นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์การอ่าน
ที่ดียิ่งขึ้นผ่านแอปนิยาย Dek-D
ที่ดียิ่งขึ้นผ่านแอปนิยาย Dek-D
Black Merchant -ลันซ่าพ่อค้ามืดแห่งกรีนยาร์ด-
ลันซ่า พ่อค้ามืด ที่มาที่ไปดูลึกลับต้องเข้าไปพัวพันกับการชิงบัลลังก์ สนามการค้าที่เดิมพันด้วยชีวิต เรื่องราวแฟนตาซี แนวผจญภัย กลิ่นอายสงครามชิงไหวชิงพริบ เจือความโรแมนซ์ จึงเริ่มขึ้น
ผู้เข้าชมรวม
5,481
ผู้เข้าชมเดือนนี้
7
ผู้เข้าชมรวม
5.48K
หมวด : แฟนตาซี
อัปเดตล่าสุด : 7 ม.ค. 60 / 09:54 น.
แฟนตาซี สงคราม อัศวิน ราชา พ่อค้า ผจญภัย เจ้าหญิง เจ้าชาย เวทมนต์ มังกร รัก หวาน ลอร์ด บัลลังก์ จูบ .....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
"ลันซ่าพ่อค้ามืด ที่มาที่ไปดูลึกลับ เขาต้องเข้าไปพัวพันกับการชิงบัลลังก์" สนามการค้าที่เดิมพันด้วยชีวิต
ลันซ่า พ่อค้ามืดเรื่องราวแฟนตาซี แนวผจญภัย กลิ่นอายสงครามชิงไหวชิงพริบเจือความโรแมนซ์ จึงเริ่มขึ้น
--------------------------
ด้านล่างเป็นคำวิจารณ์จาก นักวิจารณ์ในเว็บเด็กดี นักเขียนในเว็บเด็กดี และนักอ่านในเว็บเด็กดีที่มีตัวตนอยู่จริงนะครับ
ฝาก เรื่องนี้ด้วยครับ
ขอบคุณมาก
-Claymask-
ผลงานอื่นๆ ของ claymask ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ claymask
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"นิกซ์วันเดอเรอร์ รับวิจารณ์นิยายทั่วราชอาณาจักร"
(แจ้งลบ)สวัสดีสหาย ขอโทษอย่างยิ่งที่ข้าหายไปนานมาก ข้าอยากวิจารณ์นิยายเรื่องนี้มานานเเล้วแต่มันติดอีกเรื่องนึงก่อนหน้านี้ แต่ไม่เป็นไรข้าขอลัดคิวสักครั้งเถอะนะ มาเริ่มกันเลย ในที่นี้ข้าจะไม่เขียนอะไรเยอะมากนักเพราะว่าได้วิจารณ์ไปบ้างเป็นบางส่วนเเล้ว หากหลงลืมประเด็นไหนไปบ้างไม่ว่ากันนะ ชื่อเรื่อง เป็นชื่อที่ดีทั้งสองภาษา แต่ชื่ออังกฤษจะะตั้งว่า black ... อ่านเพิ่มเติม
สวัสดีสหาย ขอโทษอย่างยิ่งที่ข้าหายไปนานมาก ข้าอยากวิจารณ์นิยายเรื่องนี้มานานเเล้วแต่มันติดอีกเรื่องนึงก่อนหน้านี้ แต่ไม่เป็นไรข้าขอลัดคิวสักครั้งเถอะนะ มาเริ่มกันเลย ในที่นี้ข้าจะไม่เขียนอะไรเยอะมากนักเพราะว่าได้วิจารณ์ไปบ้างเป็นบางส่วนเเล้ว หากหลงลืมประเด็นไหนไปบ้างไม่ว่ากันนะ ชื่อเรื่อง เป็นชื่อที่ดีทั้งสองภาษา แต่ชื่ออังกฤษจะะตั้งว่า black merchants หรือ dark merchants ก็ได้ แล้วแต่ความชอบเจ้า แต่ข้าว่าอย่างหลังเท่กว่า เมื่อได้ยินชื่อนิยายเรื่องนี้ข้าคิดว่าพระเอกจะขายไอเท่มต้องห้ามหรืออะไรที่มันดูลึกลับๆซะอีก พ่อค้ามืดแห่งกรีนยาร์ด ถ้าพูดถึงพ่อค้ามืด หรือตลาดมืด เรามักจะนึกถึงอะไรที่มันเป็นสิ่งที่ไม่ดี เช่น พวกของเถื่อนหรือของผิดกฏหมาย แต่ในเรื่องนี้พระเอกของเรา ก็ไม่ได้ขายของผิดกฏหมายอะไร ไม่ได้โกงไปทั่วหรือหลอกขายอะไรจนถึงกับเป็นพวกต้มตุ่น เขาก็แค่ขายข้อมูลลับเท่านั้นเอง หลังการตั้งชื่อมีหลายหลักการแต่เจ้าเลือกตั้งชื่อตัวเอกของนิยาย ดังนั้นเนื้อเรื่องมันก็ต้องเป็นเรื่องราวของ ลันซ่า ตัวละคร คาเเร็คเตอร์ของตัวละครเรื่องนี้ในจำนวนทั้งหมดมีอยู่คนเดียวที่โดดเด่นก็คือพระเอก นอกนั้นก็ดูธรรมดา ตอนอ่านครั้งแรกรู้สึกว่าเขามีเอกลักษณ์อยู่ในตัวเอง มีแรงดึดดูดน่าสนใจ จนทำให้จินตนาการไปก่อนล่วงหน้า ว่าต้องเป็นแบบนี้แน่เลย เเต่พออ่านมาเรื่อยๆมันเริ่มไม่ใช่ พระเอกไม่ใช่หนุ่มกะล่อนค้าขายธรรมดาอย่างที่คิด เขาเหมือนจะเกิดมาเพื่อการขาย แต่เหมือนจะสนใจตามหาสมบัติหรืออะไรอย่างอื่นมากกว่า และเริ่มมีบทน้อยลงๆ พวกตัวประกอบเริ่มจะเข้ามามีบทเยอะกว่าพระเอก มีมากจนเหมือนพระเอกและนางเอกกลายเป็นตัวประกอบไปเลย ตัวละครมีภูมิหลัง มีการบอกเล่าเรื่องลาวความเป็นมาทั้งของคนและสถานดี ได้อย่างดีเยี่ยม แต่ดันขาดสิ่งที่สำคัญที่สุดไป คือความมีมิติของตัวละคร ตัวละครในเรื่องนี้มีบางคน บางฉากที่ไร้ชีวิตชีวาเเละสีสัน ไม่มีความนึกคิดอะไรที่แตกต่างกัน หลายคนในเรื่องนี้จะชอบพูดอะไรเป็นคำคมเสมอ เจ้าพยามจะเขียนให้ทุกคนดูฉลาดเหมือนๆกัน ในนิยายเรื่องนึงเมื่อมีคนฉลาดมันก็ต้องมีคนโง่ คนบ้าๆบอๆมาสร้างสีสันให้ไม่น่าเบื่อ โลกจะได้ไม่ขาดสมดุล ถ้าทุกคนรู้ทันกันไปหมดมันจะสนุกอะไร ในนิยายเรื่องนี้ในหัวของตัวละครมีแต่การต่อรองๆซะทุกอย่างเลย รวมถึงคนที่ไม่ได้เปนพ่อค้า หรือแม้แต่สัตว์ก็ตามที ถ้าทุกคนรู้ทันกันไปหมดมันจะสนุกอะไร การบรรยาย นิยายเรื่องนี้ใช้ภาษาดีมาก สำนวนก็ดีมาก การพรรณนาก็ยอดเยี่ยม แต่ขอให้เจ้ารักษาจังหวะการบรรยายให้ดีอย่างต่อเนื่องเเละสม่ำเสมอ การเปรียบเปรยอาจจะดูไม่เข้าใจในบางครั้ง ในตอนแรกๆเขียนกลับไปลับมาจนสับสน เว้นวรรคไม่ถูกต้อง ถ้าเปรียบการบรรยายของเจ้าคงจะเปรียบได้กับการเดินของคนเมาที่ไม่ราบรื่น ตะกุกตะกักเเละติดขัดตกหลุมตกบ่อข้างทางอยู่เรื่อยเชียว และที่สำคัญมาก วินด์ เจ้าเรียงลำดับความสำคัญกับบทบรรยายไม่ถูก