รักง่าย ๆ

ลำดับตอนที่ #3 : แฟนเหรอ ?

         หลังจากินข้าวกลางวันเสร็จ วอนและเพื่อน ๆ ก็จับกลุ่มคุยกันตามประสาเพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่ ม.1 โดยในวงสนทนาประกอบด้วย “เอก” กรรมการนักเรียนปีล่าสุด นักเรียนอันดับหนึ่งของโรงเรียน 4.00 ตลอด 5 ปี “คุนหมิง” อาตี๋น้อยลูกชายเจ้าของร้านขนมปังที่ไม่ค่อยทันเพื่อน แต่รวยมาก “กอล์ฟ” นักดนตรีสาวกรี๊ด และ “วอน” เด็กผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง

         “เฮ้ยพวกมึง เดือนหน้ากูจะเล่นดนตรีงานนิทรรศการ เห็นเค้าว่ากันว่า โรงเรียนอื่นมาดูงานด้วยโว้ย สงสัยสาว ๆ เพียบ คราวนี้มึง กูเพลินแน่” กอล์ฟเปิดประเด็นสนทนาด้วยสายตากรุ้มกริ่ม

         “แต่เดี๋ยวก่อน กูมีข่าวร้ายจะบอกพวกมึง” เอกตัดบททันที

         “ ข่าวร้ายไรวะ พ่อมึงตายเหรอ ? ” วอนถาม

         “สัตว์กวนตีน แช่งพ่อกู  ”

         “เอ้าหรือว่าพ่อมึงตายเป็นข่าวดี งั้นฉลอง ฮ่า ๆๆ” วอนยังกวนอยู่

         “เหี้ยวอน กูไม่บอกมึงแล้ว”

         “เอ้ามีข่าวร้ายอะไรมึงก็บอกมาดิ หรือว่าพ่อมึงตายจริง ๆ” คุนหมิงถามด้วยความอยากรู้

         “ไอ้เหี้ยตี๋ กวนตีนเหรอมึง กูจะบอกฟ้าว่าตอนเรียนชีวะ มึงแอบมองเข้าไปในคอเสื้อฟ้า ตอนที่ฟ้าดูกล้องจุลทัศน์” เอกขู่ จนคุนหมิงหน้าปลี่ยนสี “คือเมื่อวานกูไปประชุมมา เค้าบอกว่านิทรรศการปีนี้ทุกห้องต้องโชว์ผลงานหรืออะไรก็ได้ แล้วทีนี้ ก็เท่ากับว่าพวกเราก็ต้องทำด้วยซวยเลย”

         “ไม่เห็นเป็นข่าวร้ายตรงไหนเลย กูว่า พ่อมึงตายร้ายกว่าอีก” กอล์ฟแซวเพื่อนก่อนจะส่งยิ้มมุมปากให้เด็ก ม. ต้น ที่เพิ่งเดินผ่านไป

         “เออ พวกมึงเอากันทั้งกลุ่มเลย ถ้าพวกมึงเป็นกูมึงจะรูสึกไงวะแม่ง...” เอกบ่นเบา ๆ

         “เฮ้ย พวกมึงกูถามอะไรหน่อยดิ คือเมื่อเช้ากูมาสายทีนี้กูเจอเด็กม.4 น่ารักว่ะมึงรู้จักมั้ย เห็นเค้าว่าชื่ออ๊อฟ กูว่ากูชอบว่ะ” วอนถามเพื่อน ๆ ด้วยท่าทางสนใจ

         “เล่นของสูงนะมึง น้องอ๊อฟเนี่ย เค้าโคตรรวยเลย แล้วก็ได้ข่าวว่า เคยมีแต่แฟนหล่อ ๆ ทั้งนั้น หน้าตาัมึงนะ ไม่หล่อเหมือนกู แต่ก็ไม่ขี้เหร่เหมือนเหี้ยตี๋ กูว่ายัยเจนไง รู้สึกเหมือนมันจะชอบมึงนะโว้ย กูเห็นพอมึงทำอะไร มันก็มองมึงลอดเลย” กอล์ฟ พูดไปดูดน้ำผลไม้ไป ก่อนจะเรอเบา ๆ

         “เจนชอบกูเหรอวะ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย ” วอนงง

         “ไอ้ควายเอ๊ย กูว่าไอ้ตี๋โง่แล้วนะ มึงโง่กว่ามันอีก เจนมันชอบมึงตั้งนานแล้ว มึงจำตอนเราไปค่ายวิทย์ที่ประจวบ ฯ เมื่อตอน ม.4 ได้ป่ะ มันบอกกูเองเลย ว่ามันชอบมึง มันบอกว่ามึงเท่ดี มันชอบ กูว่านะมึงตกลงเลย มันก็หน้าตาดีนะโว้ย ขาว ตาโต เรียนก็เก่ง เป็นหัวหน้ห้องด้วย ติดตรงที่หน้าอกไม่บึ้มแค่นั้นเอง ที่เหลือผ่านหมด” เอกเชียร์เต็มที่

