ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER 2
CHAPTER 2
เมื่อถึงบ้าน ร่างบางฟุบลงกับเตียงอย่างเหนื่อยล้า พลางหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู
พบข้อความไม่ทราบชื่อเด้งขึ้นมา จึงกดเข้าไปดู
นี่ยัยบ้า เธอลืมกระเป๋าเงินไว้ในรถ พรุ่งนี้มาเอาด้วยที่บริษัท ตอนเที่ยงห้ามเรท
สถานที่ตามนี้> KS-Chaiyaat Co., (Thailand) Ltd.
"โอ้ยยย งานงอกซะแล้วเรา" ร่างบางบ่น แล้วมองไปที่โทรศัพท์อีกครั้ง
"หืมมม ไอ่ฮัทโทรมากี่มิสคอลแล้วเนี่ย" โสรญาเหลือบมองไปที่โทรศัพท์ของตน เห็นมิสคอล
จากเพื่อนของเธอหลายครั้งจึงโทรกลับไป
"ฮัลโหล โทรมาหลายครั้งมีไรจ๊ะ"
"หือ กว่าจะโทรกลับ ห่วงแทบแย่นึกว่าโดนฆ่าหมกส้วมซะแล้ว ฮ่าๆๆๆ"
"ปากเสีย ว่าแต่มีไร"
"คือพรุ่งนี้ฉันอยากให้แกมาชิมเค้กตัวใหม่ของร้านน่ะ ประมาณเกือบเที่ยง ได้มั้ย"
"เอ่อออ พรุ่งนี้ฉันไม่ว่างตอนเที่ยงอ่ะ แต่แวะไปก็ได้ ฮิฮิ แกก็รู้ว่าเรื่องกินฉันไม่เคยพลาด"
โสรญายิ้มกว้างเมื่อได้ยินเรื่องอาหาร
"เออยัยอ้วน พรุ่งนี้เจอกัน แค่นี้แหละ บ้านบายครับบบบ^^" จิรวิชญ์กล่าวลาแล้วรีบวางสาย
"เฮ้ยๆ แกหลอกด่าฉันอีกแล้ว" โสรญาชี้ไปที่โทรศัพท์แล้วทำหน้าบึ้ง
-------------------------------------------------
KS-Chaiyaat Co., (Thailand) Ltd.
ธนทัตนั่งเคลียร์งานทั้งหมด เพื่อให้ทันเวลาเที่ยงตรง
ปึง ... ปึง ... ปึง
"เข้ามา .." ชายร่างสูงคนหนึ่งเดินเข้ามา พร้อมกับแท็บเล็ต
"อ้าวคุณกฤษณ์ ว่ายังไงบ้างครับ" ธนทัตแหงนหน้ามองคนตรงหน้า
"นี่ครับ จากที่ผมตามผู้หญิงคนในรูปไป เอ่อ คุณโสรญาน่ะครับ ผมไปเจอเธอกับผู้ชายคนหนึ่ง
ในร้านเค้กครับ" ประโยคนี้ทำให้ธนทัตชะงักและสนใจขึ้นมาทันที
"แล้วยังไงต่อ เล่ามาซิ" ธนทัตเริ่มขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
"ผมเห็นเค้าสองคนกระหนุงหระหนิงกันดูสนิทกันมากนะครับ เห็นป้อนเค้กกัน..." ยังไม่ทันที่
ชายร่างสูงจะพูดต่อธนทัตก็พูดแทรกขึ้นมา
"ไม่ต้องแล้ว เชิญคุณกฤษณ์ออกไปก่อนนะครับ สำหรับงานวันนี้ผมขอบคุณมากนะครับ"
ธนทัตยิ้มบางๆให้ชายร่างสูงแล้ว รีบก้มหน้าทำงานต่อด้วยแววตาโกรธเคือง
------------------------------------------
12:20 น. ผ่านเวลาไป20นาทีแล้ว ธนทัตนั่งรอที่ห้องทำงานด้วยสีหน้าโกรธเคือง
ไร้วี่แววของคนที่ตนนัด ธนทัตนั่งก้มหน้าพลางกำกระเป๋าที่อยู่ในมืออย่างแน่น
"มัวแต่ไปอยู่กับคนอื่นแล้วลืมเรางั้นหรอ"
ปึง...ปึง...ปึง
"หึ มาแล้วสินะ" ธนทัตยิ้มมุมปากแล้วลุกขึ้นมา
ร่างบางที่วิ่งเข้ามาในห้อง ถึงกับตกใจกับสีหน้าของคนตรงหน้า
"แหะๆ โทษทีมาช้าไปหน่อย" โสรญายิ้มเล็กๆ พลางก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด
"ไปหน่อยหรอ นี่มันเลยเวลามาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วนะ เธอปล่อยให้ฉันรอ" ธนทัตจับแขนร่าง
เล็กขึ้นมา
"โถ่โถ อย่างอนหน้า นายนี่ขี้งอนจัง - -" โสรญาปัดมือธนทัตออกแล้วลงไปนั่งบนเก้าอี้
"ไม่ได้งอนซะหน่อย เธอพูดอะไรแปลกๆ แล้วไปไหนกับใครมาล่ะถึงมาช้า"
"นี่รู้ได้ไง ว่าฉันไปไหนกับใคร" โสรญามองหน้าธนทัตอย่างเจ้าเล่ห์
"ฉลาดไง "
"ฉลาด....หรือว่าหึง! กันแน่ล่ะยะ ฮ่าๆๆๆ" โสรญาหัวเราะอย่างผู้ชนะ
"ปะ ..ปล่าวนะ อ่ะนี่...เอากระเป๋าเธอคืนไป" ธนทัตยื่นกระเป๋าใบเล็กมาตรงหน้าหญิงสาวข้าง
หน้า
"ขอบใจจ้าาาาาาา" โสรญายิ้มร่าแล้วเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋า แต่ก็ไม่ทันไหวพริบของธนทัต
ร่างสูงจับร่างเล็กกดไว้ที่เก้าอี้ แล้วยิ้มกว้าง
"มันต้องมีของแลกเปลี่ยนกันหน่อยสิคร้าบบบบบ" ธนทัตกระซิบเบาๆ แล้วเหลือบมองไปเห็น
โสรญาที่หลับตาพริ้มอยู่จึงนึกสนุกขึ้นมา
ธนทัตลุกออกมาปล่อยให้โสรญาหลับตาอยู่อย่างนั้น แล้วค่อยๆหลุดขำออกมา
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ นี่เธอนั่งหลับตาอะไรอยู่อย่างนั้นอ่ะ ฮ่าๆๆๆ" ธนทัตยิ้มตาหยี
เมื่อโสรญารู้สึกตัวว่าตนเองโดนแกล้งจึงรีบลืมตาขึ้นมา
"เฮ้ย ไอ่แกงบูดบ้าาาาา" หน้าของโสรญาแดงระเรื่อด้วยความเขินและอาย
"ฉันรอข้างล่างนะ ฮิฮิ" ธนทัตเดินออกจากห้องด้วยความสบายใจ
ปล่อยให้โสรญานั่งเก้อด้วยความเขินและอายอยู่คนเดียว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น