ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
'ว่ากันว่ามีที่ๆหนึงบนฟ้า ที่ๆเต็มไปด้วยความสุข
รายล้อมไปด้วยรอยยิ้ม และหมู่มวลดอกไม้
ทุกสถานที่เต็มไปด้วยความบริสุทธิ์ แน่นอนรวมถึงบุคคลที่อยู่ในนี้ด้วย
และเหตุการณ์ทั้งหมดก็เริ่มจาก...'
"ว้ากกกกกกกกกกกกกกกก หน้าเบื่อ!!!!!!!!!" เสียงตะโกนลั่นของเด็กชายตาสีเขียวมรกต ทำเอาเด็กสาวตาสีฟ้าที่นอนอยู่ข้างๆสะดุ้งจนกลิ้งตกเตียงที่ทั้งคู่นอนเล่นกันเลยทีเดียว
"พี่เอเลนพี่จะตะโกนทำไมค่ะเนี่ย..หนูตกใจหมด!" เธอได้ฟาดแขนผู้เป็นพี่ชายไปแรงๆทีนึง ทำเอาเด็กหนุ่มทำหน้าบิดเบี้ยวแล้วลูบแขนตัวเองเบาๆ ก่อนจะพูดต่อ
"นี้! คริสต้าคิดดูสิเราอยู่บนนี้เราเคยเจออะไรที่หน้าตื่นเต้นกันมั้งมั้ย" เด็กชายลุกขึ้นนั่งแล้วมองหน้าน้องสาวของตัวเองด้วยสีหน้าจริงจัง
"ก็ครั้งล่าสุดก็..ที่พี่เอากาแฟไปสาดใส่หนังสือในห้องสมุดประจำสวรรค์ล่ะค่ะ" คริสต้านั่งตามผู้เป็นพี่ชายแล้วหลับตาด้วยท่านึกคิด ทำเอาเอเลนสะอึกกันเลยทีเดียว
"นั้นมันเป็นอุบัติเหตุ!! สรุปคือไม่มีใช่มั้ยล่ะ! " เอเลนทำตาเป็นประกายเหมือนเด็กน้อยแล้วพูดสรุปไปเอง เด็กสาวผู้เป็นน้องได้แต่ถอนหายใจเล็กแล้วอือออไปตามพี่ชายตัวเอง
"ว่าแต่มีอะไรเหรอค่ะ อยู่ดีๆก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา" คริสต้าเอียงคอถามพูดเป็นพี่ชาย เอเลนจึงหัวเราะในลำคอแล้วพูดสิ่งที่ตัวเแงคิดมาแรมชั่วโมง!!
"เราไปโลกมนุษย์กันเถอะ!!" เอเลนจับมือทั้งสองของน้องสาวแล้วกุมเอาไว้เบาๆ ทำไมนะตอนนี้คริสต้ารู้สึกว่าต้องมีอะไรแปลกๆมาในชีวิตแน่ๆ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"รายงานประจำวันมาแล้วอ่านด้วย" เสียงกระดาษปึกใหญ่กระทบโต๊ะอย่างแรง เมื่อร่างที่นั่งอยู่บนโต๊ะเงยหน้าจากเอกสารกองใหญ่ก็พบหญิงสาวร่างสูงที่ตีหน้านิ่งตลอดเวลา
"สมัยนี้ไม่สอนเรื่องมารยาทรึไง" ชายร่างเล็กก้มหน้าทำงานต่อไป ทำเอาหญิงสาวฉุนขึ้นมาเล็ก
"นั้นมันก็เรื่องของฉัน ว่าแต่รีไว..ทำงานอย่างนี้ไม่เบื่อรึไง" หญิงสาวเอามือเท้าโต๊ะพร้อมมองหน้าชายหนุ่มที่เงยหน้ามองเล็กน้อยแล้วทำงานต่อ
"ชั้นไม่มีเวลามาคิดเรื่องไร้สาระอย่างเธอหรอกนะ ยูมิล" รีไวส่ายหน้าอย่างระอา ทำเอายูมิลฉุนขาด!!
