รักง่าย ๆ

ลำดับตอนที่ #5 : คู่แข่ง

“ก็พี่ยุทธที่น่ารัก ๆ  ม. 5/4 ไง(เกี่ยวอะไรกับพี่เนี่ย)” สาวน้อยผิวเข้มตอบวอน ก่อนจะหันไปคุยกับใบหม่อนต่อ “วันนี้เวรจารย์ทัศน์ ไม่โดนตีแน่นอน ฮ่ะ ๆๆ”

                    อาจารย์ผู้ชายคนหนึ่งเดินตรงมาที่แถวนักเรียนมาสาย ท่าทางนักเรียนมาสายทุกคน ตรงกันข้ามกับเมื่อตอนที่อาจารย์ปานจิตเดินมา ราวฟ้ากับเหว นักเรียนทุกคนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ มีเพียงแต่วอนที่ทำหน้าเอ๋อ ๆ (ที่จริงแล้ว วอนก็เอ๋อ อยู่ทุกวันแหละ) อยู่คนเดียว

                    “ยิ้มไรกันเหรอน้อง” วอนถาม

                    “ก็วันนี้ เวรป๋า 555 ตูดไม่บวม ” รุ่นน้อง ม.3 หน้าตากวนตีน เต็มสิบ ตอบวอน

                    “เอ้า  !! พวกมึง มาสายกันอีกแล้ว” อาจารย์ชายทักทาย “โชคดีนะวันนี้เวรครู ไป ๆๆๆ ไปเรียนได้แล้ว คราวหน้าอย่ามาสายอีกล่ะ”

                    “จารย์ครับ ไม่มีกอดคอสก็อตจัมพ์เหรอ” วอนถามด้วยสีหน้าเอ๋อๆ

                    “สก็อตจัมพ์กับพ่อมึงสิ ไปเรียนได้แล้ว”

                    “นี่กูมาสายทำไมวะเนี่ย” วอนบ่นกับตัวเอง “แม่งงงง..... สาาดดดด”

…………

ห้องเรียนวิชาภาษาไทย

                    “ท้ายชั่วโมงพวกเธอทุกคนต้องส่ง กลอนสุภาพ ” อาจารย์ผู้หญิง กล่าวกับนักเรียน พลาง ขยับแว่นสมัยใหม่ที่ดูไม่เข้ากับหน้าเหี่ยว ๆ ของแกเลย

                    “จารย์ครับ กี่บท ?” เอกถามโต้ง ๆ

                    “แล้วแต่ปัญญาของเธอ” อาจารย์หน้าเหี่ยวตอบ

                    “งั้นกูทำบทเดียว กูมีปัญญาแค่นี้” กอล์ฟหันไปพูดกับวอน

                    “มึงก็ลองดูสิ” อาจารย์ย้อนทันที ทำเอาเพื่อน ๆ ในห้องหัวเราะกันยกใหญ่

                    “เฮ้ย พวกมึง รู้จักไอ้เหี้ยยุทธมั้ย” วอนเปิดประเด็น

                    “ยุทธไหนวะ ทำไมมึงต้องเรียกมันว่าเหี้ยด้วย” กอล์ฟถามอย่างอยากรู้ “หรือว่ามันไปฆ่าพ่อไอ้ตี๋”

                    “สาดดด... พ่อกูอีกแล้ว” คุนหมิงบ่นด้วยความระอา

                    “ยุทธ 5/4 น่ารัก ๆ ไง” วอนทำเสียงกระแนะกระแหน “ก็อยากเจอว่ะ หล่อขนาดไหนเชียว”

                    “ลักษณะแบบนี้ น้ำเสียงแบบนี้ สงสัย ไอ้ยุทธอะไรเนี่ยต้องเป็นแฟนน้องใบมะม่วงอะไรของมึงแน่ ๆ ”  

                    “น้องใบหม่อนโว้ย” วอนค้าน “แล้วเค้าก็ไม่ได้เป็นแฟนกันด้วย ไอ้ยุทธมันแค่ชอบน้องเค้า แต่น้องเค้าไม่ชอบมันหรอก”

                    “มึงรู้ได้ไงว่าน้องเค้าไมชอบมัน” เอกถามก่อนจะก้มลงไปเขียนกลอนต่อ

                    “เพราะน้องเค้าชอบกู 555”

                    “ไอ้หน้า ส้นตีน !!.” ทุกคนพูดพร้อมกัน

                    “พวกมึง ฟังกลอนของกูนะ” คุนหมิงตัดบท

                    “   กว่าจะรู้ว่ารักว่าปักจิต                                กว่าจะคิดว่าเพ้อเฝ้าครวญหา

                    กว่าจะกล้าเอ่ยถ้อยคำวาจา                             กว่าจะเริ่มมันก็ช้าจนเกินการ

                    ให้วันนี้ได้บอกไปว่ารัก                                 ให้มันหนักมันแน่นจงกล้าหาญ

                    ให้มันรู้ว่ารักมาตั้งนาน                                  ให้พรุ่งนี้เหมือนเมื่อวานคือรักเธอ”

                    “เหี้ยตี๋ กวีเอกแห่งรัตนโกสินทร์” วอนแซว

                    “มึงไปจำใครเค้ามา ” กอล์ฟถามอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง “หน้าตาปัญญาอ่อนอย่างมึงไม่น่าแต่งได้”

                    “กูแต่งเอง สด ๆ กูแค่อยากบอกบางอย่างกับไอ้วอนมัน” คุนหมิงตอบพร้อมทำหน้าตาดูมีความรู้(ซึ่งตรงข้ามกับความจริง)

                    มีคนเคยบอกว่าความรักมักจริงจัง และรวดเร็วเมื่อมีคู่แข่ง สงสัยคงจะเป็นเรื่องจริง เพราะวันนี้ทั้งวัน วอนไม่เป็นอันทำงานอะไรเลย เขาเฝ้ารอเวลลาพักกลางวัน เพื่อไปดูหน้า ยุทธ 5/4 ให้จงได้ ในจินตาการของวอนตอนนี้ ยุทธคือเทพบุตรผู้ซึ่งงามประดุจเทพอพอลโลของกรีก แล้วอย่างนี้นายพสุธา จะไปสู้อะไรกับเขาได้ หรือว่าเกมรักเกมนี้ของวอนจะต้องจบลงโดยที่เขาเองยังไม่ได้เริ่มเลย เฮ้อ....

..........................

                    “พี่ยุทธคะ มีคนฝากไอ้นี่มาให้ค่ะ” นักเรียนหญิง ม.2 ยื่นถึงกระดาษลายน่ารักใบหนึ่งให้นักเรียนชาย ม.ปลาย ขาวตี๋คนหนึ่ง หน้อห้องประชุมกรรมการนักเรียน

                    “ขอบคุณครับ ” ตอบอย่างสุภาพ พร้อมส่งยิ้มให้ จนเด็กสาวเขินหน้าแดง “แล้วใครฝากเอามาให้ครับเนี่ย แหมน่ารักจัง”

                    ยังไม่ทันได้รับคำตอบ สาวน้อยก็วิ่งหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ปล่อยให้ชายหนุ่มยืนเกาหัวงง ๆ อยู่คนเดียว “เฮ้อ..... ใครวะ เอามาได้ทุกวันเลย ก็ดี อร่อยดี”

                    อาจเป็นเพราะทรงผมที่เท่ หรือ เพราะรอยยิ้มที่แสนน่ารักก็ไม่รู้ ทำให้ยุทธ คณะกรรมการนักเรียนรูปหล่อเป็นที่รักของสาว ๆ หลายคน โดยเฉพาะเด็ก ม. ต้น มีคนบอกว่า เพราะหน้าตาตี๋ ๆ ของเขาต่างหากที่ทำให้เขาป็อบขนาดนี้ แต่สำหรับยุทธเอง เขาไม่เคยสนใจเด็ก ๆ พวกนี้เลย เพราะเขามีหญิงสาวที่เขาแอบรักอยู่แล้ว แม้เขารู้ว่า ความรักครั้งนี้เป็นไปไม่ได้ แต่ เขาก็มีความสุขนะที่ได้เห็นหน้าเธอคนนั้นทุกวัน วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่เขาจะได้เจอกับนางในฝันของเขา

                    “วาระการประชุมวันนี้ งานนิทรรศการโรงเรียน” เลขานุการกล่าวริ่มต้นการประชุมกรรมการนักเรียน

