[Fic 2PM] : painful in my heart [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #3 : : painful in my heart # 03

THIS PAIN IS BAD.....




" ขณะนี้ทางตำรวจกำลังตามล่าพวกแก๊งวัยรุ่นข่มขืนแล้วหลบหนีอยู่ ใครกลับบ้านดึกๆก็ระมัดระวังตัวกันด้วยนะคะ เพราะพวกเขายังคงลอยนวลกันอยู่....."


เสียงหญิงสาวผู้ประกาศข่าว ในจอโทรทัศน์รายงานสถานการณ์ปัจจุบันของเหตุการณ์บ้านเมือง ......สังคมทุกวันนี้ไม่ปลอดภัย อันตรายรอบตัวพร้อมเข้ามาหาทุกรูปแบบ


ร่าง สูงเจ้าของห้องนั่งจ้องหน้าจอสี่เหลี่ยมตรงหน้า ใจไม่ได้จดจ่อรับฟังข่าวสารเท่าไหร่นัก เพราะคำพูดเมื่อตอนค่ำทำเขาเก็บเอามาคิดอย่างช่วยไม่ได้......



"คุณกำลังนอกใจนาย.......แทคยอน"


เสียง ประโยคนี้เบาจนแทบจะเป็นกระซิบ....แต่มันกลับดังก้องในหัวของเขา ร่างสูงและคนตรงหน้าไม่มีใครพูดอะไรออกมา บรรยากาศเงียบ......เกินไป จนเริ่มทำให้จุนซูหวั่นใจว่าคิดถูกหรือเปล่าที่ตนพูดออกไปแบบนี้


"ฮะ...."


"??"

" ฮ่ะฮ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ มุขแบบนี้นายคิดได้ไง พรุ่งนี้วันเกิดฉันแล้วนะ" แทคยอนยิ้มก่อนจะส่ายหัวพร้อมยักไหล่ แต่นั่นกลับทำให้หัวใจของเพื่อนตัวเล็กตกไปอยู่ตาตุ่มเมื่อเห็นอาการร่างสูง คนนี้


นายไว้ใจคุณขนาดนี้เลยเหรอ?


"อื้ม.....ฉันล้อ เล่นน่ะ กลับเถอะ เดี๋ยวมันจะดึกไปมากกว่านี้" ใบหน้าสวยเศร้าศร้อย แต่ก็พยายามฝืนยิ้มให้ได้มากที่สุดพร้อมเดินตามแทคยอนไปยังจักรยานแล้วให้ เจ้าของจักรยานพาจนไปส่งที่บ้าน




"พรุ่งนี้วันเกิดแท้ๆ เล่นมุขแรงไปนะจุนซู" แทคยอนเอ่ยขึ้นมาลอยๆ ใบหน้าหล่อมองไปยังนาฬิกาบนผนังห้อง อีกสิบนาทีจะขึ้นวันใหม่ วันเกิดของเขาแล้ว อยากไปเที่ยวกับคุณจังเลย~


ตอนนี้คิดถึงแทบบ้า~


.
.
.


หนุ่มหน้าหวานในชุดนอนสีขาวสะอาด นั่งมงนาฬิกาเรือนเล็กบนหัวนอนตัวเอง....อีกสิบนาที วันเกิดของแทคยอนจะมาเยือนอีกครา


ฉลองวันเกิดด้วยมานาน กับเพื่อนทั้งกลุ่ม และฉลองกันสองคนเมื่อเริ่มคบกัน สามปีสามครั้งแทคยอนมักจะยิ้มเสมอ


"ปีนี้นายจะยิ้มออกอีกไหมนะ?"



" ขณะนี้ทางตำรวจกำลังตามล่าพวกแก๊งวัยรุ่นข่มขืนแล้วหลบหนีอยู่ ใครกลับบ้านดึกๆก็ระมัดระวังตัวกันด้วยนะคะ เพราะพวกเขายังคงลอยนวลกันอยู่....."


เสียงหญิงสาวในจอโทรทัศน์ รายงานข่าวประจำวัน เรียกความสนใจให้แก่เจ้าของห้องละลายตาจากนาฬิกาเรือนเล็กจ้องหน้าจอ สี่เหลี่ยมด้วยสายตาเขม็ง แข็งกร้าว


'ระมัดระวังกันด้วยนะคะ
ระมัดระวังกันด้วยนะคะ
ระมัดระวังกันด้วยนะคะ
ระมัดระวังกันด้วยนะคะ
ระมัดระวังกันด้วยนะคะ
ระมัดระวังกันด้วยนะคะ
ระมัดระวังกันด้วยนะคะ
ระมัดระวังกันด้วยนะคะ
ระมัดระวังกันด้วยนะคะ
ระมัดระวังกันด้วยนะคะ'


เพล้ง!!!!!
กรอบ รูปร่วงหล่นสู่พื้นห้อง กระจกบนภาพแตกระจายไปทั่วบริเวณแถบนั้น นิชคุณสะดุ้งจากภวังค์ สายตามองไปยังบนพื้น เศากระจกแตกเต็มพื้น รูปถ่ายบนพื้นทำหัวใจกระตุกวูบ.....


