ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เมื่อได้รู้จัก
เกือบ 1 สัปดาห์ที่โรงเรียนเปิดปีการศึกษา แต่ผมนั้นสิยังไม่เลิกคิดถึงผู้หญิงคนนั้นเลย มันแปลกมากที่ว่าแค่เห็นผู้หญิงคนนั้นจะทำให้เราเป็นได้ถึงขนาดนี้เชียวเหรอ หรืออย่างที่บางคนเค้าเรียกว่ารักแรกพบละกระมัง พบยังแอบมองเธออยู่ทุกๆวันเลย เธอเป็นคนที่อดมองไม่ได้จิงๆ แต่ก็ไม่แปลก ขนาดโรงเรียนเพิ่งเปิดได้อาทิตย์เดียวเท่านั้นเอง แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับเป็นที่ชื่นชอบเด็กผู้ชายเกือบทั้งโรงเรียน ทั้งป.6 จนถึง ม.3 ก็แก๊งของผมเองนั่นแหละ…
แล้วผู้ชายคนนั้นในแก๊งผมก็คือ นายแจ็ค เป็นคนที่หน้าตาออกเข้มๆ หน่อยมีหนวดด้วยเหมือนผู้ยิ่งใหญ่จิงๆเลย แต่คนนี้ประเภทเดียวกับนายกานต์เนี่ยแหละ หลายใจเหมือนกัน แต่ยกให้เค้าหละนายแจ็คเนี่ยหลายใจกว่ากันเยอะ แล้วแจ๊คนี่ก็ยังมีมุขที่จีบผู้หญิงแบบเสี่ยวอีกต่างหาก คนในแก๊งยกให้เลยเรื่องมุขจีบหญิงเนี่ย เสี่ยวแบบประมาณว่า ถ้าเป็นนักทันตแพทย์ คงต้องพูว่า “ถ้าตรวจฟันผมอาจเจอแมงกินฟัน แต่ถ้าตรวจใจผมจะเจอเธอกินใจ’ หรือถ้าบอกว่าเป็นนักปั้นเซรามิคหรือปั้นดิน คงต้องบอกว่า ‘ปั้นไงก็ไม่เหมือนเธอ เพราะเธอน่ารักขึ้นทุกๆวัน’ โห้ย! โคตรเสี่ยวหละครับ ในที่สุดนายแจ๊คนี่ก็เข้าไปหาหละคับ มันบอกพวกเราว่า ‘เป็นไงก็เป็นกัน’
ตอนเที่ยง เป็นวันที่เราต้องเล่นบาสก่อนขึ้นห้องเรียนทุกๆวัน วันนี้เป็นวันเรียนพละด้วยก็สบายหละคับเพราะพักเที่ยงก็เรียนพละต่อเลย ไม่ต้องขึ้นห้องเรียนก็ได้
ในแก๊งของผมก็มีกัน 11 คน นายตั้ม นายต้น นายกานต์ นายแจ๊ค นายโอ ซึ่งก็ได้กล่าวกันแล้ว ยังมีนาย บิว, มิท, ไอซ์, ปาร์ค, ปอ และก็ผมเนี่ยแหละคับ แบ่งกันเล่นก็อาจจะเกินไปซักฝั่งนึง หรือบางทีก็จะไม่เล่นกันเลย ก็วันนี้แหละคับเราถึงจะไม่เล่นเพราะไปลุ้น นายแจ๊คเค้าหละคับว่าจะเล่นมุขเสี่ยวๆอะไรอีก
“โทษนะคับ คุณชื่ออะไรหรอคับ” แจ๊คถามผู้หญิงคนนั้น โห ยอมรับหละคับว่ามันกล้าจิงๆ เพื่อนของเค้านั้นอยู่กันเต็มแหละ ผมก็คิดหละครับว่า มันใจกล้าหรือหน้าด้าน เด็กผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ตอบกลับ อาจจะเป็นเพราะว่าตื่นเต้นละมั้ง หรือไม่ก็อาจกลัวเพราะหน้าของนายแจ๊คหน้าตาหน้าเข้มๆหน้ากลัวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
