คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Bab Girl I Love You 1
1
“คนนั้นเป็นไงว่ะ ไอตั๊น” แซมชี้ไปทางผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งดื่มอยู่ในผับ
“ไม่ผ่านว่ะ อกใหญ่เกิน ไม่ไหวๆ” -___-
“คนนี้ล่ะว่ะ นั่นนะ เสื้อสีขาวนั่นน่ะ” โค๊ดถามต่อ
“โธ่! ดูไม่ออกหรอกว่ะ นั่นน่ะ หญิงเทียม”
“โหยยย!! เฉียบมากไอตั๊น แล้วคนนี้ล่ะ เสื้อแดงของข้าเอง” กรีนถามขึ้นต่อ
“คนนี้ก็ไม่ไหว ขาอย่างกับตะเกียบ รีดเนื้อกับเลือดไปหมดตัวเลยมั้งเนี่ย”
“ตกลงไม่มีคนไหนได้เรื่องเลยหรอว่ะ ผู้หญิงทั้งผับเนี่ย ไม่มีใครดูดีก็เพราะแกนี่แหละ ไอตั๊น” แซมพูดด้วยความเบื่อหน่ายแล้วเดินลงไปข้างล่าง ที่ผู้คนโยกย้ายตามเพลง
“นั่น คนนั้น ชัวร์ สมบูรณ์แบบแน่นอน เสื้อสีดำกางเกงสั้นนั่นน่ะ เห็นป่าวไอกรีน”
“เออ ว่ะไอโค๊ด ตาถึงนะเนี่ย”
หื่นมากเลยเพื่อนผม....-_-
ถึงขนาดเอากล้องส่องทางไกลมาเลยหรอ อยากรู้จริงๆเลยว่าใครเป็นคนเตรียมมา...
“ไหนๆๆ ดูดิ๊” ผมเลยขอดูมั้ง
ผู้หญิงสูงเพรียว ขาสวย หุ่นโอเคสุดๆ หน้าเฉียบสวย ผมสีน้ำตาลถูกมัดขึ้นจนหน้าสะอาดขาว มีเพียงปอยผมเล็กๆหล่นลงมา ทำให้เธอดูเซ็กซี่มาก...ปลายจมูกที่โด่งสวยจับรูปนั่น...เธอสวยจริงๆ
“เคลิ้มเลยรึไง ตั๊น...คนนี้ข้าเห็นก่อนขอจองเว้ย” โค๊ดแย่งกล้องไปจากผม
“โธ่! เชิญเลย นั่นน่ะ ทำยกชุดเลยได้มั้ง...คนอะไรสวยเว่อร์ขนาดนั้นว่ะ” ที่ผมพูดน่ะ หมายถึงทำศัลยกรรมทั้งตัวเลย ผมเป็นลูกชายของหมอที่ทำศัลยกรรมชื่อดัง เพื่อนๆผมเลยชอบให้ส่องผู้หญิงที่ดูดีให้
“แต่ข้าว่าไม่นะ ดูน้องเค้าธรรมชาติสุดๆ” กรีนเริ่มเข้าข้างความคิดผมข้างหนึ่งที่คิดว่าเธอสวยของจริง
“รอดูต่อไปเหอะ”
........
ประมาณเที่ยงคืน ไอแซมกลับบ้านไปหาแฟนที่โทรจิกตามกลับไปแล้ว โค๊ดก็ไม่ไหว เมาไม่รู้เรื่องจนกรีนต้องแบกกลับบ้านอีกตามเคย เหลือผมที่นั่งดูบรรยากาศข้างล่างอย่างน่าเบื่อ เวลาผ่านไปก็เหมือนเดิม....
O_o สายตาสะดุดกับผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว เสื้อสีดำหน้าสวยๆนั่น เธอถูกแบกออกมาจากห้องส่วนตัว กลุ่มวัยรุ่นผู้หญิง 4-5 คนแบกเธอออกมาและส่งตัวให้กับผู้ชายที่ท่าทางหื่นๆตัวใหญ่ๆคนหนึ่ง
พวกกลุ่มผู้ชายรับตัวเธอมาจากฝั่งผู้หญิง พวกหล่อนรับเงินจากนั้นก็เดินเข้าปะปนกับกลุ่มคนในผับ กลุ่มชายพวกนั้นก็นำร่างสภาพเหมือนไม่ได้สติออกไปนอกร้าน....