ทำไมต้องเป็นรูปนี้.............
ภาพถ่าย สี่เหลี่ยมบนพื้นสะท้อนรอยยิ้มของคนสองคนอย่างสดใส หนุ่มผิวคล้ำในภาพยิ้มอย่างมีความสุขในวันเกิดของตนมือหนาจับไหล่คนผิวขาว ข้างกายอย่างมีความสุขพร้อมโอบไหล่ให้เข้ามาใกล้ตน มืออีกข้างถือกล้องให้ถ่ายเขาและคนข้างตัว รูปภาพอาจจะเบี้ยวเพราะถือกล้องไม่แข็ง แต่คุณค่ามันมากจนเขาทั้งสองเลือกมันเป็นรูปใส่กรอบ ทำไว้สองใบและใส่กรอบตามที่ตกลง


ตามที่เขาขอ.........


".....ไหนๆมันจะหมดค่าแล้ว แตกๆไปซะก็ดี"


.
.
.

ติ๊ด ติ๊ด~
เสียง เตือนข้อความเข้าจากโทรศัพท์ข้างตัวเรียกความสนใจจากเจ้าของพร้อมนาฬิกาบอก เวลาเที่ยงคืน กดเปิดข้อความอ่าน ใบหน้าหล่อยิ้มออกมาอย่างดีใจกับข้อความรกในวันเกิด


'สุขสันต์วันเกิดนะแทค! ปีนี้ฉันเป็นคนแรกไหม? ฉันทันไหม?'


ข้อความสั้นๆ ห้วนๆ ความอ่อนหวานอ่อนโยนแทบไม่มี แต่เรียกรอยยิ้มให้ปรากฏสู่ใบหน้าหล่อได้อย่างปิดไม่มิด


นายเป็นคนแรกของฉัน และจะเป็นตลอดไป~



"เอาอะไรมาพูดจุนซุว่าคุณทำแบบนั้น ฮ่ะฮ่ะ"






"พี่คุณส่งข้อความอวยพรให้พี่แทคแล้วเหรอ?"


"อื้ม ส่งเสร็จแล้วโทรหานายเลยเนี่ย" ปลายสายตอบเขากลับทันทีที่ถาม อูยองมองนาฬิกาบนโต๊ะ.....เที่ยงคืนกว่าแล้วแฮะ


"เดี๋ยวถือสายรอแป๊ปนะพี่คุณ"




ติ๊ด ติ๊ด~
เสียง เตือนข้อความเข้าจากโทรศัพท์ดังขึ้น แทคยอนเห็นข้อความใหม่เข้ามา นิ้วกดเปิดอ่านและยิ้มออกมา อูยองส่งข้อความมาอวยพรเขาคนที่สอง แหม เพื่อนเอ๋ย ทำแบบนี้เขาดีใจนะเนี่ย


แทคยอนวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ ขายาวก้าวสู้เตียงนอนหลังจากนั่งรอให้ถึงวันเกิดของตัวเอง และเขาก็ได้รับคำอวยพรตั้งสองคนแล้ว คืนนี้ฝันดีจริงๆ





"โทษทีไปส่งข้อความให้พี่แทคมา พี่แทคแก่ขึ้นอีกปีแล้วเนอะพี่คุณ"


"............."


"พี่คุณ?" ปลายสายเงียบไปจนทำให้อูยองแปลกใจจึงลองพูดชื่ออีกรอบ และดูว่าจะได้ผล แต่ประโยคที่ตอบกลับมาทำให้เขาสะดุ้งอย่างตกใจ


"นายได้ดูข่าวตะกี้ไหม"


"เอ่อ......ดู"


"อื้ม...."


บท สนทนายาวนานตามเวลาในค่ำคืนนี้ วันใหม่เริ่มต้นขึ้นด้วยเรื่องดีๆสำหรับแทคยอน แต่ว่า......วันใหม่อาจจะไม่ได้มีแต่เรื่องดีเสมอไปได้นะ.....




.
.
.


" สุขสันต์วันเกิดนะแทค" แจบอมเอ่ยคำอวยพรเมื่อเห็นเจ้าของวันเกิดในวันนี้ขี่จักรยานเข้ามาพร้อมซ้อน นิชคุณเข้ามาในตึกเรียน เมื่อแทคยอนจอดจักรยาน นิชคุณลงมาจากเขาะ แจบอมก็ยื่นของขวัญไปให้เพื่อนรุ่นน้องด้วยสีหน้าภาคภูมิใจกับของขวัญที่ตน ให้อย่างยิ่ง


"เลือกเองกับมือทุกแผ่นนะเว้ย!"