นายแจ๊คก็เซ้าซี้ถามเค้าหละคับว่า ‘น้องชื่ออะไรหรอคับ’ อยู่ 3-4 ครั้ง ในใจผมก็คิดหละคับว่า ‘เค้าคงไม่ตอบกลับมาแน่นอน’ แต่ทันใดนั้น น้องคนนั้นเค้าก็ตอบกลับมาว่า
“หนูชื่อ ปิ้นค่ะ” น้ำเสียงของเธอหวานและไพเราะหูมากๆ จนผมอยากให้เธอพูดทุกๆวันเลย ไพเราะจิงๆคับ
นายแจ๊คก็ถามต่ออีกว่า
“เออ แล้วคุณมีเบอร์โทรศัพท์ไหมคับ” กลุ่มผมอึ้งหละคับ วันนี้แจ๊คมาแปลกคับไม่เล่นมุขเสี่ยวที่เคยเล่นบ่อยๆหรือมุขเลี่ยนๆหวานหยดย้อย
“ไม่มีค่ะ” เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“เหรอครับ ว้า แย่จัง” แจ๊คตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ผิดหวังนิดๆ แต่เราก็คิดว่ามันแย่ตรงไหนนะ ไม่ได้ไม่เห็นเป็นไรเลย
“ผมว่าถ้ามีโทรศัพท์หละก็ อยากจะรู้ว่าคลื่นโทรศัพท์ของผมแรงหรือปล่าว” นายแจ๊คพูดต่ออีก แต่ประโยคนี้เท่านั้น เพื่อนของผมทุกๆคนก็ต้องคิดกันแล้วว่า ‘เอาแล้วมันเล่นชัวร์’ แล้วก็จริงๆด้วยคับมันเล่นจิงๆ
“คือถ้าแรงแล้ว อยากจะรู้อีกว่าสามารถส่งคลื่นหัวใจผ่านไปยังหัวใจของปิ้นได้อีกหรือป่าว” เอาแล้วครับ จนได้มันเล่นไปแล้ว เพื่อนผมแต่ละคนนี่ดูหน้าแล้วเซ็งแน่นอนหละคับ
เห็นหน้าน้องทุกๆคนก็เข้าใจหละครับว่าไม่ได้มีแต่เราทั้นที่เห็นว่ามุขนั้นเซ็งและเลี่ยนแค่ไหน น้องทุกคนนั้นก็หน้าแบบว่า ‘โอ้! เล่นมาได้ไงเนี่ย’
และอยู่ๆนั้น ปิ้นก็ถามกลับมาอีกว่า
“แล้วพี่หละชื่อไร”
“ชื่อแจ๊คครับ” นายแจ๊ครีบตอบกลับอย่างทันควัน
“แล้วพี่ไม่ไปเล่นบาสหละ” ปิ้นถาม
“ก็เพื่อนพี่เค้ามะเล่นกันนิ” นายแจ๊คตอบกลับ
“ก็นั่นเพื่อนพี่เค้าเล่นกันอยู่นิ” ปิ้นนั้นแย้งทันที
เหมือนกับว่าตอนนั้นเราหักหลังเพื่อนหรืออย่าไรไม่รู้เหมือนกันหละคับ หรือทนมุขเสี่ยวๆของแจ๊คไม่ไหวกระมัง กลุ่มผมก็หันไปเล่นบาสกันแล้วแบ่งลงตัวหละครับ 5-5 เล่นสนามใหญ่เต็มคอร์ทสนามบาสได้ เล่นกันไปแล้วด้วยหละครับ แจ๊คเค้าหันมาและกระตุกเล็กน้อย แต่ผมสังเกตุเห็นหน้าเค้า หน้าเค้าแบบโกรธนิดๆแล้วก็อาจจะคิดด้วยว่า ‘ไมแม่งเล่นแล้วไม่ชวนกูฟะ!’
