ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : : painful in my heart # 05
TiTle : painful in my heart
Cast : TaecYeon X NichKhun
Author : negima102
THIS PAIN FROM YOU.....
"หาใครอูยอง?" นิชคุณทักถามคนใกล้ตัวที่ยังคงชะเง้อสอดส่องอยู่แถวประตูตลอดเวลาเรียน
"พี่แจบอมหาย พี่จุนซูด้วย มาแค่พี่แทค" เหลือบมองไปยังร่างสูงข้างคนตัวขาวที่เอาหน้าฟุบหลับคาโต๊ะอย่างอิจฉา เขาอยากจะนอนมั่งนะ แต่เดี๋ยวไม่มีคนเล็คเชอร์ อูยองเบื่อ TT
"อืม" นิชคุณมองคนข้างตัวที่นอนฟุบหน้า ยิ้มบางเบากับภาพตรงหน้าก่อนจะหันไปตั้งตาจดเล็คเชอร์ต่อ ปล่อยให้อีกคนนอนไปแบบนั้น
.
.
.
"มาแล้ว" แจบอมบอกเสียงค่อยเมื่อเขาได้ยินเสียงเอะอะตรงบริเวณชานบันได ผู้คนเริ่มเดินลงมารวมไปถึงแทคยอน นิชคุณและอูยอง รายสุดท้ายนี่หน้าตาบูดบึ้ง สงสัยจดเล็คเชอร์จนอ่วมเลยล่ะสิ
"รอตรงนี้นะไปเอาจักรยานมาก่อน"
"อื้ม จะรอนะ"
แทคยอนรับกระเป๋าจากนิชคุณสะพายข้ามไหล่ตัวเองและเดินไปยังข้างตึกเพื่อไปยังที่ที่ตนจอดจักรยานไว้ ร่างสูงเดินตรงไปยังโต๊ะที่แจบอมและจุนซูนั่งที่เดิมก่อนที่จะเรียนช่วงบ่าย ทั้งสองคนเห็นแทคยอนเดินเข้ามาก็พยักหน้ากันก่อนจะเตรียมตัวลุกขึ้น แต่แทคยอนก็ดักพูดเสียก่อน
"เรื่องแต่งตัวไม่เป็นไรหรอก ขอบคุณนะ เดี๋ยวจะไปชุดนี้แหละ ธรรมชาติของแทคยอนนี่แหละ ^^" ร่างสูงพูดพร้อมชูกำปั่นฮึด เขาจะทำตัวแบบเดิม ไม่ต้องดูดีด้วยเครื่องแต่งกาย เพราะแค่ความรักที่เขามีให้คนๆนั้นสามารถเอาชนะเครื่องแต่งตัวได้สบายมาก
"อ่า......อื้อ ขอให้สนุกนะ"
ร่างสูงเดินจากไปข้างตึกเรียนเพื่อไปเอาจักรยานที่ตนขี่มา นิชคุณมองตามแผ่นหลังคุ้นเคยด้วยความรู้สึกเฉยชา และหันกลับมาเมื่อรู้สึกถึงแรงอาฆาตเล็กๆจากด้านหลัง เมื่อหันกลับไปจึงรู้ว่ารังสีอาฆาตนี้มาจากใคร หึ
"เป็นไรจุนซู"
"เลือดเย็น" หนุ่มตาหวานประจำกลุ่มกล่าวออกมาอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาสวยคู่นั้นเรียบนิ่งผิดกับคำพูดที่กล่าวออกมา แต่นั่นก็ไม่ทำให้คนตัวขาวสะทกสะท้านแต่อย่างใด ได้แต่ยิ้มหวานกลับให้อย่างเดียว
"คนเราก็ต้องการการเปลี่ยนแปลงในชีวิตมั่งนะ คิมจุนซู" คนตัวขาวก้าวเข้าไปหาหนุ่มตาหวานช้าๆ ใบหน้ายิ้มหวานก็จริง แต่บรรยากาศที่แจบอมรู้สึกได้.......น่ากลัว นิชคุณเรียกชื่อเต็มยศแบบนี้ น่ากลัวมาก ไม่ใช่แค่แจบอม แม้แต่อูยองก็คิดไม่ต่างกัน ทั้งแจบอมและอูยองไม่กล้าแม้แต่จะขยับเลยแม้แต่นิดเดียว
จุนซูเผลอก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัวเมื่อนิชคุณเดินเข้ามาใกล้ ถอยจนแผ่นหลังตัวเองชนเข้ากับกำแพง.......ไร้ทางหนี
"รู้อะไรมั้ยจุนซู......ชีวิตคนเรามัวแต่อยู่กับสิ่งเดิมๆ จะหาความสำราญได้อย่างไรล่ะ? การเปลี่ยนแปลงมันมีตลอดเวลาน่ะ และอีกอย่างความสุขของฉันคือการเปลี่ยนแปลง" ใบหน้าหวานขยับเข้ามาใกล้ สองมือจับไหล่จุนซูกระแทกเข้ากับกำแพงอย่างแรงจนคนโดนทำร้ายได้แต่ทำหน้านิ่วด้วยความเจ็บ ความปากกล้าของตนเองหายไปแล้ว ตอนนี้เขากลัวคนหน้าหวานมาก
น่ากลัวจนหัวใจแทบหยุดเต้น
"ความสุขของฉัน ใครหน้าไหนก็ห้ามทำลายเด็ดขาด!!!!!"
