ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : love pain วุ่นนักรักข้างบ้าน 1
"พ่อคร้าบไม่เอานะครับ ผมไม่ไปนะ"
"รับรองเทอมนี้ผมคะแนนเพิ่มขึ้นแน่ๆครับ"
"นะครับพ่อนะ" ชายรูปหล่อหน้าตี๋ กำลังอ้อนวอนขอผู้เป็นพ่อเรื่องที่จะให้เค้าย้ายบ้าน
"จะเป็นอะไรฉันไม่ได้ให้แกไปคนเดียวซะหน่อย น้องแกไปด้วย แกไม่อดตายหรอก" ผู้เป็นพ่อพูด
"ยังไงผมก็ไม่อยากไปนี่ ผมไม่อยากย้ายโรงเรียนด้วยอ่า" ยิ่งอ้อนไปใหญ่
"เยซอง พ่อบอกให้ไปก็ไปสิ เอ้ลูกคนนี้หนิ" ผู้เป็นพ่อเริ่มหงุดหงิด
"คุณก็ พูดกับลูกดีๆสิค่ะ" ผู้เป็นแม่ที่ยังดูสาวอยู่กำลังเดินลงบันใด เพื่อมาหาสองคนที่กำลังคุยกัน
"ใช่ครับแม่ ไม่ให้ผมไปใช้ไหมครับ" เยซองเมื่อเห็นว่าอ้อนพ่อไม่สำเร็จ จึงหันไปอ้อนแม่ต่อ
"ไม่ใช้ไม่ให้ไป ยังไงลูกก็ต้องย้ายไปอยู่โรงเรียนนั้น แล้วบ้านมันก็อยู่ใหล้โรงเรียน ลูกก็แค่ย้ายไปคนที่คะแนนดีอย่าง
ซองมินน้องลูกเค้าไม่รู้เรื่องอะไรเลย เค้ายังต้องไปเป็นเพื่อนลูกเลยนะ เค้ายังไม่โวยวายอะไรเลยหัดทำตัวดีดี
หน่อยสิ" โอ้วทุกคนเกือบหายใจตามไม่ทัน ( แม่ยิ่งกว่าพ่ออีกอ่ะ )
"อะ เออ.. ก็ได้ครับ" เยซองต้องยอมจำนนกับชะตาของตัวเอง
"ก็แค่นี้ แค่ผู้คำว่า..."
"กลับมาแล้วครับ สวัสดีครับ พ่อ แม่" เฮ้อ...โชคดีของเยซองกับพ่อ ที่ซองมินาทันก่อนที่แม่จะพูดต่อ
"ปะพี่เยซอง ไปเก็บกระเป๋ากัน"
"อื้ม" ก่อนที่ทั้นสองีพี่่น้องจะเดินขึ้นไปห้องของตัวเอง
"คุณเดี๋ยวฉันจะไปดูบ้านใหม่ที่จะให้ลูกไปอยู่นะ" ผู้เป็นแม่พูดพ่อ ก่อนจะเดินขึ้นรถไป
"พี่ต้องขอบคุณน้องมาก น้องรักมาทันเวลาพอดีเลย" ระหว่างทางที่เดินไปห้องเยซองก็เอ่ยขอคุณน้อง
"เหอะๆผมกลับมา ก็ได้ยินแม่ผู้ดังเลยครับ ก็เลยเดินไปขัดก่อน"
"เฮ้อ...ผมไม่ได้ทำอะไรเลยแท้ๆ ทำไมต้องไปกับพี่ด้วยเนี้ย" แอบบ่น(แม่ครับไหนบอกว่าน้องไม่บ่นไง)
******************************************************************************************************************
"คยูไปขี่จักรยานกับพี่หน่อยยยยยยยยยยยยย" ร่างบางที่อยู่นอกบ้านของคยูตะโกนบอก
"รอแป๊ปนึงนะครับพี่เรียวอุค" ไม่นานนักคยูก็เดินออกมา
"มาแล้วคร้าบบบบ" เสียงหวานๆที่ทำให้สาวๆทั้งโรงเรียนหลงขานออกมา
"ปะไปกับเหอะ"