“’งั้นผมไปก่อนก็ละกัน ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” แจ๊คหันมายิ้มให้ปิ้น แล้วก็ เดินจากไป แล้วแจ๊บก็เข้ามาเล่นบาสกับพวกเรา
มันเป็นเวลาที่เข้าเรียนกันพอดีหละคับ นักเรียนทุกคนต้องขึ้นห้องเรียนกันเราก็รอเรียนพละกันหละคับ อยู่ข้างล่างไม่ต้องขึ้นห้องเรียน เมื่อเข้าเรียนก็ไม่มีอะไรมากมายก็แค่ว่า แนะนำวิชาที่จะเรียน มาสเตอร์เค้าก็บอกว่า มันเป็นวิชา เซปักตะกร้อ แต่ยังเป็นแค่สัปดาห์แรกของการเรียน เลยยังไม่มีการเรียนการสอน
เอาหละเราก็เหมือนสอบประวัติหละคับ จับนายแจ็คนั่งแล้วรอบด้วยเพื่อนของผม นั่งเค้นความลับกันหละคับ
“เฮ้ย! นายเข้าไปคุยเป็นไงบ้าง ชื่อไรวะ” ตั้มซักหละคับ
“ชื่อ ปิ้นไง นายก็ได้ยินนิ” แจ๊คตอบ
“อืมแล้วไงอะ ขอเบอร์ได้ปะ” มิทถามขึ้น
“เออ เค้ามะมีมือถือหวะ” แจ๊คตอบอีก
“นึกว่าได้แล้วเห็นถามตั้งแต่แรก เพราะพวกเราก็ลุกไปเล่นบาสพอดี” มิทพูดอีก
“เอาเถอะ ถือว่าได้คุยละกัน” ผมออกความเห็น เป็นเวลาที่หมดชั่วโมงพอดีและต้องขึ้นห้องพอดีเราก็ชวนกันขึ้นห้องไปเรียนวิชาต่อไป ทุกๆคนต่างที่จะจบเรื่องคุยนี้ไว้จนกว่าจะถึงเวลาโรเรียนเลิก แต่ในความเป็นจริงในใจผมตอนนั้นยังคิดต่อไปอีกและคิดได้อย่างเดียวว่า ‘คนๆนี้ชื่อปิ้นงั้นเหรอ อืม เป็นชื่อที่เพราะจิงๆ’
แล้วผู้ชายคนนั้นในแก๊งผมก็คือ นายแจ็ค เป็นคนที่หน้าตาออกเข้มๆ หน่อยมีหนวดด้วยเหมือนผู้ยิ่งใหญ่จิงๆเลย แต่คนนี้ประเภทเดียวกับนายกานต์เนี่ยแหละ หลายใจเหมือนกัน แต่ยกให้เค้าหละนายแจ็คเนี่ยหลายใจกว่ากันเยอะ แล้วแจ๊คนี่ก็ยังมีมุขที่จีบผู้หญิงแบบเสี่ยวอีกต่างหาก คนในแก๊งยกให้เลยเรื่องมุขจีบหญิงเนี่ย เสี่ยวแบบประมาณว่า ถ้าเป็นนักทันตแพทย์ คงต้องพูว่า “ถ้าตรวจฟันผมอาจเจอแมงกินฟัน แต่ถ้าตรวจใจผมจะเจอเธอกินใจ’ หรือถ้าบอกว่าเป็นนักปั้นเซรามิคหรือปั้นดิน คงต้องบอกว่า ‘ปั้นไงก็ไม่เหมือนเธอ เพราะเธอน่ารักขึ้นทุกๆวัน’ โห้ย! โคตรเสี่ยวหละครับ ในที่สุดนายแจ๊คนี่ก็เข้าไปหาหละคับ มันบอกพวกเราว่า ‘เป็นไงก็เป็นกัน’
ตอนเที่ยง เป็นวันที่เราต้องเล่นบาสก่อนขึ้นห้องเรียนทุกๆวัน วันนี้เป็นวันเรียนพละด้วยก็สบายหละคับเพราะพักเที่ยงก็เรียนพละต่อเลย ไม่ต้องขึ้นห้องเรียนก็ได้