                    “เดี๋ยวก่อน เจน มันมีเรื่องทัศนศึกษาที่เขาใหญ่ก่อนนะ” เอกพูดขัด

                    “ขอโทษค่ะ” หญิงสาวตาโตยิ้มเขิน ๆ

                    “ขอบคุณมากครับพี่เจน” ยุทธยิ้มรับ “ในฐานะที่ผมเป็นฝ่ายประสานงานโครงการนี้ ผมได้ไปติดต่อที่พักแล้ว พบว่าไม่มีปัญหาครับ ส่วนเรื่องการเดินทางสะดวกมากครับ คาดว่า ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ต้นเดือนหน้าเราคงได้ไปทัศนศึกษากันครับ ”

                    “แล้ว ม. ไร ไปมั่งครับ” เอกถามที่ประชุม

                    “ ม. ปลาย ค่ะ” กรรมการนักเรียน ม. 4 คนหนึ่งตอบ “ใครอยากไปก็มาสมัครค่ะ”

                    “ผมขอพูดต่อนะครับ” ยุทธยกมือขึ้นนิดนึง “เนื่องจากเป็นการทัศนศึกษาที่กินเวลานาน คือ5 วัน 4 คืน ดังนั้นเราต้องมีมาตรการที่รัดกุมสำหรับทุก ๆ เรื่องครับ”

                    “ดีมากยุทธ ” ประธานนักเรียนนั่งหัวโต๊ะกล่าวชม

                    “ยุทธ 5/4 ที่น่ารัก ๆ เหรอ” เอกอุทาน

                    “ก็เออดิ น่ารักกว่าพวกแกเยอะ” เจนเย้ยเอก

                    “........” ยุทธมองหน้าเจน แล้วยิ้มอย่างไม่มีเหตุผล(ทำไมวันนี้พี่เจน่ารักจังวะ แม่งง......)

...............1 ชั่วโมงผ่านไป เป็นเวลา 17.00 น. พอดี..............

                    “โอเคค่ะ ทั้งหมดก็ตามแผนนะคะ คาดว่าทุกคนคงไม่มีปัญหา” เจนกล่าวสรุป

                    “เลิกประชุมครับ”

                    ขณะที่ทุกคนเดินออกจากห้องประชุม ยุทธก็เดินตรงมาหาเจนทันที ไม่อยากจะเชื่อว่ายุทธที่ดูหนักแน่นในที่ประชุม จะดูเขินอายขนาดนี้

                    “พี่เจนครับ (น่ารักโคตร ๆ เลย)” ยุทธทำเสียงเข้ม “คือผมมีปัญหานิดหน่อยครับ”

                    “อะไรจ๊ะ น้องยุทธ (ให้ตายเถอะ ทำไมไอ้น้องยุทธมันถึงหล่ออย่างนี้วะ)”

                    “ผม....กกก็...แค่ ติดใจตรงรายละเอียดเล็ก น้อย ๆ ในโครงการอ่ะครับ อยากให้พี่อธิบายให้ฟังหน่อย ”

                    “อ๋อได้จ้ะ แต่พรุ่งนี้ได้มั้ย พอดีวันนี้พี่มีนัดจ้ะ” เจนยิ้มให้รุ่นน้อง “นายพสุธา !!!รอด้วย!!! ”

                    “พี่ไปก่อนนะจ๊ะ บาย” เจนพูดก่อนจะวิ่งไปหา เด็กผู้ชายหน้าตาเอ๋อ ๆ คนนั้น (ก็มีอยู่คนเดียวแหละ)

                    “วอน แกทำงานเสร็จยัง ” เจนถามเสียงห้าว

                    “ยังเลย เดี๋ยวค่อยทำ” วอนตอบหน้าตาเฉย “เออว่างป่ะ เย็นนี้”

                    “ว่าง ๆๆๆ ไปดิ ไปแน่นอน”

                    “ ยังไม่ได้ชวนเลย” วอนทำหน้าเซ็ง ๆ “ไปกินน้ำเต้าหู้กัน วันนี้โคตรหิวเลย เดี๋ยวเลี้ยงเอง”

                    “ไปสิกำลังอยากกินอยู่พอดี”

                    เจนเดินออกจากโรงเรียนไปพร้อม ๆกับวอน ดูท่าทางเธอจะมีความสุขมากเลย แต่ตรงกันข้ามกับยุทธที่ยืนดูอยู่ไกล ๆ ในใจของยุทธรู้อยู่ว่า พี่สาวก็คือพี่สาว ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก แต่เขาเองก็รู้ตัวเสมอว่าไม่มีสิทธิ์ แค่เขาได้เห็นหน้าพี่คนนี้ทุกวันก็พอใจแล้ว จะมีอะไรมีความสุขกว่านี้อีกล่ะเฮ้อ...