[Fic 2PM] : painful in my heart [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #2 : : painful in my heart # 02

TiTle : painful in my heart
Cast : TaecYeon X NichKhun
Author : negima102


[2]

THIS PAIN MADE ME ......



" พี่แจบอม ฮัลโหลๆ" แทคยอนเรียกคนตัวเล็กข้างกายแต่ก็ไร้เสียงตอบกลับ เขาจึงใช้มือโบกไปมาตรงหน้า ก็ไม่มีอะไรเหมือนเดิม จึงตัดสินใจนะโมสามจบและออกแรงตบเบาๆที่ใบหน้าหมวยนั่น


เพี๊ยะ


"คว๊ายยยยยยยยย ตบกูหาอะไรวะ" เจ็บแล้วได้สติทันทีแต่ก็โดนด่ากลับ เขาก็ไม่ใส่ใจเท่าไหร่นักหรอก


"ก็พี่เหม่อเรียกก็ไม่รู้สึกเลยต้องตบไง"


" เออๆ พอๆไม่ต้องมาตบแล้ว รู้สึกตัวแล้ว" ร่างสูงหัวเราะชอบใจก่อนจะเดินปั่นจักรยานลิ่วเมื่อถึงทางแยกแวะเข้าป้อมยาม ข้างทางก่อนจะพ้นประตูมหาวิทยาลัย แทคยอนปั่นจักรยานเข้าไปไว้ที่จอดด้านในมีป้อมยามเฝ้าพาหนะทุกชนิด ใครอยากให้ยามสอดส่องดูแลให้ก็เข้ามาจอดได้ตามสบายแต่ต้องลงชื่อเข้า-ออก ด้วยทุกครั้ง ร่างสูงจอดจักรยานไว้ที่ประจำ ขายาวก้าวออกเดินไปยังอีกฟากของที่จอด เดินไปยังรถยนต์ของตัวเองที่มาจอดฝากไว้


แทคยอนมีรถยนต์อันที่ จริงจะขับรถยนต์รอบมหาวิทยาลัยก็ทำได้ แต่ก็ไม่ทำยอมใช้จักรยานเพราะนิชคุณบ่นว่าอยากซ้อนท้ายจักรยานมาตั้งนานแล้ว เขาจึงยอมไปเช่าจักรยานของทางมหาลัยไว้ จอดรถยนต์ไว้ที่ฝากจอดเมื่อตนถึงประตูทางเข้าและขี่จักรยานปั่นเข้าไปด้านใน ตัวมหาลัยเพื่อให้อีกคนได้ซ้อนตามที่ใจต้องการ

เสียสละความสบายเพื่อความถูกใจของคนรักตัวเอง หาได้อีกไหมเนี่ย?

แจบอมมองรถยนต์ของแทคยอนมาจอดข้างๆเขา กระจกรถถูกลดลงมาเจอะเข้ากับใบหน้าของรุ่นน้องตัวเอง


" กลับนะ ขอบคุณมากที่ไปห้องสมุดกับผม ขับรถระวังๆนะ" แจบอมมองพาหนะค่อยๆเคลื่อนตัวออกไปด้วยความรู้สึกสับสนและสงสารคนเป็นน้อง มากที่สุดของหัวใจ


"ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดกับนายด้วยนะแทค"

.
.
.


ภาพตรงหน้าทำเขาช๊อคจนพูดไม่ออก


ผิว ขาวๆนั่นเขาจำได้ ไม่มีใครจะขาวได้แบบนี้อีกแล้วนอกจากนิชคุณ.....ส่วนอีกคนรุ่นน้องคนสนิทเขา จางอูยอง........ทั้งสองคนจูบกันในมุมอับของตู้หนังสือห่างจากตู้ที่เขาและ แทคยอนยืนอยู่ตู้เดียว.......