.
.
.
"เอาล่ะ! วันนี้ไปไหนดี แทคอยากไปไหนล่ะ?" หลังจากซ้อนท้ายเสร็จคนตัวขาวเอ่ยปากถามแทคยอนที่ออกแรงปั่นจากตึกเรียนเพื่อไปฉลองวันเกิดกัน
"ไปที่ที่เราเจอครั้งแรกไงคุณ"
~
"สระน้ำนี้......." ที่ที่แทคยอนขี่จักรยานพามาคือสระน้ำกลางมหาลัย.....ที่ๆเขากับแทคยอนเสียใจพร้อมกัน ร้องไห้พร้อมกันหลังจากที่โดนหักอกพร้อมกัน ภาพในทรงจำของวันนั้นสะท้อนเข้าสู่ความทรงจำ.........เหตุการณ์เมื่อสามปีที่แล้ว
.
"ฮึก......ฮืออออ" เสียงสะอื้นที่หลุดรอดมาจากริมฝีปากอิ่มที่ตอนนี้กัดปากตัวเองพยายามอดกลั้น
"ร้องไห้ทำไม โห่~ ผู้ชายเปล่าเนี่ยคุณ?" เสียงพูดจาถากถางดังขึ้นข้างตัว ร่างสูงผิวคล้ำยืนค้ำหัวคนตัวขาวที่นั่งก้มหน้าลงบนพื้นหันควับมาจ้องมองอย่างโกรธเคืองด้วยน้ำตานองหน้าก่อนจะเอ่ยคำพูดออกมาด้วยความโมโห
"ทำเป็นพูดดี แกก็เพิ่งโดนเขาหักอกตะกี้ และไม่ใช่ที่ไหน ที่ๆเดียวกับฉันด้วยแทคยอน ไอ้บ้าาาาาาาาาาาาาาาา"
.
"ฮะ......งี่เง่าไม่เปลี่ยนไปเลยนะแทค" แผ่นน้ำกระทบแสงยามเย็น สะท้อนประกายแวววาวเหมือนในวันนั้นไม่มีผิดเพี้ยน สายลมพัดพาลมหนาวยามเย็นคลอแสงแดสีอ่อน บรรยากาศสดชื่นรอบๆตัวทำให้แทคยอนสดชื่น แต่คนข้างตัวได้แต่ยิ้มบางๆไปยังร่างสูงข้างตน
"งี่เง่า แต่ที่นี่เป็นสถานที่ที่มีค่าสำหรับเรานี่คุณ วันเกิดปีนี้เลยอยากมาที่นี่ด้วยกันน่ะ" ยิ้มอีกแล้ว......แทคยอนยิ้มทุกวินาทีที่เอ่ยคำพูดต่างๆ อยากจะรู้จริงๆว่าหลังจากวันนี้ไปจะยิ้มแบบนี้ได้อีกไหมเหนอ?~
ร่างโปร่งมองร่างสูงข้างตัวด้วยสายตาเหม่อลอย จนเมื่อใบหน้าหวานได้รับความเย็นจากหยดน้ำเข้าที่ดวงตา ใบหน้าหวานสะบัดพลางใช้มือขยี้และลืมตาเห็นมือแทคยอนที่เปียกไปด้วยน้ำก็รู้ว่าตนนั้นโดนแกล้งแล้ว
"เดี๋ยวเหอะแทค แกล้งเหรอ!?"