นิยายเรื่องนี้จะสมบูรณ์แบบมากถ้าเจ้าบรรยายในสิ่งที่ควรบรรยาย และไม่บรรยายในสิ่งที่ไม่ควรบรรยาย ซึ่งต้องพิจารณาเองว่าควรหรือไม่ควรตรงไหน จุดนี้ถือว่าเป็นอะไรที่เข้าใจยากสำหรับคนไม่เข้าใจ ก็อย่างเช่น ตอนที่เนื้อเรื่องมันจะสนุก แต่กลับมีมีบทพูด แล้วก็ไปบรรยายในสิ่งที่มันไม่จำเป็น ส่วนที่คนอ่านอยากเห็นภาพกลับไม่บรรยาย ย้อนอดีตมากเกินไป จนมันยืดเยื้อ อืมอันนี้ก็สำคัญนะ ถ้าเป็นไปได้ให้ย้อนฉะเพาะเรื่องที่สำคัญจริงๆกับการดำเนินเรื่องแบบที่ว่าถ้าไม่เล่านะนิยายจะไปต่อไม่ได้ สำหรับของพวกตัวประกอบไม่จำเป็นต้องพูดถึงเลย หรือถ้าเจ้าอยากจะเล่าก็ไม่ต้องย้อนเหตุการณ์แต่เขียนเล่าคราวๆในมุมมมองอื่นแทนแบบสั้นที่สุด บทสนทนา ขาดความเป็นธรรมชาติ ไม่ค่อยสมบูรณ์ หรือ บางครั้งก็สบูรณ์มากเกินไปจนดูเว่อไปหน่อย อย่างคำว่า หัตถ์ขวาของราชาเนี่ย ใช้คำว่ามือก้ได้มั้ง มือขวาแห่งองค์ราชา ดูมีพลังกว่ากันตั้งเยอะ เนื้อเรื่อง เปิดอ่านมาตอนแรกรู้สึกชอบทันทีกับคาเเร็กเตอร์ของพระเอก เดาไปว่ามันต้องสนุกแน่ๆ คงเป็นคนที่ลึกลับทำให้สาวๆหลังไหล พลอตเรื่องเป็นอะไรที่นาสนใจและค่อนข้างหาอยากที่จะมีพระเอกทีตรงใจเช่นนี้ นางเอกก็ดูฉลาดรู้ทันพระเอกดีและคิดว่ามันคงจะเป็นเรื่องราวของลันซ่า แต่มันไม่ใช่ ถ้าอ่านแบบเผินๆ จะเห็นว่านิยายเรื่องนี้เน้นเรื่องการค้าขาย การต่อรอง ชั้นเชิง และเน้นกลยุทธการตลาด แต่จริงๆมันไม่ใช่ สิ่งที่ข้ารับรู้ได้คือ สัญลักษณ์ต่างๆนาที่เจ้าต้องการให้คนอ่านรู้ และความขัดแย้งระหว่างหลายตระกูลที่อะไรก็ไม่รู้ เหมือนเจ้าจะเน้นสองอย่างนี้เอามากๆ ลันซ่า เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสงครามของสองตระกูล แค่เพียงอยากได้ดาบ ถูกโยงให้มาพัวพันกับบัลลังกรีนยาด แล้วก้ได้รับการตอบแทนโดยการคุมตลาดของกรียนยาร์ด แต่เหมือนเขาไม่ดีใจกับตรงนี้เลย แล้วถ้ารู้ว่าใครเป็นคนฆ่าพ่อแม่จะนำไปสู่การโค่นราชบัลลังหรือป่าวเนี่ย จนข้าเริ่มสับสนว่าพลอตของนิยายเรื่องนี้คืออะไรกันเเน่ พ่อค้าหรือสงครามระหว่างดินแดน เท่าที่ดูมาลันซ่าไม่ได้ขายของเป็นชิ้นเป็นอันในฐานะพ่อค้าจริงๆเลยสักครั้ง เอ่อมีสมัยตอนเด็ก ไม่มีตอนไหนที่เขาขายเพราะอยากขาย มีแต่เบื้องหลังตลอด พ่อค้าคนอื่นแน่นอนต้องการเงิน เเล้วจุดมุ่งหมายที่แท้จริงของลันซ่าคืออะไร รวมรวมผ้าคลุม หาสมบัติ ยุติความขัดแย้ง ค้นหาความจริง แก้แค้น ผจญภัย หรืออะไร สุดท้ายลันซ่าต้องการอะไรกันเน่ แต่ขอชื่นมว่าเจ้าผูกเรื่องได้ดี ตัวละครมีความเชื่อมโยงเกี่ยวพันกันเปนเรื่องราวทุกฝ่ายต่างมีเหตุผลของตน แต่บางทีก้เป็นเหตุผลที่ไม่อาจเข้าใจ เนื้อหาของเรื่องเป็นอะไรที่เครียดพอสมควร มีแต่การฆ่าฟันกัน สงสารตระกูลรอยมากเลยไม่รู้ทำไรผิดนักหนาใครก็จ้องจะฆ่า วันนี้ข้าก้ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าจะคว่ำบาทนาโคเปียเพื่ออะไร ไม่มีตัวละครหรือฉากไหนเรียกสีสันได้เลย ฉากที่เครียดมากๆก็ยังถ่ายอดออกมาได้ไม่ถึงอารมณ์พอ ตรงนี้ทำให้นิยายขาดความหน้าติดตาม ตั้งเเต่อ่านมา พระเอกกับนางเอกมีบทด้วยกันน้อยมาก ความสัมพันธยังไปไม่ถึงไหน โอ้ตรงนี้แหลที่ข้าอยากอ่านมากที่สุด ขาดความสมเหตุสมผลที่พียงพอ เป็นเหตุให้คนอ่านแคลงใจในหลายๆด้าน และที่จะขาดไม่ได้ คือความเป็นที่สุดที่นิยายทุกเรื่องจะต้องมีอย่างน้อยหนึ่งอย่าง ไม่อย่างนั้นคนอ่านก็จะไม่รู้สึกอะไรเลย เช่น สนุกก็สนุกสุดๆ เศร้าก็เศร้ากันจนน้ำหูน้ำตาไหล ดราม่าจนเจ็บขั้วหัวใจ หรือตื่นเต้นจนหยุดอ่านไม่ได้ไปเลย หรืออื่นๆ ปัญหา ข้ามองเห็นปัญหาของเจ้าในนิยายเรื่องนี้เเละข้าจะบอกเจ้า เจ้าคนเดียวนะเนี่ยที่เพิ่มหัวข้อนี้ให้ 1 รสนิยมในการตั้งชื่อ เอ่อ ข้าไม่รู้หรอกว่าจะเอามาจากไหน ภาษาอะไรไม่สำคัญ แต่ขอให้มันฟังดูดีและเข้ากับตัวละครจะดีมาก 2 คำคมแต่ไม่คม ข้าอยากบอกเจ้าว่า ดีแล้วที่มีคำคม แต่คำคมไม่จำเป็นต้องอยู่ในรุปแบบของการการเปรียบเทียบหรือคำพูดที่เข้าใจยากเสมอไป บางครั้งคำพูดที่แสนธรรมดาแต่กินใจมันก็กลายเป็นคำคมได้เหมือนกัน 3 ลำดับความสำคัญ เจ้าต้องแยกให้ออกระหว่างตัวเอกกับตัวประกอบว่าใครสำคัญกว่าและใครควรจะมาก่อน 4 เอกลักษณ์ที่หายไป นิยายเรื่องนี้มีเอกเอกลักษณ์อยู่แล้วตั้งแต่มองเห็นชื่อเรื่อง เเต่มันถูกมองข้าม มันไม่ถูกยิบยกเอามาทำให้โดดเด่น ผู้แต่งไปให้ความสำคัญกับสิ่งอื่นที่คนอ่านไม่ได้สนใจ และไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้นิยายเรื่องนี้แตกต่าง ทั้งหมดนี้ขอให้เจ้าไตรตรองดูเถิดมือขวาของข้า และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเจ้าจะไม่โกรธข้านะ ถ้าทำร้ายจิตใจเจ้าก็ต้องขอโทษด้วย 'ทั้งหมดที่เราวิจารณ์ออกไปใช่ว่านักวิจารณ์อย่างเราจะทำได้ดีไปทุกอย่าง เเต่เราหวังเป็นอย่างยิ่งว่าให้คุณทำได้ จงอย่าคาดหวังอะไรกับนักวิจารณ์นักเลย พวกเขาก็แค่คนธรรมดา ปล นิกซ์ วันเดอเรอร์ รักทุกคน อ่านน้อยลง
นิกซ์วันเดอเรอร์ | 25 พ.ย. 56
