ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Seems Like Love ความรู้สึกแบบนี้..เขาเรียกว่าความรักนะครับ :

    ลำดับตอนที่ #3 : chap.3 : No matter how long it takes, true love is always true love...

    • อัปเดตล่าสุด 10 ก.ค. 56


      

    3

    No matter how long it takes, true love is always true love

    ต่อให้นานเพียงใด รักแท้ก็ยังคงเป็นรักแท้(?)

    [(back to)Saifon's POV]

                ((Romeo take my some where we can be alone, I'll be waiting all we have to do is run. You'll be the prince and I'll be the princess, it's a love story, baby just say yes.)) แปล: (โรมีโอพาฉันไปในที่ที่เราสามารถอยู่ด้วยกันสองคน ฉันจะรอคุณอยู่สิ่งที่เราต้องทำก็แค่หนี คุณคงจะเป็นเจ้าชายและฉันก็จะเป็นเจ้าหญิง มันคือนิทานแห่งความรัก ที่รัก ได้โปรดยอมรับมันเถอะ credits to Love Story By Taylor Swift)

                ฉันลืมตาขึ้นมาเพราะไอ้เสียงโทรศัพท์นี่แหละ ริงโทนฉันดังขึ้น มีคนมาเปิดเสียงหรอ... ตอนแรกเงียบมาตลอดทางเลยนะเนี่ย แล้วทำไมตัวฉันเหม็นอย่างงี่ล่ะ!

                อี๋ กลิ่นอ้วก! นี่ฉันอ้วกหรอวะเนี่ย แล้วใครเปลี่ยนเสื้อให้ฉันอีกละเนี่ย! -0- อย่างแรกต้องไปรับสายก่อน ฉันลากสังขารไปที่โต๊ะและดูไอโฟนที่มีคนชาร์จให้เรียบร้อย เมื่อวานฉันเมาแหงๆเลย อยู่กับ..กับ..คิวเอ! นายคิวเออยู่กับฉัน! เฮ้ย! เกิดอะไรขึ้นระหว่างเรารึป่าว! O.o

                แล้วนี้มันใครร! ฉันไม่เคยเมมชื่อใครว่าโรมีโอนะยะ! มาจากเพลงเลิฟสโตรี่หรือไงยะ! ใครอ่ะ! น่ากลัว! หรืออาจจะเป็นเจ้าชายจริงๆก็ได้นะ..รับสายก็ไม่เสียหายหรอก.. -.,-

                "ฮัลโหล" ฉันพูดเมื่อกดรับสายเรียบร้อย

                ((โอ้ จูเลียต เราหนีไปด้วยกันเถอะ ฉันอยู่ที่หน้าต่างมองลงมาข้างล้างสิ...)) พอฉันได้ยินเสียงของคนที่พูดอยู่ก็เกือบปาโทรศัพท์ทิ้ง! นี้มันเสียงคิวเอนี่หว่า เดี๋ยวนะหน้าต่าง!? เขาอยู่ที่บ้านฉันหรอ!? อำกันเล่นน้า แต่สุดท้ายฉันก็เดินไปเปิดหน้าต่างดูอยู่ดี -_-;

                "เฮ้ยยยยยย!!!!" ฉันอุทานเสียงดังสนั่นลั่นบ้านจนกระจกอาจแตกได้(เว่อร์ -.,-) เมื่อเห็นคิวเอยืนกระโดดโบกมือพร้อมยิ้มหวานอยู่ ก่อนที่เขาจะกดวางสายและตะโกนพูดกับฉันแทน

                "จูเลียต ปีนลงมาสิ เดี๋ยวฉันจะพาเธอหนีเอง! ><" ไอ้บ้านี้แกล้งกันชัดๆ เขาพูดพร้อมกับโบกมือให้อย่างร่าเริง ดีที่วันนี้ไม่มีเรียนนะเนี่ย! ฉันตะโกนตอบกลับไป "นายจะบ้าหรอคิวเอ!-///-"

                "ไม่ได้บ้าน้า ลงมาเร็ว แต่ระวังเชือกมันจะรับน้ำหนักเธอไม่ได้นะ >_<" พอคิวเอพูดอย่างงั้นฉันรีบหยิบหมอนค้างสีเขียวของตัวเองมาจากเตียงและโยนลงไปใส่หน้าคิวเอแทบจะไม่ทัน ว่าฉันอ้วนหรอ! ตายซะ!