"เดียวครับ"
ครืดดดด...... ครืดดดดด (เสียงโทรศัพย์นะ)
"ฮะโหล คยูพูดครับ บอกว่าไม่ต้องโทรมาแล้วไง ทำไมอะหรอ ก็ฉันมีแฟนใหม่แล้ว ไม่เชื่อก็คุยดิ" คยูยื้นโทรศัพย์ให้เรียวอุคพร้อมทำสายตา(ช่วยผมหน่อยเทอะ)เรียวอุคก็สงสายตากลับ(ฉันหรอแฟนแก ไอ้บ้า) แต่ก็รับโทรศัพย์มาแต่โดยดี
"ฮะโหล อื้มฉันเนี้ยแหละแฟนคยู ทำไม ก็ถามเขาเองสิ ฉันไม่ใช่เธอหนิวิ่งหาผู้ชาย แค่นี้นะ"
"ขอบคุณมากคร้าบบบ คุณพี่"
"เป็นไงหละ ฝีมือฉัน แต่พี่เบื่อแล้วนะอะไรเนี้ยให้แต่พี่เถียงกับผู้หญิงของนาย" ทุกวันช่วงเย็นๆเขาจะให้คยูปั่นจักรยานเป็นเพื่อน และทุกวันเหมือนกันที่คยูต้องใ้ห้เขาคุยโทรัพย์แทน
"ขอบคุณไปแล้วไงครับ ปะจะไปได้ยัง" แล้วทั้งสองก็เริ่มปั่นจักรยานไปตลอดทางมีต้นไม้ใหญ่น้อย มีทั้งดองไม้
แต่ทั้งสองก็เหลือบไปเห็น บ้านหลังใหญ่สไตร์ฝรั่งอยู่หลังหนึ่ง ที่แปลกตา
"เอ๊ะ บ้านใครอ่ะคยู พี่ไม่เห็นเคยเห็นเลย" ทั้งสองหยุดปั่นจักรยานแล้วหันไปดูบ้านสไตร์ฝรั่ง
"พี่ไม่เคยเห็น แล้วผมจะรู้หรอครับ"
"เอ้าก็เห็นแสนรู้เรื่องผูิหญิงดีนัก" เรียวอุคพูด
"ขอบคุณครับที่ชม"
"อื้มไม่เป็นไรน้องรัก" ก่อนที่เรียวอุคจะปั่นออกไปแล้วก็แอบหัวเราะ
"เอ๊ะด่าผมหรอ นี่เห็นว่าเป็นพี่นะเนี้ยไม่งั้น...เสร็จผมไปแล้ว" คยูตะโกนคนเดียว
"เออไอ้ประเสิด คิดได้แต่เรื่องนี้นั้นแหละ" เรียวอุคว่าพร้อมหันมาหาคยูที่อยู่ข้างหลังแต่เพราะมองแต่ข้างหลัง
โคร้มมมมมมมม.............
"โอ้ย"เรียวอุค
"เห้ยพี่"คยู
"เจ็บไหมพี่"คยูพูดพร้อมวิ่งมาหาเรียวอุคที่นอนจักรยานทับอยู่
"เสาไฟเป็นรอยเลย" คยูพูดแล้วเอามือไปลูบเสาไฟฟ้า
"ไม่ห่วงกันเลยนะ ไอ้น้องบ้าเอาจักรยานออกให้หน่อยดิ๊" เรียวอุคที่นอนอยู่ว่า
"โทดคร้าบ เสาไฟเล็๊กเล็กนะ พี่มองไม่เห็น" หลังจากเอาจักรยานออกแล้วก็พยุงตัวเรียวอุคขึ้น
"คนนะไม่ใช่รถจะได้มีตาหลัง ก็ฉันมองนายอยู่อ่ะ โอ้ย...เจ็บ"
"อาวหนู เป็นไรจ๊ะมาเข้ามานี่ก่อนสิ" หญิงสาววัยกลางคนท่าทางดูดี สวยหุ่นดี ถ้าเดาไม่ผิดคงจะเป็นเจ้าของ
บ้านหรูสไตร์ฝรั่งหลังที่เรียวอุคกับคยูเห็น และผู้หญิงคนนั้นก็พาเรียวอุคเข้าบ้านไป
ณ บ้านหรู
"บ้านสวยจังเลยนะครับ คุณป้า" เรียวอุคเมื่อเข้ามาบ้านก็เอ่ยชม