-
7
-
0
"วิจารณ์จาก Bluewhale"
(แจ้งลบ)นวนิยายแฟนตาซีเรื่อง Black Merchant – ลันซ่าพ่อค้าแห่งกรีนยาร์ด ผลงานของ Claymark เป็นเรื่องราวชองลันซ่า พ่อค้ามืดที่มีความเป็นมาลึกลับแห่งกรีนยาร์ด ที่ต้องเข้าไปพัวพันกับการชิงบัลลังก์ของอาณาจักรต่างๆ ในมุดโด ขณะเดียวกันก็สอดแทรกเรื่องราวความรักระหว่างลันซ่ากับแอรีส เพื่อนสาวรู้ใจที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก และความรักระหว่างลันซ่ากับท่านห ... อ่านเพิ่มเติม
นวนิยายแฟนตาซีเรื่อง Black Merchant – ลันซ่าพ่อค้าแห่งกรีนยาร์ด ผลงานของ Claymark เป็นเรื่องราวชองลันซ่า พ่อค้ามืดที่มีความเป็นมาลึกลับแห่งกรีนยาร์ด ที่ต้องเข้าไปพัวพันกับการชิงบัลลังก์ของอาณาจักรต่างๆ ในมุดโด ขณะเดียวกันก็สอดแทรกเรื่องราวความรักระหว่างลันซ่ากับแอรีส เพื่อนสาวรู้ใจที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก และความรักระหว่างลันซ่ากับท่านหญิงแอนเดรีย ผู้นำตระกูลลาสทรอน ขณะนี้โพสต์ถึงตอนที่ 16 Black Merchant – ลันซ่าพ่อค้าแห่งกรีนยาร์ด มีความน่าติดตามและมีมิติที่น่าสนใจ เนื่องจากในเรื่องมิได้มีเพียงแต่โครงเรื่องหลัก (main plot) ที่เป็นเรื่องราวอดีตที่ลึกลับ และการเข้าไปพัวพันกับสงครามแย่งชิงบัลลังก์ครั้งนี้ของลันซ่าเท่านั้น แต่ Claymark ยังได้สร้างโครงเรื่องย่อย (sub-plot) จำนวนมากที่เกี่ยวกับตัวละครและความเป็นมาของเมืองและอาณาจักรต่างๆ ที่มีความน่าสนใจไม่แพ้กับเรื่องราวของลันซ่าไปพร้อมกันด้วย เนื่องจากระหว่างที่ลันซ่าเดินทางไปทั่วอาณาจักร เขาได้ติดต่อสัมพันธ์กับผู้คนเป็นจำนวนมาก ซึ่งมีทั้งมิตรและศัตรู ผู้อ่านจึงได้เห็นแล้วเข้าใจประวัติความเป็นมาและเรื่องราวความเป็นไปของอาณาจักรและตัวละครอื่นๆ ที่นอกเหนือจากลันซ่า ไม่ว่าจะเป็น ความขัดแย้งระหว่างตระกูลรอบส์ กับตระกูลลาสทรอน ของ แอนเดรีย คนรักของลันซ่า เรื่องราวของกษัตริย์ทีดอน และเจ้าชายเวอร์ดี้ แห่งกรีนยาร์ด หรือ ลูกศิษย์ทั้งสี่ของการิส พ่อค้าในตำนานที่เป็นอาจารย์ของลันซ่า และ อาณาจักรนีมุสทิส แห่งดินแดนทางตอนใต้ ซึ่งเป็นอาณาจักรเดียวที่กษัตริย์ทีดอนไม่เคยปราบได้ หรือเรื่องราวของมังกรเทรกอน จ้าวแห่งมังกรทั้งปวง ซึ่งมีความผูกพันราชวงศ์โกล์ดเฟรม เจ้าของ “ดวงตาสยบมังกร” ซึ่งโครงเรื่องย่อยเหล่านี้ทำหน้าที่ช่วยสนับสนุนให้โครงเรื่องหลักมีความน่าใจและน่าติดตามมากยิ่งขึ้น นอกจากนี้ Claymark ยังสามารถสร้างความน่าติดตามให้กับนวนิยายเรื่องนี้ได้อย่างน่าสนใจในหลายๆ วิธี ไม่ว่าจะเป็นการสร้างปริศนา และ คำทำนาย เพื่อสร้างความน่าติดตามให้กับเรื่อง เช่น ปริศนาแผนที่สมบัติเก่าที่ต้องนำผ้าคลุมทั้ง 4 ผืนที่กระจายอยู่กับทายาททั้งสี่ของตระกูลนาริสตันมาต่อกันก็จะเปิดเผยความลับของมังกรเทรกอนได้ หรือความลับที่มาของตัวละครต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น ลันซ่า โกลโด้ (เพื่อนรวมอาจารย์กับลันซ่า) และ ลูกแก้วคำทำนายของแม่เฒ่าทูเรที่ปรากฏบัลลังก์กุหลาบแห่งกรีนยาร์ด หลังจากที่ลันซ่าและเจ้าหญิงแอนเดรียจับมือกัน การวางแผนการต่างๆ ก็นับเป็นการสร้างความน่าสนใจอีกประการให้กับเรื่อง ทั้งการสร้างแผนการในการดำเนินการของลันซ่า เพื่อให้บรรลุจุดประสงค์ของตน หรืออีกวิธีการหนึ่ง คือ การวางแผนกลศึกและการชิงไหวชิงพริบระหว่างอาณาจักรอยู่เป็นระยะๆ ที่มีการวางแผนซ้อนแผนกันอยู่เสมอๆ ยิ่งไปกว่านั้น Claymark ยังสร้างความน่าสนใจด้วย การทิ้งท้ายตอนจบของเรื่องในแต่ละตอนไว้อย่างน่าสนใจ และชวนให้ติดตาม เพราะมักจะทิ้งค้างให้ผู้อ่านอยากทราบตอนต่อไปว่าเรื่องราวหรือเหตุการณ์จะดำเนินไปในทิศทางใด ความโดดเด่นอีกประการในเรื่องนี้คือ การสร้างตัวละคร พบว่าในเรื่องมีตัวละครเป็นจำนวนมาก แต่ทว่า Claymark สามารถสร้างให้ตัวละครแต่ละลักษณะเด่นเฉพาะตัวและเอกลักษณ์ได้อย่างน่าสนใจ ซึ่งช่วยให้ผู้อ่านจดจำตัวละครเหล่านั้นได้เป็นอย่างดี ขณะเดียวกันตัวละครที่สร้างขึ้นมีการผสมผสานทั้งด้านดีและไม่ดีคละเคล้ากันไป ซึ่งหลายครั้ง Claymark ใช้เรื่องราวของตัวละครเป็นอุทาหรณ์สอนผู้อ่านได้พร้อมกันด้วย ไม่ว่าจะเป็นการที่ โยฮัน พ่อของแอนเดรีย ยอมรับว่าเขาเสียใจที่แม่ของ แอนเดรียตายหลังจากคลอดเธอไม่นาน จนเขามิอาจทำใจอยู่ใกล้ชิดกับแอนเดรียได้ แต่ท้ายที่สุดเมื่อเขาทำใจยอมรับความจริงได้ เขาก็พร้อมที่จะแก้ไขความผิดพลาดที่ตนได้ละเลยบุตรสาวไปเป็นเวลานาน ทั้งนี้จะเห็นได้ว่าตัวละครหลากหลายมิติที่สร้างขึ้นนี้ช่วยสร้างให้เรื่องราวมีความเข้มข้นและน่าติดตามมากขึ้น ข้อดีอีกประการของนวนิยายเรื่องนี้คือ การใช้ภาษา ซึ่ง Claymark ใช้ภาษาได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะในการสร้างบทบรรยายและบทสนทนา ซึ่งนับเป็นหัวใจของเรื่อง จะพบว่าในบทบรรยาย Claymark ก็สามารถที่จะช่วยสร้างจินตนาการให้ผู้อ่านเข้าใจถึงอาณาจักรต่างๆ ชีวิตความเป็นอยู่ และ มังกรโบราณต่างๆ รวมทั้งเรื่องราวการต่อสู้ในสงครามครั้งต่างๆ ได้อย่างเห็นภาพต่างๆ เหล่านี้ได้ ขณะเดียวกันบทสนทนาที่สร้างขึ้น สร้างความลื่นไหลให้กับเรื่อง และช่วยส่งให้ตัวละครและเรื่องราวมีชีวิตและมีมิติมากขึ้น จึงช่วยสร้างให้เรื่องราวน่าติดตาม ด้วยกลวิธีหลากหลายที่ Claymark เลือกมาใช้ในการสร้างเรื่อง จึงช่วยให้นวนิยายเรื่องนี้มิได้เป็นเรื่องที่เน้นแฟนตาซีแนวผจญภัยเท่านั้น แต่ยังเป็นการผสมผสานเข้ากับการชิงไหวชิงพริบระหว่างเมืองและอาณาจักรต่างๆ ท่ามกลางกลิ่นอายสงคราม ขณะเดียวกันก็สอดแทรกเรื่องราวความรักของตัวละครไปได้อย่างลงตัว แต่ในอีกด้านหนึ่งก็พบว่า การที่นวนิยาเรื่องนี้มีความซับซ้อนอย่างมาก จึงทำให้มีตัวละครมีจำนวนมาก แม้ว่า Claymark จะช่วยผู้อ่านด้วยการการแบ่งกลุ่มตัวละครออกเป็นกลุ่มตระกูล แต่ก็ยังพบว่า แต่ละตระกูลมีโครงสร้างภายในตระกูลที่ซับซ้อน เพราะไม่ได้มีแต่เพียงตระกูลหลักเท่านั้น ในบางตระกูลยังมีคนนอกตระกูลด้วย เช่น ตระกูลพรีเอนด์ เป็นตระกูลหลัก ตระกูลรอง (ลูกนอกสมรส) คือ บลูซี และในแต่ละตระกูลจะมีทหารและอัศวินคู่ใจอีกจำนวนหนึ่ง ยิ่งทำให้ปริมาณตัวละครและเรื่องราวยิ่งซับซ้อนมากขึ้นไปอีก จึงเห็นว่า Claymark อาจจะลดตัวละครที่ไม่จำเป็นต่อเรื่องลงบ้างก็ได้ โดยเฉพาะตัวละครบางตัวที่ออกมาช่วงสั้นๆ ก็จะช่วยลดความสับสนให้ผู้อ่านได้ แม้ว่า Claymark จะสร้างตัวละครแต่ละตัวได้อย่างมีเอกลักษณ์และช่วยให้จดจำได้ง่าย แต่ด้วยปริมาณของตัวละครที่ค่อนข้างมากแล้ว และเรื่องราวของแต่ละตระกูลยังมีรายละเอียดที่ซับซ้อน ซึ่งอาจเป็นข้อด้อยที่สร้างความสับสนให้กับผู้อ่านได้ เนื่องจากพบว่าในขณะที่ Claymark เขียนเล่าถึงเรื่องราวในแต่ละตระกูลจะมีการให้รายละเอียดในเรื่องของตระกูลหลัก ที่ตั้งของตระกูล สัญลักษณ์ประจำตระกูล ความโดดเด่นของตระกูล ประวัติศาสตร์และความเป็นมาของตระกูล สมาชิกในตระกูล และ ตระกูลย่อย ซึ่งผู้อ่านต้องมีสมาธิในการอ่านอย่างมาก ไม่เช่นนั้นอาจะเกิดความสับสนได้ง่ายขณะที่อ่าน (ผู้วิจารณ์ยอมรับว่าขณะนี้อ่านได้ทำแผนผังตระกูลเหล่านี้ เพื่อช่วยจำถึงจะช่วยไม่ให้สับสนได้) อาทิ การจะจดจำตัวละครสักตัวเพื่อให้เข้าใจความซับซ้อนของเรื่อง เช่น ท่านหญิงแอนเดรีย ผู้อ่านต้องต้องจำให้ได้ว่าเธอเป็นลูกสาวของลอร์ดโยฮัน เป็นคนของตระกูลลาสทรอน เป็นผู้ปกครองลาสทรอน ซึ่งเป็นตระกูลทางเหนือของไฮแลนด์ สัญลักษณ์ประจำตระกูลคือ ค้อนและทั่ง ทรัพยากรที่สำคัญคือ เหล็ก หลังศึกมฤตยูเขียว รวมอาณาจักรร่วมกับพันธมิตร 2 ตระกูลคือ กับ ตระกูลพรีเอนด์ (สัญลักษณ์คือ ฉลาม ทรัพยากร เกลือ ปกครองเวสท์แลนด์) และตระกูลกรีนยาร์ด (สัญลักษณ์คือกุหลาบ ทรัพยากรคือ ไม้ ปกครองกรีนยาร์ด) ซึ่งร่วมกันต่อต้าน มังกร หรือ ราชวงศ์โกล์ดเฟลม และยังมีศัตรูคู่อาฆาตคือ รอบส์ (อินทรีย์) ที่ปกครองนาโคเปีย ด้วยเหตุนี้ หาก Claymark จะช่วยลดความสับสนให้ผู้อ่าน อาจจะตัดในเรื่องของสัญลักษณ์ประจำตระกูล หรือ ทรัพยากรออกไปก็ได้ และกล่าวถึงเฉพาะชื่อตระกูลอย่างเดียวก็พอ (เพราะบ่อยครั้งที่ Claymark จะใช้สลับระหว่างชื่อตระกูล กับสัญลักษณ์ของตระกูล ในการกล่าวถึงตัวละคร) และเท่าที่สำรวจขณะนี้ก็มีจำนวนตระกูลหลักมากถึง 9 แล้ว อันได้แก่ นาวิสตัน (หมูป่า) พรีเอนด์ (ฉลาม) รอบส์ (อินทรีย์) ลาสทรอน (ค้อนและทั่ง) กรีนยาร์ด (กุหลาบ) นีมุสทิส (แมลงป่องชูหางสีเหลือง) เรดแฟรงค์ (สิงโต) โกล์ดเฟลม (มังกร) และตระกูลหมาป่า นอกจากนี้ยังมีตระกูลเล็กๆ อีก เช่น บลาสท์ (น้ำไหลในหุบเขา) รวมทั้งยังมีตระกูลของพวกลูกนอกสมรสอีก ไม่ว่าจะเป็น ร็อค และ บลูซี ทั้งนี้ยังไม่รวมพวกพ่อค้าในสมาพันธ์พ่อค้า (และสัญลักษณ์หลังผ้าคลุมพ่อค้าที่แตกต่างกันออกไป และสัญลักษณ์เหล่านั้นต่างมีความหมายในตัวเองด้วย) และอัศวินมังกร (แบ่งตามสีและเผ่าพันธุ์มังกรของตน) ข้อด้อยอีกประการที่ลดทอนความสมบูรณ์ของเรื่องคือ คำผิด ที่พบบ้างประปราย จึงเห็นว่า Claymark น่าจะกลับไปทบทวนเรื่องอีกครั้ง เพื่อแก้ไขคำผิดต่างๆ อีกครั้ง คำผิดที่พบ เช่น พิภพ เขียนเป็น ภิภพ โสเภณี เขียนเป็น โสเพณี เหม่อลอย เขียนเป็น เหมื่อลอย ลาดตระเวน เขียนเป็น ลาดตระเวน เกียรติ เขียนเป็น เกียรติ์ สังเกต เขียนเป็น สังเกตุ ถาโถม เขียนเป็น ถ่าโถม กลยุทธ์ เขียนเป็น กลยุทธ สังเกตการณ์ เขียนเป็น สังเกตุการณ์ โน้ต เขียนเป็น โน๊ส กฎ เขียนเป็น กฏ นายอาลักษณ์ เขียนเป็น นายอารักษณ์ เสน่ห์ เขียนเป็น สเน่ห์ ประจัญ เขียนเป็น ประจัน ผูกพัน เขียนเป็น ผูกพันธ์ ถนอม เขียนเป็น ถนอน สัญชาตญาณ เขียนเป็น สัญชาติญาณ นานาพันธุ์ หรือ นานาพรรณ เขียนเป็น นานาพันธ์ ผุพัง เขียนเป็น ผุผัง เสบียง เขียนเป็น สเบียง กะทันหัน เขียนเป็น กระทันหัน อุปโลกน์ เขียนเป็น อุปโลก คำนวณ เขียนเป็น คำนวน ราชันย์ เขียนเป็น ราชันต์ แบล็กร็อค เขียนเป็น แบล๊กร๊อค อากัปกิริยา เขียนเป็น อากับกิริยา จอมเวท เขียนเป็น จอมเวทย์ อนุญาต เขียนเป็น อนุญาติ อิสรภาพ เขียนเป็น อิสระภาพ เวทมนตร์ เขียนเป็น เวทย์มนต์ คณิกา เขียนเป็น คนิกา เกียรติยศ เขียนเป็น เกียรติ์ยศ ตะกละตะกลาม เขียนเป็น ตะกละตะกราม น่าจะ เขียนเป็น หน้าจะ คนโท เขียนเป็น คณโฑ ปรารถนา เขียนเป็น ปราถนา ผลุนผลัน เขียนเป็น ผลุนผัน พาณิชย์ เขียนเป็น พานิช ภารกิจ เขียนเป็น ภาระกิจ อสุนี เขียนเป็น อสุนีย์ มอดไหม้ เขียนเป็น ม้อดไหม้ ทูต เขียนเป็น ฑูต และ บางครั้ง เขียนเป็น บ้างครั้ง อ่านน้อยลง
