ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : love pain วุ่นนักรักข้างบ้าน 2
"คยูเช้าแล้วลูกเดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะ" ผู้เป็นแม่ของคยูตะโกนบอกลูกที่นอนอยู่ข้างบน
"ครับแม่ มาแล้วครับ" คยูวิ่งลงบันใดมาอย่ารวดเร็บพร้อมหยิบกุญแจรถแล้วเดินไปหารถมอเตอร์ไซค์คันดำพร้อมใส่หมวกกันน๊อกที่เข้าชุดกัน
"แม่ผมไปแล้วนะครับ" ก่อนจะขี่รถมอเตอร์ไซค์ออกไป
กรี๊ดดดดดดดด...อ๊ายยยยยย...พี่คยู.......กรี๊ดดดดดดดดดด
"โอ้ยหนวกหูซะมัดเลย" คยูที่ขี่รถอยู่ต้องบ่นออกมาทั้งที่ไม่มีใครได้ยิ้นก่อนที่จะจอดรถแล้วถอดหนวกกันน๊อกออก แล้วก็หันมายิ้มให้พวกสาวๆแล้วพูดออกมาว่า
"น้องๆครับไม่กลัวพี่หูหนวกหรอ?" แล้วสาวๆทุกคนก็เงียบและเดินจากไป
*****************************************************************************************
"ซองมินไปโรงเรียนได้แล้ว คนขับรถรออยู่" แม่ซองมินพูดนขณะที่ซองมินนั้งกินอาหารเช้าอยู่
"ผมขอกินต่อไม่ได้หรอคับ ยังไม่ได้ครึ้งท้องผมเลยนะครับ" ซองมินพูดขณะยัดขนมปังเข้าปาก
"เร็วลูก"
"คับ คับ" ยัดขนมปังคำสุดท้ายเข้าปากแล้วรีบวิ่งขึ้นรถไป
"เอ๊ะ ใกล้ถึงโรงเรียนแล้วฉันขอเดินไปเองนะ" ซองมินที่อยู่ในรถพูด
"แต่ว่า..." คนขับรถไม่กล้าแย้ง
"นะครับ"
"อ๋อ...ได้ครับ" แล้วซองมินก็เก็บกระเป๋าแล้วลงรถไป
"เฮ้อ...เป็นเพราะเราหล่อหรือเสน่ห์แรงเนี้ย สาวๆตรึม" คยูพูดแล้วก้มผูกเชือกรองเท้า
"โอ้ยหิวๆๆๆๆๆ เดินคงไม่ได้และเดียวไม่ทันกิน" ซองมินพูดแล้วรีบวิ่นโดยก็จ่องแต่โรงอาหารที่อยู่ข้างหน้า
"โอ้ย!!!!!" ทั้งคยูและซองมินอุทานพร้อมกัน เพราะคยูโดนซองมินชนเต็มแรงด้วยแรกวิ่งและแรงที่เค้าหิวหนักจึกทำให้ทั้งสองล้มกลิ้งนอนทับกันอยู่ แต่เข่าของซองมินดันไปโดนก้อนหินที่อยู่แถวนั้นเข้าทำให้ซองมินรู้สึกตัว
"อะ...ขอโทษนะ" ซองมินลุกออกจากตัวคยูที่นอนอึ้งอยู่
"โอ้ย! ฮื้อเจ็บอ่ะ" ไม่นานซองมินก็พูดขึ้นมาทำเอาคยูหายอึ้งนิดนึง
"ปะ เป็นอะไรหรือป่าว" ปากก็ถามไปแต่สายตามองซองมินอยู่แล้วก็เห็นรอยแผลที่หัวเข่าของซองมิน
"เอ๊ะ เลือดหนิ เจ็บไหม" คยูถามแต่ตอนนี้น้ำตาซองมินคลอเป้าแล้ว
"เจ็บดิถามได้ คนนะไม่ใช่ควายจะได้อึด" ซองมินประชด
"หึหึ" คยูหัวเราะในลำคอก่อนที่จะก้มลงใช้ปากจูบไปที่หัวเข่าของซองมินทำอาซองมินสดุ้ง
"นะ นายทำไรหนะ"