นี่เรานั่งทำอะไรเนี่ย....ไปช่วยดิว่ะ....แต่ไม่ใช่เรื่องของเรานี่หว่า...เอาไงดีเนี่ย....ช่วยไม่ช่วย....น้ำใจมนุษย์ ต้องช่วยเหลือสิ....โธ่! หมดมาดพระเอกก็คราวนี้แหละ....-_----
ผมวิ่งออกทางประตูหลังผับและวิ่งอ้อมไปทางข้างหน้า เจอชายกลุ่มใหญ่ กำลังแบกผู้หญิงขึ้นรถตู้พอดี ผมเลยวิ่งเข้าไปขวาง
“เฮ้ย! อะไรว่ะเนี่ย แกเป็นใคร” ไอหัวหน้าขบวนท่าทางตกใจ ผมมองไปที่ผู้หญิงที่ยังไม่ได้สติ ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
“ขอซื้อต่อ แกต้องการเท่าใหร่” ผมพูดออกมาไม่ทันคิด เพราะผมอยากได้ตัวเธอเร็วๆ เอ่อ...หมายถึงอยากช่วยเร็วๆน่ะ -_-
“อ๋อ!! นึกว่าเรื่องอะไร...ไม่ขายเว้ย นังนี่ราคาแพงแถมสดซิงด้วย”
“งั้นขอถามว่าซื้อมาเท่าใหร่ และผมให้ 2 เท่า”
“ซื้อมา 5 หมื่น แกให้พวกเราได้เท่าใหร่ล่ะ ไอหนู ฮ่าๆๆๆ ไม่มีปัญญาก็หลบไป”
“......” โห! 5 หมื่น นี่เท่ากับเราต้องให้แสนหนึ่งเลยหรอ ที่นึกไว้ในหัว แค่ 5 พันเองนะ (โห! ตีค่านางเอกตั๊มต่ำ) เงินติดตัวมีมากก็จริง แต่พ่อให้มาใช้ทั้งเดือนเลยนะเนี่ย แถมนี้เพิ่งต้นเดือนด้วย
“เอ่อ....เดี๋ยวก่อน”
“เกะกะไอหนู เสียเวลาเปล่า...”
“ผมให้ 1 แสน...ขายไม่ขาย”
“เสียอารมณ์ ค่าเสียอารณ์ เสียเวลา แถมเสียผู้หญิงอีก อั๊วขอขึ้นราคาเป็น 2 แสน มีจ่ายไม่จ่าย ไม่มีหลบไป”
“โอเค 2 แสน”
O_O----
-____-
…..
หลังจากที่กดเงินสด 2 แสนออกมาจากธนาคารด้วยความไม่เข้าใจตัวเอง ต้องมาเสียเงิน 2 แสนเพราะผู้หญิงที่ไม่รู้จัก ถ้าพ่อรู้ว่าเอาเงินมาซื้อผู้หญิงนะ ผมได้ตายแน่....ผมต้องแบกเธอกลับบ้านด้วย ดีนะพ่อไม่อยู่ ตอนนี้ไม่รู้จะเอาไง อะไรติดตัวเธอก็ไม่มี เงิน กระเป๋า มือถือ เธอไม่มีอะไรเลยติดตัวมาเลยจริงๆ เธอเป็นใครเนี่ยยย โอ๊ยยย!!! นอนดีกว่า...
แต่...เอ๊ะ!!