bluewhale | 11 มิ.ย. 57
-
4
-
0
ดูทั้งหมด
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม"วิจารณ์จาก Bluewhale"
(แจ้งลบ)นวนิยายแฟนตาซีเรื่อง Black Merchant – ลันซ่าพ่อค้าแห่งกรีนยาร์ด ผลงานของ Claymark เป็นเรื่องราวชองลันซ่า พ่อค้ามืดที่มีความเป็นมาลึกลับแห่งกรีนยาร์ด ที่ต้องเข้าไปพัวพันกับการชิงบัลลังก์ของอาณาจักรต่างๆ ในมุดโด ขณะเดียวกันก็สอดแทรกเรื่องราวความรักระหว่างลันซ่ากับแอรีส เพื่อนสาวรู้ใจที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก และความรักระหว่างลันซ่ากับท่านห ... อ่านเพิ่มเติม
นวนิยายแฟนตาซีเรื่อง Black Merchant – ลันซ่าพ่อค้าแห่งกรีนยาร์ด ผลงานของ Claymark เป็นเรื่องราวชองลันซ่า พ่อค้ามืดที่มีความเป็นมาลึกลับแห่งกรีนยาร์ด ที่ต้องเข้าไปพัวพันกับการชิงบัลลังก์ของอาณาจักรต่างๆ ในมุดโด ขณะเดียวกันก็สอดแทรกเรื่องราวความรักระหว่างลันซ่ากับแอรีส เพื่อนสาวรู้ใจที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก และความรักระหว่างลันซ่ากับท่านหญิงแอนเดรีย ผู้นำตระกูลลาสทรอน ขณะนี้โพสต์ถึงตอนที่ 16 Black Merchant – ลันซ่าพ่อค้าแห่งกรีนยาร์ด มีความน่าติดตามและมีมิติที่น่าสนใจ เนื่องจากในเรื่องมิได้มีเพียงแต่โครงเรื่องหลัก (main plot) ที่เป็นเรื่องราวอดีตที่ลึกลับ และการเข้าไปพัวพันกับสงครามแย่งชิงบัลลังก์ครั้งนี้ของลันซ่าเท่านั้น แต่ Claymark ยังได้สร้างโครงเรื่องย่อย (sub-plot) จำนวนมากที่เกี่ยวกับตัวละครและความเป็นมาของเมืองและอาณาจักรต่างๆ ที่มีความน่าสนใจไม่แพ้กับเรื่องราวของลันซ่าไปพร้อมกันด้วย เนื่องจากระหว่างที่ลันซ่าเดินทางไปทั่วอาณาจักร เขาได้ติดต่อสัมพันธ์กับผู้คนเป็นจำนวนมาก ซึ่งมีทั้งมิตรและศัตรู ผู้อ่านจึงได้เห็นแล้วเข้าใจประวัติความเป็นมาและเรื่องราวความเป็นไปของอาณาจักรและตัวละครอื่นๆ ที่นอกเหนือจากลันซ่า ไม่ว่าจะเป็น ความขัดแย้งระหว่างตระกูลรอบส์ กับตระกูลลาสทรอน ของ แอนเดรีย คนรักของลันซ่า เรื่องราวของกษัตริย์ทีดอน และเจ้าชายเวอร์ดี้ แห่งกรีนยาร์ด หรือ ลูกศิษย์ทั้งสี่ของการิส พ่อค้าในตำนานที่เป็นอาจารย์ของลันซ่า และ อาณาจักรนีมุสทิส แห่งดินแดนทางตอนใต้ ซึ่งเป็นอาณาจักรเดียวที่กษัตริย์ทีดอนไม่เคยปราบได้ หรือเรื่องราวของมังกรเทรกอน จ้าวแห่งมังกรทั้งปวง ซึ่งมีความผูกพันราชวงศ์โกล์ดเฟรม เจ้าของ “ดวงตาสยบมังกร” ซึ่งโครงเรื่องย่อยเหล่านี้ทำหน้าที่ช่วยสนับสนุนให้โครงเรื่องหลักมีความน่าใจและน่าติดตามมากยิ่งขึ้น นอกจากนี้ Claymark ยังสามารถสร้างความน่าติดตามให้กับนวนิยายเรื่องนี้ได้อย่างน่าสนใจในหลายๆ วิธี ไม่ว่าจะเป็นการสร้างปริศนา และ คำทำนาย เพื่อสร้างความน่าติดตามให้กับเรื่อง เช่น ปริศนาแผนที่สมบัติเก่าที่ต้องนำผ้าคลุมทั้ง 4 ผืนที่กระจายอยู่กับทายาททั้งสี่ของตระกูลนาริสตันมาต่อกันก็จะเปิดเผยความลับของมังกรเทรกอนได้ หรือความลับที่มาของตัวละครต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น ลันซ่า โกลโด้ (เพื่อนรวมอาจารย์กับลันซ่า) และ ลูกแก้วคำทำนายของแม่เฒ่าทูเรที่ปรากฏบัลลังก์กุหลาบแห่งกรีนยาร์ด หลังจากที่ลันซ่าและเจ้าหญิงแอนเดรียจับมือกัน การวางแผนการต่างๆ ก็นับเป็นการสร้างความน่าสนใจอีกประการให้กับเรื่อง ทั้งการสร้างแผนการในการดำเนินการของลันซ่า เพื่อให้บรรลุจุดประสงค์ของตน หรืออีกวิธีการหนึ่ง คือ การวางแผนกลศึกและการชิงไหวชิงพริบระหว่างอาณาจักรอยู่เป็นระยะๆ ที่มีการวางแผนซ้อนแผนกันอยู่เสมอๆ ยิ่งไปกว่านั้น Claymark ยังสร้างความน่าสนใจด้วย การทิ้งท้ายตอนจบของเรื่องในแต่ละตอนไว้อย่างน่าสนใจ และชวนให้ติดตาม เพราะมักจะทิ้งค้างให้ผู้อ่านอยากทราบตอนต่อไปว่าเรื่องราวหรือเหตุการณ์จะดำเนินไปในทิศทางใด ความโดดเด่นอีกประการในเรื่องนี้คือ การสร้างตัวละคร พบว่าในเรื่องมีตัวละครเป็นจำนวนมาก แต่ทว่า Claymark สามารถสร้างให้ตัวละครแต่ละลักษณะเด่นเฉพาะตัวและเอกลักษณ์ได้อย่างน่าสนใจ ซึ่งช่วยให้ผู้อ่านจดจำตัวละครเหล่านั้นได้เป็นอย่างดี ขณะเดียวกันตัวละครที่สร้างขึ้นมีการผสมผสานทั้งด้านดีและไม่ดีคละเคล้ากันไป ซึ่งหลายครั้ง Claymark ใช้เรื่องราวของตัวละครเป็นอุทาหรณ์สอนผู้อ่านได้พร้อมกันด้วย ไม่ว่าจะเป็นการที่ โยฮัน พ่อของแอนเดรีย