"ก็คุณเหม่อเองนี่นา เฮ้ยๆอย่าทำคืนสิ วันนี้วันเกิดฉันนะ" แทคยอนร้องห้ามเมื่อเห็นนิชคุณหยิบแก้วพลาสติกบริเวณนั้นรองน้ำในสระใส่จนเต็มแก้วแล้วเดินมาทางเข้าด้วยใบหน้าสนุก
"เหรอ.....ก็ได้ ยอมให้วันนึง~" มือเรียวปล่อยน้ำในแก้วพลาสสิกสีใสลงสระตามเดิม......ร่างสูงถอนหายใจด้วยความโล่งอก รอดตัวนึกว่าจะเปียก แต่ถ้าจะคิดง่ายไปมั้ง~
"หลังจากแก้วนี้หรอกนะ ฮ่าๆๆๆๆ" น้ำสาดกระเซ็นเข้าใบหน้าหล่อเข้าเต็มๆเมื่อจบประโยค ตัวการหัวเราะอย่างสนุกสนานเมื่อเห็นใบหน้าอีกคนเปีบกมีหยดน้ำเกาะตามใบหน้าคมเข้ม แทคยอนสะบัดหน้าไปมาพลางใช้แขนเสื้อเช็ด อึ้งไปเล็กน้อยเมื่ออีกคนทำแบบนี้ แต่เขาก็ชินแล้วเพราะอีกคนมักจะชอบแกล้งเขาเสมอๆเมื่อได้โอกาส น่าแปลกทั้งๆที่โดนเอาคืนแต่ทำไมเขากลับไม่รู้สึกโกรธเลยน๊า~
นิชคุณมองแทคยอนที่ยิ้มออกไม่หยุดด้วยสีหน้างุนงง ทั้งๆที่เขาเอาน้ำสาดกลับยังยิ้มได้อยู่ ยิ้มทำไมเนี่ย?
"ยิ้มไรแทค บ้าเหรอ"
"บ้าเพราะรักคุณไง" กึก......เสียงสะดุดห้วงลมหายใจขาดช่วงชั่วครู่เมื่อได้ยินประโยคนี้
"เน่าอ่ะ"
"โห.....ใจร้าย คนอะไรเนี่ย"
"ก็ใจร้ายแบบนี้ตลอดนี่นา"
"คุณชอบโกหกบ่อยๆด้วย"
"เชื่อคำพูดคุณแสดงว่าต้องโง่จริงๆเท่านั้นแหละ"
"ไม่น่ารักเลยให้ตายสิ"
"แทค!!!!!!" เมื่อฟังไปฟังมาเริ่มมีคำพูดว่าเขา นิชคุณขึ้นเสียงใส่คนตัวสูง สีหน้าง้ำงอด้วยความไม่พอใจ แต่แล้วสิ่งที่ร่างสูงยื่นมาตรงหน้าทำเอาเสียงแหวด้วยความไม่พอใจในตอนแรกเงียบสนิททันทีเมื่อเห็นว่ามันคืออะไร
ตุ๊กตาน้องหมา.....
ดวงตากลมเบิกว้างอย่างตกใจเมื่อเห็นร่างสูงยื่นตุ๊กตามาตรงหน้า พลางใช้นิ้วมือขยับหัวตุ๊กตาเป็นเชิงให้รับไว้ ฝ่ามือขาวยื่นมือทั้งสองข้างออกมารับ.....ตัวเบา สีขาวบริสุทธิ์
"ถึงนิสัยคุณจะไม่น่ารักในสายตาคนอื่น......แต่กับฉันน่ารักเสมอ ขอบคุณระยะเวลาสามปีที่อยู่ด้วยกัน ปีนี้ก็ฝากตัวด้วยนะ"คำพูดถูกถ่ายทอดด้วยประโยคที่อาจจะไม่ได้ดูน่าสนใจ ไม่โรแมนติกใดๆ แต่ความจริงใจในประโยคก็เป็นตัวสื่อออกมาได้อย่างชัดเจน มือขาวถือตุ๊กตาไว้แนบอก ใบหน้าสวยก้มหน้ามองพื้นชั่วครู่ก่อนจะเงยขึ้นมาดังเดิมพร้อมยิ้มบางเบาบนใบหน้าหวานนั้น...
"คุณมีของขวัญวันเกิดให้แทคด้วยนะ"
.
.
.
ตัวเลขบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือบอกเวลายามเย็นให้เจ้าของทราบ เด็กหนุ่มมองหน้าจอด้วยสวยตานิ่งๆก่อนจะเก็บลงกระเป๋าและเตรียมตัวออกเดินแต่ถูกแรงดึงจากด้านหลังจนทำให้เขาต้องหันกลับ
พี่แจบอม ดึงทำไม?
มองสายกระเป๋าที่คนตัวเล็กดึงยื้อไว้ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามพลางใช้มือดึงกลับมาทางตน แต่รู้สึกอีกคนเริ่มจะกวนเขาซะแล้ว ปล่อยดิ!
"แกจะไปไหน"
"แล้วจะถามทำไม"
"วันนี้อย่าไปไหนกับคุณมันต่อได้ไหม? ขอพรุ่งนี้เหอะนะ" ประโยคดังกล่าวพยายามพูดเตือนสติอูยองเพราะเขาไม่อยากให้วันนี้มันเกิดเรื่อง ขอวันนี้เหอะ
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกพี่ไม่ทราบครับ? ผมจะไปลงนรก ขึ้นสวรรค์ต้องรายงานให้ฟังด้วยเหรอไง!" อูยองกรากสายกระเป๋าตัวเองแรงๆจนหลุดจากมือแจบอม แรงของอูยองทำให้แจบอมตั้งตัวไม่ทันจนจุนซูต้องช่วยพยุงร่างเล็กผิวขาวคนพี่อย่างทุลักทุเล แต่อูยองไม่แคร์แม้แต่นิดเดียว เมื่อได้กระเป๋าแล้วเขาก็เดินจากไปทันที
"อูยอง!!!!!!" เสียงกรีดร้องห้ามอย่างสุดเสียง แต่ไร้การสนใจจากอีกคน อูยองเดินออกไปจนแผ่นหลังลับสายตา ร่างเล็กของคนเป็นพี่ทรุดลงอย่างหมดแรง จุนซูร้อนใจไม่แพ้กัน ใจของคนทั้งคู่ร้อนรุ่ม อยู่ไม่สุข ได้แต่อ้อนวอนภาวนาอย่าให้มีอะไรเกิดขึ้นเลย
.
.
.
"หืมม์? ของขวัญเหรอ" ร่างสูงถามย้ำเพื่อความมั่นใจ ร่างบางพยักหน้าตอบพร้อมรอยยิ้ม สองมือกอดตุ๊กตาน้องหมาในอ้อมอกตัวเองแน่นผิดปกติ ใบหน้าหวานแหงนใบหน้ามองท้องฟ้า......ใกล้แล้วสินะ
"?.......อะไรเหรอคุณ" ไร้เสียงจากอีกฝ่าย ไร้ปฏิกิริยาใดๆทั้งสิ้น คนตัวขาวยังคงแหงนหน้าบนท้องฟ้า สายลมพัดแรง ใบไม้โบยบินตามแรงลม เสียงสรรพสิ่งเริ่มเคลื่อนไหว เสียงก้าวเดินเหยียบใบไม้แห้งกรอบดังมาตามทาง....
"......มาแล้ว"
"หืมม์?" ร่างสูงหรี่สายตาเพ่งมองบุคคลด้านหลัง บุคคลมาใหม่ก้าวเดินมาทางเขาช้าๆ เด็กหนุ่มรุ่นน้องในกลุ่มเดียวกัน จางอูยอง........
ใบหน้าหวานที่แหงนคอในตอนแรกปรับระดับสายตาลงมาที่เดิม สายตาที่ไม่อาจคาดเดาได้ สายตาที่เขาไม่ชอบของคุณ บัดนี้...กำลังมองมาที่เขาพร้อมรอยยิ้มหวานที่เจ้าตัวชอบทำ ......รู้สึกไม่ดีเอามากๆ รู้สึกลมหายใจติดขัด สายตาเหมือนดูแคลนแบบนี้มันอะไร?
เด็กหนุ่มมาใหม่ยืนใกล้คนตัวขาวพร้อมทั้งใช้มือโอบไหล่คนตัวขาวแสดงความเป็นเจ้าของโดยที่คนโดนโอบไม่แสดงท่าทีขัดขืน ร่างสูงมองภาพนั่นด้วยความไม่เข้าใจ
"ของขวัญวันเกิดของคุณคือ......ตอนนี้คุณคบกับอูยองนะแทค"
".................!!!!!"