                "โอ๊ย Hardcoreวะ 555" คิวเอพูดและหัวเราะพรืดก่อนที่เขาจะเอาหมอนค้างหนีบไว้ที่แขนและหยิบไปโฟนออกมากดๆอะไรบางอย่างและเลื่อนให้เสียงดังสุด พอที่ฉันซึ่งอยู่ชั้นสองจะได้ยิน...

                'โอ๊ย เลอะไปหมด ทั้งเสื้อทั้งรถ ยัยบ้า! เธอต้องชดใช้ เธอต้องทำตามที่ฉันสั่งให้ครบ100ข้อ -_-++'

              'ฮือๆๆๆๆ ฉันขอโทษจริงๆนะ ให้ทำอะไรก็ได้...อย่าฆ่าฉันก็พอ T___T'

              เฮือก! อะไรน่ะ! บอกฉันทีว่านั้นไม่ใช่เสียงฉัน...แต่มันชัดเต็มาสองหูว่าเป็นเสียงตูอ่ะ แต่ตอนนี้ฉันเมาเน้อ เขาว่ากันว่าอย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมาน้า

                "ได้ยินใช่มั้ย? ^^" คิวเอพูดพลางเลิกคิ้วกวนTeen ฉันได้แต่กัดฟันกรอดและตะโกนตอบไป "นาย! เขาบอกกันว่า อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมานะค่ะ T_T"

                "แต่ฉันมิได้ว่าอะไรเธอเลยนะ ฉันแค่พูดและเธอก็โอเค มีจุดไหนเรียกว่าว่า?" มาพูดจากวนบาทาใส่ฉันอีก ฉันข่มอารมณ์โมโหไว้และปิดหน้าต่างลงอย่างโมโห ก่อนจะไปอาบน้ำ เหนียวตัวอ่ะ T^T

                พออาบเสร็จฉันก็รีบลงชั้นล้างไปสอบปากคำไอ้พี่ชายจอมแสบทันที แต่มาถึงข้างล่างก็หมุนตัวกลับขึ้นไปชั้นบนแทบจะไม่ทัน  ทำไมไอ้บ้านั้นมันมานั่งเล่นเกมWiiอยู่กับพี่ชายฉันได้วะ T_T

                "อ่าว สายฝน!" เสียงดังฟังชัดของพี่นธีทำเอาเท้าที่กำลังก้าวกลับขึ้นไปบนบันไดของฉันหยุดชะงักก่อนจะหันหน้ากลับไปยิ้มเจื่อนๆให้พี่ชาย "คือ...ฝน...ง่วง ^^;" ฉันเกาหัวแก้เก้อและรีบก้าวเท้าต่อขึ้นไปข้างบน

                "คำสั่งที่1 ลงมานั่งที่โซฟาข้างๆฉัน -0-" คิวเอพูดขึ้นลอยๆ ฉันกัดปากตัวเองแน่นก่อนจะเหล่มองคิวเออย่างไม่พอใจ "ให้เวลา5วิ ไม่งั้นมันจะตามมาด้วยบทลงโทษ :)" ฉันกรอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาข้างๆคิวเอ

                "ดีมาก น้องแกเชื่องดีวะ ^^" คิวเอหันไปพูดกับพี่ชายฉันที่ทำหน้านิ่งๆและหัวเราะในลำคอเบาๆก่อนที่ทั้งคู่จะหันไปเล่นเกมต่อ ตอนนี้ฉันอยากรู้ชมัด...มันเรียกฉันมาเพื่อ!? -*-

                "โย่ววว!!!!!!" เสียงทักทายของใครบางคนที่ดังขึ้นมาจากข้างหลังเล่นเอาฉันสะดุ้งโหยงไปเลย รีบหันหลังไปดูทันที แต่พอหันไปดูลูกาแทบจะถลนออกมาจากเบ้า ทำไมพวกวงของพี่ชายฉันมาอยู่นี่หมดวะ! และนั้นนน! เอเธนส์! ฉันไม่อยากเจอเขา! T___T ไอ้พี่ชายเวร!