         “แต่กูชอบน้องคนนั้นนะเว้ย กูว่าที่กูเจอน้องเค้าเป็นเพราะบุพเพฯ กูยังเจอเค้าอีกที่บันได นี่ไงกระเป๋าเค้า” วอนยิ้ม พร้อมโชว์กระเป๋าเคียง

         “โห มึงโรคจิตนะเนี่ยขโมยกระเป๋ามาด้วย” คุนหมิงแอบว่าเพื่อน

         “มึงก็เอาไปคืนดิ เตรียมประโยคเด็ด ๆ รับรองมีลุ้นว่ะ ” กอล์ฟแนะนำเพื่อนราวกับเซียน

         “บ่ายโมงครึ่ง น้องเค้าเรียนคหกรรม ส่วนพวกเราเรียนวิชาเลือก กูว่าเนี่ยเหมาะที่สุด” วอนพูดขณะที่มองตารางสอนที่หยิบออกมาจากกระเป๋าเคียง

.........

13.30 น.

         “กูว่ากูฝากยัยฟ้าไปคืนให้ก็ได้นะเว้ย” วอนงอแง

         “ไอ้ป๊อด ปากดี ห้องเรียนติดกันแค่นี้ ยังไม่กล้าเลย ควาย ” คุนหมิงทับถมวอนทันที

         “โอเค เดี๋ยวพวกมึงดูนะ กูไปก็ได้ ไม่เห็นต้องด่ากูเลยกูไปแน่ แค่กูยังไม่พร้อม”

         ทั้งสี่คนเดินห้องคหกรรมด้วยความมั่นใจ มีเพียงแต่วอนที่หัวใจเต้นจนแทบบ้าตาย ให้ตายสิ เขาไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนเลยนับตั้งแต่วันนั้น ตอนเค้าอยู่ ม.2 เพื่อน ๆ ทั้งสามคนอาจสนุก แต่มีใครรู้บ้างมั้ยว่าตอนนี้วอนไม่มีสติแล้ว

         “เดี๋ยวกูเคลียร์พื้นที่ให้” เอกเดินนำหน้าเข้าไปในห้องคหกรรม “น้องอ๊อฟครับมีคนมาหา”

         “ เฮ้ย ! ” วอนแทบบ้า ยังไม่ทันเตรียมตัว เพื่อน ๆ ก็ผลักวอนเข้าไปยืนอยู่กลางห้องคหกรรม

         ไม่กี่วินาทีต่อมา นักเรียนหญิงผิวขาวคนหนึ่งก็เดินมาตรงหน้าวอน

         “พี่มีอะไรเหรอ” เสียงใส ๆ หลุดออกมาจาริมฝีปากสีชมพู

         “นะ...นะ.. น้อง..คือ อ...อ....อ๊อฟเหรอ” วอนติดอ่าง ไม่กล้าสบตา แต่เขาแอบชำเลืองมองหน้าอกของเด็กหญิงบ่อยครั้ง

         “ค่ะมีอะไร เหรอ” เด็กหญิงถามด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย

         “พี่พสุธา หนูหาพี่แทบตาย” เสียงเด็กสาวตะโกนมาแต่ไกล “เอากระเป๋าของหนูมาเลย ขี้ขโมย”

         “ที่แท้ก็แฟนยัยใบหม่อนนี่เอง” สาวหน้าอกโตบ่น “อารมณ์เสีย”

         “จะบ้าเหรอ เค้าไม่ได้เป็นแฟนกับพี่พสุธาซักหน่อย ใช่มั้ยคะพี่” ใบหม่อนหันมาขยิบตาถามวอน

         “อืม...” วอนยังคงอึ้ง เขาแทบเหมือนถูกไฟช็อตอย่างจัง ที่แท้สาวน้อยสุดเปิ่นที่เค้าแอบชอบชื่อใบหม่อน ไม่ใช่น้องอ๊อฟอย่างที่เค้าเข้าใจ เขายืนตัวแข็งทื่ออยู่ท่ามกลางเสียงนินทาของนักเรียนชั้น ม. 4/2 ที่บอกว่าเขาเป็นแฟนของใบหม่อน

         “โอเคครับ หมดธุระแล้ว ไปไอ้วอนกลับรังได้” เอกเรียกเพื่อน “เฮ้ย อีแจ๋ว กลับรัง”

         “สัตว์เอก นั่นชื่อแม่กู ” วอนค้อนเพื่อน

         “นั่นแฟนมึงเหรอวะน่ารักดีนะ แต่กูว่าท่าทางต๊อง ๆ นะ เต็มป่าววะ” กอล์ฟถามอย่างอยากรู้

         “กูว่านะ ยัยเจนน่ารักกว่า” คุนหมิงแสดงความคิดเห็นโดยไม่ดูทิศทางลม

         “หุบปากไอ้ตี๋ ไม่งั้นฟ้ารู้เรื่องแน่ ว่ามึงบอกว่าฟ้าตูดใหญ่” เอกพยายามห้ามคุนหมิง

         “สรุปแล้วคือ ยัยใบหม่อนอะไรเนี่ คือแฟนมึงเหรอไอ้วอน ร้ายนะมึง ไม่บอกเพื่อนเลย”