"จะหนูนั้งตรงนี้ก่อนนะจ๊ะ เดียวฉันไปเอายามาทำแผลให้" หญิงสาววัยกลางคนพูดก่อนเดินไป
"เออ...คือ..ผมเป็นผู้ชายครับ" คำที่เรียวอุคพูดขึ้นทำเอาผู้หญิงคนนั้นหยุดกึ้ก
"ขอโทษด้วยนะจ๊ะ ก็ดูหนูสิน่ารัก ออกจะอย่างงั้น"
"ผมก็ว่าอย่างงั้น" คยูพูดขึ้น
ระหว่างทำแผลให้เรียวอุคคยูก็พูดขึ้น
"คุณป้าอยู่บ้านคนเดียวหรอคับ"
"เปล่าจ๊ะ ป้าไม่ได้อยู่หรอก ลูกชายของป้าจะย้ายมาอยู่หนะ"
"หรอครับ ดีเลยครับผมกับคยูจะได้มีเพื่อนเพิ่ม" เรียวอุคพูดพร้อมทำหน้าตาดีใจ
"จ๊ะชื่ออะไรกันละจ๊ะ"
"ผมชื่อคยูครับ นั้นพี่ผมครับชื่อเรียวอุค" คยูแนะนำ
"พี่น้องกันหรอจ๊ะ ป้ามีลูกสองคน คนนึงน่าจะอายุประมาณคยู คนนึงน่าจะเป็นพี่พวกเธอจ๊ะ"
"หรอครับ ผมไม่ใช่พี่น้องกันหรอกครับ คยูเค้าอยู่บ้านข้างผมครับ"
"อ่ะจร้า" หญิงวัยกลางคนยิ้มจนตาแถ้บปิด
"กินข้าวด้วยกันไหมจ๊ะ"
"ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมก็กลับแล้ว ผมลาละครับ" เรียวอุคพูด
"ขอบคุณมากครับ" ทั้งสองโค้ง
***********************************************************************************************
สั้นไปหรือป่าวอ่ะ
ถ้าสั้นไปขอโทษด้วยนะ
ถ้าพิมพ์ผิดก็โทษนะ
"รับรองเทอมนี้ผมคะแนนเพิ่มขึ้นแน่ๆครับ"
"นะครับพ่อนะ" ชายรูปหล่อหน้าตี๋ กำลังอ้อนวอนขอผู้เป็นพ่อเรื่องที่จะให้เค้าย้ายบ้าน
"จะเป็นอะไรฉันไม่ได้ให้แกไปคนเดียวซะหน่อย น้องแกไปด้วย แกไม่อดตายหรอก" ผู้เป็นพ่อพูด
"ยังไงผมก็ไม่อยากไปนี่ ผมไม่อยากย้ายโรงเรียนด้วยอ่า" ยิ่งอ้อนไปใหญ่
"เยซอง พ่อบอกให้ไปก็ไปสิ เอ้ลูกคนนี้หนิ" ผู้เป็นพ่อเริ่มหงุดหงิด
"คุณก็ พูดกับลูกดีๆสิค่ะ" ผู้เป็นแม่ที่ยังดูสาวอยู่กำลังเดินลงบันใด เพื่อมาหาสองคนที่กำลังคุยกัน
"ใช่ครับแม่ ไม่ให้ผมไปใช้ไหมครับ" เยซองเมื่อเห็นว่าอ้อนพ่อไม่สำเร็จ จึงหันไปอ้อนแม่ต่อ
"ไม่ใช้ไม่ให้ไป ยังไงลูกก็ต้องย้ายไปอยู่โรงเรียนนั้น แล้วบ้านมันก็อยู่ใหล้โรงเรียน ลูกก็แค่ย้ายไปคนที่คะแนนดีอย่าง
ซองมินน้องลูกเค้าไม่รู้เรื่องอะไรเลย เค้ายังต้องไปเป็นเพื่อนลูกเลยนะ เค้ายังไม่โวยวายอะไรเลยหัดทำตัวดีดี
หน่อยสิ" โอ้วทุกคนเกือบหายใจตามไม่ทัน ( แม่ยิ่งกว่าพ่ออีกอ่ะ )
"อะ เออ.. ก็ได้ครับ" เยซองต้องยอมจำนนกับชะตาของตัวเอง
"ก็แค่นี้ แค่ผู้คำว่า..."