ยอมรับว่าเขาเสียใจที่แม่ของ แอนเดรียตายหลังจากคลอดเธอไม่นาน จนเขามิอาจทำใจอยู่ใกล้ชิดกับแอนเดรียได้ แต่ท้ายที่สุดเมื่อเขาทำใจยอมรับความจริงได้ เขาก็พร้อมที่จะแก้ไขความผิดพลาดที่ตนได้ละเลยบุตรสาวไปเป็นเวลานาน ทั้งนี้จะเห็นได้ว่าตัวละครหลากหลายมิติที่สร้างขึ้นนี้ช่วยสร้างให้เรื่องราวมีความเข้มข้นและน่าติดตามมากขึ้น ข้อดีอีกประการของนวนิยายเรื่องนี้คือ การใช้ภาษา ซึ่ง Claymark ใช้ภาษาได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะในการสร้างบทบรรยายและบทสนทนา ซึ่งนับเป็นหัวใจของเรื่อง จะพบว่าในบทบรรยาย Claymark ก็สามารถที่จะช่วยสร้างจินตนาการให้ผู้อ่านเข้าใจถึงอาณาจักรต่างๆ ชีวิตความเป็นอยู่ และ มังกรโบราณต่างๆ รวมทั้งเรื่องราวการต่อสู้ในสงครามครั้งต่างๆ ได้อย่างเห็นภาพต่างๆ เหล่านี้ได้ ขณะเดียวกันบทสนทนาที่สร้างขึ้น สร้างความลื่นไหลให้กับเรื่อง และช่วยส่งให้ตัวละครและเรื่องราวมีชีวิตและมีมิติมากขึ้น จึงช่วยสร้างให้เรื่องราวน่าติดตาม ด้วยกลวิธีหลากหลายที่ Claymark เลือกมาใช้ในการสร้างเรื่อง จึงช่วยให้นวนิยายเรื่องนี้มิได้เป็นเรื่องที่เน้นแฟนตาซีแนวผจญภัยเท่านั้น แต่ยังเป็นการผสมผสานเข้ากับการชิงไหวชิงพริบระหว่างเมืองและอาณาจักรต่างๆ ท่ามกลางกลิ่นอายสงคราม ขณะเดียวกันก็สอดแทรกเรื่องราวความรักของตัวละครไปได้อย่างลงตัว แต่ในอีกด้านหนึ่งก็พบว่า การที่นวนิยาเรื่องนี้มีความซับซ้อนอย่างมาก จึงทำให้มีตัวละครมีจำนวนมาก แม้ว่า Claymark จะช่วยผู้อ่านด้วยการการแบ่งกลุ่มตัวละครออกเป็นกลุ่มตระกูล แต่ก็ยังพบว่า แต่ละตระกูลมีโครงสร้างภายในตระกูลที่ซับซ้อน เพราะไม่ได้มีแต่เพียงตระกูลหลักเท่านั้น ในบางตระกูลยังมีคนนอกตระกูลด้วย เช่น ตระกูลพรีเอนด์ เป็นตระกูลหลัก ตระกูลรอง (ลูกนอกสมรส) คือ บลูซี และในแต่ละตระกูลจะมีทหารและอัศวินคู่ใจอีกจำนวนหนึ่ง ยิ่งทำให้ปริมาณตัวละครและเรื่องราวยิ่งซับซ้อนมากขึ้นไปอีก จึงเห็นว่า Claymark อาจจะลดตัวละครที่ไม่จำเป็นต่อเรื่องลงบ้างก็ได้ โดยเฉพาะตัวละครบางตัวที่ออกมาช่วงสั้นๆ ก็จะช่วยลดความสับสนให้ผู้อ่านได้ แม้ว่า Claymark จะสร้างตัวละครแต่ละตัวได้อย่างมีเอกลักษณ์และช่วยให้จดจำได้ง่าย แต่ด้วยปริมาณของตัวละครที่ค่อนข้างมากแล้ว และเรื่องราวของแต่ละตระกูลยังมีรายละเอียดที่ซับซ้อน ซึ่งอาจเป็นข้อด้อยที่สร้างความสับสนให้กับผู้อ่านได้ เนื่องจากพบว่าในขณะที่ Claymark เขียนเล่าถึงเรื่องราวในแต่ละตระกูลจะมีการให้รายละเอียดในเรื่องของตระกูลหลัก ที่ตั้งของตระกูล สัญลักษณ์ประจำตระกูล ความโดดเด่นของตระกูล ประวัติศาสตร์และความเป็นมาของตระกูล สมาชิกในตระกูล และ ตระกูลย่อย ซึ่งผู้อ่านต้องมีสมาธิในการอ่านอย่างมาก ไม่เช่นนั้นอาจะเกิดความสับสนได้ง่ายขณะที่อ่าน (ผู้วิจารณ์ยอมรับว่าขณะนี้อ่านได้ทำแผนผังตระกูลเหล่านี้ เพื่อช่วยจำถึงจะช่วยไม่ให้สับสนได้) อาทิ การจะจดจำตัวละครสักตัวเพื่อให้เข้าใจความซับซ้อนของเรื่อง เช่น ท่านหญิงแอนเดรีย ผู้อ่านต้องต้องจำให้ได้ว่าเธอเป็นลูกสาวของลอร์ดโยฮัน เป็นคนของตระกูลลาสทรอน เป็นผู้ปกครองลาสทรอน ซึ่งเป็นตระกูลทางเหนือของไฮแลนด์ สัญลักษณ์ประจำตระกูลคือ ค้อนและทั่ง ทรัพยากรที่สำคัญคือ เหล็ก หลังศึกมฤตยูเขียว รวมอาณาจักรร่วมกับพันธมิตร 2 ตระกูลคือ กับ ตระกูลพรีเอนด์ (สัญลักษณ์คือ ฉลาม ทรัพยากร เกลือ ปกครองเวสท์แลนด์) และตระกูลกรีนยาร์ด (สัญลักษณ์คือกุหลาบ ทรัพยากรคือ ไม้ ปกครองกรีนยาร์ด) ซึ่งร่วมกันต่อต้าน มังกร หรือ ราชวงศ์โกล์ดเฟลม และยังมีศัตรูคู่อาฆาตคือ รอบส์ (อินทรีย์) ที่ปกครองนาโคเปีย ด้วยเหตุนี้ หาก Claymark จะช่วยลดความสับสนให้ผู้อ่าน อาจจะตัดในเรื่องของสัญลักษณ์ประจำตระกูล หรือ ทรัพยากรออกไปก็ได้ และกล่าวถึงเฉพาะชื่อตระกูลอย่างเดียวก็พอ (เพราะบ่อยครั้งที่ Claymark จะใช้สลับระหว่างชื่อตระกูล กับสัญลักษณ์ของตระกูล ในการกล่าวถึงตัวละคร) และเท่าที่สำรวจขณะนี้ก็มีจำนวนตระกูลหลักมากถึง 9 แล้ว อันได้แก่ นาวิสตัน (หมูป่า) พรีเอนด์ (ฉลาม) รอบส์ (อินทรีย์) ลาสทรอน (ค้อนและทั่ง) กรีนยาร์ด (กุหลาบ) นีมุสทิส (แมลงป่องชูหางสีเหลือง) เรดแฟรงค์ (สิงโต) โกล์ดเฟลม (มังกร) และตระกูลหมาป่า นอกจากนี้ยังมีตระกูลเล็กๆ อีก เช่น บลาสท์ (น้ำไหลในหุบเขา) รวมทั้งยังมีตระกูลของพวกลูกนอกสมรสอีก ไม่ว่าจะเป็น ร็อค และ บลูซี ทั้งนี้ยังไม่รวมพวกพ่อค้าในสมาพันธ์พ่อค้า (และสัญลักษณ์หลังผ้าคลุมพ่อค้าที่แตกต่างกันออกไป และสัญลักษณ์เหล่านั้นต่างมีความหมายในตัวเองด้วย) และอัศวินมังกร (แบ่งตามสีและเผ่าพันธุ์มังกรของตน) ข้อด้อยอีกประการที่ลดทอนความสมบูรณ์ของเรื่องคือ คำผิด ที่พบบ้างประปราย จึงเห็นว่า Claymark น่าจะกลับไปทบทวนเรื่องอีกครั้ง เพื่อแก้ไขคำผิดต่างๆ อีกครั้ง คำผิดที่พบ เช่น พิภพ เขียนเป็น ภิภพ โสเภณี เขียนเป็น โสเพณี เหม่อลอย