ในแก๊งของผมก็มีกัน 11 คน นายตั้ม นายต้น นายกานต์ นายแจ๊ค นายโอ ซึ่งก็ได้กล่าวกันแล้ว ยังมีนาย บิว, มิท, ไอซ์, ปาร์ค, ปอ และก็ผมเนี่ยแหละคับ แบ่งกันเล่นก็อาจจะเกินไปซักฝั่งนึง หรือบางทีก็จะไม่เล่นกันเลย ก็วันนี้แหละคับเราถึงจะไม่เล่นเพราะไปลุ้น นายแจ๊คเค้าหละคับว่าจะเล่นมุขเสี่ยวๆอะไรอีก
“โทษนะคับ คุณชื่ออะไรหรอคับ” แจ๊คถามผู้หญิงคนนั้น โห ยอมรับหละคับว่ามันกล้าจิงๆ เพื่อนของเค้านั้นอยู่กันเต็มแหละ ผมก็คิดหละครับว่า มันใจกล้าหรือหน้าด้าน เด็กผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ตอบกลับ อาจจะเป็นเพราะว่าตื่นเต้นละมั้ง หรือไม่ก็อาจกลัวเพราะหน้าของนายแจ๊คหน้าตาหน้าเข้มๆหน้ากลัวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
นายแจ๊คก็เซ้าซี้ถามเค้าหละคับว่า ‘น้องชื่ออะไรหรอคับ’ อยู่ 3-4 ครั้ง ในใจผมก็คิดหละคับว่า ‘เค้าคงไม่ตอบกลับมาแน่นอน’ แต่ทันใดนั้น น้องคนนั้นเค้าก็ตอบกลับมาว่า
“หนูชื่อ ปิ้นค่ะ” น้ำเสียงของเธอหวานและไพเราะหูมากๆ จนผมอยากให้เธอพูดทุกๆวันเลย ไพเราะจิงๆคับ
นายแจ๊คก็ถามต่ออีกว่า
“เออ แล้วคุณมีเบอร์โทรศัพท์ไหมคับ” กลุ่มผมอึ้งหละคับ วันนี้แจ๊คมาแปลกคับไม่เล่นมุขเสี่ยวที่เคยเล่นบ่อยๆหรือมุขเลี่ยนๆหวานหยดย้อย
“ไม่มีค่ะ” เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“เหรอครับ ว้า แย่จัง” แจ๊คตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ผิดหวังนิดๆ แต่เราก็คิดว่ามันแย่ตรงไหนนะ ไม่ได้ไม่เห็นเป็นไรเลย
“ผมว่าถ้ามีโทรศัพท์หละก็ อยากจะรู้ว่าคลื่นโทรศัพท์ของผมแรงหรือปล่าว” นายแจ๊คพูดต่ออีก แต่ประโยคนี้เท่านั้น เพื่อนของผมทุกๆคนก็ต้องคิดกันแล้วว่า ‘เอาแล้วมันเล่นชัวร์’ แล้วก็จริงๆด้วยคับมันเล่นจิงๆ
“คือถ้าแรงแล้ว อยากจะรู้อีกว่าสามารถส่งคลื่นหัวใจผ่านไปยังหัวใจของปิ้นได้อีกหรือป่าว” เอาแล้วครับ จนได้มันเล่นไปแล้ว เพื่อนผมแต่ละคนนี่ดูหน้าแล้วเซ็งแน่นอนหละคับ