"กลับมาแล้วครับ สวัสดีครับ พ่อ แม่" เฮ้อ...โชคดีของเยซองกับพ่อ ที่ซองมินาทันก่อนที่แม่จะพูดต่อ
"ปะพี่เยซอง ไปเก็บกระเป๋ากัน"
"อื้ม" ก่อนที่ทั้นสองีพี่่น้องจะเดินขึ้นไปห้องของตัวเอง
"คุณเดี๋ยวฉันจะไปดูบ้านใหม่ที่จะให้ลูกไปอยู่นะ" ผู้เป็นแม่พูดพ่อ ก่อนจะเดินขึ้นรถไป
"พี่ต้องขอบคุณน้องมาก น้องรักมาทันเวลาพอดีเลย" ระหว่างทางที่เดินไปห้องเยซองก็เอ่ยขอคุณน้อง
"เหอะๆผมกลับมา ก็ได้ยินแม่ผู้ดังเลยครับ ก็เลยเดินไปขัดก่อน"
"เฮ้อ...ผมไม่ได้ทำอะไรเลยแท้ๆ ทำไมต้องไปกับพี่ด้วยเนี้ย" แอบบ่น(แม่ครับไหนบอกว่าน้องไม่บ่นไง)
******************************************************************************************************************
"คยูไปขี่จักรยานกับพี่หน่อยยยยยยยยยยยยย" ร่างบางที่อยู่นอกบ้านของคยูตะโกนบอก
"รอแป๊ปนึงนะครับพี่เรียวอุค" ไม่นานนักคยูก็เดินออกมา
"มาแล้วคร้าบบบบ" เสียงหวานๆที่ทำให้สาวๆทั้งโรงเรียนหลงขานออกมา
"ปะไปกับเหอะ"
"เดียวครับ"
ครืดดดด...... ครืดดดดด (เสียงโทรศัพย์นะ)
"ฮะโหล คยูพูดครับ บอกว่าไม่ต้องโทรมาแล้วไง ทำไมอะหรอ ก็ฉันมีแฟนใหม่แล้ว ไม่เชื่อก็คุยดิ" คยูยื้นโทรศัพย์ให้เรียวอุคพร้อมทำสายตา(ช่วยผมหน่อยเทอะ)เรียวอุคก็สงสายตากลับ(ฉันหรอแฟนแก ไอ้บ้า) แต่ก็รับโทรศัพย์มาแต่โดยดี
"ฮะโหล อื้มฉันเนี้ยแหละแฟนคยู ทำไม ก็ถามเขาเองสิ ฉันไม่ใช่เธอหนิวิ่งหาผู้ชาย แค่นี้นะ"
"ขอบคุณมากคร้าบบบ คุณพี่"
"เป็นไงหละ ฝีมือฉัน แต่พี่เบื่อแล้วนะอะไรเนี้ยให้แต่พี่เถียงกับผู้หญิงของนาย" ทุกวันช่วงเย็นๆเขาจะให้คยูปั่นจักรยานเป็นเพื่อน และทุกวันเหมือนกันที่คยูต้องใ้ห้เขาคุยโทรัพย์แทน
"ขอบคุณไปแล้วไงครับ ปะจะไปได้ยัง" แล้วทั้งสองก็เริ่มปั่นจักรยานไปตลอดทางมีต้นไม้ใหญ่น้อย มีทั้งดองไม้
แต่ทั้งสองก็เหลือบไปเห็น บ้านหลังใหญ่สไตร์ฝรั่งอยู่หลังหนึ่ง ที่แปลกตา
"เอ๊ะ บ้านใครอ่ะคยู พี่ไม่เห็นเคยเห็นเลย" ทั้งสองหยุดปั่นจักรยานแล้วหันไปดูบ้านสไตร์ฝรั่ง
"พี่ไม่เคยเห็น แล้วผมจะรู้หรอครับ"
"เอ้าก็เห็นแสนรู้เรื่องผูิหญิงดีนัก" เรียวอุคพูด
"ขอบคุณครับที่ชม"
"อื้มไม่เป็นไรน้องรัก" ก่อนที่เรียวอุคจะปั่นออกไปแล้วก็แอบหัวเราะ
"เอ๊ะด่าผมหรอ นี่เห็นว่าเป็นพี่นะเนี้ยไม่งั้น...เสร็จผมไปแล้ว" คยูตะโกนคนเดียว
"เออไอ้ประเสิด คิดได้แต่เรื่องนี้นั้นแหละ" เรียวอุคว่าพร้อมหันมาหาคยูที่อยู่ข้างหลังแต่เพราะมองแต่ข้างหลัง
โคร้มมมมมมมม.............