เขียนเป็น เหมื่อลอย ลาดตระเวน เขียนเป็น ลาดตระเวน เกียรติ เขียนเป็น เกียรติ์ สังเกต เขียนเป็น สังเกตุ ถาโถม เขียนเป็น ถ่าโถม กลยุทธ์ เขียนเป็น กลยุทธ สังเกตการณ์ เขียนเป็น สังเกตุการณ์ โน้ต เขียนเป็น โน๊ส กฎ เขียนเป็น กฏ นายอาลักษณ์ เขียนเป็น นายอารักษณ์ เสน่ห์ เขียนเป็น สเน่ห์ ประจัญ เขียนเป็น ประจัน ผูกพัน เขียนเป็น ผูกพันธ์ ถนอม เขียนเป็น ถนอน สัญชาตญาณ เขียนเป็น สัญชาติญาณ นานาพันธุ์ หรือ นานาพรรณ เขียนเป็น นานาพันธ์ ผุพัง เขียนเป็น ผุผัง เสบียง เขียนเป็น สเบียง กะทันหัน เขียนเป็น กระทันหัน อุปโลกน์ เขียนเป็น อุปโลก คำนวณ เขียนเป็น คำนวน ราชันย์ เขียนเป็น ราชันต์ แบล็กร็อค เขียนเป็น แบล๊กร๊อค อากัปกิริยา เขียนเป็น อากับกิริยา จอมเวท เขียนเป็น จอมเวทย์ อนุญาต เขียนเป็น อนุญาติ อิสรภาพ เขียนเป็น อิสระภาพ เวทมนตร์ เขียนเป็น เวทย์มนต์ คณิกา เขียนเป็น คนิกา เกียรติยศ เขียนเป็น เกียรติ์ยศ ตะกละตะกลาม เขียนเป็น ตะกละตะกราม น่าจะ เขียนเป็น หน้าจะ คนโท เขียนเป็น คณโฑ ปรารถนา เขียนเป็น ปราถนา ผลุนผลัน เขียนเป็น ผลุนผัน พาณิชย์ เขียนเป็น พานิช ภารกิจ เขียนเป็น ภาระกิจ อสุนี เขียนเป็น อสุนีย์ มอดไหม้ เขียนเป็น ม้อดไหม้ ทูต เขียนเป็น ฑูต และ บางครั้ง เขียนเป็น บ้างครั้ง อ่านน้อยลง
bluewhale | 11 มิ.ย. 57
-
4
-
0
"นิกซ์วันเดอเรอร์ รับวิจารณ์นิยายทั่วราชอาณาจักร"
(แจ้งลบ)สวัสดีสหาย ขอโทษอย่างยิ่งที่ข้าหายไปนานมาก ข้าอยากวิจารณ์นิยายเรื่องนี้มานานเเล้วแต่มันติดอีกเรื่องนึงก่อนหน้านี้ แต่ไม่เป็นไรข้าขอลัดคิวสักครั้งเถอะนะ มาเริ่มกันเลย ในที่นี้ข้าจะไม่เขียนอะไรเยอะมากนักเพราะว่าได้วิจารณ์ไปบ้างเป็นบางส่วนเเล้ว หากหลงลืมประเด็นไหนไปบ้างไม่ว่ากันนะ ชื่อเรื่อง เป็นชื่อที่ดีทั้งสองภาษา แต่ชื่ออังกฤษจะะตั้งว่า black ... อ่านเพิ่มเติม
สวัสดีสหาย ขอโทษอย่างยิ่งที่ข้าหายไปนานมาก ข้าอยากวิจารณ์นิยายเรื่องนี้มานานเเล้วแต่มันติดอีกเรื่องนึงก่อนหน้านี้ แต่ไม่เป็นไรข้าขอลัดคิวสักครั้งเถอะนะ มาเริ่มกันเลย ในที่นี้ข้าจะไม่เขียนอะไรเยอะมากนักเพราะว่าได้วิจารณ์ไปบ้างเป็นบางส่วนเเล้ว หากหลงลืมประเด็นไหนไปบ้างไม่ว่ากันนะ ชื่อเรื่อง เป็นชื่อที่ดีทั้งสองภาษา แต่ชื่ออังกฤษจะะตั้งว่า black merchants หรือ dark merchants ก็ได้ แล้วแต่ความชอบเจ้า แต่ข้าว่าอย่างหลังเท่กว่า เมื่อได้ยินชื่อนิยายเรื่องนี้ข้าคิดว่าพระเอกจะขายไอเท่มต้องห้ามหรืออะไรที่มันดูลึกลับๆซะอีก พ่อค้ามืดแห่งกรีนยาร์ด ถ้าพูดถึงพ่อค้ามืด หรือตลาดมืด เรามักจะนึกถึงอะไรที่มันเป็นสิ่งที่ไม่ดี เช่น พวกของเถื่อนหรือของผิดกฏหมาย แต่ในเรื่องนี้พระเอกของเรา ก็ไม่ได้ขายของผิดกฏหมายอะไร ไม่ได้โกงไปทั่วหรือหลอกขายอะไรจนถึงกับเป็นพวกต้มตุ่น เขาก็แค่ขายข้อมูลลับเท่านั้นเอง หลังการตั้งชื่อมีหลายหลักการแต่เจ้าเลือกตั้งชื่อตัวเอกของนิยาย ดังนั้นเนื้อเรื่องมันก็ต้องเป็นเรื่องราวของ ลันซ่า ตัวละคร คาเเร็คเตอร์ของตัวละครเรื่องนี้ในจำนวนทั้งหมดมีอยู่คนเดียวที่โดดเด่นก็คือพระเอก นอกนั้นก็ดูธรรมดา ตอนอ่านครั้งแรกรู้สึกว่าเขามีเอกลักษณ์อยู่ในตัวเอง มีแรงดึดดูดน่าสนใจ จนทำให้จินตนาการไปก่อนล่วงหน้า ว่าต้องเป็นแบบนี้แน่เลย เเต่พออ่านมาเรื่อยๆมันเริ่มไม่ใช่ พระเอกไม่ใช่หนุ่มกะล่อนค้าขายธรรมดาอย่างที่คิด เขาเหมือนจะเกิดมาเพื่อการขาย แต่เหมือนจะสนใจตามหาสมบัติหรืออะไรอย่างอื่นมากกว่า และเริ่มมีบทน้อยลงๆ พวกตัวประกอบเริ่มจะเข้ามามีบทเยอะกว่าพระเอก มีมากจนเหมือนพระเอกและนางเอกกลายเป็นตัวประกอบไปเลย ตัวละครมีภูมิหลัง มีการบอกเล่าเรื่องลาวความเป็นมาทั้งของคนและสถานดี ได้อย่างดีเยี่ยม แต่ดันขาดสิ่งที่สำคัญที่สุดไป คือความมีมิติของตัวละคร ตัวละครในเรื่องนี้มีบางคน บางฉากที่ไร้ชีวิตชีวาเเละสีสัน ไม่มีความนึกคิดอะไรที่แตกต่างกัน หลายคนในเรื่องนี้จะชอบพูดอะไรเป็นคำคมเสมอ เจ้าพยามจะเขียนให้ทุกคนดูฉลาดเหมือนๆกัน ในนิยายเรื่องนึงเมื่อมีคนฉลาดมันก็ต้องมีคนโง่ คนบ้าๆบอๆมาสร้างสีสันให้ไม่น่าเบื่อ โลกจะได้ไม่ขาดสมดุล ถ้าทุกคนรู้ทันกันไปหมดมันจะสนุกอะไร ในนิยายเรื่องนี้ในหัวของตัวละครมีแต่การต่อรองๆซะทุกอย่างเลย รวมถึงคนที่ไม่ได้เปนพ่อค้า หรือแม้แต่สัตว์ก็ตามที ถ้าทุกคนรู้ทันกันไปหมดมันจะสนุกอะไร การบรรยาย นิยายเรื่องนี้ใช้ภาษาดีมาก สำนวนก็ดีมาก การพรรณนาก็ยอดเยี่ยม แต่ขอให้เจ้ารักษาจังหวะการบรรยายให้ดีอย่างต่อเนื่องเเละสม่ำเสมอ การเปรียบเปรยอาจจะดูไม่เข้าใจในบางครั้ง ในตอนแรกๆเขียนกลับไปลับมาจนสับสน เว้นวรรคไม่ถูกต้อง ถ้าเปรียบการบรรยายของเจ้าคงจะเปรียบได้กับการเดินของคนเมาที่ไม่ราบรื่น ตะกุกตะกักเเละติดขัดตกหลุมตกบ่อข้างทางอยู่เรื่อยเชียว และที่สำคัญมาก วินด์ เจ้าเรียงลำดับความสำคัญกับบทบรรยายไม่ถูก นิยายเรื่องนี้จะสมบูรณ์แบบมากถ้าเจ้าบรรยายในสิ่งที่ควรบรรยาย