".....เราเลิกกัน อ๊คแทคยอน"
Cast : TaecYeon X NichKhun
Author : negima102
THIS PAIN FROM YOU.....
"หาใครอูยอง?" นิชคุณทักถามคนใกล้ตัวที่ยังคงชะเง้อสอดส่องอยู่แถวประตูตลอดเวลาเรียน
"พี่แจบอมหาย พี่จุนซูด้วย มาแค่พี่แทค" เหลือบมองไปยังร่างสูงข้างคนตัวขาวที่เอาหน้าฟุบหลับคาโต๊ะอย่างอิจฉา เขาอยากจะนอนมั่งนะ แต่เดี๋ยวไม่มีคนเล็คเชอร์ อูยองเบื่อ TT
"อืม" นิชคุณมองคนข้างตัวที่นอนฟุบหน้า ยิ้มบางเบากับภาพตรงหน้าก่อนจะหันไปตั้งตาจดเล็คเชอร์ต่อ ปล่อยให้อีกคนนอนไปแบบนั้น
.
.
.
"มาแล้ว" แจบอมบอกเสียงค่อยเมื่อเขาได้ยินเสียงเอะอะตรงบริเวณชานบันได ผู้คนเริ่มเดินลงมารวมไปถึงแทคยอน นิชคุณและอูยอง รายสุดท้ายนี่หน้าตาบูดบึ้ง สงสัยจดเล็คเชอร์จนอ่วมเลยล่ะสิ
"รอตรงนี้นะไปเอาจักรยานมาก่อน"
"อื้ม จะรอนะ"
แทคยอนรับกระเป๋าจากนิชคุณสะพายข้ามไหล่ตัวเองและเดินไปยังข้างตึกเพื่อไปยังที่ที่ตนจอดจักรยานไว้ ร่างสูงเดินตรงไปยังโต๊ะที่แจบอมและจุนซูนั่งที่เดิมก่อนที่จะเรียนช่วงบ่าย ทั้งสองคนเห็นแทคยอนเดินเข้ามาก็พยักหน้ากันก่อนจะเตรียมตัวลุกขึ้น แต่แทคยอนก็ดักพูดเสียก่อน
"เรื่องแต่งตัวไม่เป็นไรหรอก ขอบคุณนะ เดี๋ยวจะไปชุดนี้แหละ ธรรมชาติของแทคยอนนี่แหละ ^^" ร่างสูงพูดพร้อมชูกำปั่นฮึด เขาจะทำตัวแบบเดิม ไม่ต้องดูดีด้วยเครื่องแต่งกาย เพราะแค่ความรักที่เขามีให้คนๆนั้นสามารถเอาชนะเครื่องแต่งตัวได้สบายมาก
"อ่า......อื้อ ขอให้สนุกนะ"
ร่างสูงเดินจากไปข้างตึกเรียนเพื่อไปเอาจักรยานที่ตนขี่มา นิชคุณมองตามแผ่นหลังคุ้นเคยด้วยความรู้สึกเฉยชา และหันกลับมาเมื่อรู้สึกถึงแรงอาฆาตเล็กๆจากด้านหลัง เมื่อหันกลับไปจึงรู้ว่ารังสีอาฆาตนี้มาจากใคร หึ
"เป็นไรจุนซู"
"เลือดเย็น" หนุ่มตาหวานประจำกลุ่มกล่าวออกมาอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาสวยคู่นั้นเรียบนิ่งผิดกับคำพูดที่กล่าวออกมา แต่นั่นก็ไม่ทำให้คนตัวขาวสะทกสะท้านแต่อย่างใด ได้แต่ยิ้มหวานกลับให้อย่างเดียว
"คนเราก็ต้องการการเปลี่ยนแปลงในชีวิตมั่งนะ คิมจุนซู" คนตัวขาวก้าวเข้าไปหาหนุ่มตาหวานช้าๆ ใบหน้ายิ้มหวานก็จริง แต่บรรยากาศที่แจบอมรู้สึกได้.......น่ากลัว นิชคุณเรียกชื่อเต็มยศแบบนี้ น่ากลัวมาก ไม่ใช่แค่แจบอม แม้แต่อูยองก็คิดไม่ต่างกัน ทั้งแจบอมและอูยองไม่กล้าแม้แต่จะขยับเลยแม้แต่นิดเดียว
จุนซูเผลอก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัวเมื่อนิชคุณเดินเข้ามาใกล้ ถอยจนแผ่นหลังตัวเองชนเข้ากับกำแพง.......ไร้ทางหนี
"รู้อะไรมั้ยจุนซู......ชีวิตคนเรามัวแต่อยู่กับสิ่งเดิมๆ จะหาความสำราญได้อย่างไรล่ะ? การเปลี่ยนแปลงมันมีตลอดเวลาน่ะ และอีกอย่างความสุขของฉันคือการเปลี่ยนแปลง" ใบหน้าหวานขยับเข้ามาใกล้ สองมือจับไหล่จุนซูกระแทกเข้ากับกำแพงอย่างแรงจนคนโดนทำร้ายได้แต่ทำหน้านิ่วด้วยความเจ็บ ความปากกล้าของตนเองหายไปแล้ว ตอนนี้เขากลัวคนหน้าหวานมาก
น่ากลัวจนหัวใจแทบหยุดเต้น
"ความสุขของฉัน ใครหน้าไหนก็ห้ามทำลายเด็ดขาด!!!!!"