หลับไม่ลงอ่ะ...ผู้หญิงสวยๆนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงข้างๆ แถมเราซื้อมาแล้วด้วย จะเอาไงดีว่ะ เสียดายเงิน แต่ไม่ๆๆๆ....ไม่เด็ดขาด แต่จะขาดใจตายเพราะเรือนร่างเธอที่ขาวเว้า นอนหลับปุ๋ย ใบหน้าขาวใสนั่นอีก ไม่ไหวๆๆๆ....จำไว้ ผมคือพระเอก เราไม่ใช่ผู้ร้ายยยย
ปัดโธ่!! ผมอยากเป็นผู้ชายอ่ะ
แต่....ขอนิดเดียวเหอะ...แค่นิดเดียว
ผมหวั่นใจนอนไม่หลับก็เพราะเธอนี่แหละ เลยพลิกตัวเข้าไปใกล้ๆเธอ ผมเอื้อมมือไปปัดไรผมเล็กๆที่หน้าออก และยื่นหน้าตัวเองเข้าไปใกล้เธอจนปลายจมูกผมชนกับปลายจมูกของเธอ กลิ่นน้ำหอมทำให้ผมหลับตาลงและมือเหมือนโดนมนตร์สะกด เลื่อนไปลูบที่แขนเธอและเลื่อนมาจับที่แก้มเธอ ผมลองเอามือลูบจมูกเธอเล่นๆ มันสวยและไม่ได้ศัลยกรรมมาจริงๆ สวย....จน...
อ๊ากกกกก!!! นี่เราเป็นอะไรเนี่ยยยย
ไปอาบน้ำดีกว่าจะได้เลิกฟุ้งซ่าน -___-’’ อยากจะบ้าตาย เราทำบ้าอะไรไปเนี่ย เธอรู้ขึ้นมา หมดกันชื่อเสียงฉัน แต่จะเอาไงต่อ เมื่อเธอตื่นล่ะ จะบอกยังไง....เฮ้อ! ขออาบน้ำก่อน ค่อยคิด
แกร๊กๆ!! กึก...
บรรลัยแล้วไง ใครดันมาเปิดประตูห้องน้ำตอนนี้เนี่ย ไม่นะๆ...
“เฮ้ยยย!! ออกไป”
“กริ๊ดดดดด!!!”
ฟรุบบ!!
อ้าว! -///- เป็นลมไปแล้วหรอเนี่ย ตายๆๆ น้องเค้าไม่ตายหรอก ผมเนี่ยตาย หมดกัน ไม่นึกไม่ฝันว่าจะรีบตื่น
ผมคว้าผ้าเช็คตัว รีบพันตัวก่อนจะอุ้มเธอกลับไปนอนที่เตียง ถือว่าเป้นโชคดีแล้วกันอ่านะที่เธอเป็นลมไปก่อนน่ะ ไม่งั้นเรื่องใหญ่กว่าเดิมแน่นอน....
..........
เช้าวันต่อมา...ผมปวดหัวมาก ไม่ใช่เพราะเมาหรอก เพราะผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงนี่ไง ยัยนี่ท่าทางโรคจิต ตื่นขึ้นมา เสื้อผ้าหายหมด ไม่ใช่ฝีมือผมแน่นอน เธอต้องถอดเองแน่ๆ งานนี้ถ้าเธอตื่น คนที่ซวยคือผม เธอจะตื่นขึ้นมาโวยวาย ตีโพยตีพาย ไม่ฟังเหตุผล
**ครืดดดๆๆ......... **ครืดดดๆๆ....
เสียงมือถือของผมสั่นนี่นา จริงสิ ตั้งแต่เมื่อคืนผมยังไม่ได้โทรหาเพื่อนเลย ไม่รู้มันอยู่ไหน แต่รู้สึกมันจะอยู่บนเตียงนี้นี่แหละ
ครืดดดๆๆๆ.....
มันสั่นแรงขึ้น ผมหันไปมองผู้หญิงที่นอนอยู่ -___-’’ เอ่อ ไม่นะ คงไม่ได้อยู่ใตร่างยัยนี่ใช่มั้ย...ภาวนาอย่าให้ตื่นตอนนี้เลย
ผมเดินเข้าไปพลิกตัวยัยนั่นแล้วเอามือล้วงเอามือถือ ให้ตายเหอะ เสื้อผ้าก็ไม่ใส่ เหลือเสื้อในลายกระต่ายน้อยนี่ สยองว่ะ
พอได้มา...ก็กดรับสายทันที ฟู่...เป็นวินาทีที่ตื่นเต้นจริงๆ กลัวเธอตื่นชะมัดเลย
“เฮ้อ! หวัดดีไอแซม มีอะไรว่ะ”
/นี่ สิบโมงแล้ว แกยังไม่มาเรียนเลยนะเว้ย ออยู่ไหนเนี่ย อย่าบอกนะ เมื่อคืนเอาสาวมากกที่บ้านน่ะ/
“ประมาณนั้นแหละว่ะ เรื่องมันยาว พวกแกมาหาฉันที่บ้านหน่อยดิว่ะ”
/เฮ้ย! ไม่ได้ๆๆเว้ย ฉันอยู่กับหมอนอิง ส่วนไอกรีนกับโค๊ดยังไม่มาเหมือนกัน/
“โธ่! สองคนนั้นคงนอนแอ๋อยู่บนเตียงเดียวกันน่ะสิ เฮ้ย! แค่นี้นะเว้ย ฉันจะอาบน้ำ”
....