                "ไอ้พวกบ้านี้! -_-^^ กดกริ่งกันไม่เป็นหรอวะ!" พี่นธีพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก ไอ้พี่บ้าเอ้ย! เห็นใจน้องสาวคนนี้บ้างดิ!

                "ก็ประตูมันไม่ได้ล็อกนี่หว่า แต่วันนี้ฉันซื้อขนมมาเพียบเลยนะเว้ย! บ้านแกเละแน่ หึๆ!" เฟียร์เลสพูดขึ้นพลางชูว์ถุงขนมทั้งหลายแหลขึ้นมาอวด พี่นธีก็แค่ยิ้มบางๆรับ เออสบายเลยล่ะพี่ฉัน มันก็มีแค่ฉันนี่แหละที่จะต้องทำความสะอาด!

                "ฉันอ่ะ..ไม่ซวย น้องฉันอ่ะซวย :)" อ่าว โบ้ยมาให้กันเลยนะ ทุกคนเลยมองมาที่ฉันที่นั่งเงียบอยู่ข้างๆคิวเอแทน -_-; "ฮ่ะๆ ยังไงก็อย่าเละมากละกันนะ แล้ว..แล้วฝันไม่มาหรอ?" ฉันยิ้มเจื่อนๆและถามพี่เฟียร์เลส เอ๊ะ! จริงๆแล้วฉันควรจะเรียกพวกเขาว่าพี่ทุกคน..แต่ขอเว้นนายคิวเอไว้เหอะ ไม่สมควรได้รับความเคารพจากฉัน -0-;

                "อือ บอกจะไปดูหนังนะ ตามสบายนะ...เอ๊ะ รู้สึกว่าเธอควรจะเป็นคนพูดคำนี้สินะ ^^;" นั้นทำเอาคนอื่นๆรวมถึงฉันด้วยระเบิดหัวเราะออกมา อย่างน้อยฉันค่อยรู้สึกสบายใจหน่อย เอ...อยากรู้แหะว่าพี่เอเธนส์จะบ้างมั้ยว่าฉันชอบเขา...แต่อย่าไปเสี่ยงให้ตัวเองปวดใจเลยดีกว่า T^T

                "อ่าว แล้วแฟนพี่อ่ะ?" ฉันถามพี่เฟียร์เลสเมื่อเขานั่งลงข้างๆฉันไปอีก พี่เฟียร์เลสเหลือบมองฉันนิดหน่อยและพูด "ไปเรียน..ละมั้ง ช่างเรื่องนั้นเหอะ! ว่าแต่มีไรเล่นบ้างเนี่ย?" เห็นได้ชัดเจนว่าเขาหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงมันแต่ก็ไม่ใช่เรื่องของฉัน ฉันเลยลืมๆเรื่องนั้นไปและชี้ไปที่กล่องสมบัติของพี่ชาย "เฮ้ยๆ อย่าบอกสิวะ ยัยน้องงี่เง่า!" พี่นธีรีบฉวยมันไปก่อนที่พี่เฟียร์เลสจะหยิบมันได้ทัน "อะไรวะ อยากเล่นMario Kartวะ!" พี่โควต้าพูดก่อนจะนั่งลงที่โซฟาเดี่ยวตัวหนึ่งและเปิดถุงขนมออกมากิน พี่เอเธนส์เลยไปนั่งข้างๆคิวเอเพราะมันเหลืออยู่ที่เดียวแล้ว    

                "เออๆ เดี๋ยวเอาให้ๆ คิว แกไปเอาแก้วมาให้หน่อยดิ!" พี่นธีสั่งคิวเอ คิวเอเลยเบ้ปากทันทีแต่ก็ยอมลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินยังไม่ลืมดึงฉันให้ยืนขึ้นด้วย อ่าวเฮ้ย! เอาตูไปด้วยทำไม -____-