.
.
.
"เอาล่ะ! วันนี้ไปไหนดี แทคอยากไปไหนล่ะ?" หลังจากซ้อนท้ายเสร็จคนตัวขาวเอ่ยปากถามแทคยอนที่ออกแรงปั่นจากตึกเรียนเพื่อไปฉลองวันเกิดกัน
"ไปที่ที่เราเจอครั้งแรกไงคุณ"
~
"สระน้ำนี้......." ที่ที่แทคยอนขี่จักรยานพามาคือสระน้ำกลางมหาลัย.....ที่ๆเขากับแทคยอนเสียใจพร้อมกัน ร้องไห้พร้อมกันหลังจากที่โดนหักอกพร้อมกัน ภาพในทรงจำของวันนั้นสะท้อนเข้าสู่ความทรงจำ.........เหตุการณ์เมื่อสามปีที่แล้ว
.
"ฮึก......ฮืออออ" เสียงสะอื้นที่หลุดรอดมาจากริมฝีปากอิ่มที่ตอนนี้กัดปากตัวเองพยายามอดกลั้น
"ร้องไห้ทำไม โห่~ ผู้ชายเปล่าเนี่ยคุณ?" เสียงพูดจาถากถางดังขึ้นข้างตัว ร่างสูงผิวคล้ำยืนค้ำหัวคนตัวขาวที่นั่งก้มหน้าลงบนพื้นหันควับมาจ้องมองอย่างโกรธเคืองด้วยน้ำตานองหน้าก่อนจะเอ่ยคำพูดออกมาด้วยความโมโห
"ทำเป็นพูดดี แกก็เพิ่งโดนเขาหักอกตะกี้ และไม่ใช่ที่ไหน ที่ๆเดียวกับฉันด้วยแทคยอน ไอ้บ้าาาาาาาาาาาาาาาา"
.
"ฮะ......งี่เง่าไม่เปลี่ยนไปเลยนะแทค" แผ่นน้ำกระทบแสงยามเย็น สะท้อนประกายแวววาวเหมือนในวันนั้นไม่มีผิดเพี้ยน สายลมพัดพาลมหนาวยามเย็นคลอแสงแดสีอ่อน บรรยากาศสดชื่นรอบๆตัวทำให้แทคยอนสดชื่น แต่คนข้างตัวได้แต่ยิ้มบางๆไปยังร่างสูงข้างตน
"งี่เง่า แต่ที่นี่เป็นสถานที่ที่มีค่าสำหรับเรานี่คุณ วันเกิดปีนี้เลยอยากมาที่นี่ด้วยกันน่ะ" ยิ้มอีกแล้ว......แทคยอนยิ้มทุกวินาทีที่เอ่ยคำพูดต่างๆ อยากจะรู้จริงๆว่าหลังจากวันนี้ไปจะยิ้มแบบนี้ได้อีกไหมเหนอ?~
ร่างโปร่งมองร่างสูงข้างตัวด้วยสายตาเหม่อลอย จนเมื่อใบหน้าหวานได้รับความเย็นจากหยดน้ำเข้าที่ดวงตา ใบหน้าหวานสะบัดพลางใช้มือขยี้และลืมตาเห็นมือแทคยอนที่เปียกไปด้วยน้ำก็รู้ว่าตนนั้นโดนแกล้งแล้ว
"เดี๋ยวเหอะแทค แกล้งเหรอ!?"