"ให้ตายเถอะคนเค้าอุตส่าห์ถามดีๆนะเฮ้ย!!" ยูมิลตวาดใส่คนตรงหน้าแต่ก็ไม่มีคำว่าสะทกสะท้านที่แสดงตรงหน้าแม้แต่น้อย
"ว่าแต่มีอะไร" รีไวเงยหน้ถาม ทำให้ยูมิลต้องสงบสติอารมร์แล้วพูดสิ่งที่เจ้านรกสั่งให้มาพูด
"มีภารกิจมา..ตาลุงนั้นบอกว่าจะมีภารกิจในไม่ช้านี้" ยูมิลตีสีหน้านิ่งใส่ แต่คนตรงหน้าก็ตีหน้านิ่งไม่แพ้กัน
"อะไรอีกล่ะ ท่านว่าอะไรมักจะตรงเสมอนั้นแหละ" ถึงจะคิดว่าไร้สาระ แต่เมื่อเป็นคำลั่งของบุคคลที่เป็นผู้นำมีเหรอที่ะขัดขืนได้
"รับใช้พวกสวรรค์..ไปล่ะไม่กวนแล้ว" ยูมิลโบกมือลาพร้อมเดินออกจากห้องไป
"....." อดีตวิ่งเข้ามาในหัวของชายที่นั่งบนเก้าอี้ รีไวเปิดลิ้นชักแล้วพบกับกรอบรูปที่ซ้อนไว้ในลิ้นชักและจ้องมองมันอยู่นาน...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
'ว่ากันว่ามีที่ๆหนึงบนฟ้า ที่ๆเต็มไปด้วยความสุข
รายล้อมไปด้วยรอยยิ้ม และหมู่มวลดอกไม้
ทุกสถานที่เต็มไปด้วยความบริสุทธิ์ แน่นอนรวมถึงบุคคลที่อยู่ในนี้ด้วย
และเหตุการณ์ทั้งหมดก็เริ่มจาก...'
"ว้ากกกกกกกกกกกกกกกก หน้าเบื่อ!!!!!!!!!" เสียงตะโกนลั่นของเด็กชายตาสีเขียวมรกต ทำเอาเด็กสาวตาสีฟ้าที่นอนอยู่ข้างๆสะดุ้งจนกลิ้งตกเตียงที่ทั้งคู่นอนเล่นกันเลยทีเดียว
"พี่เอเลนพี่จะตะโกนทำไมค่ะเนี่ย..หนูตกใจหมด!" เธอได้ฟาดแขนผู้เป็นพี่ชายไปแรงๆทีนึง ทำเอาเด็กหนุ่มทำหน้าบิดเบี้ยวแล้วลูบแขนตัวเองเบาๆ ก่อนจะพูดต่อ
"นี้! คริสต้าคิดดูสิเราอยู่บนนี้เราเคยเจออะไรที่หน้าตื่นเต้นกันมั้งมั้ย" เด็กชายลุกขึ้นนั่งแล้วมองหน้าน้องสาวของตัวเองด้วยสีหน้าจริงจัง
"ก็ครั้งล่าสุดก็..ที่พี่เอากาแฟไปสาดใส่หนังสือในห้องสมุดประจำสวรรค์ล่ะค่ะ" คริสต้านั่งตามผู้เป็นพี่ชายแล้วหลับตาด้วยท่านึกคิด ทำเอาเอเลนสะอึกกันเลยทีเดียว
"นั้นมันเป็นอุบัติเหตุ!! สรุปคือไม่มีใช่มั้ยล่ะ! " เอเลนทำตาเป็นประกายเหมือนเด็กน้อยแล้วพูดสรุปไปเอง เด็กสาวผู้เป็นน้องได้แต่ถอนหายใจเล็กแล้วอือออไปตามพี่ชายตัวเอง
"ว่าแต่มีอะไรเหรอค่ะ อยู่ดีๆก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา" คริสต้าเอียงคอถามพูดเป็นพี่ชาย เอเลนจึงหัวเราะในลำคอแล้วพูดสิ่งที่ตัวเแงคิดมาแรมชั่วโมง!!