                "อะไรล่ะเนี่ย?" ฉันถามอย่างหงุดหงิด คิวเอจึงยักคิ้วตอบ "คำสั่งที่2เดินไปกับฉันเดี๋ยวนี้ ^^" ฉันถอนหายใจยาวพรืดและเดินตามคิวเอไปอย่างเซ็งๆ

                "คอยดูนะ ฉันจะแก้แค้นนายแน่ๆ คิว!" ฉันบ่นอุบอิบกับตัวเองไม่กล้าพูดอะไรออกไป...กลัวตายๆ T^T "พูดไรอยู่คนเดียว? -_-+" ฉันรีบปิดปากเงียบสนิททันที "ก็..ป่าว แค่งงๆ พวกเพื่อนๆนายมาอะไรกันเยอะแยะอ่ะ -0-;"

                "อ๋อ ก็มาเล่นเกมกินขนมไง >_<"

                "แล้วทำไมเป็นบ้านพี่ชายฉัน? พี่ฉันเกมน้อยจะตาย...มีอยู่ไม่กี่เกมแต่ก็หวงมากด้วย จะเล่นทีนี้ต้องกราบเท้าสักสามรอบเลยมั้ง -0-;" พอฉันพูดอย่างงั้นคิวเอก็ขำพรืด เขายักไหล่เป็นคำตอบและพูด "แค่อยากมาละมั้ง พวกนั้นอ่ะ 55"

                นี่... ฉันกำลังคิดไปเองว่าพี่เอเธนส์อยากมาหาฉันนะเนี่ย -_-; ไม่เอาๆ ไม่คิดๆ พี่เขามาหาพี่นธีต่างหากล่ะยะ เขารอรักจากปุ้ยฟ้ายต่างหาก เธอมันตัวประกอบ (อ้าว ด่าตัวเองเข้าไป..เผื่อชีวิตจะดีขึ้น -_-;)

                "แก้วอยู่ไหนอ่าสายฝน?" เสียงของคิวเอทำเอาฉันรีบสบัดหัวและหันไปขมวดคิ้วเมื่อหมอนี้เปิดทุกตู้แต่ก็หาไม่เจอ งง มันก็วางอยู่ตรงนั้นไง "ก็วางอยู่หน้านายอ่ะ นี่โง่หรือโง่เนี่ย(ยืมคำเพื่อนมาใช้) -_-;" ฉันเอื้อมไปหยิบแก้วที่วางอยู่ข้างบน ทำไมมันวางลึกจังวะเนี่ย ปกติเอื้อมนิดนึงถึงจะเตี้ยแค่ไหนก็ถึงนะเนี่ย

                "ไหวป่ะเนี่ย?"  คิวเอถามเสียงกลั้วหัวเราะ "ไหวดิ!" ฉันตอบก่อนจะเขย่งอย่างกับเต้นบัลเลต์อยู่ล่ะ "มาหยิบให้ -_-" คิวเอเอื้อมแขนไปหยิบให้แทน แต่เขาไม่ต้องเขย่งหรืออะไรเลย! ไม่แฟร์เลยอ่ะ! -0-; "หึๆ คราวหน้าใส่เสื้อยาวกว่านี้ก็ดีนะ ^^" คิวเอพูดพลางดึงเสื้อที่มันเลิกขึ้นมา(เมื่อไหร่ก็ไม่รู้)ให้ลงมา ฉันก้มหน้าลงเพราะอายแล้วก็เปลี่ยนเรื่อง "อือ ไปเหอะ -_-//" ฉันพูดและเดินนำออกมาเลย นี้ฉันกำลังใจเต้นแรงกับผู้ชายอีกคนแล้วหรอเนี่ย...เพิ่งอกหักมาเมื่อวาน วันนี้ใจเต้นแรง ท่าทางจะบ้าละฉัน -_-#