"ก็คุณเหม่อเองนี่นา เฮ้ยๆอย่าทำคืนสิ วันนี้วันเกิดฉันนะ" แทคยอนร้องห้ามเมื่อเห็นนิชคุณหยิบแก้วพลาสติกบริเวณนั้นรองน้ำในสระใส่จนเต็มแก้วแล้วเดินมาทางเข้าด้วยใบหน้าสนุก
"เหรอ.....ก็ได้ ยอมให้วันนึง~" มือเรียวปล่อยน้ำในแก้วพลาสสิกสีใสลงสระตามเดิม......ร่างสูงถอนหายใจด้วยความโล่งอก รอดตัวนึกว่าจะเปียก แต่ถ้าจะคิดง่ายไปมั้ง~
"หลังจากแก้วนี้หรอกนะ ฮ่าๆๆๆๆ" น้ำสาดกระเซ็นเข้าใบหน้าหล่อเข้าเต็มๆเมื่อจบประโยค ตัวการหัวเราะอย่างสนุกสนานเมื่อเห็นใบหน้าอีกคนเปีบกมีหยดน้ำเกาะตามใบหน้าคมเข้ม แทคยอนสะบัดหน้าไปมาพลางใช้แขนเสื้อเช็ด อึ้งไปเล็กน้อยเมื่ออีกคนทำแบบนี้ แต่เขาก็ชินแล้วเพราะอีกคนมักจะชอบแกล้งเขาเสมอๆเมื่อได้โอกาส น่าแปลกทั้งๆที่โดนเอาคืนแต่ทำไมเขากลับไม่รู้สึกโกรธเลยน๊า~
นิชคุณมองแทคยอนที่ยิ้มออกไม่หยุดด้วยสีหน้างุนงง ทั้งๆที่เขาเอาน้ำสาดกลับยังยิ้มได้อยู่ ยิ้มทำไมเนี่ย?
"ยิ้มไรแทค บ้าเหรอ"
"บ้าเพราะรักคุณไง" กึก......เสียงสะดุดห้วงลมหายใจขาดช่วงชั่วครู่เมื่อได้ยินประโยคนี้
"เน่าอ่ะ"
"โห.....ใจร้าย คนอะไรเนี่ย"
"ก็ใจร้ายแบบนี้ตลอดนี่นา"
"คุณชอบโกหกบ่อยๆด้วย"
"เชื่อคำพูดคุณแสดงว่าต้องโง่จริงๆเท่านั้นแหละ"
"ไม่น่ารักเลยให้ตายสิ"
"แทค!!!!!!" เมื่อฟังไปฟังมาเริ่มมีคำพูดว่าเขา นิชคุณขึ้นเสียงใส่คนตัวสูง สีหน้าง้ำงอด้วยความไม่พอใจ แต่แล้วสิ่งที่ร่างสูงยื่นมาตรงหน้าทำเอาเสียงแหวด้วยความไม่พอใจในตอนแรกเงียบสนิททันทีเมื่อเห็นว่ามันคืออะไร
ตุ๊กตาน้องหมา.....
ดวงตากลมเบิกว้างอย่างตกใจเมื่อเห็นร่างสูงยื่นตุ๊กตามาตรงหน้า พลางใช้นิ้วมือขยับหัวตุ๊กตาเป็นเชิงให้รับไว้ ฝ่ามือขาวยื่นมือทั้งสองข้างออกมารับ.....ตัวเบา สีขาวบริสุทธิ์
"ถึงนิสัยคุณจะไม่น่ารักในสายตาคนอื่น......แต่กับฉันน่ารักเสมอ ขอบคุณระยะเวลาสามปีที่อยู่ด้วยกัน ปีนี้ก็ฝากตัวด้วยนะ"คำพูดถูกถ่ายทอดด้วยประโยคที่อาจจะไม่ได้ดูน่าสนใจ ไม่โรแมนติกใดๆ แต่ความจริงใจในประโยคก็เป็นตัวสื่อออกมาได้อย่างชัดเจน มือขาวถือตุ๊กตาไว้แนบอก ใบหน้าสวยก้มหน้ามองพื้นชั่วครู่ก่อนจะเงยขึ้นมาดังเดิมพร้อมยิ้มบางเบาบนใบหน้าหวานนั้น...
"คุณมีของขวัญวันเกิดให้แทคด้วยนะ"
.
.
.
ตัวเลขบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือบอกเวลายามเย็นให้เจ้าของทราบ เด็กหนุ่มมองหน้าจอด้วยสวยตานิ่งๆก่อนจะเก็บลงกระเป๋าและเตรียมตัวออกเดินแต่ถูกแรงดึงจากด้านหลังจนทำให้เขาต้องหันกลับ
พี่แจบอม ดึงทำไม?
มองสายกระเป๋าที่คนตัวเล็กดึงยื้อไว้ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามพลางใช้มือดึงกลับมาทางตน แต่รู้สึกอีกคนเริ่มจะกวนเขาซะแล้ว ปล่อยดิ!
"แกจะไปไหน"
"แล้วจะถามทำไม"
"วันนี้อย่าไปไหนกับคุณมันต่อได้ไหม? ขอพรุ่งนี้เหอะนะ" ประโยคดังกล่าวพยายามพูดเตือนสติอูยองเพราะเขาไม่อยากให้วันนี้มันเกิดเรื่อง ขอวันนี้เหอะ
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกพี่ไม่ทราบครับ? ผมจะไปลงนรก ขึ้นสวรรค์ต้องรายงานให้ฟังด้วยเหรอไง!" อูยองกรากสายกระเป๋าตัวเองแรงๆจนหลุดจากมือแจบอม แรงของอูยองทำให้แจบอมตั้งตัวไม่ทันจนจุนซูต้องช่วยพยุงร่างเล็กผิวขาวคนพี่อย่างทุลักทุเล แต่อูยองไม่แคร์แม้แต่นิดเดียว เมื่อได้กระเป๋าแล้วเขาก็เดินจากไปทันที
"อูยอง!!!!!!" เสียงกรีดร้องห้ามอย่างสุดเสียง แต่ไร้การสนใจจากอีกคน อูยองเดินออกไปจนแผ่นหลังลับสายตา ร่างเล็กของคนเป็นพี่ทรุดลงอย่างหมดแรง จุนซูร้อนใจไม่แพ้กัน ใจของคนทั้งคู่ร้อนรุ่ม อยู่ไม่สุข ได้แต่อ้อนวอนภาวนาอย่าให้มีอะไรเกิดขึ้นเลย
.
.
.
"หืมม์? ของขวัญเหรอ" ร่างสูงถามย้ำเพื่อความมั่นใจ ร่างบางพยักหน้าตอบพร้อมรอยยิ้ม สองมือกอดตุ๊กตาน้องหมาในอ้อมอกตัวเองแน่นผิดปกติ ใบหน้าหวานแหงนใบหน้ามองท้องฟ้า......ใกล้แล้วสินะ
"?.......อะไรเหรอคุณ" ไร้เสียงจากอีกฝ่าย ไร้ปฏิกิริยาใดๆทั้งสิ้น คนตัวขาวยังคงแหงนหน้าบนท้องฟ้า สายลมพัดแรง ใบไม้โบยบินตามแรงลม เสียงสรรพสิ่งเริ่มเคลื่อนไหว เสียงก้าวเดินเหยียบใบไม้แห้งกรอบดังมาตามทาง....
"......มาแล้ว"
"หืมม์?" ร่างสูงหรี่สายตาเพ่งมองบุคคลด้านหลัง บุคคลมาใหม่ก้าวเดินมาทางเขาช้าๆ เด็กหนุ่มรุ่นน้องในกลุ่มเดียวกัน จางอูยอง........
ใบหน้าหวานที่แหงนคอในตอนแรกปรับระดับสายตาลงมาที่เดิม สายตาที่ไม่อาจคาดเดาได้ สายตาที่เขาไม่ชอบของคุณ บัดนี้...กำลังมองมาที่เขาพร้อมรอยยิ้มหวานที่เจ้าตัวชอบทำ ......รู้สึกไม่ดีเอามากๆ รู้สึกลมหายใจติดขัด สายตาเหมือนดูแคลนแบบนี้มันอะไร?
เด็กหนุ่มมาใหม่ยืนใกล้คนตัวขาวพร้อมทั้งใช้มือโอบไหล่คนตัวขาวแสดงความเป็นเจ้าของโดยที่คนโดนโอบไม่แสดงท่าทีขัดขืน ร่างสูงมองภาพนั่นด้วยความไม่เข้าใจ
"ของขวัญวันเกิดของคุณคือ......ตอนนี้คุณคบกับอูยองนะแทค"
".................!!!!!"
".....เราเลิกกัน อ๊คแทคยอน"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น