แจบอมช๊อค! ไม่ใช่ช๊อคธรรมดาแต่มันเป็นช๊อคมาก จุกแบบพูดไม่ออก พลางนึกไปถึงคำพูดของอูยองเมื่อวันก่อน


"พี่คุณน่ะสิน่าสนใจ ผมจะแย่งมาจากพี่แทค"


"หึหึ"


นาย ทำไปแล้วเหรออูยอง? แจบอมก้ายถอยหลังอัติโนมัติจนแผ่นหลังตนชนเข้ากับแผ่นหลังร่างสูงของแทคยอน ที่เจ้าตัวกำลังดึงหนังสือจากชั้นสูงๆอยู่


ตึก

"!" แจบอมสะดุ้งรีบหันหน้ากลับมาก็สบสายตาเข้ากับแทคยอนที่หันมาเช่นกันเพราะตนหันมาดูว่าใครมาชนเข้าที่หลัง


"ไปเหอะแทค"


"หา? เดี๋ยวสิผมยังเลือกไม่ได้เลย"


"แล้วนายจะเอาเรื่องไหนล่ะ"


"แกรมม่าน่ะ"


" เออชั้นสอนแกเอง ไปเหอะ อยากออกไปจะตายแล้ว เก็บๆ" คนเป็นพี่ดึงหนังสือในมือร่างสูงออกและจัดการวางอย่างลวกๆเข้าไปในตู้อย่าง เร่งรีบ มือเล็กดึงข้อมือร่างสูงและลากพาออกไปด้วยกัน ไม่อยากจะยืนต่อที่เดิมที่สำคัญ............


ไม่อยากให้คนข้างๆเขาคนนี้ต้องเห็นภาพน่าเจ็บปวดนั่น



.
.
.



วัน นี้มีเรียนภาคค่ำ......บรรยากาศยามรัตติกาลชวนให้จิตใจล่องลอยได้อย่างไร้ เหตุผล ลมพัด อากาศเย็น บรรยากาศชวนน่านอนหลับมากกว่ามานั่งเรียนหนังสือแบบนี้ ร่างสูงจอดรถยนต์ไว้ที่เดิมก่อนจะขี่จักรยานเข้ามหาลัยเหมือนเฉกเช่นทุกวัน จุดหมายที่เขาปั่นก็ที่เดิม.....ตามขอความที่เขาได้รับจากคนตัวขาวแฟนเขาเอง


แทค.....มารับด้วย ที่เดิมนะ!


ดีใจ เป็นล้นพ้น นึกว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะเมื่อตอนเย็นก็ไม่ยอมให้เขาไปส่งที่ห้องสมุด นึกไปต่างๆนาๆว่าไปทำอะไรขัดใจอีกคนหรือไม่? แต่ได้รับข้อความนี้.....ความคิดเมื่อตอนเย็นๆก็หายไปหมดสิ้น ยิ้มให้กับตัวเองก่อนจะเร่งสปีดปั่นไปรับอีกคนเพื่อไม่ให้ไปสายในการเรียน ตอนค่ำ



ศาลาริมทาง......หนุ่มหน้าหวานมองเครื่องมือสื่อสาร ในมือตน นังจดจ้องข้อความที่เพิ่งส่งไปเมื่อครู่ด้วยสายตานิ่งเฉยเสียจนคาดเดาไม่ได้ ว่ากำลังคิดอะไรอยู่


"สรุปจะไปกับพี่แทคใช่ไหม?" เสียงกระซิบข้างหูดังขึ้นพร้อมฉกฉวยเครื่องมือสื่อสารในมือคนตัวขาวไปถือ เล่น นิ้วเรียวไล่กดอ่านข้อความเมื่อครู่ก่อนจะยิ้มออกมา


"อื้อ ไปกับแทค อูยองไปก่อนเถอะ"


"อื้อ.....แล้วเจอกัน~"



.
.
.


ใน ห้องเรียนภาคค่ำทุกคนมากันครบโดยเฉพาะกลุ่มเพื่อนๆขาประจำของสาขาวิชาที่ครบ แก๊งส์ แทคยอนเดินเข้ามาตามติดด้วยนิชคุณ แจบอมนั่งอ่านหนังสือภาพอย่างสบายอารมณ์ อูยองนั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออย่างเซ็งๆ จุนซูโบกมือทักทายทั้งแทคยอนและนิชคุณเมื่อทั้งสองเข้ามา....ขาดก็แค่ชานซอง และจุนโฮ เพื่อนสนิทในหลุ่มอีกสองคนที่ลากิจไม่มาเรียนช่วงภาคค่ำในวันนี้


เพื่อน ในกลุ่ม.....คบกันมานาน ร่วมทุกขร่วมสุขมานานจนความสัมพันธ์แน่นแฟ้นมากเกินกว่าคนภายนอกจะเข้าใจ ......เพื่อนกัน ทำให้ได้ทุกอย่าง อยู่กลุ่มเดียวกัน เจอหน้ากันทุกวัน วันไหนไม่ได้จับกลุ่มรู้สึกเหมือนขาดอะไรไป? ความสุขแบบนี้อยากให้มันอยู่ต่อไปตราบนานเท่านาน......