                พอกลับมาถึงห้องนั่งเล่น พวกคนอื่นๆก็เริ่มเล่นเกมกันละ -_-; เร็วจริงนะ คิวเอวางแก้วลงบนโต๊ะก่อนจะเบียดเอเธนส์เพื่อจะได้นั่ง ฉันเลยไปนั่งข้างๆพี่เฟียร์เลสแทน "เอ้อ! สายฝน..ปันฝันกับเสียงเพลงเป็นห่วงเธอมากเลยนะ โทรไปหาพวกเขาซะหน่อยมั้ย? -_-" พี่เฟียร์เลสพูดกับฉันทั้งๆที่ตายังมองหน้าจอทีวีเพื่อเล่นเกมอยู่ "นั้นสิ ฝนลืมไปเลยแหะ! งั้นเดี๋ยวขอขึ้นไป..." ฉันยังพูดไม่จบพี่เฟียร์เลสก็ยื่นโทรศัพท์ของเขามาให้และพูด "ใช้เลย -_-" ฉันรับมันมางงๆและก็กดเบอร์โทรหาปันฝัน แต่ยังไงฉันก็เดินเลี่ยงออกไปคุยข้างนอก เพราะไม่อยากให้พี่เอเธนส์ได้ยิน...

                ((ฮัลโหลค่ะพี่)) 

                "ฝัน ฉันเองสายฝน"

                ((ฝน! แกเป็นไงบ้างวะเนี่ย! โทษจริงๆนะ เมื่อวานเขาไม่น่าปล่อยแกไปเลย รู้เรื่องทั้งหมดแล้วใช่ป่ะ?))

                "อือ พวกแกไม่เห็นบอกฉันเลยอ่ะ T^T"

                ((โหย แกรู้ป่ะพอเราพูดเรื่องนี้อ่ะ แกก็จะไม่ฟังตลอด เราเลยไม่ค่อยอยากพูด!))

                "อ่า..ค่ะๆ แล้วใครรู้บ้างเนี่ย? -_-;"

                ((ก็มีฉัน แก เพลง พี่ชายฉัน เฮ้ๆ พี่ฉันรู้จากพี่เธอนะ ฉันไม่ได้บอกเขา แล้วก็น่าจะพี่โควต้ากับพี่คิวเอ พี่เอเธนส์ฉันไม่มั่นใจว่ารู้ป่าว เดี๋ยวถามพี่ฉันให้...แต่เมื่อวานเห็นพี่นธีบ่นว่าแกไปผับกับพี่คิวเอหรอวะ?)) พอพูดเรื่องนี้ฉันเหงื่อตกเลยวะ ปันฝันรู้เรื่องนี้หรอเนี่ย -_-;

                "ก็ใช่อ่ะ เขาบอกว่าจะพาไปในที่ที่คนอกหักชอบไปอ่านะ -0-;"

                ((555 พี่เขาตลกดีเนอะ ยังไงแกก็อย่าไปฆ่าตัวตายที่ไหนล่ะ ไม่งั้นฉันจะไม่ให้ใครทำบุญไปให้แกเลย! เออ เดี๋ยวบ่ายๆพวกเราจะไปหาแกดีป่ะ?)) 

                "แล้วแต่พวกแกดิ ฉันเฉยๆอยู่แล้ว แต่ฉันว่าเราไปเที่ยวกันดีกว่านะ สอบเสร็จแท้ๆน่าจะได้ไปเที่ยว ><"

               ((เออเนอะ ลืมไปเลย! งั้นเดี๋ยวฉันไปรับแกตอนเที่ยงไม่ก็บ่ายละกัน ไปกับพวกเจอาร์ด้วยนะ! งั้นแค่นี้ก่อนนะ ดูทีวีอยู่ >0<)) ติ๊ด!