เห็นหน้าน้องทุกๆคนก็เข้าใจหละครับว่าไม่ได้มีแต่เราทั้นที่เห็นว่ามุขนั้นเซ็งและเลี่ยนแค่ไหน น้องทุกคนนั้นก็หน้าแบบว่า ‘โอ้! เล่นมาได้ไงเนี่ย’
และอยู่ๆนั้น ปิ้นก็ถามกลับมาอีกว่า
“แล้วพี่หละชื่อไร”
“ชื่อแจ๊คครับ” นายแจ๊ครีบตอบกลับอย่างทันควัน
“แล้วพี่ไม่ไปเล่นบาสหละ” ปิ้นถาม
“ก็เพื่อนพี่เค้ามะเล่นกันนิ” นายแจ๊คตอบกลับ
“ก็นั่นเพื่อนพี่เค้าเล่นกันอยู่นิ” ปิ้นนั้นแย้งทันที
เหมือนกับว่าตอนนั้นเราหักหลังเพื่อนหรืออย่าไรไม่รู้เหมือนกันหละคับ หรือทนมุขเสี่ยวๆของแจ๊คไม่ไหวกระมัง กลุ่มผมก็หันไปเล่นบาสกันแล้วแบ่งลงตัวหละครับ 5-5 เล่นสนามใหญ่เต็มคอร์ทสนามบาสได้ เล่นกันไปแล้วด้วยหละครับ แจ๊คเค้าหันมาและกระตุกเล็กน้อย แต่ผมสังเกตุเห็นหน้าเค้า หน้าเค้าแบบโกรธนิดๆแล้วก็อาจจะคิดด้วยว่า ‘ไมแม่งเล่นแล้วไม่ชวนกูฟะ!’
“’งั้นผมไปก่อนก็ละกัน ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” แจ๊คหันมายิ้มให้ปิ้น แล้วก็ เดินจากไป แล้วแจ๊บก็เข้ามาเล่นบาสกับพวกเรา
มันเป็นเวลาที่เข้าเรียนกันพอดีหละคับ นักเรียนทุกคนต้องขึ้นห้องเรียนกันเราก็รอเรียนพละกันหละคับ อยู่ข้างล่างไม่ต้องขึ้นห้องเรียน เมื่อเข้าเรียนก็ไม่มีอะไรมากมายก็แค่ว่า แนะนำวิชาที่จะเรียน มาสเตอร์เค้าก็บอกว่า มันเป็นวิชา เซปักตะกร้อ แต่ยังเป็นแค่สัปดาห์แรกของการเรียน เลยยังไม่มีการเรียนการสอน
เอาหละเราก็เหมือนสอบประวัติหละคับ จับนายแจ็คนั่งแล้วรอบด้วยเพื่อนของผม นั่งเค้นความลับกันหละคับ
“เฮ้ย! นายเข้าไปคุยเป็นไงบ้าง ชื่อไรวะ” ตั้มซักหละคับ
“ชื่อ ปิ้นไง นายก็ได้ยินนิ” แจ๊คตอบ
“อืมแล้วไงอะ ขอเบอร์ได้ปะ” มิทถามขึ้น
“เออ เค้ามะมีมือถือหวะ” แจ๊คตอบอีก
“นึกว่าได้แล้วเห็นถามตั้งแต่แรก เพราะพวกเราก็ลุกไปเล่นบาสพอดี” มิทพูดอีก
“เอาเถอะ ถือว่าได้คุยละกัน” ผมออกความเห็น เป็นเวลาที่หมดชั่วโมงพอดีและต้องขึ้นห้องพอดีเราก็ชวนกันขึ้นห้องไปเรียนวิชาต่อไป ทุกๆคนต่างที่จะจบเรื่องคุยนี้ไว้จนกว่าจะถึงเวลาโรเรียนเลิก แต่ในความเป็นจริงในใจผมตอนนั้นยังคิดต่อไปอีกและคิดได้อย่างเดียวว่า ‘คนๆนี้ชื่อปิ้นงั้นเหรอ อืม เป็นชื่อที่เพราะจิงๆ’
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น