"ลามกไม่สิ้นสุดจริงๆ" อูยองกัดเข้าให้อย่างหมั่นไส้กับของขวัญที่สร้างสรรรค์ของแจบอม คนให้หันขวับก่อนจะกัดตอบไปอย่างโกรธเคือง


"ดีกว่าสวมเขาแฟนคนอื่นอย่างเลือดเย็นล่ะกันน่ะ"


สวมเขา.....?


" เฮ้ยๆอย่ากัดกันเหมือนหมาแบบนี้ดิ" จุนซูเอ่ยห้ามทัพก่อนที่มันจะเป็นเรื่องใหญ่โต ใจเขาตกใจกับคำพูดของแจบอมไม่น้อย นี่แสดงว่าแจบอมก็รู้ด้วยน่ะสิ?


" ทำเป็นดูถูกของขวัญฉันเหรอ ใจจริงอยากได้เองล่ะสิ หึ!" เลี่ยงประเด็นใหม่เพราะรู้สึกคำพูดของตัวเองจะตรงเกินไป เพราะเขาเห็นว่าแทคยอนทำสีหน้าสงสัยคิ้วขมวดทันทีเมื่อฟังประโยคเขาจบ


ยังไม่อยากให้มีอะไรแย่ๆในวันเกิดแกเลยแทคเอ๊ย~



หนุ่ม หน้าหวานมองภาพตรงหน้าพลางยิ้มเหมือนทุกๆวัน แต่ติดที่ว่าดวงตาสวยล่องลอยแปลกๆ เหม่อลอยเหมือนจิตใจไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว คนอื่นในกลุ่มอาจจะไมม่สังเกตถึงความผิดปกตินี้.....แต่สำหรับคนที่คบกันมา มากกว่าสามปีอย่างร่างสูงเจ้าของวันเกิดรู้สึกได้ทันทีว่าคนตัวขาวข้างตน แปลกไป



"เย็นนี้ล่ะกัน"


"หืมม์?" ร่างสูงเอ่ยเสียงถามคนข้างตัวเมื่อประโยคจากริมฝีปากอิ่มหลุดคำแปลกๆออกมา


"เย็นนี้ไปฉลองวันเกิดกันนะแทค"



สุขสันต์วันเกิดนะแทคยอน.......ขอให้มีความสุขนับจากนาทีนี้เป็นต้นไป!~


.
.
.


" ไม่อยู่ฉลองวันเกิดพี่แทคเหรอไง หืมม์์?" ใบหน้าเพื่อนรุ่นน้องก้มสูดกลิ่นหอมอ่อนๆบนกลุ่มผมสีน้ำตาลตรงหน้า มือไล้ไปตามเส้นผมสลวยของอีกฝ่ายอย่างสนุกมือ


"ไปไง เลยรีบมาหานายก่อน เดี๋ยวจะแยกตัวออกมาไม่ได้จนกว่าจะพรุ่งนี้นี่นา" หนุ่มหน้าหวานหยิบยกมืออูยองแนบกับใบหน้าตนหลับตาพริ้ม พร้อมถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย อูยองยิ้มให้กับคนตรงหน้า ตอนนี้เขาสองคนแอบมายืนอยู่ข้างตึกเรียน เวลานี้ผู้คนยังเรียนอยู่เลยไม่มีผ่านใครผ่านมาแน่นอน


แต่......มันไม่แน่นอนเสมอไปก็ได้นี่นา



"วันนี้วันเกิดพี่แทค ไปฉลองให้สนุกนะ"


" คงสนุกนะ ไปกับคนที่ไม่อยากจะไปด้วยน่ะ" กึก.....ขายาวหยุดกึกเมื่อเจ้าของเสียงประโยคนี้พูดจบ เสียงนี้เขาจำได้ แต่ประโยคเมื่อครู่ มันอะไร?


"ทำเป็นพูดดีไป แฟนต้องมาอันดับแรกสิพี่คุณ"


" ฉันอยากอยู่กับนายมากกว่านี่นาอูยองไปกับคนแบบนั้น น่าเบื่อจะตาย" ตึก....เสียงหนักอึ้งในหัวเหมือนถูกทุบด้วยของแข็งจนกระตุกไปทั่วร่างกาย ทำไม...นี่มันอะไรกัน


"เบื่อแทคจะแย่อยู่แล้ว อยู่กับนายสนุกกว่าเยอะเลย" จบระโยคคนตัวขาวหัวเราะเสียงใสก่อนจะถูกอูยองลากไปกินข้าวกลางวัน เสียงสัญญาณเตือนว่าเที่ยงแล้วและผู้คนจะเริ่มทยอยลงมาเต็มในอีกไม่ช้า ไม่ปลอดภัยที่จะยืนคุยที่นี่ต่อ


แต่......คนถูกพาดพิงในบทสนทนา กลับยืนนิ่งไม่ขยับไปไหน สองขาหมดเรี่ยวแรงขึ้นมาดื้อ ปากบ่นพึมพำเหมือนคนเสียสติ พูดซ้ำไปซ้ำมาวกวนถามตัวเองว่า


"นี่มันอะไรกัน?"