"เราไปโลกมนุษย์กันเถอะ!!" เอเลนจับมือทั้งสองของน้องสาวแล้วกุมเอาไว้เบาๆ ทำไมนะตอนนี้คริสต้ารู้สึกว่าต้องมีอะไรแปลกๆมาในชีวิตแน่ๆ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
'ว่ากันว่ามีสถานที่แห่งหนึ่งอยู่ใต้พิภพ ที่ๆเต็มไปด้วยความทรมาน
รายล้อมไปด้วยกลิ่นเลือด และซากศพ
ทุกสถานที่เต็มไปด้วยความสกปรก แน่นอนรวมถึงบุคคลที่อยู่ในนี้ด้วย
และเหตุการณ์ทั้งหมดเกิดจาก...'
รายล้อมไปด้วยกลิ่นเลือด และซากศพ
ทุกสถานที่เต็มไปด้วยความสกปรก แน่นอนรวมถึงบุคคลที่อยู่ในนี้ด้วย
และเหตุการณ์ทั้งหมดเกิดจาก...'
"รายงานประจำวันมาแล้วอ่านด้วย" เสียงกระดาษปึกใหญ่กระทบโต๊ะอย่างแรง เมื่อร่างที่นั่งอยู่บนโต๊ะเงยหน้าจากเอกสารกองใหญ่ก็พบหญิงสาวร่างสูงที่ตีหน้านิ่งตลอดเวลา
"สมัยนี้ไม่สอนเรื่องมารยาทรึไง" ชายร่างเล็กก้มหน้าทำงานต่อไป ทำเอาหญิงสาวฉุนขึ้นมาเล็ก
"นั้นมันก็เรื่องของฉัน ว่าแต่รีไว..ทำงานอย่างนี้ไม่เบื่อรึไง" หญิงสาวเอามือเท้าโต๊ะพร้อมมองหน้าชายหนุ่มที่เงยหน้ามองเล็กน้อยแล้วทำงานต่อ
"ชั้นไม่มีเวลามาคิดเรื่องไร้สาระอย่างเธอหรอกนะ ยูมิล" รีไวส่ายหน้าอย่างระอา ทำเอายูมิลฉุนขาด!!
"ให้ตายเถอะคนเค้าอุตส่าห์ถามดีๆนะเฮ้ย!!" ยูมิลตวาดใส่คนตรงหน้าแต่ก็ไม่มีคำว่าสะทกสะท้านที่แสดงตรงหน้าแม้แต่น้อย
"ว่าแต่มีอะไร" รีไวเงยหน้ถาม ทำให้ยูมิลต้องสงบสติอารมร์แล้วพูดสิ่งที่เจ้านรกสั่งให้มาพูด
"มีภารกิจมา..ตาลุงนั้นบอกว่าจะมีภารกิจในไม่ช้านี้" ยูมิลตีสีหน้านิ่งใส่ แต่คนตรงหน้าก็ตีหน้านิ่งไม่แพ้กัน
"อะไรอีกล่ะ ท่านว่าอะไรมักจะตรงเสมอนั้นแหละ" ถึงจะคิดว่าไร้สาระ แต่เมื่อเป็นคำลั่งของบุคคลที่เป็นผู้นำมีเหรอที่ะขัดขืนได้
"รับใช้พวกสวรรค์..ไปล่ะไม่กวนแล้ว" ยูมิลโบกมือลาพร้อมเดินออกจากห้องไป
"....." อดีตวิ่งเข้ามาในหัวของชายที่นั่งบนเก้าอี้ รีไวเปิดลิ้นชักแล้วพบกับกรอบรูปที่ซ้อนไว้ในลิ้นชักและจ้องมองมันอยู่นาน...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น