พอผมอาบน้ำเสร็จ ก็เดินเช็ดหัวออกมา ผมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วล่ะ.....
อ้า! นึกอกแล้ว โทรหาป้าจินให้มาดูแลยัยนี่ดีกว่า....
.....
ไม่ถึงห้านาทีป้าจินเข้ามาดูแลยัยนี่แทนผม ผมรออยู่ข้างนอก ใหเป้าแกเช็ดตัวและเอาเสื้อผ้าผมใส่ให้เธอ พอป้าออกมา ผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง ป้าจินแกพักอยู่ที่บ้านในสวน บ้านผมกว้าง เลยสร้างบ้านเล็กๆในเหล่าแม่บ้านอยู่ ป้าจินไม่ใช่ญาติผมหรอกครับ แต่ผมเคารพแกเหมือนญาติจริงๆ
“งั้นป้าช่วยล็อคห้องไว้หน่อยนะครับ ผมไม่อยากให้เธอไปไหน เพราะผมเสียเงินเพราะเธอตั้ง 2 แสนจนผมไม่มีเงินใช้แล้วเนี่ย”
“แล้วตั๊นจะทำไงต่อล่ะ”
“ตั๊น จะรอเธอตื่น แล้วค่อยมานั่งอธิบาย เธอคงงงเหมือนกันมาอยู่นี่ได้ไง”
“งั้น ตั๊นลงไปทานข้าวเหอะ จะเที่ยงแล้วนะ”
“เออ...ป้าช่วยเอาอาหารไปให้เธอในห้องก่อนจะล็อคด้วยนะครับ”
“จ๊ะ”
…..
ผมกินข้าวเสร็จก็นอนดูทีวีที่โซฟาในห้องนั่งเล่น รู้สึกง่วงๆเลยหลับไป...
.......
“ตั๊นๆ...เด็กผู้หญิงตื่นแล้ว ป้าจะพาลงมาข้างล่างนะ”
“ปล่อยฉันนะ แกจะพาฉันไปไหน อ๋อ...คุยกับเจ้านายแกงั้นหรอ กริ๊ดดดดๆ”
“คุณช่วยเงียบหน่อยได้มั้ยค่ะ ที่นี่บ้านตระกูล วัฒนาเทวะกูล คุณพูดอะไรใจเย็นๆและให้เกียรติดิฉันด้วยค่ะ”
“หน็อย….พูดดีนะป้า นี่พาหนูมาขายหรอ ตระกูลบ้าอะไร ไม่รู้จักโว้ยยย!! ฉันจะแจ้งตำรวจมาจับทั้งบ้านเลย”
ผมทนไม่ไหว เลยเดินไปดู ป้าจินกำลังลากเธอลงมา แต่เธอขัดขืนและใบหน้าก็ทำให้ผมหยุดจ้อง ขนาดเพิ่งตื่นยังดูดีเลย สายตาเธอก็มาสะดุดที่ผม
“เดี๋ยวผมจัดการเองครับป้าจิน ขอบคุณมาก”
ผมเดินไปลากยัยผู้หญิงมาจากป้าจินและลากกลับเข้าห้องเหมือนเดิม ในเมื่อดื้อและไม่มีมารยาทในบ้านผมเอาซะเลย ถ้าพ่อรู้ เธอได้โดนด่าเละแน่ พ่อผมไม่ชอบผู้หญิงขี้โวยวาย
โปรดติดตามตอนที่ 2 นะครับบบ
ความคิดเห็น