และไม่บรรยายในสิ่งที่ไม่ควรบรรยาย ซึ่งต้องพิจารณาเองว่าควรหรือไม่ควรตรงไหน จุดนี้ถือว่าเป็นอะไรที่เข้าใจยากสำหรับคนไม่เข้าใจ ก็อย่างเช่น ตอนที่เนื้อเรื่องมันจะสนุก แต่กลับมีมีบทพูด แล้วก็ไปบรรยายในสิ่งที่มันไม่จำเป็น ส่วนที่คนอ่านอยากเห็นภาพกลับไม่บรรยาย ย้อนอดีตมากเกินไป จนมันยืดเยื้อ อืมอันนี้ก็สำคัญนะ ถ้าเป็นไปได้ให้ย้อนฉะเพาะเรื่องที่สำคัญจริงๆกับการดำเนินเรื่องแบบที่ว่าถ้าไม่เล่านะนิยายจะไปต่อไม่ได้ สำหรับของพวกตัวประกอบไม่จำเป็นต้องพูดถึงเลย หรือถ้าเจ้าอยากจะเล่าก็ไม่ต้องย้อนเหตุการณ์แต่เขียนเล่าคราวๆในมุมมมองอื่นแทนแบบสั้นที่สุด บทสนทนา ขาดความเป็นธรรมชาติ ไม่ค่อยสมบูรณ์ หรือ บางครั้งก็สบูรณ์มากเกินไปจนดูเว่อไปหน่อย อย่างคำว่า หัตถ์ขวาของราชาเนี่ย ใช้คำว่ามือก้ได้มั้ง มือขวาแห่งองค์ราชา ดูมีพลังกว่ากันตั้งเยอะ เนื้อเรื่อง เปิดอ่านมาตอนแรกรู้สึกชอบทันทีกับคาเเร็กเตอร์ของพระเอก เดาไปว่ามันต้องสนุกแน่ๆ คงเป็นคนที่ลึกลับทำให้สาวๆหลังไหล พลอตเรื่องเป็นอะไรที่นาสนใจและค่อนข้างหาอยากที่จะมีพระเอกทีตรงใจเช่นนี้ นางเอกก็ดูฉลาดรู้ทันพระเอกดีและคิดว่ามันคงจะเป็นเรื่องราวของลันซ่า แต่มันไม่ใช่ ถ้าอ่านแบบเผินๆ จะเห็นว่านิยายเรื่องนี้เน้นเรื่องการค้าขาย การต่อรอง ชั้นเชิง และเน้นกลยุทธการตลาด แต่จริงๆมันไม่ใช่ สิ่งที่ข้ารับรู้ได้คือ สัญลักษณ์ต่างๆนาที่เจ้าต้องการให้คนอ่านรู้ และความขัดแย้งระหว่างหลายตระกูลที่อะไรก็ไม่รู้ เหมือนเจ้าจะเน้นสองอย่างนี้เอามากๆ ลันซ่า เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสงครามของสองตระกูล แค่เพียงอยากได้ดาบ ถูกโยงให้มาพัวพันกับบัลลังกรีนยาด แล้วก้ได้รับการตอบแทนโดยการคุมตลาดของกรียนยาร์ด แต่เหมือนเขาไม่ดีใจกับตรงนี้เลย แล้วถ้ารู้ว่าใครเป็นคนฆ่าพ่อแม่จะนำไปสู่การโค่นราชบัลลังหรือป่าวเนี่ย จนข้าเริ่มสับสนว่าพลอตของนิยายเรื่องนี้คืออะไรกันเเน่ พ่อค้าหรือสงครามระหว่างดินแดน เท่าที่ดูมาลันซ่าไม่ได้ขายของเป็นชิ้นเป็นอันในฐานะพ่อค้าจริงๆเลยสักครั้ง เอ่อมีสมัยตอนเด็ก ไม่มีตอนไหนที่เขาขายเพราะอยากขาย มีแต่เบื้องหลังตลอด พ่อค้าคนอื่นแน่นอนต้องการเงิน เเล้วจุดมุ่งหมายที่แท้จริงของลันซ่าคืออะไร รวมรวมผ้าคลุม หาสมบัติ ยุติความขัดแย้ง ค้นหาความจริง แก้แค้น ผจญภัย หรืออะไร สุดท้ายลันซ่าต้องการอะไรกันเน่ แต่ขอชื่นมว่าเจ้าผูกเรื่องได้ดี ตัวละครมีความเชื่อมโยงเกี่ยวพันกันเปนเรื่องราวทุกฝ่ายต่างมีเหตุผลของตน แต่บางทีก้เป็นเหตุผลที่ไม่อาจเข้าใจ เนื้อหาของเรื่องเป็นอะไรที่เครียดพอสมควร มีแต่การฆ่าฟันกัน สงสารตระกูลรอยมากเลยไม่รู้ทำไรผิดนักหนาใครก็จ้องจะฆ่า วันนี้ข้าก้ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าจะคว่ำบาทนาโคเปียเพื่ออะไร ไม่มีตัวละครหรือฉากไหนเรียกสีสันได้เลย ฉากที่เครียดมากๆก็ยังถ่ายอดออกมาได้ไม่ถึงอารมณ์พอ ตรงนี้ทำให้นิยายขาดความหน้าติดตาม ตั้งเเต่อ่านมา พระเอกกับนางเอกมีบทด้วยกันน้อยมาก ความสัมพันธยังไปไม่ถึงไหน โอ้ตรงนี้แหลที่ข้าอยากอ่านมากที่สุด ขาดความสมเหตุสมผลที่พียงพอ เป็นเหตุให้คนอ่านแคลงใจในหลายๆด้าน และที่จะขาดไม่ได้ คือความเป็นที่สุดที่นิยายทุกเรื่องจะต้องมีอย่างน้อยหนึ่งอย่าง ไม่อย่างนั้นคนอ่านก็จะไม่รู้สึกอะไรเลย เช่น สนุกก็สนุกสุดๆ เศร้าก็เศร้ากันจนน้ำหูน้ำตาไหล ดราม่าจนเจ็บขั้วหัวใจ หรือตื่นเต้นจนหยุดอ่านไม่ได้ไปเลย หรืออื่นๆ ปัญหา ข้ามองเห็นปัญหาของเจ้าในนิยายเรื่องนี้เเละข้าจะบอกเจ้า เจ้าคนเดียวนะเนี่ยที่เพิ่มหัวข้อนี้ให้ 1 รสนิยมในการตั้งชื่อ เอ่อ ข้าไม่รู้หรอกว่าจะเอามาจากไหน ภาษาอะไรไม่สำคัญ แต่ขอให้มันฟังดูดีและเข้ากับตัวละครจะดีมาก 2 คำคมแต่ไม่คม ข้าอยากบอกเจ้าว่า ดีแล้วที่มีคำคม แต่คำคมไม่จำเป็นต้องอยู่ในรุปแบบของการการเปรียบเทียบหรือคำพูดที่เข้าใจยากเสมอไป บางครั้งคำพูดที่แสนธรรมดาแต่กินใจมันก็กลายเป็นคำคมได้เหมือนกัน 3 ลำดับความสำคัญ เจ้าต้องแยกให้ออกระหว่างตัวเอกกับตัวประกอบว่าใครสำคัญกว่าและใครควรจะมาก่อน 4 เอกลักษณ์ที่หายไป นิยายเรื่องนี้มีเอกเอกลักษณ์อยู่แล้วตั้งแต่มองเห็นชื่อเรื่อง เเต่มันถูกมองข้าม มันไม่ถูกยิบยกเอามาทำให้โดดเด่น ผู้แต่งไปให้ความสำคัญกับสิ่งอื่นที่คนอ่านไม่ได้สนใจ และไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้นิยายเรื่องนี้แตกต่าง ทั้งหมดนี้ขอให้เจ้าไตรตรองดูเถิดมือขวาของข้า และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเจ้าจะไม่โกรธข้านะ ถ้าทำร้ายจิตใจเจ้าก็ต้องขอโทษด้วย 'ทั้งหมดที่เราวิจารณ์ออกไปใช่ว่านักวิจารณ์อย่างเราจะทำได้ดีไปทุกอย่าง เเต่เราหวังเป็นอย่างยิ่งว่าให้คุณทำได้ จงอย่าคาดหวังอะไรกับนักวิจารณ์นักเลย พวกเขาก็แค่คนธรรมดา ปล นิกซ์ วันเดอเรอร์ รักทุกคน อ่านน้อยลง
นิกซ์วันเดอเรอร์ | 25 พ.ย. 56
-
7
-
0
ดูทั้งหมด
ความคิดเห็น