"มันสกปรกนะ" แล้วคยูก็เงยหน้าขึ้นมา
"เข่านายไม่สกปรกหรอก"
"เข่าฉันไม่สกปรกหรอกแต่ น้ำลายของนายอ่ะดิ โดนแผลฉันเดี๋ยวแผลก็ติดเชื้อหรอก" ซองมินแย้ง
"อะ..เออ...คือ ปะจะพาไปทำแผล" คยูถึงกับอึ้งกับคำพูดของซองมิน
'ไม่เคยมีใครกล้าปฏิเสฐคยูฮยอนคนนี้เลย แต่ทำไม' คยูคิดก่อนจะพยุงตัวซองมินขึ้น
"เสร็จแล้ว นายชื่ออะไรอ่ะ เราชื่อคยูฮยอนนะ" คยูพูดพร้อมยิ้มให้
"เราชื่อซองมินนะ ยินดีที่ได้รู้จัก" ซองมินยื้มมือไปให้แล้วคยูก็จับมัน
'โอ้ยมือโคต ร นุ่มเลยว่ะ คยูเอ้ย อย่าจับตลอดไปเลยอ่ะ' คยูคิด
"อ๋อ ปล่อยได้แล้ว ฉันขอตัวไปเรียนก่อนนะ" ซองมินพูดก่อนเดินไป
" ซองมิน น่ารัก น่ารัก ซองมิน น่ารักน่ารักน่ารัก" คยูเดินไปแล้วกระโดดโลดเต้นเหมือนปลาได้น้ำ แล้วก็ร้องเพลงมั่วๆของเค้าเองที่เต่งขึ้นสดสด
"เป็นบ้าอะไรขอแกว่ะไอ้คยู" ซีวอนพูดเมื่อเห็นเพื่อนของตัวเองเปลียนไป
"ไปเจอกระต่ายมา ทั้งขาวทั้วอวบ โอ้ยโคต ร น่ารักเลยว่ะ" คำตอบทำเอาซีวอนงง
"แกถ้าจะบ้าจริงๆว่ะ ไม่รู้สาวๆพวกนั้นติดแกไปได้ไง"
"น่ารัก" คยูยังไม่เลิกเพ้อ
***************************************************************************************************
มันสั้นไปไหมอ่ะ
สั้นไปบอกไรเตอร์ได้นะ
ขอโทษจริงๆ
"ครับแม่ มาแล้วครับ" คยูวิ่งลงบันใดมาอย่ารวดเร็บพร้อมหยิบกุญแจรถแล้วเดินไปหารถมอเตอร์ไซค์คันดำพร้อมใส่หมวกกันน๊อกที่เข้าชุดกัน
"แม่ผมไปแล้วนะครับ" ก่อนจะขี่รถมอเตอร์ไซค์ออกไป
กรี๊ดดดดดดดด...อ๊ายยยยยย...พี่คยู.......กรี๊ดดดดดดดดดด
"โอ้ยหนวกหูซะมัดเลย" คยูที่ขี่รถอยู่ต้องบ่นออกมาทั้งที่ไม่มีใครได้ยิ้นก่อนที่จะจอดรถแล้วถอดหนวกกันน๊อกออก แล้วก็หันมายิ้มให้พวกสาวๆแล้วพูดออกมาว่า
"น้องๆครับไม่กลัวพี่หูหนวกหรอ?" แล้วสาวๆทุกคนก็เงียบและเดินจากไป
*****************************************************************************************
"ซองมินไปโรงเรียนได้แล้ว คนขับรถรออยู่" แม่ซองมินพูดนขณะที่ซองมินนั้งกินอาหารเช้าอยู่
"ผมขอกินต่อไม่ได้หรอคับ ยังไม่ได้ครึ้งท้องผมเลยนะครับ" ซองมินพูดขณะยัดขนมปังเข้าปาก
"เร็วลูก"
"คับ คับ" ยัดขนมปังคำสุดท้ายเข้าปากแล้วรีบวิ่งขึ้นรถไป
"เอ๊ะ ใกล้ถึงโรงเรียนแล้วฉันขอเดินไปเองนะ" ซองมินที่อยู่ในรถพูด
"แต่ว่า..." คนขับรถไม่กล้าแย้ง
"นะครับ"