แต่ความสุขนี้กำลังถูกฉีกออกอย่างช้าๆด้วยน้ำมือคำว่าเพื่อน.....ในกลุ่มตัวเอง



.


" เลิกได้ วันนี้พอแค่นี้ กลับดีๆนะทุกคน" สิ้นเสียงจากอาจารย์ประจำวิชาภาคค่ำ แจบอมนั่งโอดครวญกลิ้งไปมาบนพื้น มันจบแล้ว จบแล้วเว้ยยยยยยยย จะได้กลับบ้านไปดูหนังแผ่นซักที


"เอ้อแทค"


"หืมม์?" ร่างสูงหันมาเมื่อได้ยินเสียงคนตัวขาวเรียกเขาไว้


"กลับไปก่อนนะ คุณจะนั่งเล่นซักหน่อย"


"แต่นี่มันดึกแล้วนะคุณ เดี๋ยวไปส่ง อีกอย่างจะกลับยังไงคุณไม่มีจักรยานนะ?" สามทุ่มไม่ดึกหรอก แต่มันค่ำแล้ว อันตรายด้วย


" ไม่เป็นไรเดี๋ยวให้อูยองไปส่งได้ เจ้านั่นมันมีมอเตอร์ไซค์" หนุ่มหน้าหวานชี้ไปยังเพื่อนรุ่นน้องที่นั่งใกล้ๆเขาที่นั่งจิ้มๆแต่ โทรศัพท์ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น


"งั้นจะรอจนกว่าคุณจะกลับ" แทคยอนว่าพลางทิ้งตัวบนเก้าอี้แต่นั่งไม่ถึงห้านาทีก็ถูกฉุดให้ลุกขึ้นโดยฝีมือจุนซู....


" งั้นแกไปส่งเพื่อนแกคนนี้หน่อยดิ๊!! ไหนๆแฟนแกก็ไม่กลับกับแกแล้ว" ไม่รอให้ร่างสูงตอบอะไรจุนซูก็ออกแรงและหยิบกระเป๋าของแทคยอนติดมือไปพาออก ไปด้วยกันอย่างรวดเร็ว ณ ตอนนี้ในห้องเหลือแค่สามคนเท่านั้น


...................................


แจบ อมกวาดของลงกระเป๋าอย่างลวกๆ มองไปอีกโต๊ะเห็นหนังสือของจุนซูถูกวางทิ้งไว้บนโต๊ะ สงสัยจะลืมเอาไว้ ช่างมันขี้เกียจเก็บให้ ให้มันร้องไห้เพราะหนังสือหายนี่แหะละ ฮ่าๆๆก่อนจะหันมาทางอีกสองคนที่ยังคงนั่งอยู่ไม่ยอมไปไหน นิชคุณยิ้มให้ อูยองยังคงจดจ้องแต่โทรศัพท์ในมือ


ไม่อยากให้อยู่ด้วยกันสองต่อ สอง.....แจบอมมองทั้งสองคนความคิดนี้ก็ผุดขึ้นมาทันที.....มันอันตรายเกินไป เมื่อตอนเย็นในห้องสมุดถึงคนไม่พลุกพล่านแต่ก็ถือว่ายังมีคนยังทำขนาดนั้น แล้วในห้องเรียนตอนค่ำๆที่ไม่มีคนอยู่ล่ะ?


"แกสองคนจะไม่กลับเหรอไง ไปด้วยกันเลยนี่แหละ ภารโรงจะมาปิดตึกแล้ว"


" เดี๋ยวไปเองน่า อยากกลับไปดูหนังแผ่นไม่ใช่เหรอเจย์?" หนุ่มหน้าหวานพุดล้อเลียนอีกฝ่ายและหัวเราะเสียงใสออกมา ใบหน้าเปื้อนยิ้มถ้าเป็นปกติทุกทีโดนแบบนี้แจบอมจะตบหัวเล็กๆนั่นอย่างหมั่น ไส้......แต่วันนี้เขาไม่มีเราี่ยวแรงแม้แต่จะยกมือด้วยซ้ำ