"โอ้ย"เรียวอุค
"เห้ยพี่"คยู
"เจ็บไหมพี่"คยูพูดพร้อมวิ่งมาหาเรียวอุคที่นอนจักรยานทับอยู่
"เสาไฟเป็นรอยเลย" คยูพูดแล้วเอามือไปลูบเสาไฟฟ้า
"ไม่ห่วงกันเลยนะ ไอ้น้องบ้าเอาจักรยานออกให้หน่อยดิ๊" เรียวอุคที่นอนอยู่ว่า
"โทดคร้าบ เสาไฟเล็๊กเล็กนะ พี่มองไม่เห็น" หลังจากเอาจักรยานออกแล้วก็พยุงตัวเรียวอุคขึ้น
"คนนะไม่ใช่รถจะได้มีตาหลัง ก็ฉันมองนายอยู่อ่ะ โอ้ย...เจ็บ"
"อาวหนู เป็นไรจ๊ะมาเข้ามานี่ก่อนสิ" หญิงสาววัยกลางคนท่าทางดูดี สวยหุ่นดี ถ้าเดาไม่ผิดคงจะเป็นเจ้าของ
บ้านหรูสไตร์ฝรั่งหลังที่เรียวอุคกับคยูเห็น และผู้หญิงคนนั้นก็พาเรียวอุคเข้าบ้านไป
ณ บ้านหรู
"บ้านสวยจังเลยนะครับ คุณป้า" เรียวอุคเมื่อเข้ามาบ้านก็เอ่ยชม
"จะหนูนั้งตรงนี้ก่อนนะจ๊ะ เดียวฉันไปเอายามาทำแผลให้" หญิงสาววัยกลางคนพูดก่อนเดินไป
"เออ...คือ..ผมเป็นผู้ชายครับ" คำที่เรียวอุคพูดขึ้นทำเอาผู้หญิงคนนั้นหยุดกึ้ก
"ขอโทษด้วยนะจ๊ะ ก็ดูหนูสิน่ารัก ออกจะอย่างงั้น"
"ผมก็ว่าอย่างงั้น" คยูพูดขึ้น
ระหว่างทำแผลให้เรียวอุคคยูก็พูดขึ้น
"คุณป้าอยู่บ้านคนเดียวหรอคับ"
"เปล่าจ๊ะ ป้าไม่ได้อยู่หรอก ลูกชายของป้าจะย้ายมาอยู่หนะ"
"หรอครับ ดีเลยครับผมกับคยูจะได้มีเพื่อนเพิ่ม" เรียวอุคพูดพร้อมทำหน้าตาดีใจ
"จ๊ะชื่ออะไรกันละจ๊ะ"
"ผมชื่อคยูครับ นั้นพี่ผมครับชื่อเรียวอุค" คยูแนะนำ
"พี่น้องกันหรอจ๊ะ ป้ามีลูกสองคน คนนึงน่าจะอายุประมาณคยู คนนึงน่าจะเป็นพี่พวกเธอจ๊ะ"
"หรอครับ ผมไม่ใช่พี่น้องกันหรอกครับ คยูเค้าอยู่บ้านข้างผมครับ"
"อ่ะจร้า" หญิงวัยกลางคนยิ้มจนตาแถ้บปิด
"กินข้าวด้วยกันไหมจ๊ะ"
"ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมก็กลับแล้ว ผมลาละครับ" เรียวอุคพูด
"ขอบคุณมากครับ" ทั้งสองโค้ง
***********************************************************************************************
สั้นไปหรือป่าวอ่ะ
ถ้าสั้นไปขอโทษด้วยนะ
ถ้าพิมพ์ผิดก็โทษนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น