"อ๋อ...ได้ครับ" แล้วซองมินก็เก็บกระเป๋าแล้วลงรถไป
"เฮ้อ...เป็นเพราะเราหล่อหรือเสน่ห์แรงเนี้ย สาวๆตรึม" คยูพูดแล้วก้มผูกเชือกรองเท้า
"โอ้ยหิวๆๆๆๆๆ เดินคงไม่ได้และเดียวไม่ทันกิน" ซองมินพูดแล้วรีบวิ่นโดยก็จ่องแต่โรงอาหารที่อยู่ข้างหน้า
"โอ้ย!!!!!" ทั้งคยูและซองมินอุทานพร้อมกัน เพราะคยูโดนซองมินชนเต็มแรงด้วยแรกวิ่งและแรงที่เค้าหิวหนักจึกทำให้ทั้งสองล้มกลิ้งนอนทับกันอยู่ แต่เข่าของซองมินดันไปโดนก้อนหินที่อยู่แถวนั้นเข้าทำให้ซองมินรู้สึกตัว
"อะ...ขอโทษนะ" ซองมินลุกออกจากตัวคยูที่นอนอึ้งอยู่
"โอ้ย! ฮื้อเจ็บอ่ะ" ไม่นานซองมินก็พูดขึ้นมาทำเอาคยูหายอึ้งนิดนึง
"ปะ เป็นอะไรหรือป่าว" ปากก็ถามไปแต่สายตามองซองมินอยู่แล้วก็เห็นรอยแผลที่หัวเข่าของซองมิน
"เอ๊ะ เลือดหนิ เจ็บไหม" คยูถามแต่ตอนนี้น้ำตาซองมินคลอเป้าแล้ว
"เจ็บดิถามได้ คนนะไม่ใช่ควายจะได้อึด" ซองมินประชด
"หึหึ" คยูหัวเราะในลำคอก่อนที่จะก้มลงใช้ปากจูบไปที่หัวเข่าของซองมินทำอาซองมินสดุ้ง
"นะ นายทำไรหนะ"
"มันสกปรกนะ" แล้วคยูก็เงยหน้าขึ้นมา
"เข่านายไม่สกปรกหรอก"
"เข่าฉันไม่สกปรกหรอกแต่ น้ำลายของนายอ่ะดิ โดนแผลฉันเดี๋ยวแผลก็ติดเชื้อหรอก" ซองมินแย้ง
"อะ..เออ...คือ ปะจะพาไปทำแผล" คยูถึงกับอึ้งกับคำพูดของซองมิน
'ไม่เคยมีใครกล้าปฏิเสฐคยูฮยอนคนนี้เลย แต่ทำไม' คยูคิดก่อนจะพยุงตัวซองมินขึ้น
"เสร็จแล้ว นายชื่ออะไรอ่ะ เราชื่อคยูฮยอนนะ" คยูพูดพร้อมยิ้มให้
"เราชื่อซองมินนะ ยินดีที่ได้รู้จัก" ซองมินยื้มมือไปให้แล้วคยูก็จับมัน
'โอ้ยมือโคต ร นุ่มเลยว่ะ คยูเอ้ย อย่าจับตลอดไปเลยอ่ะ' คยูคิด
"อ๋อ ปล่อยได้แล้ว ฉันขอตัวไปเรียนก่อนนะ" ซองมินพูดก่อนเดินไป
" ซองมิน น่ารัก น่ารัก ซองมิน น่ารักน่ารักน่ารัก" คยูเดินไปแล้วกระโดดโลดเต้นเหมือนปลาได้น้ำ แล้วก็ร้องเพลงมั่วๆของเค้าเองที่เต่งขึ้นสดสด
"เป็นบ้าอะไรขอแกว่ะไอ้คยู" ซีวอนพูดเมื่อเห็นเพื่อนของตัวเองเปลียนไป
"ไปเจอกระต่ายมา ทั้งขาวทั้วอวบ โอ้ยโคต ร น่ารักเลยว่ะ" คำตอบทำเอาซีวอนงง
"แกถ้าจะบ้าจริงๆว่ะ ไม่รู้สาวๆพวกนั้นติดแกไปได้ไง"
"น่ารัก" คยูยังไม่เลิกเพ้อ
***************************************************************************************************
มันสั้นไปไหมอ่ะ
สั้นไปบอกไรเตอร์ได้นะ
ขอโทษจริงๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น