"เออ รีบกลับล่ะ" ช่วยไม่ได้ กลับก็กลับ หวังแ่ให้สองคนนี้คิดได้ว่าสิ่งที่ทำตอนนี้มันไม่ถูกต้องล่ะนะ~



บรรยากาศ เงียบคืบคลาน ตอนนี้เหลือแค่สองคน คนหนึ่งนั่งนิ่งๆ อีกคนยังคงให้ความสนใจเครื่องมือสื่อสารในมือซักพักอูยองเงยหน้าขึ้นมาก่อน จะเก็บลงกระเป๋ากางเกง


"พี่แจบอมต้องรู้แน่ๆ"


"แน่นอน ไม่งั้นไม่พูดให้กลับพร้อมกันหรอกตะกี้น่ะ รู้แค่เรื่องนี้ แต่อีกเรื่องน่ะ ไม่มีทาง"


" กลัวผมกับพี่คุณจะทำอะไรหรือไงน๊า~" อูยองหัวเราะเบๆอย่างอารมณ์ดีพร้อมยื่นเข้าไปใกล้ใบหน้าขาวที่นั่งไม่ห่าง กันก่อนจะยกยิ้มร้ายพร้อมใช้มือหนาลูบไล้บนใบหน้าหวานตรงหน้าก่อนจะขยับ เข้าไปใกล้อีกจนปลายจมูกทั้งสองแตะกัน ความห่างระหว่างริมฝีปากทั้งสองคนห่างกันเพียงไม่กี่เซ็นต์จนสามารถรับรู้ ได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่าย


".....มาแล้วสินะ"


ตึก ตึก ตึก


ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!

" หนังสือฉันอยู่ที่นี่ไหม....นะ...เนี่ย" เสียงวิ่งบนอาคารอย่างเร่งรีบพร้อมด้วยเสียงกระชากบานประตูเปิดออกอย่างแรง ด้วยความร้อนรน ก่อนน้ำเสียงไพเราะจะเอ่ยปากออกมาเพราะเหนื่อยจากการวิ่ง จุนซูวิ่งขึ้นมาบนตึกมาตามหาหนังสือของตนที่หายไปจากกระเป๋า อาจจะลืมไว้บนห้องึงรีบวิ่งเพื่อมาหาก่อนภารโรงจะมาปิดตึกเรียน......ดวงตา สวยเบิกขึ้นอย่างตกใจกับภาพตรงหน้า......นิชคุณกับอูยอง!!?


คู่ กรณีมองไปยังบานประตูเห็นร่างของจุนซูปรากฏตัวด้วยสีหน้าตกใจมากเป็นที่สุด พร้อมส่งสายตามาที่เขาทั้งสองด้วยอาการกลืนไม่เข้าคายไม่ออก


" หนังสือนายอยู่บนโต๊ะ.......จุนซู" นิชคุณลุกขึ้น มือเรียวหยิบหนังสือจากบนโต๊ะแล้วเดินไปส่งให้ถึงมือเจ้าของหน้าประตูก่อนจะ เน้นหนักที่ชื่อ


"นายสองคนทำอะไรน่ะเมื่อกี้รู้ตัวกันมั่งมั้ย !!!!!!" เสียงตะโกนแผดลั่นมาจากริมฝีปากเจ้าของดวงตาสวย เขาไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง ภาพเมื่อครู่มันอะไรกัน?


นิชคุณกับอูยองกำลัง.......จะ


" โตๆกันแล้วรู้น่ะว่าทำอะไรอยู่ เอาไปสิ" หนุ่มหน้าหวานใบหน้าเฉยชาจับมือจุนซูขึ้นมาก่อนตนจะวางหนังสือบนมืออีกฝ่าย พร้อมยิ้มให้ด้วยใบหน้าฉีกยิ้ม


"คุณ.......แล้วแทคล่ะ แทคยอนยังอยู่ข้างล่าง รอฉันมาเอาหนังสือ เขายังอยู่ข้างล่างนะคุณ!!" ช๊อค......ทั้งสองคนกำลังทำอะไร แล้วอีกอย่างแทคยอนยังอยู่แถวๆนี้ ยังไม่ได้ไปไหนเลย ยังอยู่ข้างล่าง นายทำแบบนี้ได้ยังไงนิชคุณ!