                ฉันวางสายและเดินกลับไปที่บ้าน ก่อนจะนั่งลงข้างๆพี่เฟียร์เลสตามเดิม "นี่ค่ะ" ฉันส่งโทรศัพท์คืนให้เขา

                "ว่าไง? ให้เดา...น้องสาวพี่ต้องชวนเธอออกไปเที่ยวสักที่แน่ๆเลยใช่มั้ย? 555" พี่เฟียร์เลสถามอย่างรู้ทัน ฉันเลยยิ้มเจื่อนๆเป็นคำตอบแทน พี่เขารู้ดีไปหน่อยมั้ง "จะไปเที่ยวกันหรอ? ไปด้วยดิสายฝน! ><" คิวเอหันมาพูดกับฉันข้ามตัวพี่เฟียร์เลสกับเอเธนส์ไปเลย -_-; ช่างไร้มารยาทที่สุด

                "อือ ไปเที่ยวๆ นายจะไปทำไมกันล่ะ! -_-^^" เจอฉันสวยกลับอย่างงี่คนอื่นๆหัวเราะกันใหญ่เลย คิวเอทำหน้างอจนฉันเองก็อดหัวเราะไม่ได้

                "ทำไมอ่ะ?" คิวเอเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ เลยเจอพี่ชายของฉันบ้าง -_-+ "แกจะไปทำไมห่_ไรล่ะวะ -_- รุ่นน้องไปเที่ยวกันยังไปกวนอีก!" คนอื่นๆก็หัวเราะพรืดกันตามเคย

                "โหย ไอ้ธี แกพูดอย่างงี่กับว่าที่น้องสะใภ้แกได้อย่างไร! T__T" พี่นธีหน้าตึงขึ้นมาเลยเมื่อคิวเอพูดอย่างงั้น ส่วนฉันสตันไปหลายวินาที ประมวลอยู่ว่าประโยคเมื่อกี้มีความหมายว่าอะไร

                "ช่างกล้าพูด -_-" โควต้าคอมเม้นต์ พี่เฟียร์เลสเลยเติม "โอ้ ใครจะรู้ ตอนนี้อาจจะพูดเล่นๆ แต่ตอนผ่านไปนานจะมีการ์ดแต่งงานเขียนว่า คิวเอเลิฟสายฝน ส่งมาที่บ้านเราก็ได้ -_- ต่อให้นานเพียงใด...รักแท้ก็ยังคงเป็นรักแท้~ เคยได้ยินป่ะ?" อันนี้ฮาวะ ทุกๆคนไม่เว้นฉันกับคิวเอหัวเราะพรืดกับมุขบ้าของพี่ชายยัยปันฝัน ฝันไปเหอะ! ถ้ารักแท้ของฉันคือคิวเอ..บรื๋อ! แค่คิดก็หลอนแล้ว!

                "ฝันไปเหอะ! -_-" เจอฉันพูดอย่างงี่ไปพี่คิวเอถึงกับมีสีหน้าไม่พอใจเลย อะไรล่ะ! หวังจะให้ฉันตอบว่าไรยะ! "ฝันก็เป็นจริงได้ รู้ป่ะ?" คิวเอยักคิ้วตอบ ฉันเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรง มันจะเอาอะไรจากฉัน! -_-^^ หนุกป่ะเนี่ย! ฉันเลือกที่จะไม่เถียงอะไรและเบือนหน้าไปอีกทางแทน ว่าแต่ทำไมพี่เอเธนส์เงียบกริบอย่างงี่ล่ะ -_-; เขายังไม่ได้พูดอะไรเลยนะเนี่ย ฉันแอบเหลือบมองเขา...ก็เห็นเขามองมาทางฉันพอดี เลยหลบสายตากันไป...ฉันเลยงงไปพักหนึ่ง ทำไมทำเหมือนมองหน้ากันล่ะ ฉันกำลังคิดไปเองอีกแล้วนะเนี่ย พอดีมันเป็นความสามารถพิเศษของฉันอย่างนึงอ่ะนะ


    ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
    สวัสดีอีกครั้ง หลังจากหายไปนาน พอดีช่วงนี้สอบอยู่ กว่าจะแอบมาลงได้ ^^; ยังไงก็ฝากตอนนี้ด้วย เม้นได้นะถ้าจะติชม ขอบคุณล่วงหน้าจ้า >/ \<
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×