ระวัง!! ไวรัสสื่อรัก

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

เรื่อง :: ระวัง!! ไวรัสสื่อรัก

Author : Cmz Gang



เมื่อกามเทพ \'ไวรัส\' น้อยเล่นตลกร้าย แผลงศรรักให้สาวห้าวมาจ๊ะเอ๋นักธุรกิจหนุ่มไฟแรง  แผนปฏิบัติการรักที่เพื่อนสนิทซี้ย่ำปึ้กวางไว้ก็เริ่มขึ้น แล้วเรื่องราวชวนเจ็บตัวจึงบังเกิด



ทุกท่าน โปรดระวัง!! ไวรัสร้ายแพร่ระบาด นำพาหะนาม \'ความรัก\' มาสู่ท่าน





บทนำ



...ร้อน...



หยาดเหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นบนใบหน้าของเด็กหญิงแสนซนที่นั่งอยู่กลางพื้นห้อง ล้อมรอบด้วยอะไรบางอย่างที่จับต้องไม่ได้ แสงสีส้มๆแดงๆของมันพริ้วไหวไปมาและแผ่ขยายออกไปอย่างรวดเร็ว ความอยากรู้อยากเห็นทำให้เธอยื่นมือออกไปเพื่อสัมผัส ทว่าต้องชักมือกลับมาทันที



อะไรที่ว่านั้น ..กัดเจ็บ



อะไรที่ว่านั้น ..กำลังลุกลามไปทั่วห้อง แผ่รังสีความร้อนไปทั่วทุกอณู เผาผลาญสิ่งของภายในบ้านไม่เหลือซาก เหลือไว้เพียงแต่เถ้าธุลี.. คานไม้ผุๆ พังๆ ไม่อาจค้ำยันให้บ้านหลังนี้มั่นคงได้อีกต่อไป มันส่งเสียงดังครืดคราดอยู่พักใหญ่ก่อนจะตกลงมา พร้อมเสียงที่ดังกึกก้องยื่งกว่า ทำเอาเด็กหญิงสะดุ้งสุดตัว แผดเสียงร้องลั่นเมื่อความหวาดกลัวแทรกผ่านเข้ามาพร้อมกับความตกใจ ตุ๊กตาหมีตัวโปรดในมือเล็กๆ ถูกกอดเสียแน่น หยาดน้ำใสพรั่งพรูจากดวงตาทั้งสองข้างไหลอาบแก้ม



แม่จ๋า..รินร้อน...



เสียงสั่นเครือปนด้วยก้อนสะอึกสะอื้นร่ำไห้เรียกหาบุพการีสุดที่รักแทบขาดใจ ร่างเล็กๆพยายามหยัดยืนให้คงมั่น แม้จะสั่นสะท้านไปทั้งตัว



เด็กหญิงนาม สรินดา เย็นฉ่ำชื่นหัวใจเช่นสายน้ำ หากขณะนี้น้อยกำลังนัก เธอไม่อาจทานทนต่อความร้อนของเปลวเพลิงที่โชติช่วงได้ บัดนี้บ้านหลังกะทัดรัดร้อนระอุราวกับอยู่ในเตาอบ แสงสีแดงฉาบไล้ไปทั่วทุกซอกมุม...



หยดน้ำนับล้านจากรถดับเพลิงพร่างพรมลงมาเป็นสาย ทว่ายังไม่สามารถยุติความวิบัติครั้งนี้ได้ เวลาผ่านไปนาทีแล้วนาทีเล่าความร้อนที่ได้สัมผัสก็ยังไม่ลดอุณหภูมิ



..ร้อน..



...รินร้อน...



....รินกลัว....



เด็กหญิงก้าวเท้าช้าๆ ด้วยความลังเล ร่างเล็กๆ สะดุดกับเศษไม้จนล้มคะมำ ความร้อนระอุยังคงครุกรุ่น หากสัญชาตญาณบอกให้เธอลุกขึ้น



เธอต้องออกไป.. ออกไปจากที่นี่



“ริน.. สรินดา”



พลันสายตาก็ตวัดไปตามเสียงเรียก แลเห็นสองร่างกำลังตรงมาทางเธอ



“...พ่อ...แม่...” น้ำใสๆ เอ่อล้นขึ้นภายในดวงตาของเด็กหญิงอีกครั้งด้วยความปิติยินดีจนแทบจะถลาโผเข้าไปหา



ทว่าเปลวไฟอีกด้านที่ยังไม่ดับกำลังลามเลียคานไม้บนเพดานซึ่งมอดไหม้ไปแทบจะหมดจึงไม่มีความมั่นคงใดๆหลงเหลืออยู่.. เด็กหญิงผู้ไม่รู้เรื่องรู้ราว จิตใจจดจ่อมุ่งไปหาบุพการีที่อยู่ห่างไปไม่กี่คืบ หาได้รู้จักระมัดระวังตนต่อเหตุการณ์อันตรายเช่นนี้



พลัน! ร่างเล็กก็ถูกผลักกระเด็น



โครม~!!



เสียงคานไม้หล่นกระทบพื้น ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องที่เด็กหญิงจะจดจำไม่มีวันลืม



เสียงสุดท้ายที่เธอได้ยิน...



“พ่อ!! แม่!!”



ร่างบางบนเตียงผุดลุกขึ้นนั่งตัวตรง เม็ดเหงื่อผุดพรายบนใบหน้าเนียนที่แดงก่ำ เสื้อผ้าที่สวมก่อนนอนเปียกชื้นไปทั้งชุด ลมหายใจผ่อนเข้าออกอย่างถี่ๆ เหนื่อยหอบราวกับไปวิ่งมาราธอนมาเสียสามร้อยเมตร ร่างทั้งร่างร้อนระอุราวกับถูกไฟรนมาหมาดๆ จนไม่อาจแน่ใจได้ว่าเป็นเพราะพิษไข้ หรือความฝัน...