" ได้หนังสือแล้วก็ไปสิ แทครออยู่ไม่ใช่เหรอ" หนุ่มหน้าหวานเดินกลับไปยังเก้าอี้ตัวเองสบสายตากับคนอีกคนที่นั่งใกล้เขา อูยองสบสายตากับคนหน้าประตูก่อนจะโบกมือลาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มไม่ต่างจา กนิชคุณซักเท่าไหร่นัก

"นาย.....ฮึ่ย!!" ฟึดฟัดกับอารมณ์ตัวเอง ทั้งโมโหและเสียใจแทนเพื่อนที่รอเขาอยู่ข้างล่างเสียจริงๆ โมโหที่นิชคุณกล้าแทงข้างหลังแทคยอนได้อย่างเลือดเย็น โมโหที่คนๆนั้นเป็นเพื่อนสนิทในหลุ่มเดียวกันกับเขา แต่ที่เสียใจที่สุด.....ความรู้สึกของคนถูกแทง แล้วเพื่อนในกลุ่มอย่างเขาล่ะ?


นายสองคนทำกับเพื่อนพวกนายแบบนี้ได้ยังไง?


หมุนตัวกลับจะลงไปข้างล่างแต่เสียงคนในห้องที่ทำให้เขารู้สึกแย่กลับพูดประโยคที่ไม่น่าจะพูดออกมาได้ต่อ


"จะไปบอกแทคก็ตามใจ หรือถ้านายยังเห็นฉันและอูยองเป็นเพื่อนล่ะก็.....คิดเอาเองนะ ^^"


ปึง!!!!!


จุนซูเตะเข้ากับประตูห้องเมื่อคนตัวขาวพูดจบประโยคก่อนจะวิ่งออกไป ไปให้ไกลจากเรื่องบ้าๆนี่


อูยองมองไปนอกห้องที่จุนซูวิ่งออกไปก่อนจะหันไปยังคนใกล้ตัวเขาที่หลับตาลง มือทั้งสองกอดอกก่อนจะถอนหายใจออกมาเหนื่อยๆ


"คิดว่าพี่จุนซูจะบอกพี่แทคไหม?" ดวงตาที่ปิดลงลืมขึ้นพร้อมหันใบหน้าไปยังคนข้างๆก่อนจะยิ้มหวานให้


"แล้วนายคิดว่าไงล่ะ บอกหรือไม่บอก"

.
.
.


นาฬิกา เดินทุกวินาที เข็มสั้นเคลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างสม่ำเสมอ ตอนนี้แทคยอนยืนรอจุนซูอยู่ชั้นล่างของตึกเรียน เวลาผ่านไปครู่ใหย่แต่เขาก็ยืนรอต่อไป จนกระทั่งเสียงวิ่งใกล้เข้ามาจึงหันใบหน้าไปยังที่มาของเสียงและยิ้มขึ้น เมื่อคนที่รอลงมาแล้ว


"เจอไหม"


"เจอ" เจอหนังสือและเจอเรื่องไม่เป็นเรื่องพร้อมกันเลยล่ะแทคยอน......


" งั้นไปๆ เดี๋ยวดึกมากกว่านี้" ปากเอ่ยชวนกลับ สายตามองไปยังบานหน้าต่างที่มีแสงไฟสว่างอยู่ คุณยังอยู้ในห้องนั้น รีบกลับเร็วๆนะ ก่อนจะก้าวขายาวไปยังจักรยานที่จอดรอข้างๆตัว


"แทค"


"หืมม์?" ใบหน้าหล่อหันไปยังคนเรียกเขา สีหน้าของจุนซูดุกลุ้มใจเอามากๆจนผิดสังเกตจึงขมวดคิ้วอย่างสงสัย


"มีอะไรเหรอจุนซู"


สายลมพัดพาใบไม้มาตามทาง เสียงลมโบกพัดทำให้บรรยากาศเงียบสงบ แทคยอนกำลังรอฟังจากจุนซูอยู่ เขาอยากรู้ว่าเพื่อนมีอะไรจะพูดกับเขา?


"................."

"..................."









"คุณกำลังนอกใจนาย.......แทคยอน"


xxxxxxxxxxxxx tbc 03 xxxxxxxxxxxxxx

talk ; แล้วเจอกันตอนสามเน้อ (ทอล์คแค่นี้ -_-?) ตอนนี้แทคปลอดภัยดี เอิ๊กกกกกกกกก