารภาพ แต่กลับทำเหมือนบอกว่า รถสองแถวมาแล้วนะ กลับพร้อมกันเถอะ
“คำตอบล่ะ?”
“ห้ะ? เดี๋ยวนะ นี่มันอะไรวะเนี่ย?”
“ก็คำตอบไง ตอบมาหน่อยสิ ไม่อยากรอนานหรอก แค่นี้ก็รอมาตั้งหกปีแล้ว”
“เดี๋ยว มึงคิดแบบนี้มานานแล้วหรอ?”
“มันก็ค่อยๆเพิ่ม”
“งี้ตอนเข้าค่ายลูกเสือ?”
“กูก็เห็นหมด”
รู้สึกอายเสียจนทำอะไรไม่ถูก โกรธ โมโห แล้วก็สับสนในเวลาเดียวกัน
รถสองแถวจอดลงที่ข้างๆ รีบวิ่งขึ้น
“ไม่ต้องตามมา มึงน่ะ ขึ้นคันหน้าไปเลย!”
รถขับออกไปเรื่อยๆ ห้อยโหนอยู่กับเสาผอมที่ประคองชีวิตไว้สี่คน ไม่คิดแม้แต่จะหันไป
หักหลังความเชื่อใจระหว่างคำว่าเพื่อน
บ้า บ้าชะมัด ไอ้บ้าเอ้ย
บีบหูกระเป๋าจาคอบจนเจ็บข้อนิ้ว จนถึงบ้านก็ยังรู้สึกโมโหอยู่ดี
……………………………………….
…………………………………
ความคิดเห็น